a także mając na uwadze, co następuje:(1) Komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie "Europejskiego Zielonego Ładu" ("Europejski Zielony Ład") to europejska strategia na rzecz wzrostu, której celem jest przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce, która w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto i w ramach której wzrost gospodarczy będzie oddzielony od wykorzystania zasobów naturalnych. Jednym z warunków niezbędnych do osiągnięcia celu neutralności klimatycznej do 2050 r. jest przejście od stosowania w pojazdach paliw kopalnych do elektromobilno ści. Aby polityki produktowe Unii przyczyniały się do obniżenia emisji dwutlenku węgla na poziomie globalnym, należy zapewnić, aby produkty wprowadzane do obrotu i sprzedawane w Unii były pozyskiwane i produkowane w sposób zrównoważony.
(2) Baterie stanowią zatem istotne źródło energii i są jednym z głównych czynników umożliwiających zrównoważony rozwój, zieloną mobilność, pozyskiwanie czystej energii i neutralność klimatyczną. Przewiduje się, że w najbliższych latach popyt na baterie gwałtownie wzrośnie, w szczególności w przypadku pojazdów elektrycznych w transporcie drogowym i lekkich środków transportu wykorzystuj ących baterie do celów trakcyjnych, przez co rynek baterii będzie się stawał coraz bardziej strategiczny na poziomie światowym. Znaczący postęp naukowy i techniczny w dziedzinie technologii baterii będzie trwał nadal. Ze względu na strategiczne znaczenie baterii, w celu zapewnienia wszystkim zainteresowanym operatorom pewności prawa i w celu unikania dyskryminacji, barier w handlu i zakłóceń na rynku baterii, konieczne jest określenie przepisów dotyczących parametrów zrównoważonego rozwoju, wydajności, bezpieczeństwa, zbierania i recyklingu baterii oraz ich drugiego życia, jak również informacji o bateriach dla użytkowników końcowych i podmiotów gospodarczych. Niezbędne jest opracowanie zharmonizowanych ram regulacyjnych na potrzeby postępowania z wprowadzanymi do obrotu w Unii bateriami w całym ich cyklu życia.
(3) Niezbędna jest także aktualizacja prawa unijnego w zakresie gospodarowania zużytymi bateriami oraz przyjęcie środków mających na celu ochronę środowiska i zdrowia ludzkiego poprzez zapobieganie niekorzystnym skutkom wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi lub ograniczanie tych skutków, poprzez ograniczanie wpływu wykorzystywania zasobów oraz poprzez poprawę efektywności użytkowania zasobów. Środki te mają kluczowe znaczenie dla przejścia na neutralną dla klimatu gospodarkę o obiegu zamkniętym i nietoksyczne środowisko oraz dla długoterminowej konkurencyjności i strategicznej autonomii Unii. Mogą one stworzyć istotne możliwości gospodarcze dzięki zwiększeniu synergii między gospodarką o obiegu zamkniętym a polityką energetyczną, klimatyczną, transportową, przemysłową i badawczą, a także chronić środowisko i ograniczyć emisje gazów cieplarnianych.
(4) Dyrektywa 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 przyczyniła się do poprawy wydajności ekologicznej baterii oraz wprowadziła niektóre wspólne przepisy i obowiązki podmiotów gospodarczych, w szczególności dzięki zharmonizowanym przepisom dotyczącym zawartości metali ciężkich w bateriach i etykietowania baterii oraz przepisom i poziomom docelowym na potrzeby zarządzania wszystkimi zużytymi bateriami na podstawie rozszerzonej odpowiedzialności producenta.
(5) W sprawozdaniach Komisji dotyczących wykonania, wpływu i oceny dyrektywy 2006/66/WE przedłożonych w 2019 r. podkreślono nie tylko osiągnięcia, ale również ograniczenia tej dyrektywy, w szczególności w zasadniczo zmienionym kontekście charakteryzuj ącym się strategicznym znaczeniem baterii i ich większym wykorzystywaniem.
(6) Komunikat Komisji z dnia 17 maja 2018 r. "Europa w ruchu - Zrównoważona mobilność dla Europy: bezpieczna, połączona i ekologiczna" zawiera strategiczny plan działania na rzecz baterii. W tym planie działania określono środki wspierające budowę łańcucha wartości baterii w Europie, obejmujące wydobycie surowców, zrównoważone pozyskiwanie i przetwarzanie, zrównoważone materiały, z których powstają baterie, produkcję ogniw, jak również ponowne użycie i recykling baterii.
(7) W ramach Europejskiego Zielonego Ładu Komisja potwierdziła swoje zobowiązanie do realizacji strategicznego planu działania na rzecz baterii i oświadczyła, że przedstawi wnioski ustawodawcze zapewniaj ące bezpieczny i zrównoważony łańcuch wartości baterii o obiegu zamkniętym w odniesieniu do wszystkich baterii, między innymi w celu zaspokojenia zapotrzebowania szybko rozwijaj ącego się rynku pojazdów elektrycznych.
(8) Rada w swoich konkluzjach z dnia 4 października 2019 r. pt. "Bardziej zamknięty obieg - przejście do zrównoważonego społeczeństwa" wezwała m.in. do tego, aby przejściu na elektromobilność towarzyszyła spójna polityka wspierająca rozwój technologii, które będą zwiększały zrównoważony charakter baterii i zamknięty charakter ich obiegu. Ponadto Rada wezwała do pilnego przeglądu dyrektywy 2006/66/WE, który powinien uwzględniać wszystkie stosowne materiały, z których powstają baterie i w którym należy rozważyć zwłaszcza szczególne wymogi dotyczące litu i kobaltu, a także mechanizm umożliwiający dostosowanie tej dyrektywy do przyszłych zmian w technologiach baterii.
(9) W komunikacie Komisji z dnia 11 marca 2020 r. "Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy" stwierdzono, że we wniosku w sprawie nowych ram regulacyjnych dotycz ących baterii zostaną uwzględnione przepisy regulujące zawartość materiałów z recyklingu oraz środki mające na celu poprawę poziomów zbierania i recyklingu wszystkich baterii, po to by zapewnić odzysk cennych materiałów oraz przedstawić wskazówki dla konsumentów, a ponadto że we wniosku zostanie także uwzględniona kwestia potencjalnego stopniowego wycofywania z użycia baterii nienadających się do powtórnego naładowania, w przypadkach gdy istnieją rozwiązania alternatywne. W planie określono również, że zostaną wzięte pod uwagę wymogi dotyczące zrównoważonego charakteru i przejrzystości uwzględniające ślad węglowy produkcji baterii, etyczne pozyskiwanie surowców i bezpieczeństwo dostaw, dzięki czemu łatwiejsze będzie ponowne użycie baterii, wykorzystanie ich do innych celów i ich recykling.
(10) Aby uwzględnić cały cykl życia wszystkich baterii wprowadzanych do obrotu w Unii, należy ustanowić zharmonizowane wymogi dotycz ące produktu i wprowadzania do obrotu, w tym procedury oceny zgodności, jak również wymogi służące pełnemu uwzględnieniu etapu wycofywania baterii z użytku. Wymogi dotyczące etapu wycofywania z użytku są niezbędne, aby uwzględnić wpływ baterii na środowisko, a w szczególności aby wesprzeć utworzenie rynków recyklingu baterii oraz rynków surowców wtórnych pochodz ących z zużytych baterii. Aby osiągnąć przewidywany cel, jakim jest uwzględnienie całego cyklu życia baterii w jednym instrumencie prawnym przy jednoczesnym niedopuszczeniu do powstania barier w handlu i do zakłócenia konkurencji, a także przy zabezpieczeniu integralno ści rynku wewn ętrznego, przepisy określające wymogi w odniesieniu do baterii powinny mieć jednolite zastosowanie do wszystkich podmiotów gospodarczych w całej Unii i nie pozostawiać miejsca na rozbieżne wdrażanie przez państwa członkowskie. Dyrektywę 2006/66/WE należy zatem zastąpić rozporządzeniem.
(11) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich kategorii baterii wprowadzanych do obrotu lub oddawanych do użytku w Unii, niezależnie od tego, czy zostały one wyprodukowane w Unii czy przywiezione. Powinno ono mieć zastosowanie niezależnie od tego, czy dana bateria została wbudowana do urządzeń, lekkich środków transportu lub innych pojazdów lub w inny sposób dodana do produktów" lub niezależnie od tego, czy bateria została wprowadzona do obrotu lub oddana do użytku w Unii osobno. Niniejsze rozporządzenie stosuje się niezależnie od tego, czy bateria jest specjalnie zaprojektowana do danego produktu czy jest do ogólnego użytku i niezależnie od tego, czy jest wbudowana w produkt, czy też jest dostarczana razem z produktem, w którym ma być używana, lub oddzielnie od niego. Uznaje się, że wprowadzenie do obrotu ma miejsce, gdy bateria została po raz pierwszy udostępniona na rynku unijnym, dostarczona przez wytwórcę lub importera do celów dystrybucji, konsumpcji lub wykorzystania w ramach działalności handlowej, za opłatą lub nieodpłatnie. W związku z tym baterie wprowadzone do zasobów w Unii przez dystrybutorów, w tym sprzedawców detalicznych, hurtowników i działy sprzedaży wytwórców, przed datą rozpoczęcia stosowania odpowiednich wymogów nie muszą spełniać wymogów niniejszego rozporządzenia.
(12) Niniejsze rozporządzenie powinno zapobiegać niekorzystnemu oddziaływaniu baterii na środowisko i ograniczać to oddziaływanie oraz zapewniać bezpieczny i zrównoważony łańcuch wartości baterii w odniesieniu do wszystkich baterii, z uwzględnieniem, między innymi, śladu węglowego produkcji baterii, etycznego pozyskiwania surowców i bezpieczeństwa dostaw, ułatwiając ponowne użycie, wykorzystanie do innych celów i recykling. Celem rozporządzenia powinna być poprawa wydajności ekologicznej baterii i działań wszystkich podmiotów uczestniczących w cyklu życia baterii, takich jak producenci, dystrybutorzy i użytkownicy końcowi, a w szczególności tych podmiotów, które są bezpośrednio zaangażowane w przetwarzanie i recykling zużytych baterii. Takie środki pomogą w przejściu na gospodarkę o obiegu zamkniętym i zapewnieniu długoterminowej konkurencyjności Unii, a także powinny przyczynić się do wydajnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przy jednoczesnym uwzględnieniu wysokiego poziomu ochrony środowiska. Celem niniejszego rozporządzenia powinna również być prewencja i zmniejszanie negatywnego oddziaływania wytwarzania zużytych baterii i gospodarowania nimi na zdrowie ludzkie i środowisko oraz powinno mieć ono na celu ograniczenie wykorzystania zasobów i ułatwiać praktyczne stosowanie hierarchii postępowania z odpadami. Zatem, aby zapobiec rozbieżnościom utrudniającym swobodny przepływ baterii, poprzez ustanowienie jednolitych obowiązków i wymogów na całym rynku wewnętrznym, art. 114 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi odpowiednią podstawę prawną niniejszego rozporządzenia. W zakresie, w jakim niniejsze rozporządzenie zawiera przepisy szczegółowe dotyczące gospodarowania zużytymi bateriami, jego podstawę prawną stanowi - w odniesieniu do tych przepisów szczegółowych - art. 192 ust. 1 TFUE.
(13) Produkty wprowadzane do obrotu jako zestawy baterii, którymi są baterie lub grupy ogniw połączone ze sobą lub otoczone osłoną zewnętrzną, tak aby tworzyły kompletną całość gotową do wykorzystania przez użytkowników końcowych lub w urządzeniach, która nie jest przeznaczona do dzielenia na części ani otwierania przez użytkownika końcowego, lub ogniwa baterii, które są zgodne z definicją baterii, powinny podlegać wymogom mającym zastosowanie do baterii.
(14) Baterie, które mogą zostać przygotowane do wykorzystania przez użytkownika końcowego za pomocą powszechnie dostępnych narzędzi z zestawów typu "do samodzielnego montażu", powinny być uznawane za baterie do celów niniejszego rozporządzenia. Podmiot gospodarczy wprowadzaj ący do obrotu takie zestawy powinien podlegać niniejszemu rozporządzeniu.
(15) W ramach szerokiego zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy rozróżnić poszczególne kategorie baterii według ich projektu i zastosowania, niezależnie od składu chemicznego baterii. Klasyfikację na baterie przenośne, z jednej strony, oraz baterie przemysłowe i akumulatory samochodowe, z drugiej strony, przewidzianą w dyrektywie 2006/66/WE, należy dodatkowo rozszerzyć, aby w większym stopniu odzwierciedlić nowe zmiany w stosowaniu baterii. Baterie, które są stosowane do celów trakcyjnych w pojazdach elektrycznych i na podstawie dyrektywy 2006/66/WE zaliczane są do kategorii baterii przemysłowych, stanowią dużą i zwiększającą się część rynku ze względu na szybki wzrost segmentu pojazdów elektrycznych w transporcie drogowym. W związku z tym właściwe jest zaklasyfikowanie tych baterii stosowanych do celów trakcyjnych jako nowej, oddzielnej kategorii baterii do pojazdów elektrycznych. Baterie stosowane do celów trakcyjnych w lekkich środkach transportu, takich jak rowery elektryczne i skutery elektryczne, nie zostały sklasyfikowane w dyrektywie 2006/66/WE jako oddzielna kategoria baterii. Jednakże baterie takie stanowią znaczną część rynku ze względu na ich rosnące zastosowanie w zrównoważonej mobilności miejskiej. Należy zatem sklasyfikować te baterie jako nową, oddzielną kategorię baterii, a mianowicie baterie do lekkich środków transportu (baterie LMT). Baterie stosowane do celów trakcyjnych w innych pojazdach transportowych, w tym w transporcie kolejowym, wodnym i lotniczym lub w maszynach pozadrogowych, nadal należą do kategorii baterii przemysłowych na mocy niniejszego rozporządzenia. Kategoria baterii przemysłowych obejmuje szeroką grupę baterii przeznaczonych do wykorzystania w działalności przemysłowej, infrastrukturze komunikacyjnej, działalności rolniczej lub do celów wytwarzania i dystrybucji energii elektrycznej. Baterie, które są przeznaczone do celów przemysłowych po tym, jak zostały objęte przygotowaniem do wykorzystania do innych celów lub zostały wykorzystane do innych celów - nawet jeśli pierwotnie zostały zaprojektowane w innym celu - powinny być uznawane za baterie przemysłowe na mocy niniejszego rozporządzenia. W uzupełnieniu tego niewyczerpuj ącego wykazu przykładów każdą baterię o wadze powyżej 5 kg, która nie należy do żadnej innej kategorii na mocy niniejszego rozporządzenia, należy uznać za baterię przemysłową. Do celów niniejszego rozporządzenia baterie wykorzystywane do magazynowania energii w środowisku prywatnym lub domowym powinny być uznawane za baterie przemysłowe. Baterii wykorzystywanych jako trakcje w pojazdach kołowych uznanych za zabawki w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE 4 nie należy uznawać, do celów niniejszego rozporządzenia, za baterie LMT, ale należy je uznać za baterie przenośne.
