W przedmiotowej sprawie spór pomiędzy fiskusem a spółką sprowadzał się do prawnopodatkowej kwalifikacji wynagrodzeń wypłacanych zatrudnianym pracownikom.
Spółka, która jest przedsiębiorstwem produkcyjnym wskazała, że koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych są kosztami bezpośrednio związanymi z jej przychodami. Spółka identyfikuje koszty tego rodzaju i określoną ich część przypisuje do danego kontraktu. Według spółki koszty wynagrodzenia wypłacanego pracownikom są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Zdaniem fiskusa spółka wypłacane lub postawione do dyspozycji wynagrodzenia dla pracowników powinna wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.
Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu. Zdaniem sądu słuszne jest stanowisko fiskusa. Przemawia za tym jednoznaczne brzmienie art. 15 ust . 4g ustawy o CIT. Gdyby przyjąć za uzasadnione twierdzenia spółki należałoby stwierdzić, że przepis ten nie znajdzie w praktyce zastosowania.
Dlatego jeżeli wynagrodzenia dla pracowników wypłacane są (lub postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, a składki od wypłaconych wynagrodzeń za dany miesiąc uiszczane będą w terminie wynikającym z odrębnych przepisów (w przypadku, gdy dotyczą wynagrodzeń wypłaconych w miesiącu, za który są należne) - nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca (w przypadku, gdy dotyczą wynagrodzeń wypłaconych w miesiącu następnym), spółka powinna wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.
Wyrok WSA w Poznaniu z 27 lutego 2014 r., I SA/Po 711/13
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego