Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym także nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pojęcie „nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Zatem aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, uzyskując w ten sposób korzyści. Wobec powyższego, stwierdzić należy, że podatnik nie uzyska przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 - 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu nieodpłatnego przechowywania przez niego towarów dostarczonych przez kontrahenta na wydzielonej na ten cel powierzchni magazynowej.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 26 września 2012 r., IPTPB3/423-242/12-2/MF.