(16) Po wprowadzeniu do obrotu lub oddaniu do użytku w Unii po raz pierwszy bateria może zostać poddana ponownemu użyciu, wykorzystaniu do innych celów, regeneracji, przygotowaniu do ponownego użycia lub przygotowaniu do wykorzystania do innych celów. Do celów niniejszego rozporządzenia, zgodnie z unijnymi ramami reguluj ącymi kwestie związane z produktami, używaną baterię rozumianą jako baterię, która została poddana ponownemu użyciu, uznaje się za wprowadzoną już do obrotu w momencie, w którym po raz pierwszy udostępniono ją do użytku na rynku lub dystrybucji. Natomiast baterie, które przygotowano do ponownego użycia, przygotowano do wykorzystania do innych celów, wykorzystano do innych celów lub poddano regeneracji, uznaje się za wprowadzane do obrotu jako nowe, a zatem powinny one być zgodne z niniejszym rozporządzeniem. Ponadto, zgodnie z unijnymi ramami reguluj ącymi kwestie związane z produktami, uznaje się, że używana bateria przywieziona z państwa trzeciego zostaje wprowadzona do obrotu w momencie, w którym po raz pierwszy znajdzie się na terytorium Unii. W związku z tym bateria poddana ponownemu użyciu, wykorzystaniu do innych celów, poddana regeneracji, przygotowaniu do ponownego użycia lub przygotowaniu do wykorzystania do innych celów przywieziona z państwa trzeciego powinna być zgodna z niniejszym rozporządzeniem.
(17) Regeneracja obejmuje szeroki zakres operacji technicznych, które mogą być przeprowadzane na bateriach lub zużytych bateriach. W przypadku zużytych baterii regeneracja może zostać uznana za przygotowanie do ponownego użycia lub przygotowanie do wykorzystania do innych celów. Z tego powodu nie ma konieczności ustanawiania w niniejszym rozporządzeniu szczegółowych przepisów dotyczących regeneracji zużytych baterii, które byłyby inne od przepisów dotyczących przygotowania zużytych baterii do ponownego użycia lub przygotowania ich do wykorzystania do innych celów. W przypadku używanych baterii regeneracja ma na celu przywrócenie oryginalnej wydajności baterii. W tym sensie regeneracj ę można postrzegać jako skrajny przypadek ponownego użycia wiążący się z demontażem i oceną ogniw i modułów baterii oraz wymianą pewnej ilości tych ogniw i modułów. Aby odróżnić regenerację od zwykłego ponownego użycia, za regenerację należy uznać przywrócenie pojemności baterii do poziomu co najmniej 90 % pierwotnej pojemności znamionowej; wymaga ona stosowania przepisów szczegółowych.
(18) W przypadku gdy użytkownik końcowy jest konsumentem, a bateria została przygotowana do ponownego użycia, przygotowana do wykorzystania do innych celów, poddana wykorzystaniu do innych celów lub poddana regeneracji, bateria ta powinna być objęta umową sprzedaży, która jest zgodna z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 5 . W szczególności wśród wymogów tej dyrektywy są wymogi, które dotyczą zgodności towarów z umową, odpowiedzialności sprzedawcy, w tym opcji krótszego okresu odpowiedzialno ści lub terminu przedawnienia, ciężaru dowodu, środków ochrony prawnej w przypadku braku zgodności z umową, naprawy lub wymiany towarów oraz gwarancji handlowych.
(19) Baterie należy projektować i wytwarzać w taki sposób, aby zoptymalizowa ć ich wydajność, trwałość i bezpieczeństwo oraz zminimalizowa ć ich ślad środowiskowy. Należy ustanowić szczególne wymogi dotyczące zrównoważonego charakteru w odniesieniu do baterii przemysłowych nadających się do powtórnego naładowania o pojemności powyżej 2 kWh, baterii LMT i baterii do pojazdów elektrycznych, ponieważ baterie te stanowią segment rynku o największym przewidywanym wzroście w najbliższych latach.
(20) Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo baterii do pojazdów elektrycznych i baterii rozruchowych, oświetleniowych i zapłonowych, utrzymanie ważności homologacji typu UE dla pojazdów kategorii M, N i O zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 6 wymaga, aby każda naprawiona lub wymieniona bateria nadal spełniała mające zastosowanie wymogi bezpieczeństwa. W przypadku zmiany szczegółowych danych dotyczących bezpieczeństwa wymagane są dalsze kontrole lub testy, by sprawdzić, czy zachowana jest zgodność z wymogami, na których oparta została obowiązująca homologacja typu UE.
(21) Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 12 maja 2021 r. pt. "Droga do zdrowej planety dla wszystkich - Plan działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń powietrza, wody i gleby" polityki Unii powinny opierać się na zasadzie, zgodnie z którą zanieczyszczeniom należy zapobiegać u źródła. W swoim komunikacie z dnia 14 października 2020 r. pt. "Strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności na rzecz nietoksycznego środowiska" ("strategia w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności") Komisja podkreśla, że rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady 7 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 8 powinny zostać wzmocnione jako fundamenty Unii w zakresie regulacji chemikaliów w Unii oraz że należy uzupełnić je spójnymi podejściami do oceny chemikaliów i zarządzania nimi w obowiązujących przepisach sektorowych. W związku z tym stosowanie substancji niebezpiecznych w bateriach należy ograniczyć w pierwszej kolejności u źródła, aby chronić zdrowie ludzkie i środowisko, i zarządzać obecno ścią takich substancji w odpadach. Niniejsze rozporządzenie powinno stanowić uzupełnienie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 i rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 oraz umożliwiać przyjęcie środków zarządzania ryzykiem dotyczących substancji, które to środki obejmą etap odpadu.
(22) Oprócz ograniczeń przewidzianych w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 należy określić ograniczenia dotyczące obecno ści rtęci, kadmu i ołowiu w niektórych kategoriach baterii. Baterie stosowane w pojazdach, w przypadku których korzysta się ze zwolnienia na podstawie załącznika II do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE 9 , należy wyłączyć z zakazu stosowania kadmu. Z myślą o dalszych ograniczeniach dotyczących substancji obecnych w bateriach lub stosowanych w ich produkcji należy przeanalizować sytuację w zakresie substancji potencjalnie niebezpiecznych, zdefiniowanych w strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności jako substancje mające długoterminowy wpływ na zdrowie ludzi lub środowisko, takich jak substancje w wykazie kandydatów do ewentualnego włączenia do załącznika XIV do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 i załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, ale także tych, które utrudniają recykling bezpiecznych surowców wtórnych wysokiej jakości, w kontekście oceny substancji zaplanowanej we wspólnym planie działania dotyczącym oceny REACH, opublikowanym na stronie Europejskiej Agencji Chemikaliów utworzonej rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 (zwanej dalej "Agencją").
(23) W celu zapewnienia właściwego postępowania z substancjami, które stwarzaj ą niedopuszczalne ryzyko dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska, jeżeli są wykorzystywane w bateriach lub obecne w zużytych bateriach, należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do zmiany ograniczeń dotyczących stosowania substancji w bateriach.
(24) Procedurę oceny do celów przyjmowania nowych i zmiany obecnych ograniczeń dotyczących stosowania substancji w bateriach i zużytych bateriach należy w pełni dostosować do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Aby zapewnić skuteczne podejmowanie decyzji, koordynacj ę i zarządzanie powiązanymi aspektami technicznymi, naukowymi i administracyjnymi niniejszego rozporządzenia zgodnie ze swoimi stosownymi wytycznymi, Agencja powinna wykonywać określone zadania w odniesieniu do oceny ryzyk wynikaj ących ze stosowania substancji w produkcji i w wykorzystywaniu baterii, jak również ryzyk, które mogą wystąpić po ich wycofaniu z użytku, a także oceny elementów społeczno-gospodarczych i analizy alternatyw. W związku z tym działające w ramach Agencji Komitety ds. Oceny Ryzyka i ds. Analizy Społeczno-Ekonomicznej powinny ułatwiać wykonywanie niektórych zadań nałożonych na Agencję na mocy niniejszego rozporządzenia.
(25) Aby zapewnić spójność niniejszego rozporządzenia z wszelkimi przyszłymi zmianami rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub z innymi przyszłymi przepisami Unii dotyczącymi kryteriów zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do niebezpiecznych substancji i chemikaliów, Komisja powinna ocenić, czy konieczna jest zmiana art. 6, 86, 87 i 88 niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach Komisja powinna zaproponować zmiany do niniejszego rozporządzenia w przyszłym rozporządzeniu zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 lub w innych przyszłych przepisach Unii dotyczących kryteriów zrównoważonego rozwoju dla niebezpiecznych substancji i chemikaliów.
(26) Aby promować zrównoważony europejski model gospodarczy, Komisja powinna w stosownych przypadkach zaproponowa ć zmiany do przepisów niniejszego rozporządzenia regulujących ograniczenia dotyczące stosowania substancji w bateriach i zużytych bateriach, w tym wprowadzenie zakazu wywozu baterii niezgodnych z tymi ograniczeniami.
(27) Przewidywany znaczny rozwój baterii w sektorach takich jak mobilność i magazynowanie energii powinien ograniczyć emisje dwutlenku węgla. Jednak aby zmaksymalizować ten potencjał, konieczne jest, by cały cykl życia tych baterii charakteryzował się niskim śladem węglowym. Zgodnie z wytycznymi pt. "Zasady dotyczące kategorii śladu środowiskowego produktu odnoszące się do baterii wielokrotnego ładowania o wysokim poziomie określonego zużycia energii do zastosowań mobilnych" zmiana klimatu jest drugą największą, po wydobyciu i wykorzystywaniu minerałów i metali, powiązaną kategorią skutków w przypadku baterii. Do baterii przemysłowych nadających się do powtórnego naładowania o pojemności powyżej 2 kWh, baterii LMT i baterii do pojazdów elektrycznych wprowadzonych do obrotu w Unii należy zatem załączać deklaracj ę dotyczącą śladu węglowego. Harmonizacja technicznych przepisów obliczania śladu węglowego wszystkich baterii przemysłowych nadających się do powtórnego naładowania o pojemności powyżej 2 kWh, baterii LMT i baterii do pojazdów elektrycznych wprowadzanych do obrotu w Unii jest warunkiem wstępnym wprowadzenia wymogu deklaracji dotyczącej śladu węglowego i późniejszego ustanowienia klas efektywności pod względem śladu węglowego, które umożliwią identyfikacj ę baterii o ogólnym niższym śladzie węglowym. Nie oczekuje się, że informacje i jasne wymogi dotyczące etykietowania w odniesieniu do śladu węglowego baterii same w sobie doprowadzą do zmiany zachowań niezbędnej, by zapewnić osiągnięcie unijnego celu dekarbonizacji sektorów mobilności i magazynowania energii, zgodnie z uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym celami dotyczącymi zmiany klimatu. W związku z tym należy wprowadzić maksymalne progi śladu węglowego w następstwie przeprowadzenia specjalnej oceny skutków służącej określeniu tych wartości. Proponując poziom maksymalnego progu śladu węglowego, Komisja powinna uwzględnić między innymi względny rozkład wartości śladu węglowego w bateriach na rynku, stopień postępów w ograniczaniu śladu węglowego baterii wprowadzanych do obrotu w Unii oraz skuteczny i potencjalny wkład tego środka w realizację celów Unii w zakresie zrównoważonej mobilności i neutralności klimatycznej nie później niż do 2050 r. W celu zapewnienia przejrzystości w odniesieniu do śladu węglowego baterii i przekierowaniu unijnego rynku ku bateriom o niższej emisyjności, niezależnie od miejsca ich produkcji, uzasadnione jest stopniowe i łączne zwiększanie wymogów dotyczących śladu węglowego. Dzięki tym wymogom uniknięcie emisji dwutlenku węgla w cyklu życia baterii przyczyni się do osiągnięcia unijnych celów klimatycznych, w szczególności celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej nie później niż do 2050 r. Mogłoby to przyczynić się również do wprowadzenia innych polityk na poziomie unijnym i krajowym, na przykład poprzez zachęty lub kryteria zielonych zamówień publicznych, ułatwiających produkcj ę baterii o mniejszym wpływie na środowisko.
(28) Maksymalne progi śladu węglowego w całym cyklu życia powinny być dostosowane do przyszłych wyzwań. Dlatego przyjmując akt delegowany określający maksymalny próg śladu węglowego w cyklu życia, Komisja powinna wziąć pod uwagę najlepsze dostępne procesy produkcji i wytwarzania oraz dopilnować, aby wybrane przez nią kryteria techniczne były zgodne z celem niniejszego rozporządzenia, jakim jest zapewnienie, aby baterie wprowadzane na rynek Unii gwarantowały wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa osób, mienia i środowiska.
(29) Niektóre substancje znajdujące się w bateriach, takie jak kobalt, ołów, lit czy nikiel, pozyskuje się z ograniczonych zasobów, które nie są łatwo dostępne w Unii, a niektóre są uznawane przez Komisję za surowce krytyczne. Zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 5 maja 2021 r. pt. "Aktualizacja nowej strategii przemysłowej z 2020 r. - tworzenie silniejszego jednolitego rynku sprzyjaj ącego odbudowie Europy", Unia musi wzmocni ć swoją strategiczną autonomię i zwiększyć odporność w ramach przygotowania się na potencjalne zakłócenia w podaży spowodowane kryzysem zdrowotnym lub innymi kryzysami. Do osiągnięcia tego celu przyczyni się wzmocnienie zamkniętego obiegu i zwiększenie zasobooszcz ędności przy wzmożeniu recyklingu i odzyskiwania tych surowców.
(30) Większe wykorzystanie odzyskanych surowców wsparłoby rozwój gospodarki o obiegu zamkniętym i umożliwiło bardziej zasobooszczędne stosowanie surowców, jednocześnie ograniczając zależność Unii od surowców pochodzących z państw trzecich. Jeżeli chodzi o baterie, jest to szczególnie istotne w przypadku kobaltu, ołowiu, litu i niklu. Konieczne jest zatem propagowanie odzyskiwania takich materiałów z odpadów poprzez ustanowienie wymogu dotyczącego poziomu zawarto ści materiałów z recyklingu w bateriach, w których w masie czynnej wykorzystuje się, kobalt, ołów, lit i nikiel. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem ustanawiać obowiązkowe cele dotyczące minimalnej zawartości materiałów z recyklingu w odniesieniu do kobaltu, ołowiu, litu i niklu, które to cele powinny zostać osiągnięte do 2031 r. W odniesieniu do kobaltu, litu i niklu ambitniejsze cele powinny zostać ustalone do 2036 r. Wszystkie cele powinny uwzględniać dostępność odpadów, z których można odzyskiwać takie materiały, techniczną wykonalność procesów odzysku i produkcji, jak również czas potrzebny podmiotom gospodarczym na dostosowanie ich procesów dostaw i procesów produkcyjnych. Zanim zatem takie obowiązkowe poziomy docelowe zaczną mieć zastosowanie, wymóg związany z zawarto ścią materiałów z recyklingu powinien ograniczać się do ujawnienia informacji na temat zawartości materiałów z recyklingu. Odpady z wytwarzania baterii będą prawdopodobnie głównym źródłem surowców wtórnych do wytwarzania baterii z powodu zwiększania produkcji baterii i powinny podlegać tym samym procesom recyklingu co odpady pokonsumenckie. W związku z tym odpady z wytwarzania baterii należy zaliczać do celów dotyczących minimalnej zawartości materiałów z recyklingu, mając na celu przyspieszenie rozwoju niezbędnej infrastruktury recyklingu. Odpadów nie stanowią jednak produkty uboczne wytwarzania baterii, które są ponownie wykorzystywane w procesie produkcji, takie jak złom produkcyjny, i w związku z tym nie powinny być zaliczane do celów dotyczą cych minimalnej zawarto ści materiałów z recyklingu.
(31) W celu uwzględnienia ryzyka związanego z niewystarczaj ącymi dostawami kobaltu, ołowiu, litu i niklu oraz ocenienia dostępności tych surowców należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do zmiany poziomów docelowych minimalnej zawartości kobaltu, ołowiu, litu lub niklu pochodzącego z recyklingu obecnej w masach czynnych baterii.
(32) W celu uwzględnienia zmian w technologiach produkcji baterii, które wpływają na rodzaje materiałów, które mogą być odzyskiwane, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez włączenie dodatkowych surowców i odpowiednich poziomów docelowych do wykazu minimalnego udziału materiałów z recyklingu obecnych w masach czynnych baterii.
(33) Aby zapewnić, że obliczenia i weryfikacje zawartości odzyskanego kobaltu, ołowiu, litu i niklu są dokładne i rzetelne oraz aby zapewnić większą pewność prawa należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez określenie metodologii do obliczania i weryfikowania zawartości kobaltu, litu lub niklu obecnego w masach czynnych i odzyskanego z odpadów z wytwarzania baterii lub z odpadów pokonsumenckich, oraz zawartości ołowiu w bateriach obecnego w baterii i odzyskanego z odpadów, oraz format dokumentacji technicznej dotyczącej tych zawartości, na model baterii na rok i na zakład produkcyjny. Ponowne użycie materiałów przerobionych, przeszlifowanych lub odpadów powstałych w procesie wytwarzania baterii, które można odzyskać w ramach tego samego procesu, w którym powstał materiał, należy wykluczyć z tej metodologii.
(34) Baterie wprowadzane do obrotu w Unii powinny być trwałe i wysoce wydajne. W związku z tym niezbędne jest określenie parametrów wydajności i trwałości baterii przenośnych ogólnego stosowania, jak również baterii przemysłowych nadających się do powtórnego naładowania, baterii LMT i baterii do pojazdów elektrycznych. W przypadku baterii do pojazdów elektrycznych nieformalna grupa robocza EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska opracowała wymogi dotyczące trwałości w pojeździe, które mają być stosowane w Unii w drodze przyszłego rozporządzenia w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych i silników oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów w odniesieniu do emisji i trwałości akumulatorów (Euro 7) (zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie Euro 7"). W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno określać jedynie wymogi informacyjne dotyczące wydajności i trwałości baterii do pojazdów elektrycznych. Z kolei w obszarze baterii do magazynowania energii istniej ące metody pomiaru służące do badania wydajności i trwałości baterii uznaje się za niewystarczająco dokładne i reprezentatywne, aby umożliwiały wprowadzenie wymogów minimalnych. Wprowadzeniu minimalnych wymogów dotyczących wydajności i trwałości tych baterii powinny towarzyszyć dostępne odpowiednie zharmonizowane normy lub wspólne specyfikacje.
(35) W celu ograniczenia wpływu cyklu życia baterii na środowisko należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do zmiany parametrów wydajności i trwałości dla baterii przenośnych ogólnego stosowania oraz baterii przemysłowych nadających się do powtórnego naładowania, jak również ustanowienia minimalnych wartości tych parametrów. Te akty delegowane powinny również określać, w jaki sposób te minimalne wartości mają mieć zastosowanie do baterii, które poddano regeneracji.
(36) W celu zapewnienia spójności unijnych przepisów dotyczących wydajności elektrochemicznej i trwałości baterii do pojazdów elektrycznych ze specyfikacjami technicznymi nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska oraz w świetle postępu naukowo-technicznego należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do zmiany parametrów wydajności i trwałości dla baterii do pojazdów elektrycznych. Jeżeli chodzi o minimalne wartości tych parametrów dla wbudowywanych do pojazdów silnikowych baterii do pojazdów elektrycznych, wymogi dotyczące minimalnej wydajności należy określić w drodze przyszłego rozporządzenia w sprawie Euro 7, w oparciu o wymogi dotyczące minimalnej wydajności określone w ogólnym przepisie technicznym ONZ nr 22 w sprawie trwałości baterii w pojeździe w przypadku pojazdów elektrycznych.
(37) Niektóre baterie ogólnego stosowania nienadaj ące się do powtórnego naładowania mogą być nieefektywne, jeżeli chodzi o wykorzystanie zasobów i energii. W celu zapewnienia, aby mniej baterii przenośnych ogólnego stosowania nienadających się do powtórnego naładowania o niskiej wydajności było wprowadzanych do obrotu, należy ustanowić obiektywne wymogi w zakresie wydajności i trwałości takich baterii, w szczególności w przypadku gdy z oceny cyklu życia wynika, że alternatywne zastosowanie baterii nadających się do powtórnego naładowania przyniosłoby ogólne korzyści dla środowiska. W przypadku baterii wbudowanych do telefonów komórkowych i tabletów wymogi dotyczące wydajności i trwałości tych baterii należy ustanowić w drodze przyszłego rozporządzenia w sprawie ekoprojektu dotyczącego telefonów i tabletów oraz zaktualizować rozporządzenie Komisji (UE) nr 617/2013 10 w sprawie komputerów i serwerów. W przypadku innych baterii przenośnych wbudowanych do innych urządzeń, takich jak narzędzia ogrodnicze lub elektronarzędzia bezprzewodowe, możliwość ustanowienia wymogów dotyczących minimalnej wydajności i trwałości powinna zostać uwzględniona w odpowiednich aktach prawnych dotyczących produktów, takich jak akty wykonawcze na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE 11 lub w innym akcie prawnym Unii.
(38) Aby zapewnić, by baterie przenośne, które zostały wbudowane do urządzeń, podlegały selektywnej zbiórce, przetwarzaniu i wysokiej jakości recyklingowi, gdy te urządzenia staną się odpadami, wymaga wprowadzenia przepisów gwarantujących możliwość usunięcia i wymiany baterii w takich urządzeniach. Należy zapewnić bezpieczeństwo konsumentów, zgodnie z prawem Unii, a w szczególności z unijnymi normami bezpieczeństwa, podczas usuwania baterii przenośnych z urządzenia lub wymiany baterii przenośnych w urządzeniu. Uznaje się, że bateria przenośna jest łatwa do usunięcia przez użytkownika końcowego, w przypadku gdy można ją wyjąć przy użyciu narzędzi dostępnych na rynku i bez konieczności użycia specjalistycznych narzędzi -, chyba że są one dostarczane bezpłatnie wraz z produktem - lub narzędzi zastrzeżonych, energii cieplnej lub rozpuszczalników. Narzędzia dostępne na rynku to narzędzia, które uznaje się za dostępne na rynku dla wszystkich użytkowników końcowych bez konieczno ści przedstawiania przez nich dowodów na istnienie jakichkolwiek praw własności i które mogą być wykorzystywane bez ograniczeń, z wyjątkiem ograniczeń związanych ze zdrowiem i bezpieczeństwem. Przepisy ogólne niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie bez uszczerbku dla wymogów w zakresie bezpieczeństwa i konserwacji profesjonalnych wyrobów medycznych do diagnostyki obrazowej i radioterapii zdefiniowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 12 oraz wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro zdefiniowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746 13 oraz mogą zostać uzupełnione o wymogi ustanowione - na podstawie środków wykonawczych na mocy dyrektywy 2009/125/WE - dla poszczególnych produktów zasilanych bateriami. W przypadku gdy ze względów bezpieczeństwa w unijnym prawie ustanowiono bardziej szczegó łowe wymogi dotyczące usuwania baterii z produktów, takich jak zabawki, zastosowanie mają te przepisy szczegółowe.
(39) Aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników końcowych, w niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć ograniczone odstępstwo dla baterii przenośnych od wymogów dotyczących możliwości usunięcia i wymiany baterii przenośnych w odniesieniu do urządzeń, w które są wbudowane baterie przenośne i które są specjalnie zaprojektowane do stosowania, w większości aktywnych usług urządzenia, w środowisku regularnie poddawanym działaniu wody rozpryskującej się, strumieni wody lub zanurzenia w wodzie i przeznaczone do mycia lub płukania. Odstępstwo to powinno mieć zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy nie jest możliwe, poprzez przeprojektowanie urządzenia, zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika końcowego i bezpiecznego dalszego użytkowania urządzenia po prawidłowym wykonaniu przez użytkownika końcowego czynności podanych w instrukcji usunięcia i wymiany baterii. W przypadku gdy ma zastosowanie to odstępstwo, produkt powinien być zaprojektowany w taki sposób, aby bateria mogła zostać usunięta i wymieniona wyłącznie przez niezależnych specjalistów, a nie przez użytkowników końcowych.
(40) W przypadku naprawionych baterii do pojazdów elektrycznych i baterii SLI wymogi bezpieczeństwa określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2144 14 mają zastosowanie do pojazdów mających homologacj ę typu w kategoriach M, N i O oraz baterii zaprojektowanych i skonstruowanych dla tych pojazdów. Istotne jest, aby możliwa była ocena bezpieczeństwa naprawionych baterii na podstawie dostosowanych do nich prób nieniszczących. W odniesieniu do naprawionych baterii LMT Komisja przygotuje przepisy dotyczące bezpieczeństwa urządzeń do mikromobilno ści w oparciu o doświadczenia zdobyte na szczeblu krajowym i lokalnym w zakresie wymogów bezpieczeństwa, jak zapowiedziano w komunikacie Komisji z dnia 14 grudnia 2021 r. pt. "Nowe unijne ramy mobilności miejskiej". W odniesieniu do innych naprawionych baterii przeznaczonych dla konsumentów lub baterii, które mogą być przez nich stosowane, mają zastosowanie wymogi dyrektywy 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 15 .
(41) Interoperacyjno ść ładowarek do określonych kategorii baterii mogłaby ograniczyć niepotrzebne odpady i koszty z korzyścią dla konsumentów i innych użytkowników końcowych. Powinna zatem istnieć możliwość powtórnego naładowania baterii LMT i nadających się do powtórnego naładowania baterii wbudowanych do określonych kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego za pomocą uniwersalnych ładowarek zapewniaj ących interope- racyjność każdej kategorii baterii. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zobowiązywać Komisję do oceny sposobu wprowadzenia zharmonizowanych norm dotyczących uniwersalnych ładowarek dla tych kategorii baterii, z wyłączeniem urządzeń ładujących kategorii i klas urządzeń radiowych na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE 16 .
(42) Baterie SLI i baterie do pojazdów elektrycznych, które są wbudowane do pojazdów silnikowych, powinny być łatwe do usunięcia i wymiany przez niezależnych specjalistów. Należy rozważyć dokonanie przeglądu dyrektywy 2000/53/WE, aby zapewnić możliwość usunięcia, wymiany i demontażu tych baterii, w tym w odniesieniu do elementów łączących, mocujących i uszczelniaj ących. Do celów projektowania, wytwarzania i naprawy baterii SLI i baterii do pojazdów elektrycznych wytwórcy powinni przekazywać odpowiednie informacje z pokładowego układu diagnostycznego (OBD) pojazdu oraz informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów w sposób niedyskryminacyjny każdemu zainteresowanemu wytwórcy, instalatorowi lub podmiotowi prowadzącemu naprawę urządzeń do pojazdów kategorii M, N i O, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE) 2018/858. Ponadto Komisja powinna zachęcać do opracowywania norm dotyczących projektowania i technik montażu, które będą ułatwiały konserwacj ę, naprawę i wykorzystywanie baterii i zestawów baterii do innych celów.
(43) Niezawodne baterie mają podstawowe znaczenie dla funkcjonowania i bezpieczeństwa wielu produktów, urządzeń i usług. W związku z tym baterie należy projektować i produkować tak, aby nie powodowały ryzyka dla zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi, mienia lub środowiska. Ma to szczególne znaczenie w odniesieniu do stacjonarnych systemów magazynowania energii, które obecnie nie są objęte innymi przepisami prawa unijnego. Należy zatem ustanowić te parametry, które powinny zostać uwzględnione w badaniach bezpieczeństwa dla tych baterii i uzupełnione odpowiednimi normami europejskich organizacji normalizacyjnych.
(44) Baterie powinny być etykietowane w celu zapewnienia użytkownikom końcowym przejrzystych, rzetelnych i jasnych informacji o bateriach i zużytych bateriach. Informacje te umożliwiłyby użytkownikom końcowym podejmowanie świadomych decyzji przy zakupie baterii i pozbywaniu się ich oraz podmiotom gospodaruj ącym odpadami - odpowiednie przetwarzanie zużytych baterii. Etykiety umieszczane na bateriach powinny zawierać wszystkie niezbędne informacje na temat głównych właściwości baterii, w tym ich pojemności i zawartości określonych substancji niebezpiecznych. Na potrzeby zapewnienia dostępności informacji w czasie informacje te należy udostępniać również za pośrednictwem kodów QR, które są wydrukowane lub wygrawerowane na bateriach lub które umieszcza się na opakowaniu oraz w dokumentach towarzyszących baterii, i które powinny być zgodne z wytycznymi normy ISO IEC 18004:2015. Kod QR powinien zapewniać dostęp do paszportu produktu danej baterii. Etykiety i kody QR powinny być dostępne dla osób z niepełnosprawnościami zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/882 17 .
(45) Umieszczenie na etykiecie baterii informacji o wydajności baterii ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia, by użytkownicy końcowi, przede wszystkim konsumenci, przed dokonaniem zakupu otrzymywali odpowiednie informacje, a w szczególności by mieli wspólną podstawę do porównania różnych baterii. W związku z tym baterie przenośne nienadające się do powtórnego naładowania powinny być oznakowane etykietą oznaczaj ącą "nienadające się do powtórnego naładowania" i zawierającą informacje na temat ich minimalnego średniego okresu użytkowania przy określonych zastosowaniach. Ponadto należy wskazać użytkownikowi końcowemu właściwy sposób pozbywania się zużytych baterii.
(46) W przypadku stacjonarnych systemów magazynowania energii, baterii LMT i baterii do pojazdów elektrycznych wykorzystujących system zarządzania baterią użytkownik końcowy lub każda inna osoba trzecia działająca w imieniu tego użytkownika końcowego powinna mieć możliwość określenia w dowolnym momencie - na podstawie danych przechowywanych w systemie zarządzania baterią - stanu zdrowia i przewidywanej żywotności baterii. Dostępu tylko do odczytu do tych danych należy udzielić w dowolnym momencie osobie, która nabyła baterię lub każdej osobie trzeciej działającej w jej imieniu do celów przeprowadzenia oceny wartości końcowej baterii, ułatwienia przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub poddania regeneracji baterii lub do celów udostępnienia baterii niezależnym agregatorom, określonym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 18 , prowadzącym elektrownie wirtualne w sieciach elektroenergetycznych. W związku z tym dane powinny być aktualne. Aktualizacje powinny odbywać się co najmniej raz dziennie, a w przypadku gdy jest to wymagane do określonego celu - częściej. Specyfikacje techniczne będące wynikiem prac nieformalnej grupy roboczej EKG ONZ ds. pojazdów elektrycznych i środowiska dotyczące dostępu do danych w pojazdach elektrycznych powinny być uznawane za punkt odniesienia dla stanu zdrowia i przewidywanego cyklu życia baterii do pojazdów elektrycznych. Wymogi te powinny mieć zastosowanie dodatkowo oprócz przepisów Unii dotyczących homologacji typu pojazdów, które stanowią odpowiednie ramy prawne dotyczące między innymi inteligentnych funkcji ładowania, takich jak ładowanie pojazd-sieć, pojazd-inne urządzenia, pojazd-pojazd, pojazd-powerbank i pojazd-budynek.
(47) Pomiaru szeregu wymogów specyficznych dla danego produktu wynikaj ących z niniejszego rozporządzenia, w tym wymogów dotyczących wydajności, trwałości, wykorzystywania do innych celów i bezpieczeństwa należy dokonywać, stosując wiarygodne, dokładne i powtarzalne metody, w których uwzględnia się powszechnie uznane najnowocze śniejsze metodyki dokonywania pomiarów, tworzenia norm i dokonywania obliczeń. W celu zapewnienia, aby na rynku wewnętrznym nie występowały bariery w handlu, normy należy zharmonizowa ć na poziomie Unii. Takie metody i normy powinny w jak największym możliwym stopniu uwzględniać rzeczywiste używanie baterii, odzwierciedlać standardowy zakres zachowania konsumenta i być odporne na zamierzone i niezamierzone obchodzenie wymogów. Po publikacji odniesienia do takiej normy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 19 należy domniemywać, że baterie, które spełniają taką normę są zgodne z tymi wymogami specyficznymi dla danego produktu na mocy niniejszego rozporz ądzenia, pod warunkiem że osiągnięto minimalne wartości określone dla tych wymogów specyficznych dla danego produktu. Aby uniknąć powielania specyfikacji technicznych, z jednej strony, oraz zmaksymalizowa ć skuteczność i uwzględnić najwyższy poziom wiedzy fachowej i najnowszej wiedzy, z drugiej strony, Komisja powinna zwrócić się do jednej lub większej liczby europejskich organizacji normalizacyjnych, by opracowały normę, w przypadku braku normy. W przypadku braku opublikowanych norm w momencie rozpoczęcia stosowania wymogów specyficznych dla danego produktu lub w przypadku niezadowalającej reakcji ze strony stosownej europejskiej organizacji normalizacyjnej Komisja powinna w wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach i po konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami przyjąć w drodze aktów wykonawczych wspólne specyfikacje. Zgodność z takimi specyfikacjami powinna równie ż zakładać domniemanie zgodności. Jeżeli w późniejszym czasie we wspólnych specyfikacjach zostaną wykryte braki, Komisja powinna w drodze aktu wykonawczego zmieni ć lub uchylić przedmiotowe wspólne specyfikacje. Po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej numerów referencyjnych zharmonizowanych norm, wspólne specyfikacje powinny zostać uchylone w rozsądnym terminie, umożliwiającym wytwórcom uwzględnienie zmian.
(48) Aktywny udział w pracach międzynarodowych komitetów normalizacyjnych jest ważnym strategicznym warunkiem wstępnym wprowadzenia na rynek przyszłych technologii dotyczących baterii. Zaangażowanie europejskie w prace niektórych takich komitetów było mniej efektywne niż mogłoby być. Należy zwiększyć zaangażowanie europejskie, aby wzmocnić pozycję Unii w światowej normalizacji, również z myślą o zwiększeniu konkurencyjności przedsiębiorstw unijnych, zmniejszeniu zależności Unii oraz ochronie interesów, celów politycznych i wartości Unii. W związku z tym Komisja i państwa członkowskie powinny monitorować i koordynować europejskie podejście do normalizacji międzynarodowej. Zharmonizowane normy, które uzupełniają wdrożenie niniejszego rozporz ądzenia powinny uwzględniać istniejące normy międzynarodowe, w szczególno ści na poziomie IEC i ISO.
(49) Komisja powinna zapewnić spójność zharmonizowanych norm i wspólnych specyfikacji w niniejszym rozporządzeniu, w tym podczas przeglądu rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.
(50) Aby zagwarantować skuteczny dostęp do informacji do celów nadzoru rynku, dostosować się do nowych technologii i zapewnić odporność na wypadek światowych kryzysów, takich jak pandemia COVID-19, należy umożliwić udzielanie przez internet informacji na temat zgodności ze wszystkimi aktami Unii mającymi zastosowanie do baterii w formie jednej deklaracji zgodno ści UE.
(51) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 20 ustanowiono zasady akredytacji jednostek oceniających zgodno ść, określono ramy nadzoru rynku produktów i kontroli produktów pochodz ących z państw trzecich, a także ogólne zasady dotyczące oznakowania CE. Rozporz ądzenie to powinno mieć zastosowanie do baterii objętych niniejszym rozporządzeniem, tak aby produkty korzystaj ące ze swobodnego przepływu towarów w Unii spełniały wymogi zapewniaj ące wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takie jak zdrowie ludzkie, bezpieczeństwo osób i ochrona środowiska.
(52) Aby umożliwić podmiotom gospodarczym wykazanie, a właściwym organom - weryfikację, że baterie udostępniane na rynku spełniają wymogi niniejszego rozporz ądzenia, należy ustanowić procedury oceny zgodności. Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE 21 ustanowiono moduły procedur oceny zgodności od najmniej do najbardziej surowej w zależności od poziomu występującego ryzyka oraz wymaganego poziomu bezpieczeństwa. Zgodnie z tą decyzją, w przypadku gdy wymagana jest ocena zgodno ści, procedury, które zostaną zastosowane do przeprowadzenia tej oceny, wybiera się spośród tych modułów. Aby zapewnić zgodność baterii z nowymi i złożonymi wymogami dotyczącymi śladu węglowego, wymogów dotyczących poziomu zawartości materiałów z recyklingu oraz wypełnianie obowiązków w zakresie należytej staranności ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, potrzebne są solidne procedury oceny zgodności.
(53) Oznakowanie CE umieszczone na baterii oznacza zgodność tej baterii z niniejszym rozporz ądzeniem. Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE i jego związek z innymi rodzajami oznakowania określono w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Zasady te powinny mieć zastosowanie do oznakowania CE na bateriach. W celu zapewnienia, by baterie były przechowywane, stosowane oraz by pozbywano się ich w sposób bezpieczny z punktu widzenia ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska należy ustanowić przepisy szczegółowe dotyczące umieszczania na bateriach oznakowania CE.
(54) Procedury oceny zgodności określone w niniejszym rozporządzeniu wymagają udziału jednostek oceniających zgodność. W celu zapewnienia jednolitego wdrażania przepisów niniejszego rozporządzenia organy państw członkowskich powinny notyfikować te jednostki Komisji.
(55) Ze względu na nowość i złożoność zawartych w niniejszym rozporządzeniu wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, wydajności, bezpieczeństwa i etykietowania baterii oraz wymogów informacyjnych, a także w celu zapewnienia spójnego poziomu jakości oceny zgodności baterii należy ustanowić wymogi mające zastosowane do organów notyfikujących uczestniczących w ocenie, notyfikacji i monitorowaniu jednostek oceniających zgodność, które zgłoszono Komisji, stających się jednostkami notyfikowanymi. W szczególno ści należy zapewnić, aby organ notyfikujący był obiektywny i bezstronny w odniesieniu do takich rodzajów działalności i posiadał wystarczaj ącą liczbę kompetentnych pod względem technicznym członków personelu do wykonywania swoich zadań. Ponadto organy notyfikujące powinny mieć obowiązek ochrony poufności informacji, które otrzymują, a zarazem powinny mieć możliwość wymiany informacji na temat jednostek notyfikowanych z organami krajowymi, organami notyfikującymi z innych państw członkowskich oraz z Komisją w celu zapewnienia spójności w ocenie zgodności.
(56) Istotne jest, by wszystkie jednostki notyfikowane realizowały swoje zadania na takim samym poziomie oraz zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji i autonomii. W związku z tym w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić wymogi dotyczące jednostek oceniających zgodność, które chcą stać się jednostkami notyfikowanymi do celów prowadzenia działań z zakresu oceny zgodności. Wymogi te powinny być stale stosowane jako warunek wstępny utrzymania zaktualizowanej kompetencji jednostki notyfikowanej. W celu zapewnienia swojej autonomii jednostka notyfikowana oraz zatrudniany przez nią personel powinni być zobowiązani do utrzymania niezależności od podmiotów gospodarczych w łańcuchu wartości baterii oraz od innych przedsiębiorstw, w tym od stowarzyszeń przedsiębiorców oraz spółek dominujących i spółek zależnych. Na jednostce notyfikowanej powinien spoczywać obowiązek przedstawienia dokumentu stanowiącego dowód swojej niezależności oraz przekazywania tej dokumentacji organowi notyfikuj ącemu. Jednostki notyfikowane powinny zapewniać rotację pracowników wykonujących różne zadania związane z oceną zgodno ści.
(57) Jeżeli jednostka oceniająca zgodność wykaże zgodność danej baterii z kryteriami ustanowionymi w normach zharmonizowanych, należy domniemywać, że spełnia ona odpowiednie wymogi ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.
(58) Jednostki oceniające zgodność często zlecają realizacj ę części zadań związanych z oceną zgodności podwykonawcom lub korzystają z usług jednostek zależnych. Niektóre działania i procesy decyzyjne z zakresu oceny zgodności baterii i innych działań wewnątrz jednostki notyfikowanej powinna jednak prowadzić tylko i wyłącznie dana jednostka notyfikowana, aby zapewnić sobie niezależność i autonomię. Ponadto w celu zagwarantowania poziomu bezpieczeństwa wymaganego w przypadku baterii wprowadzanych do obrotu w Unii w odniesieniu do wykonywania zadań z zakresu oceny zgodności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podwykonawcy i spółki zależne powinni spełniać te same wymagania co jednostki notyfikowane.
(59) Usługi świadczone przez jednostki notyfikowane w państwie członkowskim mogą dotyczyć baterii udostępnianych na rynku w całej Unii, dlatego należy zapewnić pozostałym państwom członkowskim i Komisji możliwość wnoszenia sprzeciwu wobec jednostek notyfikowanych. Podczas dochodzeń Komisja może zasięgać porady unijnej jednostki badawczej, wyznaczonej zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1020 22 . W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu zażądania od organu notyfikuj ącego podjęcia działań naprawczych w przypadku, gdy jednostka notyfikowana nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu lub przestała je spełniać.
(60) W celu ułatwienia i przyśpieszenia procedury oceny zgodności, certyfikacji oraz - co za tym idzie - dostępu do rynku, a także mając na względzie nowość i złożoność wymogów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa i etykietowania oraz wymogów informacyjnych dotyczących baterii, określonych w niniejszym rozporządzeniu kluczowe znaczenie ma ciągły dostęp jednostek notyfikowanych do wszystkich niezbędnych przyrządów i pomieszczeń wykorzystywanych do badań oraz stosowanie przez te jednostki procedur bez tworzenia niepotrzebnego obciążenia dla podmiotów gospodarczych. Z tych samych powodów oraz w celu zapewnienia równego traktowania podmiotów gospodarczych konieczne jest, aby jednostki notyfikowane spójnie stosowały procedury oceny zgodności.
(61) Przed podjęciem ostatecznej decyzji co do tego, czy dana bateria otrzyma certyfikat zgodności, podmiot gospodarczy, który chce wprowadzić baterię na rynek, powinien otrzymać możliwość jednokrotnego przedłożenia dokumentacji uzupełniającej dotyczącej baterii.
(62) Komisja powinna umożliwić odpowiednią koordynacj ę jednostek notyfikowanych i współpracę między nimi.
(63) Należy ustanowić obowiązki podmiotów gospodarczych związane z wprowadzaniem baterii do obrotu lub oddawaniem ich do użytku. Do celów niniejszego rozporządzenia termin "podmiot gospodarczy" powinien być rozumiany jako obejmujący wytwórcę, upoważnionego przedstawiciela, importera, dystrybutora, dostawców usług realizacji zamówień lub każdą inną osobę fizyczną lub prawną, która podlega obowiązkom w związku z wytwarzaniem baterii, udostępnianiem ich na rynku, wprowadzaniem ich do obrotu lub oddawaniem do użytku. Do celów niniejszego rozporządzenia, baterie powinny obejmować baterie, które zostały przygotowane do ponownego użycia, przygotowane do wykorzystania do innych celów, wykorzystane do innych celów lub poddane regeneracji.
(64) Należy zapewnić, aby wymogi dotyczące baterii, która jest oddawana do użytku bez uprzedniego wprowadzenia do obrotu, były takie same jak w przypadku baterii wprowadzanych do obrotu, przed wprowadzeniem do obrotu. Dotyczy to na przykład baterii, które wytwórca wykorzystuje do własnych celów, lub baterii, które ze względu na swoje właściwości mogą być montowane i testowane wyłącznie na miejscu w ich ostatecznym miejscu przeznaczenia. Aby jednak uniknąć konieczności dwukrotnego wykazywania zgodności w odniesieniu do tego samego produktu, baterie wprowadzane do obrotu nie powinny podlegać tym samym wymogom w momencie oddawania ich do użytku.
(65) Podmioty gospodarcze powinny odpowiadać za zgodność baterii z wymogami niniejszego rozporządzenia, stosownie do roli odgrywanej przez nie w łańcuchu dostaw, aby zapewnić wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie ludzkie, bezpieczeństwo osób oraz ochrona mienia i środowiska.
(66) Wszystkie podmioty gospodarcze uczestniczące w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny przyjąć właściwe środki w celu zapewnienia, że udostępniają na rynku wyłącznie baterie zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia. Należy określić jasny i współmierny podział obowiązków stosownie do ról pełnionych przez poszczególne podmioty gospodarcze w łańcuchu dostaw i dystrybucji.
(67) Do przeprowadzenia procedury oceny zgodności najbardziej kompetentny jest wytwórca, ponieważ ma on dokładną wiedzę o procesie projektowania i produkcji. W związku z tym ocena zgodności należy wyłącznie do obowiązków wytwórcy.
(68) Wytwórca powinien zapewnić wystarczaj ąco szczegółowe informacje na temat przewidzianego zastosowania baterii, by umożliwić jej prawidłowe i bezpieczne wprowadzenie do obrotu, oddanie do użytku, korzystanie z niej oraz gospodarowanie odpadami, w tym ewentualne wykorzystanie do innych celów.
(69) Aby ułatwić komunikację między podmiotami gospodarczymi, organami nadzoru rynku i użytkownikami końcowymi, podmioty gospodarcze powinny, w ramach swoich danych kontaktowych, podawać adres pocztowy oraz, jeśli są one dostępne, adres poczty elektronicznej i adres strony internetowej.
(70) Jednolity rynek powinien zapewnić równe warunki konkurencji wszystkim podmiotom gospodarczym oraz ochronę przed nieuczciwą konkurencj ą. W tym celu należy skuteczniej egzekwować unijne prawodawstwo harmonizacyjne dotyczące baterii. Dobra współpraca między podmiotami gospodarczymi a organami nadzoru rynku jest kluczowym elementem takiego skutecznego egzekwowania, umożliwiającym natychmiastową interwencję i natychmiastowe podjęcie działań naprawczych. Ważne jest, aby istniał podmiot gospodarczy mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii, do którego organy nadzoru rynku mogłyby kierować wnioski, w tym wnioski o udzielenie informacji w sprawie zgodności baterii z unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym, i który mógłby współpracować z organami nadzoru rynku w zakresie zapewniania natychmiastowego podjęcia działań naprawczych w celu usunięcia przypadków niezgodności. Podmiotami gospodarczymi, które powinny wykonywać te zadania, są wytwórca lub importer - jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Unii - lub upoważniony przedstawiciel wyznaczony w tym celu przez wytwórcę, lub dostawca usług realizacji zamówień mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Unii w odniesieniu do obsługiwanych przez niego baterii, gdy żaden inny podmiot gospodarczy nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Unii.
(71) Niezbędne jest zapewnienie zgodno ści wprowadzanych na rynek Unii baterii z państw trzecich z wymogami niniejszego rozporządzenia oraz z innymi mającymi zastosowanie przepisami Unii - niezależnie od tego, czy są przywożone jako baterie, czy też są wbudowane do produktów lub do nich dodane- w szczególno ści zapewnienie poddania tych baterii przez wytwórców odpowiednim procedurom oceny zgodności. Należy zatem ustanowić przepisy dla importerów, aby mieć pewność, że baterie, które importerzy wprowadzaj ą do obrotu i oddają do użytku, spełniają wymogi niniejszego rozporządzenia oraz że organy krajowe mogą skontrolować oznakowanie CE na bateriach i dokumentacj ę sporządzoną przez wytwórców, niezależnie od tego, czy baterie są przywożone jako nowe czy używane, lub czy poddano je przygotowaniu do ponownego użycia, przygotowaniu do wykorzystania do innych celów lub wykorzystaniu do innych celów, lub regeneracji.
(72) Wprowadzaj ąc baterię do obrotu lub oddając ją do użytku, każdy importer powinien podać na baterii swoją nazwę, zarejestrowan ą nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy, a także adres pocztowy oraz, jeśli są one dostępne, adres poczty elektronicznej i adres strony internetowej. Należy przewidzieć wyjątki w przypadkach, gdy rozmiar baterii jest zbyt mały, aby można było umieścić na niej te informacje, lub gdy importer musiałby otworzyć opakowanie w celu umieszczenia nazwy importera, zarejestrowanej nazwy handlowej lub zarejestrowanego znaku towarowego i innych danych kontaktowych. W tych wyjątkowych przypadkach importer powinien podać te informacje w dokumencie dołączonym do baterii lub w inny łatwo dostępny sposób. W przypadku gdy opakowanie istnieje, importer powinien umieszczać informacje na tym opakowaniu.
(73) W przypadku gdy dystrybutor udostępnia na rynku baterię po jej wprowadzeniu do obrotu lub oddaniu do użytku przez wytwórcę lub importera, powinien on działać z należytą starannością, tak obchodząc się z baterią, by nie miało to negatywnego wpływu na jej zgodność z wymogami niniejszego rozporz ądzenia.
(74) Każdy importer lub dystrybutor wprowadzający do obrotu lub oddający do użytku baterię pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub modyfikujący baterię w sposób, który mógłby wpłynąć na jej zgodno ść z wymogami niniejszego rozporządzenia, lub zmieniaj ący przeznaczenie baterii, która już została wprowadzona do obrotu, powinien być uznany za wytwórcę i przyjąć jego obowiązki z tego tytułu, określone w niniejszym rozporządzeniu.
(75) Dystrybutorzy, importerzy i dostawcy usług realizacji zamówień, ze względu na bliski związek z rynkiem, powinni być zaangażowani w zadania związane z nadzorem rynku, realizowane przez organy krajowe, oraz powinni być gotowi na aktywny udział w wykonywaniu tych zadań poprzez dostarczanie tym organom wszystkich niezbędnych informacji dotyczących danych baterii.
(76) Zapewnienie identyfikowalno ści baterii w całym łańcuchu dostaw upraszcza nadzór rynku i zwiększa jego skuteczność oraz zapewnia konsumentom przejrzystość. Skuteczny system identyfikacji ułatwia organom nadzoru rynku realizację zadania polegającego na identyfikacji podmiotów gospodarczych, które wprowadziły do obrotu, udostępniły na rynku lub oddały do użytku baterie niespełniające wymogów. Podmioty gospodarcze powinny zatem być zobowiązane do przechowywania przez określony czas informacji na temat swoich transakcji dotyczących baterii, w tym w formie elektronicznej.
(77) Wydobycie i przetwarzanie naturalnych zasobów mineralnych oraz handel nimi mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia niezbędnych surowców do produkcji baterii. Wytwórcy baterii, niezależnie od swojej pozycji lub wpływu na dostawców i swojego położenia geograficznego, mogliby niezamierzenie przyczynić się do negatywnych skutków w łańcuchu dostaw minerałów. W przypadku niektórych surowców ponad połowa światowej produkcji przeznaczona jest do zastosowań w bateriach. Na przykład ponad 50 % światowego popytu na kobalt i ponad 60 % światowego popytu na lit jest wykorzystywane do produkcji baterii. Około 8 % światowej produkcji grafitu naturalnego i 6 % światowej produkcji niklu również przeznacza się na produkcję baterii.
(78) Tylko kilka krajów dostarcza surowce wykorzystywane do wytwarzania baterii i w niektórych przypadkach niskie standardy sprawowania rządów w tych krajach mogą pogorszyć problemy środowiskowe i społeczne. Wydobycie i rafinacja kobaltu i niklu są związane z wieloma kwestiami społecznymi i środowiskowymi. Chociaż skutki społeczne i środowiskowe związane z grafitem naturalnym są mniej dotkliwe, wydobycie grafitu naturalnego może mieć poważne skutki dla zdrowia i środowiska, ponieważ odbywa się ono głównie w ramach działalności indywidualnej i na małą skalę oraz głównie w warunkach nieformalnych. Wszystko to wraz z brakiem regularnie aktualizowanych planów zamykania kopalń i nieprowadzenie rekultywacji może prowadzić do zniszczenia ekosystemów i gleby. Spodziewany wzrost wykorzystania litu w wytwarzaniu baterii może wywrzeć dodatkową presję na wydobycie i rafinację. W związku z tym stosowne jest włączenie litu w zakres obowiązków w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii. Przewidywany ogromny wzrost popytu na baterie w Unii nie powinien przyczyniać się do wzrostu takiego ryzyka środowiskowego i społecznego.
(79) Niektóre surowce wykorzystywane do wytwarzania baterii, takie jak kobalt, lit i grafit naturalny, uznaje się za surowce krytyczne dla Unii, jak wskazała Komisja w komunikacie z dnia 3 września 2020 r. pt. "Odporność w zakresie surowców krytycznych: wytyczanie drogi do większego bezpieczeństwa i bardziej zrównoważonego rozwoju", a ich zrównoważone pozyskiwanie jest konieczne, aby unijny ekosystem baterii mógł działać odpowiednio.
(80) Podjęto już szereg dobrowolnych działań ze strony podmiotów w łańcuchu dostaw baterii w celu zachęcenia do przestrzegania praktyk w zakresie zrównoważonego pozyskiwania, w tym inicjatywę na rzecz zapewnienia odpowiedzialnego wydobycia (Initiative for Responsible Mining Assurance), inicjatywę na rzecz odpowiedzialnego przemysłu wydobywczego (Responsible Minerals Initiative) oraz ramy oceny odpowiedzialnego przemysłu kobaltowego (Cobalt Industry Responsible Assessment Framework). Nie jest jednak pewne, że dobrowolne wysiłki na rzecz ustanowienia systemów należytej staranności będą wystarczaj ące dla zapewnienia, aby wszystkie podmioty gospodarcze wprowadzaj ące baterie do obrotu w Unii przestrzegały tych samych minimalnych przepisów.
(81) W Unii ogólne wymogi dotyczące należytej staranności w odniesieniu do niektórych materiałów i metali wprowadzono rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 23 . Rozporządzenie to nie dotyczy jednak minerałów i materiałów wykorzystywanych do produkcji baterii.
(82) W związku z tym, biorąc pod uwagę przewidywany wykładniczy wzrost popytu na baterie w Unii, podmiot gospodarczy wprowadzający baterie do obrotu w Unii powinien ustanowić politykę w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii. Należy zatem ustanowić w niniejszym rozporządzeniu wymogi w celu wyeliminowania ryzyka społecznego i środowiskowego związanego z wydobyciem, przetwarzaniem i handlem niektórymi surowcami i surowcami wtórnymi wykorzystywanymi do celów wytwarzania baterii. Taka polityka powinna obejmować wszystkich dostawców w łańcuchu i ich jednostki zależne i podwykonawców, którzy zajmują się wydobyciem, przetwarzaniem i handlem niektórymi surowcami i surowcami wtórnymi.
(83) Wprowadzając politykę w zakresie należytej staranności opartą na analizie ryzyka w odniesieniu do baterii, podmiot gospodarczy powinien oprzeć ją na uznanych na szczeblu międzynarodowym normach i zasadach należytej staranności zawartych w dokumentach takich jak: Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, dziesięć zasad inicjatywy Global Compact, Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEA), wytyczne dotyczące społecznej oceny cyklu życia produktów, Trójstronna deklaracja zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), Wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) dla przedsiębiorstw międzynarodowych oraz Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w celu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej. Te normy i zasady, które każdy podmiot gospodarczy powinien dostosować do swojego szczególnego kontekstu i okoliczności, odzwierciedlaj ą wspólne podejście rządów i zainteresowanych stron. Jeśli chodzi o wydobycie i przetwarzanie naturalnych zasobów mineralnych stosowanych w produkcji baterii oraz handel nimi, Wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w zakresie odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka stanowią uznany międzynarodowo standard dotyczący konkretnego ryzyka rażących naruszeń praw człowieka i są wyrazem długotrwałego działania rządów i zainteresowanych stron w celu ustanowienia dobrych praktyk w tej dziedzinie.
(84) Zgodnie ze standardami i zasadami ONZ, MOP i OCED należyta staranność jest ciągłym, proaktywnym i reaktywnym procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa mogą zapewnić poszanowanie praw człowieka i środowiska oraz nie przyczyniaj ą się do konfliktów. Należyta staranność oparta na analizie ryzyka odnosi się do działań, jakie przedsiębiorstwa powinny podjąć w celu zidentyfikowania, powstrzymywania, łagodzenia niekorzystnych skutków związanych z ich działalnością lub decyzjami dotyczącymi pozyskiwania i w inny sposób radzenia sobie z tymi skutkami. Podmioty gospodarcze powinny prowadzić świadome, skuteczne i rzeczowe konsultacje ze społecznościami dotkniętymi tymi skutkami. Przedsiębiorstwo może ocenić ryzyko stwarzane przez jego działalność i stosunki oraz przyjąć środki ograniczaj ące ryzyko, które mogą obejmować żądanie dodatkowych informacji, negocjacje w celu naprawy sytuacji lub zawieszenie lub zaprzestanie współpracy z dostawcami, zgodnie z odpowiednimi normami przewidzianymi w prawie krajowym i międzynarodowym, zaleceniami dotyczącymi odpowiedzialnego prowadzenia działalności przez organizacje międzynarodowe, narzędziami wspieranymi przez rząd, dobrowolnymi inicjatywami sektora prywatnego oraz wewnętrznymi strategiami i systemami przedsiębiorstwa. Podejście takie pomaga również w dostosowaniu zakresu operacji zapewnienia należytej staranności proporcjonalnie do rozmiaru działalności przedsiębiorstwa lub stosunków w łańcuchu dostaw.
(85) Chociaż systemy należytej staranności w sektorze prywatnym mogą wspierać podmioty gospodarcze w wypełnianiu ich obowiązków w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii zgodnie z wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka, podmioty gospodarcze powinny być indywidualnie odpowiedzialne za wypełnienie określonych w niniejszym rozporządzeniu obowiązków w zakresie należytej staranności.
(86) Należy przyjąć lub zmienić obowiązkowe polityki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii, a co najmniej odnieść się do najczęstszych kategorii ryzyka społecznego i środowiskowego. Taka polityka powinna obejmować obecne i przewidywalne skutki dla spraw społecznych, w szczególności praw człowieka, zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, a także bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy oraz praw pracowniczych, z jednej strony, a dla środowiska, w szczególności dla zużycia wody, ochrony gleby, zanieczyszczenia powietrza, zmiany klimatu i różnorodności biologicznej, a także ochrony życia społeczności, z drugiej strony.
(87) Jeśli chodzi o kategorie ryzyka społecznego, strategia w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii powinna uwzględniać zagrożenia w odniesieniu do ochrony praw człowieka, w tym zdrowia ludzkiego, życia społecznego, w tym praw ludności rdzennej, ochrony dzieci i równouprawnienia płci, zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka. Polityki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii powinny obejmować informacje na temat tego, w jaki sposób podmiot gospodarczy przyczynił się do zapobiegania naruszeniom praw człowieka, oraz na temat instrumentów stosowanych w strukturze biznesowej podmiotu w celu zwalczania korupcji i przekupstwa. Polityki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii powinny również zapewniać odpowiednie wdrażanie przepisów podstawowych konwencji MOP wymienionych w załączniku I do Trójstronnej deklaracji zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej MOP.
(88) Na bogatych w zasoby obszarach dotkniętych konfliktami i obszarach wysokiego ryzyka powszechne są naruszenia praw człowieka. W związku z tym takie obszary zasługują na szczególną uwagę w polityce należytej staranności podmiotów gospodarczych w odniesieniu do baterii. Rozporządzenie (UE) 2017/821 zawiera przepisy dotyczące orientacyjnego, niewyczerpuj ącego, regularnie aktualizowanego wykazu obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka. Wykaz ten ma również znaczenie dla wdrożenia przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących polityki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii.
(89) Jeśli chodzi o kategorie ryzyka środowiskowego, polityki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii powinny uwzględniać ryzyko dotyczące ochrony środowiska naturalnego i różnorodności biologicznej zgodnie z Konwencją o różnorodności biologicznej, która obejmuje uwzględnienie społeczności lokalnych oraz ochronę i rozwój tych społeczności. Polityka należytej staranności w odniesieniu do baterii powinna również uwzględniać ryzyko związane ze zmianą klimatu, zgodnie z porozumieniem paryskim 24 przyjętym 12 grudnia 2015 r. w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu ("porozumienie paryskie ONZ"), a także ryzyko środowiskowe objęte innymi międzynarodowymi konwencjami środowiskowymi.
(90) Obowiązki w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii dotyczące identyfikacji i łagodzenia ryzyka społecznego i środowiskowego związanego z surowcami wykorzystywanymi do wytwarzania baterii powinny przyczynić się do wdrożenia rezolucji nr 4/19 UNEP w sprawie zarządzania zasobami mineralnymi, w której uznano istotny wkład sektora górniczego w realizację Agendy 2030 i celów zrównoważonego rozwoju.
(91) Inne akty prawne Unii ustanawiające wymogi dotyczące należytej staranności w łańcuchu dostaw powinny mieć zastosowanie do baterii, o ile w niniejszym rozporządzeniu nie ma szczegółowych przepisów o takim samym celu, charakterze i skutkach, które mogą zostać dostosowane w świetle przyszłych zmian legislacyjnych. Takie akty prawne mogłyby dotyczyć odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorstw za szkody powstałe w wyniku nieprzestrzegania przez nie wymogów w zakresie należytej staranności. W przypadku gdy takie akty prawne nie odnoszą się w pełni do skutków w zakresie odpowiedzialności cywilnej wynikających z określonych w niniejszym rozporządzeniu obowiązków w zakresie należytej staranności w odniesieniu do baterii, powinna istnieć możliwość uwzględnienia ich w przepisach krajowych.
(92) Aby dostosować się do zmian zachodzących w łańcuchu wartości baterii, w tym zmian zakresu i charakteru odnośnego ryzyka społecznego i środowiskowego, oraz do postępu naukowo-technicznego w odniesieniu do baterii i składów chemicznych baterii, należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów dotyczących zmiany wykazu surowców i kategorii ryzyka, wykazu instrumentów międzynarodowych oraz wymogów dotyczących należytej staranności w odniesieniu do baterii.
(93) W celu ustanowienia równoważności systemów należytej staranności opracowanych przez rządy, organizacje branżowe i grupy zainteresowanych organizacji należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze.
(94) W celu umożliwienia odpowiedniej, solidnej i spójnej oceny systemów należytej staranności należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie kryteriów i metodologii określania czy systemy należytej staranności umożliwiają podmiotom gospodarczym spełnianie wymogów dotyczących należytej staranności zawartych w niniejszym rozporządzeniu.
(95) Zharmonizowane przepisy dotyczące gospodarowania odpadami są niezbędne, aby zapewnić, by we wszystkich państwach członkowskich producenci i inne podmioty gospodarcze byli objęci tymi samymi przepisami we wdrażaniu rozszerzonej odpowiedzialności producenta w odniesieniu do baterii oraz by zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska w całej Unii. Rozszerzona odpowiedzialno ść producenta może przyczynić się do zmniejszenia ogólnego wykorzystania zasobów, w szczególności poprzez zmniejszenie liczby zużytych baterii oraz niekorzystnych skutków związanych z gospodarowaniem zużytymi bateriami. Maksymalizacja selektywnej zbiórki zużytych baterii oraz zapewnienie, aby wszystkie zbierane zużyte baterie podlegały recyklingowi w procesach, za pomocą których osiąga się minimalne poziomy wydajności recyklingu, są konieczne, by osiągnąć wysokie poziomy odzysku materiałów. W swojej ocenie dyrektywy 2006/66/WE Komisja stwierdziła, że jednym z niedociągnięć tej dyrektywy jest brak szczegółowości przepisów, który prowadzi do niejednorodnego wdrażania i skutkuje powstawaniem znaczących barier dla funkcjonowania rynków recyklingu oraz niższym od optymalnego poziomem recyclingu. W związku z tym bardziej szczegółowe i zharmonizowane zasady pozwoliłyby uniknąć zakłóceń na rynku zbierania, przetwarzania i recyklingu zużytych baterii i zapewniłyby jednolite wdrożenie wymogów w całej Unii. Doprowadziłoby to również do dalszej harmonizacji jakości usług gospodarowania odpadami świadczonych przez podmioty gospodarcze i ułatwiłoby funkcjonowanie rynków surowców wtórnych.
(96) W celu zapewnienia, aby obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia były wykonywane, oraz w celu monitorowania i weryfikowania przestrzegania przez producentów i organizacje odpowiedzialności producenta niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie muszą wyznaczyć co najmniej jeden właściwy organ.
(97) Niniejsze rozporządzenie opiera się na przepisach dotyczących gospodarowania odpadami oraz ogólnych przepisach ustanowionych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE 25 , które należy dostosować w taki sposób, by odzwierciedlić specyfikę zużytych baterii. Aby zbieranie zużytych baterii było jak najbardziej wydajne, ważne jest, aby jego organizacja przebiegała niedaleko miejsca, w którym baterie są sprzedawane w państwie członkowskim, oraz użytkownika końcowego. Zużyte baterie powinny być zbierane oddzielnie od innych typów odpadów, takich jak metale, papier i tektura, szkło, tworzywa sztuczne, drewno, tekstylia i bio- odpady. Ponadto musi istnieć możliwość zbierania zużytych baterii razem z zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym oraz pojazdami wycofanymi z eksploatacji, poprzez krajowe systemy zbierania utworzone na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE 26 oraz na podstawie dyrektywy 2000/53/WE. Mimo że w dyrektywie 2006/66/WE określa się przepisy szczegółowe odnoszące się do baterii, konieczne jest przyjęcie spójnego i uzupełniającego podejścia, które będzie opierać się na istniejących strukturach gospodarowania odpadami i w ramach którego struktury te będą harmonizowane. W związku z tym, aby skutecznie wdrożyć rozszerzoną odpowiedzialno ść producenta dotyczącą gospodarowania odpadami, należy określić obowiązki w odniesieniu do państw członkowskich, w których baterie są udostępniane na rynku po raz pierwszy.
(98) Aby monitorować, czy producenci wypełniają obowiązki dotyczące przetwarzania odpadów w odniesieniu do baterii po raz pierwszy udostępnianych na rynku na terytorium danego państwa członkowskiego, należy we właściwym organie każdego państwa członkowskiego ustanowić rejestr, którym organ ten będzie zarządzał. Informacje zawarte w rejestrze powinny być dostępne dla tych podmiotów, które odgrywają rolę w monitorowaniu przestrzegania i egzekwowania rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta. Należy zapewnić możliwość, że będzie to ten sam rejestr co rejestr krajowy ustanowiony na podstawie dyrektywy 2006/66/WE. Producenci powinni być zobowiązani do zarejestrowania się, aby podać niezb ędne informacje, które umożliwią właściwym organom monitorowanie, czy producenci wypełniają swoje obowiązki. Wymogi dotyczące rejestracji należy uprościć w całej Unii.
(99) W przypadku zarządzanych przez państwo organizacji odpowiedzialności producenta, gdzie nie ma upoważnienia udzielonego przez reprezentowanego producenta, wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu dotyczące takiego upoważnienia nie mają zastosowania.
(100) Zgodnie z zasadą "zanieczyszczaj ący płaci" należy nałożyć na producentów obowiązki w zakresie gospodarowania zużytymi bateriami. W tym kontekście za producentów należy uznać każdego wytwórcę, importera lub dystrybutora, który - niezależnie od stosowanej techniki sprzedaży, w tym za pośrednictwem umów zawieranych na odległość zgodnie z definicją w art. 2 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE 27 - dostarcza po raz pierwszy baterie do celów dystrybucji lub wykorzystywania, w tym baterie wbudowane do urządzeń, do lekkich środków transportu lub do pojazdów, na terytorium państwa członkowskiego w ramach prowadzonej działalności handlowej.
(101) Producentów powinna dotyczyć rozszerzona odpowiedzialność producenta w zakresie gospodarowania ich bateriami na etapie wycofywania z użytku. W związku z tym powinni oni ponosić koszty zbierania, przetwarzania i recyklingu wszystkich zbieranych baterii, przeprowadzenia badania dotyczącego składu zebranych zmieszanych odpadów komunalnych, sprawozdawczo ści w zakresie baterii i zużytych baterii oraz przekazywania użytkownikom końcowym i podmiotom gospodarującym odpadami informacji na temat baterii, a także na temat odpowiedniego ponownego użycia zużytych baterii i gospodarowania takimi bateriami. Nowe przepisy dotyczące rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta na mocy niniejszego rozporządzenia mają na celu zapewnienie wysokiego poziomu ochrony środowiska i zdrowia w Unii poprzez maksymalizacj ę selektywnej zbiórki zużytych baterii i zapewnienie, aby wszystkie zebrane baterie były poddawane recyklingowi za pomocą procesów, które osiągają wysokie wskaźniki wydajności recyklingu i odzysku materiałów w świetle postępu naukowo-technicznego. Obowiązki dotyczące rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta powinny mieć zastosowanie do wszystkich form dostawy, w tym sprzedaży na odległość. Producenci powinni mieć możliwość wykonywania tych obowiązków wspólnie poprzez organizacje odpowiedzialno ści producenta przejmujące odpowiedzialno ść w ich imieniu. Producenci lub organizacje odpowiedzialno ści producenta powinni mieć obowiązek posiadania zezwolenia oraz powinni wykazać, że posiadaj ą zasoby finansowe na pokrycie kosztów związanych z rozszerzon ą odpowiedzialno ścią producenta. Ustanawiaj ąc przepisy administracyjne i proceduralne dotyczące zezwalania producentom na indywidualne wypełnianie obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta oraz organizacjom odpowiedzialno ści producenta na zbiorowe wypełnianie obowiązków w zakresie rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta, państwa członkowskie powinny mieć możliwość różnicowania procesów dla indywidualnych producentów i organizacji odpowiedzialno ści producenta w celu ograniczenia obciążeń administracyjnych spoczywających na indywidualnych producentach. W tym kontek ście, powinno być możliwe uznanie zezwoleń wydanych zgodnie z dyrektywą 2008/98/WE za zezwolenia do celów niniejszego rozporządzenia. W stosownych przypadkach, aby uniknąć zakłócenia rynku wewnętrznego oraz zapewnić jednolite warunki różnicowania wkładów finansowych przekazywanych przez producentów na rzecz organizacji odpowiedzialno ści producenta, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Podmioty gospodaruj ące odpadami, które zbierają i przetwarzają zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, powinny podlega ć procedurze selekcji przeprowadzanej przez producentów danych baterii lub przez organizacje odpowiedzialno ści producenta działające w ich imieniu, zgodnie z dyrektywą 2008/98/WE. W przypadku gdy operacje gospodarowania odpadami mają miejsce w państwie członkowskim innym niż państwo, w którym po raz pierwszy udostępniono na rynku baterię, producenci powinni pokrywać koszty poniesione przez podmioty gospodaruj ące odpadami w państwie członkowskim, w którym mają miejsce operacje gospodarowania odpadami. W dyskusji na temat ewentualnych wniosków dotyczących unijnych aktów ustawodawczych w zakresie pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego należy rozważyć ustanowienie transgranicznego mechanizmu rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta za zużyte baterie, w tym baterie wbudowane do pojazdów lub urządzeń, między odpowiednimi podmiotami. Ponadto należy rozważyć przyjęcie innych środków, takich jak narzędzia zarządzania informacjami i weryfikacji, w tym, w stosownych przypadkach, upoważnieni przedstawiciele ds. rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta, podmioty gospodaruj ące odpadami, organizacje odpowiedzialno ści producenta, cyfrowe paszporty produktu i rejestry producentów oraz krajowe systemy rejestracji pojazdów w przypadku baterii do pojazdów elektrycznych.
(102) Rozszerzona odpowiedzialność producenta powinna mieć również zastosowanie do podmiotów gospodarczych wprowadzaj ących do obrotu baterie będące wynikiem operacji przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji. W związku z tym podmiot gospodarczy, który jako pierwszy wprowadził baterię do obrotu, nie powinien ponosić dodatkowych kosztów, które mogą wynikać z gospodarowania odpadami na dalszych etapach życia tej baterii. Podmioty gospodarcze podlegające rozszerzonej odpowiedzialności producenta powinny mieć możliwość ustanowienia mechanizmu podziału kosztów opartego na podziale rzeczywistych kosztów gospodarowania odpadami.
(103) Niniejsze rozporządzenie stanowi lex specialis względem dyrektywy 2008/98/WE w odniesieniu do minimalnych wymogów w zakresie rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta: docelowych poziomów zbierania i recyklingu, odbioru przez dystrybutorów i drugiego życia. Należy wymagać od państw członkowskich określenia rozszerzonej odpowiedzialności producenta, o której mowa w niniejszym rozporządzeniu, zgodnie z dyrektywą 2008/98/WE i z prawem krajowym transponującym tę dyrektywę. Ponadto w przypadku gdy niniejsze rozporządzenie nie przewiduje pełnej harmonizacji w rozdziale VIII, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przewidzenia dodatkowych środków dotyczących tych konkretnych zagadnień, pod warunkiem że takie dodatkowe regulacje będą zgodne z dyrektywą 2008/98/WE i spójne z prawem krajowym transponującym tę dyrektywę i z niniejszym rozporządzeniem.
(104) W niniejszym rozporządzeniu należy określić, w jaki sposób ma być stosowana identyfikowalno ść obowiązków przedsiębiorców ustanowionych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 28 w odniesieniu do platform internetowych umożliwiających konsumentom zawieranie umów na odległość z producentami oferującymi baterie, w tym baterie wbudowane do urządzeń, lekkich środków transportu lub innych pojazdów, oraz z konsumentami znajdującymi się w Unii w odniesieniu do rejestrów producentów ustanowionych na podstawie niniejszego rozporządzenia. Do celów niniejszego rozporządzenia każdego producenta oferującego baterie, w tym baterie wbudowane do urządzeń, lekkich środków transportu lub innych pojazdów, w drodze umów zawieranych na odległość bezpośrednio z konsumentami znajdującymi się w państwie członkowskim, niezależnie od tego, czy ma siedzibę w państwie członkowskim, czy w państwie trzecim, należy uznać za przedsiębiorcę zgodnie z definicją w rozporządzeniu (UE) 2022/2065. Zgodnie z tym rozporządzeniem dostawcy platform internetowych objęci zakresem stosowania jego rozdziału III sekcja 4 i umożliwiający konsumentom zawieranie z producentami umów na odległość powinni od tych producentów uzyskać informacje o rejestrze producentów, w którym są zarejestrowani, a także ich numer rejestracyjny i oświadczenie zobowiązujące do spełnienia wymogów dotyczących rozszerzonej odpowiedzialno ści producenta określonych w niniejszym rozporządzeniu. Wdrożenie zasad dotyczących identyfikowalno ści przedsiębiorców w odniesieniu do sprzedaży baterii przez internet podlega przepisom dotyczącym egzekwowania przepisów ustanowionym w rozporządzeniu (UE) 2022/2065.
(105) Aby zapewnić wysoką jakość recyklingu w łańcuchu dostaw baterii, zwiększyć wykorzystanie wysokiej jakości surowców wtórnych oraz chronić środowisko, konieczne są wysokie poziomy zbierania i recyklingu zużytych baterii. Zbieranie zużytych baterii jest fundamentalnym i kluczowym krokiem w odzyskiwaniu cennych materiałów zawartych w bateriach przez ich recykling oraz w utrzymaniu łańcucha dostaw baterii w Unii, zwiększeniu jej strategicznej autonomii w tym sektorze. Taki recykling ułatwia także zatem dostęp do odzyskanych materiałów, które można wykorzystać do produkcji nowych produktów.
(106) Za finansowanie i organizację selektywnej zbiórki zużytych baterii powinni odpowiadać producenci. Powinni oni prowadzić taką zbiórkę, ustanawiaj ąc system zwrotu i sieć zbierania oraz powiązane kampanie informacyjne, które obejmą całe terytorium każdego z państw członkowskich. Takie sieci powinny być blisko użytkownika końcowego oraz powinny być ukierunkowane nie tylko na obszary i baterie, w przypadku których zbieranie zużytych baterii przynosi zyski. Sieć zbierania powinna obejmować dystrybutorów, uprawnione zakłady przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz punkty zbierania odpadów oraz na zasadzie dobrowolności inne podmioty, takie jak organy publiczne i szkoły. Aby zweryfikować i poprawić wydajność sieci zbierania i powiązanych kampanii informacyjnych, należy prowadzić regularne badania dotyczące składu, co najmniej na poziomie NUTS 2, który jest określony w rozporządzeniu (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady 29 , na temat zmieszanych odpadów komunalnych oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zbieranego w celu określenia ilości zużytych baterii przenośnych w nim zawartych.
(107) Powinna istnieć możliwość zbierania zużytych baterii razem ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym, poprzez krajowe systemy zbierania utworzone na podstawie dyrektywy 2012/19/UE oraz razem z pojazdami wycofanymi z eksploatacji zgodnie z dyrektywą 2000/53/WE. W takich przypadkach obowiązkowym minimalnym wymogiem dotyczącym przetwarzania powinno być usunięcie baterii z zebranego zużytego sprzętu i pojazdów wycofanych z eksploatacji. Po usunięciu baterii z zebranego zużytego sprzętu i pojazdów wycofanych z eksploatacji należy objąć je wymogami niniejszego rozporządzenia. W szczególności, takie zużyte baterie należy zaliczyć na poczet osiągnięcia docelowego poziomu zbierania w odniesieniu do danej kategorii baterii, oraz objąć wymogami przetwarzania i recyklingu ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.
(108) Z uwagi na wpływ na środowisko oraz utratę materiałów spowodowane tym, że zużyte baterie nie są zbierane osobno, a co za tym idzie nie są przetwarzane w sposób przyjazny dla środowiska, w odniesieniu do zużytych baterii przenośnych w dalszym ciągu powinien mieć zastosowanie docelowy poziom zbierania określony w dyrektywie 2006/66/WE i powinien on być stopniowo podnoszony. W związku z obecnym wzrostem sprzedaży baterii LMT oraz faktem, że mają one dłuższy cykl życia niż baterie przenośne, należy ustanowić konkretny cel w zakresie zbierania dla zużytych baterii LMT, odrębny od docelowego poziomu zbierania mającego zastosowanie do zużytych baterii przenośnych. W związku z przewidywanym rozwojem rynku baterii LMT i baterii przenośnych oraz wzrostem ich przewidywanej żywotności metodyka obliczania i weryfikowania docelowych poziomów zbierania powinna zostać poddana przeglądowi, aby można było dokładniej ustalić faktyczną ilość zużytych baterii LMT i zużytych baterii przenośnych dostępnych do zbierania. Dlatego też należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów dotyczących zmiany takiej metodyki i stosownej zmiany docelowych poziomów zbierania. Kluczowe znaczenie ma utrzymanie lub podniesienie w nowej metodyce "Dostępne do zbierania" poziomu ambicji w zakresie ochrony środowiska, jeśli chodzi o zbieranie zużytych baterii LMT i zużytych baterii przenośnych, w porównaniu z istniejącą metodyką. Na podstawie badania Wspólnego Centrum Badawczego dotyczącego alternatywnych celów w zakresie zbierania zużytych baterii przenośnych i baterii do lekkich środków transportu szacuje się, że docelowy poziom zbierania zużytych baterii LMT wynoszący 51 % do 31 grudnia 2028 r. i 61 % do 31 grudnia 2031 r., obliczony na podstawie liczby baterii LMT udostępnionych na rynku w państwie członkowskim, będzie odpowiadał celowi zbierania zużytych baterii LMT na poziomie 79 % do 31 grudnia 2028 r. i 85 % do 31 grudnia 2031 r., obliczony na podstawie liczby baterii LMT dostępnych do zbierania w państwie członkowskim. Należy dokonać przeglądu docelowych poziomów zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych baterii LMT. Taki przegląd może także dotyczyć możliwości dodania dwóch podkategorii baterii przenośnych: baterii nadających się do powtórnego naładowania i baterii nienadaj ących się do powtórnego naładowania, z odrębnymi poziomami zbierania. Komisja powinna przygotować sprawozdanie towarzyszące tym przeglądom.
(109) Aby zmaksymalizować zbieranie i ograniczyć ryzyko dla bezpieczeństwa, Komisja powinna ocenić wykonalność i potencjalne korzyści wynikające z ustanowienia systemu kaucyjnego dla baterii, w szczególności dla baterii przenośnych ogólnego stosowania. Należy uwzględnić krajowe i zharmonizowane ogólnounijne systemy kaucyjne w tej ocenie.
(110) Poziom zbierania zużytych baterii przenośnych należy w dalszym ciągu obliczać na podstawie średniej rocznej sprzedaży w latach poprzednich, tak aby określić cele, które są proporcjonalne w stosunku do poziomu konsumpcji baterii w danym państwie członkowskim. Aby jak najlepiej odzwierciedlić zmiany w składzie kategorii baterii przenośnych oraz żywotności i wzorcach zużycia baterii, należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów dotyczących zmiany metodyki obliczania i weryfikacji poziomu zbierania zużytych baterii przenośnych oraz zużytych baterii LMT.
(111) Spoczywający na państwach członkowskich obowiązek przyjmowania środków dotyczących osiągnięcia przez producentów oraz, jeżeli zostały one wyznaczone, przez organizacje odpowiedzialno ści producenta celów w zakresie zbierania zużytych baterii przenośnych i zużytych baterii LMT odzwierciedla ogólną zasadę, zgodnie z którą państwa członkowskie mają zapewnić skuteczność prawa Unii.
(112) Należy zbierać wszystkie zużyte baterie SLI, zużyte baterie przemysłowe i zużyte baterie do pojazdów elektrycznych. W tym celu producenci baterii SLI, baterii przemysłowych oraz baterii do pojazdów elektrycznych powinni mieć obowiązek nieodpłatnego przyjmowania i odbierania od użytkowników końcowych wszystkich zużytych baterii w odpowiednich kategoriach. Należy ustanowić szczegółowe obowiązki sprawozdawcze dla wszystkich producentów, podmiotów gospodaruj ących odpadami, posiadaczy odpadów zaangażowanych w zbieranie zużytych baterii SLI, zużytych baterii przemysłowych oraz zużytych baterii do pojazdów elektrycznych.
(113) Mając na względzie hierarchię postępowania z odpadami ustanowioną dyrektywą 2008/98/WE, w której priorytetami są zapobieganie, przygotowywanie do ponownego użycia i recykling, a także zgodnie z dyrektywą 2008/98/WE oraz dyrektywą Rady 1999/31/WE 30 zebranych zużytych baterii nie należy trwale składować ani poddawać procesowi odzysku energii.
(114) Każdy dopuszczony zakład dokonujący przetwarzania baterii powinien spełniać minimalne wymogi w celu zapobiegania negatywnym skutkom dla środowiska i zdrowia ludzkiego, a także w celu umożliwienia wysokiego stopnia odzyskiwania materiałów zawartych w bateriach. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE 31 reguluje szereg rodzajów działalności przemysłowej związanej z przetwarzaniem zużytych baterii, w odniesieniu do których określa ona szczególne upoważnienie i kontrole dotyczące pozwoleń odzwierciedlające najlepsze dostępne techniki. W przypadku gdy działalność przemysłowa związana z przetwarzaniem i recyklingiem baterii nie jest objęta dyrektywą 2010/75/UE, operatorzy powinni w każdym przypadku mieć obowiązek stosowania najlepszych dostępnych technik zgodnie z definicją z art. 3 pkt 10 wspomnianej dyrektywy oraz zgodnie ze szczegółowymi wymogami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Wymogi w niniejszym rozporządzeniu dotyczące przetwarzania i recyklingu baterii powinna, w stosownych przypadkach, dostosowywać Komisja w kontekście postępu naukowo-technicznego oraz pojawiających się nowych technologii w zakresie gospodarowania odpadami. W związku z tym należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów dotyczących zmiany tych wymogów.
(115) Należy ustanowić docelowe poziomy w odniesieniu do wydajności procesów recyklingu oraz poziomy odzysku materiałów w celu zapewnienia odzysku wysokiej jakości materiałów dla sektora produkcji baterii, zapewniaj ąc jednocześnie jasne i wspólne przepisy dla podmiotów zajmujących się recyklingiem oraz unikając zakłóceń konkurencji lub innych utrudnień dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego surowców wtórnych ze zużytych baterii. W odniesieniu do baterii kwasowo-ołowiowych, baterii niklowo-kadmowych, baterii litowych oraz innych baterii należy ustanowić poziomy wydajności recyklingu jako miarę łącznej ilości odzyskanych materiałów. Należy także określić poziomy docelowe odzysku materiałów dla kobaltu, ołowiu, litu i niklu, aby uzyskać wysoki poziom odzysku materiałów w całej Unii. W dalszym ciągu powinny mieć zastosowanie przepisy dotyczące obliczania i sprawozdawczo ści w odniesieniu do poziomów wydajności recyklingu określone w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 493/2012 32 . Aby zapewnić, że obliczenia i weryfikacje poziomów wydajności recyklingu i odzysku materiałów są dokładne i rzetelne, oraz aby zapewnić większą pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie metody do obliczania i weryfikacji poziomów wydajności recyklingu i odzysku materiałów w procesach recyklingu baterii oraz formatu dokumentacji dotyczącej wydajności recyklingu i odzysku materiałów w odniesieniu do zużytych baterii i dotyczącej przeznaczenia i wydajności ostatecznych frakcji wyjściowych, zgodnie z załącznikiem XII część A. Komisja powinna także dokonać przeglądu rozporządzenia (UE) nr 493/2012 w celu odpowiedniego odzwierciedlenia postępu technologicznego oraz zmian w przemysłowych procesach odzyskiwania, aby rozszerzyć jego zakres oraz uwzględnić istniejące i nowe cele, a także aby zapewnić narzędzia służące do określenia charakterystyki produktów pośrednich. Należy zachęcać zakłady przetwarzania odpadów do wprowadzenia certyfikowanych systemów zarządzania środowiskowego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 33 .
(116) Prowadzenie przetwarzania zużytych baterii poza państwem członkowskim, w którym zebrano zużyte baterie lub poza Unią powinno być możliwe wyłącznie wtedy, gdy przemieszczanie zużytych baterii odbywa się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1013/2006 34 oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1418/2007 35 , a także wtedy, gdy przetwarzanie spełnia wymogi mające zastosowanie w przypadku tego rodzaju odpadu zgodnie z ich klasyfikacją w decyzji Komisji 2000/532/WE 36 . Ta decyzja powinna zostać poddana przeglądowi, aby odzwierciedlić wszystkie składy chemiczne baterii, w szczególności uwzględniając kody dla zużytych baterii litowych, dzięki czemu możliwe będzie należyte sortowanie takich baterii oraz dotycząca ich sprawozdawczo ść. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla ewentualnego zaklasyfikowania zużytych baterii jako odpadów niebezpiecznych na podstawie dyrektywy 2008/98/WE. W przypadku gdy takie przetwarzanie odbywa się poza Unią, aby móc zaliczyć je na poczet poziomów wydajności recyklingu i celów dotyczących recyklingu, podmiot gospodaruj ący odpadami, w imieniu którego prowadzono przetwarzanie, powinien być zobowiązany do sprawozdawczo ści w zakresie przetwarzania względem właściwego organu państwa członkowskiego, w którym zebrano zużyte baterie, oraz do udowodnienia, że przetwarzanie odbyło się w warunkach równoważnych warunkom wymaganym na podstawie niniejszego rozporządzenia oraz zgodnie z innymi przepisami Unii dotyczącymi zdrowia ludzkiego i ochrony środowiska. W celu ustanowienia, jakie są wymogi dotyczące takiego przetwarzania, aby można je było uznać za równoważne, należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów celem uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie szczegółowych przepisów zawierających kryteria oceny równoważnych warunków.
(117) W przypadku gdy zużyte baterie są wywożone z Unii w celu przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów lub recyklingu, właściwe organy państw członkowskich powinny skutecznie korzystać z przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006 uprawnień dotyczących wymagania dokumentów potwierdzaj ących zgodność z wymogami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.
(118) Powinna istnieć możliwość, by baterie przemysłowe oraz baterie do pojazdów elektrycznych niespełniające już swojego pierwotnego celu, do którego zostały wyprodukowane, mogły być wykorzystywane do innych celów jako stacjonarne baterie do magazynowania energii. W związku z powstawaniem rynku używanych baterii przemysłowych i używanych baterii do pojazdów elektrycznych oraz w celu wsparcia praktycznego zastosowania hierarchii postępowania z odpadami, należy ustanowić przepisy szczegółowe w celu umożliwienia odpowiedzialnego wykorzystania używanych baterii do innych celów, uwzględniając jednocześnie zasadę ostrożności oraz zapewniaj ąc użytkownikom końcowym bezpieczeństwo używania takich baterii. Każda taka używana bateria powinna zostać oceniona pod względem stanu zdrowia i dostępnej pojemności, aby zapewnić zrównoważony charakter korzystania z niej w jakimkolwiek innym celu niż pierwotny. Baterie, w przypadku których stwierdzono, że nadają się do wykorzystania w celu innym niż pierwotny, powinny w najlepszym przypadku być wykorzystane do innych celów. W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania wymogów, które powinny spełniać zużyte baterie przemysłowe, zużyte baterie LMT lub zużyte baterie do pojazdów elektrycznych, aby przestały być odpadami, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze.
(119) Producenci i dystrybutorzy powinni być aktywnie zaangażowani w dostarczanie użytkownikom końcowym informacji na temat obowiązkowej selektywnej zbiórki zużytych baterii i dostępności systemów zbierania. Powinni oni również informować użytkowników końcowych o ważnej roli, jaką odgrywają użytkownicy końcowi w zapewnianiu optymalnego pod względem środowiskowym gospodarowania zużytymi bateriami. Producenci i dystrybutorzy powinni wykorzystywać aktualną technologię informacyjną do celów przekazania informacji wszystkim użytkownikom końcowym, a także do celów sprawozdawczo ści dotyczącej baterii. Informacje te należy przekazywać albo za pomocą klasycznych sposobów, takich jak reklamy zewnętrzne, plakaty, kampanie w mediach społecznościowych, albo za pomocą bardziej innowacyjnych sposobów, takich jak elektroniczny dostęp do stron internetowych przez kody QR umieszczone na bateriach. Takie informacje powinny być dostępne dla osób z niepełnosprawnościami zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/882.
(120) Aby umożliwić weryfikację wypełnienia obowiązków dotyczących zbierania i przetwarzania zużytych baterii, a także skuteczność tych obowiązków, operatorzy muszą przedstawiać właściwym organom sprawozdania. Producenci baterii oraz inne zbierające zużyte baterie podmioty gospodaruj ące odpadami powinni w stosownych przypadkach składać za każdy rok kalendarzowy sprawozdanie obejmuj ące dane na temat sprzedanych baterii oraz na temat zebranych zużytych baterii. W przypadku przetwarzania, należy nałożyć obowiązki sprawozdawcze odpowiednio na podmioty gospodaruj ące odpadami i na podmioty zajmujące się recyklingiem.
(121) Za każdy rok kalendarzowy państwa członkowskie powinny przedstawić Komisji informacje na temat ilości dostarczonych baterii na terytorium danego państwa oraz na temat ilości zebranych zużytych baterii w podziale na kategorie i skład chemiczny. Dane dotyczące zużytych baterii przenośnych, i zużytych baterii LMT należy przekazywać osobno, mając na uwadze konieczność gromadzenia danych w celu umożliwienia dostosowania odnośnego docelowego poziomu zbierania, z uwzględnieniem udziału takich baterii w rynku, a także ich szczególnego przeznaczenia oraz cech. Takie informacje należy przekazywać drogą elektroniczną oraz należy do nich dołączyć sprawozdanie z kontroli jakości. W celu zapewnienia jednolitych warunków przekazywania Komisji sprawozdań na temat tych danych i informacji, a także w odniesieniu do metod weryfikacji, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze.
(122) Za każdy rok kalendarzowy państwa członkowskie powinny przedstawić Komisji sprawozdanie dotyczące osiągniętych poziomów wydajności recyklingu oraz odzysku materiałów z uwzględnieniem wszystkich poszczególnych kroków procesu recyklingu i frakcji wyjściowych.
(123) Aby poprawić przejrzystość w całym łańcuchu dostaw i wartości dla wszystkich zainteresowanych stron, konieczne jest zapewnienie paszportu baterii, który pozwoli na maksymalizacj ę wymiany informacji, umożliwi śledzenie i identyfikowanie baterii, przekazywanie informacji na temat intensywności emisji dwutlenku węgla w procesie produkcji, a także na temat pochodzenia wykorzystywanych materiałów oraz tego, czy stosuje się materiały odnawialne, takie jak materiał produkowany z ligniny zastępujący grafit, na temat składu baterii, w tym surowców i niebezpiecznych chemikaliów, na temat operacji i możliwości naprawy, wykorzystania do innych celów i demontażu, jak również na temat procesów przetwarzania, recyklingu i odzyskiwania, którym mogą zostać poddane baterie po ich wycofaniu z użytku. Paszport baterii powinien zapewniać ogółowi społeczeństwa informacje na temat baterii wprowadzanych do obrotu i obowiązujących wymogów w zakresie zrównoważonego rozwoju. Powinien on dostarczać podmiotom gospodarczym zajmuj ącym się regeneracją, podmiotom zajmującym się powtórnym wykorzystaniem i podmiotom zajmuj ącym się recyklingiem aktualne informacje na temat postępowania z bateriami oraz konkretnym podmiotom - dostosowane do potrzeb informacje, takie jak informacje na temat stanu zdrowia baterii. Paszport baterii powinien umożliwiać wspieranie organów nadzoru rynku w wykonywaniu ich zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia, ale nie powinien zastępować ani zmieniać obowiązków organów nadzoru rynku, które zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1020 powinny sprawdzać informacje zawarte w paszportach baterii.
(124) Do wiadomości publicznej nie powinny być podawane niektóre informacje w paszporcie baterii, takie jak dotyczące szczególnie chronionych informacji handlowych, do których powinna mieć dostęp jedynie ograniczona liczba osób mających uzasadniony interes. Dotyczy to informacji na temat demonta żu, w tym bezpieczeństwa, oraz szczegółowych informacji dotyczących składu baterii, które mają zasadnicze znaczenie dla podmiotów zajmujących się naprawą, regeneracją, powtórnym wykorzystaniem i podmiotów zajmuj ących się recyklingiem. Ma ono również zastosowanie do dotyczących poszczególnych baterii informacji niezbędnych dla osób, które nabyły baterię, lub dla stron działających w ich imieniu w celu udostępnienia baterii niezależnym agregatorom energii lub uczestnikom rynku energii, oceny jej wartości końcowej lub pozostałego okresu użytkowania baterii oraz ułatwienia przygotowania do ponownego użycia, przygotowania do wykorzystania do innych celów, wykorzystania do innych celów lub regeneracji baterii. Wyniki sprawozda ń z badań powinny być dostępne wyłącznie jednostkom notyfikowanym, organom nadzoru rynku i Komisji.
(125) Paszport baterii powinien umożliwiać podmiotom gospodarczym gromadzenie i ponowne użycie w bardziej wydajny sposób informacji oraz danych na temat poszczególnych baterii wprowadzanych do obrotu, a także podejmowanie bardziej świadomych decyzji co do planowanych działań. Po wprowadzeniu baterii do obrotu aktualizacja informacji w paszporcie może być w niektórych przypadkach łatwiejsza w przypadku innej osoby prawnej, takiej jak wytwórca pojazdu. Podmiot gospodarczy wprowadzaj ący baterię do obrotu powinien zatem mieć możliwość udzielenia każdemu innemu podmiotowi pisemnego upoważnienia do działania w jego imieniu. Odpowiedzialno ść za zgodność z przepisami dotyczącymi paszportu baterii powinna spoczywać na podmiocie gospodarczym, który wprowadza baterię do obrotu. W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrażania paszportu baterii należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze.
(126) Aby paszport baterii był elastyczny, zdolny do reagowania na zmiany i dostosowywał się do potrzeb rynku oraz zmieniał się pod wpływem modeli biznesowych, sytuacji na rynku i innowacji, powinien opierać się na zdecentralizowanym systemie danych, tworzonym i prowadzonym przez podmioty gospodarcze. Aby zapewni ć skuteczne wprowadzenie paszportu baterii, projekt techniczny, wymogi dotyczące danych oraz funkcjonowanie paszportu baterii powinny być zgodne z zestawem zasadniczych wymogów technicznych. Takie wymogi należy opracowywać równolegle z wymogami dotycz ącymi cyfrowych paszportów produktów na mocy innych przepisów Unii dotyczących ekoprojektu dla zrównowa żonych produktów. Należy ustanowić specyfikacje techniczne, w odniesieniu do których należy rozważyć opracowane przez Komisję zasady instrumentu "Łącząc Europę" dla sieci eDelivery, aby zapewni ć skuteczne wdrożenie tych zasadniczych wymogów w formie normy zharmonizowanej, do której odniesienie zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, albo, jako opcja rezerwowa, w formie wspólnych specyfikacji przyjętych przez Komisję. Projekt techniczny powinien zapewniać, że paszport baterii będzie przechowywał dane w bezpieczny sposób, z poszanowaniem zasad prywatności.
(127) W rozporządzeniu (UE) 2019/1020 ustanowiono ogólne zasady dotyczące nadzoru rynku i kontroli produktów wprowadzanych do obrotu w Unii lub wprowadzanych na rynek Unii z państw trzecich. W celu zapewnienia, aby baterie korzystające ze swobodnego przepływu towarów spełniały wymogi zapewniające wysoki poziom ochrony interesów publicznych, takich jak zdrowie ludzkie, bezpieczeństwo osób, ochrona mienia i środowiska, oraz w celu zapewnienia pełnej wykonalności obowiązków, w szczególności związanych z polityką należytej staranności w odniesieniu do baterii na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenie (UE) 2019/1020 powinno mieć również zastosowanie do baterii i podmiotów gospodarczych objętych niniejszym rozporządzeniem. Dlatego należy odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) 2019/1020.
(128) Rozporządzenie (UE) 2019/1020 zobowiązuje organy nadzoru rynku do przeprowadzania odpowiednich kontroli właściwości produktów w odpowiedniej skali. Powierza ono Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych określających jednolite warunki kontroli, kryteria ustalania częstotliwości kontroli i liczby kontrolowanych próbek w odniesieniu do niektórych produktów lub kategorii produktów. To powierzenie uprawnień ma również zastosowanie do baterii objętych niniejszym rozporządzeniem, w przypadku gdy spełnione są warunki określone w rozporządzeniu (UE) 2019/1020.
(129) Rozporządzeniem (UE) 2019/1020 wprowadzono nowe instrumenty mające na celu poprawę zgodności z przepisami i nadzoru rynku, które są również istotne dla baterii. Zgodnie z tym rozporządzeniem Komisja może wyznaczyć publiczną jednostkę badawczą państwa członkowskiego jako unijną jednostkę badawczą w odniesieniu do określonych kategorii produktów lub w odniesieniu do określonych rodzajów ryzyka związanego z daną kategorią produktów. Komisja ma uwzględnić baterie objęte niniejszym rozporządzeniem w swoim kolejnym zaproszeniu do wyrażenia zainteresowania w celu wyznaczenia unijnych obiektów badawczych zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2022/1267 37 . Rozporządzenie (UE) 2019/1020 stanowi również, że organy nadzoru rynku mogą prowadzić wspólne działania z organizacjami reprezentującymi podmioty gospodarcze lub użytkowników końcowych w celu promowania zgodności, identyfikowania niezgodności, podnoszenia świadomości i zapewniania wytycznych w odniesieniu do konkretnych kategorii produktów. Możliwość tę należy przewidzieć również w odniesieniu do wymogów niniejszego rozporządzenia. W tym kontekście państwa członkowskie lub organy nadzoru rynku mogą rozważyć utworzenie centrów kompetencji w zakresie baterii.
(130) Baterie należy wprowadzać do obrotu tylko wówczas, gdy - przechowywane i używane zgodnie z przeznaczeniem lub w dających się rozsądnie przewidzieć warunkach użytkowania, czyli wtedy, gdy takie użytkowanie mogłoby wynikać ze zgodnego z prawem i łatwo przewidywalnego zachowania ludzkiego - nie stwarzają one ryzyka dla zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska.
(131) Powinna istnieć procedura, w ramach której zainteresowane strony są informowane o środkach, które będą wdrażane w odniesieniu do baterii stwarzających ryzyko dla zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa osób, mienia lub środowiska. Procedura ta powinna również umożliwiać organom nadzoru rynku w państwach członkowskich podejmowanie - we współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi - działań na wczesnym etapie w odniesieniu do takich baterii. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu określenia, czy krajowe środki w odniesieniu do baterii niespełniających wymogów są uzasadnione.
(132) Organy nadzoru rynku powinny mieć prawo wymagać od podmiotu gospodarczego podjęcia działań naprawczych, jeżeli ustalą, że albo bateria nie spełnia wymogów niniejszego rozporządzenia, albo podmiot gospodarczy naruszył przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu lub udostępniania na rynku baterii albo przepisy dotyczące zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania i informacji lub należytej staranności w łańcuchu dostaw.
(133) Sektor zamówień publicznych odgrywa ważną rolę w ograniczaniu wpływu na środowisko działalności człowieka oraz stymulowaniu transformacji rynku w kierunku bardziej zrównoważonych produktów. Instytucje zamawiające zdefiniowane w dyrektywach Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE 38 i 2014/25/UE 39 , a także podmioty zamawiające zdefiniowane w dyrektywie 2014/25/UE powinny ponosić odpowiedzialno ść za wpływ na środowisko związany z zakupem baterii lub produktów zawierających baterie i zapewniać faktyczne przestrzeganie przez podmioty gospodarcze wymogów społecznych i środowiskowych, aby propagować i stymulować rynek czystej i energooszczędnej mobilności oraz magazynowania energii, a tym samym przyczyniać się do osiągania celów unijnych polityk dotyczących środowiska, klimatu i energii.
(134) Podczas przyjmowania aktów delegowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia szczególnie ważne jest, by podczas swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła odpowiednie konsultacje, w tym konsultacje na poziomie ekspertów, oraz by konsultacje te były prowadzone zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 40 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymuj ą wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(135) Uprawnienia wykonawcze, które zostają powierzone Komisji w niniejszym rozporządzeniu powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 41 .
(136) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w sytuacjach, w których Komisja stwierdzi, że jednostka notyfikowana nie spełnia wymagań notyfikacji, należy stosować procedurę doradczą, aby zwrócić się do organu notyfikującego o podjęcie koniecznych działań naprawczych, włącznie z wycofaniem notyfikacji, jeżeli zachodzi taka potrzeba.
(137) Komisja powinna przyjmować mające natychmiastowe zastosowanie akty wykonawcze określające, czy dany środek krajowy przyjęty w odniesieniu do baterii zgodnej z wymogami, która stwarza ryzyko, jest uzasadniony, gdy w należycie uzasadnionych przypadkach wymagają tego szczególnie pilne potrzeby związane z ochroną zdrowia ludzkiego lub bezpieczeństwa osób, ochroną mienia lub środowiska.
(138) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące kar mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia i zapewnić wdrożenie tych przepisów. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszaj ące. Przy nakładaniu kar ważne jest, by zwrócić należytą uwagę na charakter, wagę, zakres, umyślny charakter i powtarzalność naruszenia oraz poziom współpracy z właściwym organem wykazany przez osobę fizyczną lub prawną uznaną za odpowiedzialną. Nakładanie kar musi być zgodne z prawem Unii i prawem krajowym, w tym z mającymi zastosowanie gwarancjami proceduralnymi oraz z zasadami Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
(139) Z uwagi na konieczność zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska, a także konieczność uwzględnienia zmian opartych na faktach naukowych Komisja powinna przedstawi ć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia oraz jego wpływu na środowisko i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. W sprawozdaniu tym Komisja powinna uwzględnić ocenę przepisów dotyczących zrównoważonego charakteru, bezpieczeństwa, etykietowania oraz kryteriów dotyczących informacji, a także środków w zakresie gospodarowania zużytymi bateriami oraz wymogów dotyczących należytej staranności w łańcuchu dostaw. W stosownych przypadkach do sprawozdania należy dołączyć wniosek dotyczący zmiany odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia.
(140) Podmiotom gospodarczym należy zapewnić wystarczającą ilość czasu na wypełnienie ich obowiązków na podstawie niniejszego rozporządzenia, a państwom członkowskim - na ustanowienie infrastruktury administracyjnej niezbędnej do jego stosowania. Datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporz ądzenia należy zatem przesunąć do czasu, kiedy te przygotowania będą mogły zostać zakończone w rozsądnym terminie.
(141) W celu umożliwienia państwom członkowskim dostosowania rejestru producentów ustanowionego na mocy dyrektywy 2006/66/WE oraz zastosowania niezbędnych środków administracyjnych dotyczących organizacji procedur udzielania zezwole ń przez właściwe organy, przy jednoczesnym zachowaniu ciągłości dla podmiotów gospodarczych, dyrektywę 2006/66/WE należy uchylić z dniem 18 sierpnia 2025 r. Wynikające z tej dyrektywy obowiązki dotyczące monitorowania i sprawozdawczo ści w zakresie poziomu zbierania baterii przenośnych powinny pozostać w mocy do dnia 31 grudnia 2023 r., a powiązane obowiązki w zakresie przekazywania danych Komisji powinny pozostać w mocy do dnia 30 czerwca 2025 r., wynikające z tej dyrektywy obowiązki dotyczące monitorowania i sprawozdawczo ści w zakresie poziomów wydajności recyklingu w procesach recyklingu powinny pozostać w mocy do dnia 31 grudnia 2025 r., a powiązane obowiązki w zakresie przekazywania danych Komisji powinny pozostać w mocy do dnia 30 czerwca 2027 r., aby zapewnić ciągłość do czasu przyjęcia przez Komisję na mocy niniejszego rozporządzenia nowych zasad obliczania i formatów sprawozda ń.
(142) Ważne jest, by przy wdrażaniu niniejszego rozporz ądzenia uwzględniano skutki środowiskowe, społeczne i gospodarcze. Ponadto w celu zapewnienia równych warunków działania ważne jest, aby przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia w równym stopniu uwzględniano wszystkie odpowiednie dostępne technologie, pod warunkiem że technologie te umożliwiają zachowanie pełnej zgodności baterii z wszelkimi odpowiednimi wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym nie należy nakładać nadmiernych obciążeń administracyjnych na podmioty gospodarcze, w szczególności na małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP).
(143) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie przyczynienie się do funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapobieganie niekorzystnemu oddziaływaniu baterii i zużytych baterii oraz ograniczanie go, by zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego, bezpiecze ństwa osób, mienia i środowiska, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczaj ący przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na potrzebę harmonizacji możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalno ści określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
