(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 4563)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2010/381/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 9 lipca 2010 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności(1), w szczególności jego art. 53 ust. 1 lit. b) ppkt (ii),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 ustanowiono ogólne zasady dotyczące żywności i pasz, a w szczególności bezpieczeństwa żywności i pasz, na poziomie Unii i krajowym. W rozporządzeniu tym przewidziano podjęcie środków nadzwyczajnych, gdy nie ma wątpliwości, że żywność lub pasze przywożone z kraju trzeciego mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt lub dla środowiska, i gdy zagrożenia tego nie można w zadowalającym stopniu ograniczyć środkami wprowadzanymi przez państwo(-a) członkowskie, którego(-ych) sprawa dotyczy.
(2) Zgodnie z dyrektywą Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego(2) proces produkcyjny zwierząt i podstawowych produktów pochodzenia zwierzęcego powinien być monitorowany w celu wykrywania obecności niektórych pozostałości i substancji u zwierząt żywych, w ich wydalinach, płynach ustrojowych i tkankach, w produktach pochodzenia zwierzęcego, paszach dla zwierząt oraz w wodzie pitnej.
(3) Decyzją Komisji 2002/657/WE z dnia 12 sierpnia 2002 r. wykonującą dyrektywę Rady 96/23/WE dotyczącą wyników metod analitycznych i ich interpretacji(3) ustanowiono zasady dotyczące metod analitycznych stosowanych w badaniu urzędowych próbek pobranych zgodnie z dyrektywą 96/23/WE oraz określono wspólne kryteria interpretacji wyników badań wykonywanych przez urzędowe laboratoria kontrolne dla takich próbek.
(4) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiającym wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego(4) ustanowiono zasady i procedury klasyfikowania substancji farmakologicznie czynnych oraz określania maksymalnego limitu pozostałości takich substancji, których obecność dopuszcza się w żywności pochodzenia zwierzęcego.
(5) Ponadto w rozporządzeniu (WE) nr 470/2009 ustanowiono zasady i procedury określania poziomu pozostałości substancji farmakologicznie czynnej określonego do celów kontroli w przypadku niektórych substancji, dla których maksymalny limit pozostałości nie został określony zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.
(6) Kontrola Komisji przeprowadzona w Indiach we wrześniu 2009 r. wykazała niedociągnięcia w zakresie systemu kontroli pozostałości w produktach akwakultury oraz brak odpowiedniego zaplecza laboratoryjnego o potencjale wystarczającym do wykrywania pewnych substancji farmakologicznie czynnych w takich produktach zgodnie z wymogami dyrektywy Rady 96/23/WE oraz decyzji Komisji 2002/657/WE.
(7) Po tej kontroli Indie, w odpowiedzi na zalecenia zawarte w sprawozdaniu z kontroli, przedłożyły plan działań i gwarancje. Zanim powyższy plan i gwarancje zostaną w pełni wprowadzone w życie, ryzyko, że produkty akwakultury pochodzące z Indii zawierają pozostałości pewnych substancji farmakologicznie czynnych, nadal istnieje. W związku z tym w celu zminimalizowania tego ryzyka konieczne jest podjęcie dalszych środków na poziomie Unii.
(8) W decyzji Komisji 2009/727/WE z dnia 30 września 2009 r. w sprawie środków stosowanych w stanach zagrożenia, które mają zastosowanie do skorupiaków przywożonych z Indii i przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt(5), wprowadzono już wymóg badania na obecność nitrofuranów oraz ich metabolitów przesyłek skorupiaków z akwakultury wprowadzanych przez Indie i przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, zanim zostaną one przywiezione do Unii. Ponadto wiadomo, że w Indiach w produktach akwakultury innych niż skorupiaki stosuje się chloramfenikol i tetracykliny.
(9) Zgodnie z informacjami przekazywanymi przez państwa członkowskie od czasu przyjęcia decyzji 2009/727/WE liczba pozytywnych wyników badań na obecność nitrofuranów i ich metabolitów w skorupiakach zmniejszyła się. Dlatego podobne do ustanowionych w powyższej decyzji środki należy przyjąć w odniesieniu do wszystkich produktów akwakultury przywożonych z Indii i przeznaczonych do spożycia przez ludzi.
(10) Ponadto znaczna część produktów akwakultury przywożonych z Indii powinna być objęta obowiązkowymi badaniami przez państwa członkowskie w celu wykrycia substancji farmakologicznie czynnych zdefiniowanych w rozporządzeniu (WE) nr 470/2009, zanim produkty te zostaną wprowadzone do obrotu. Wyniki obowiązkowych badań powinny dostarczać dokładniejszych informacji o rzeczywistym zanieczyszczeniu produktów akwakultury pochodzących z Indii tymi pozostałościami. Badania powinny również zniechęcać producentów w Indiach do nadużywania tych substancji.
(11) Państwa członkowskie powinny zgłaszać Komisji wyniki przeprowadzonych badań, jeżeli ujawniły one obecność substancji farmakologicznie czynnych niedopuszczonych do użytku u zwierząt, od których pozyskuje się żywność, lub przekroczenie maksymalnych limitów pozostałości określonych w prawie Unii. Państwa członkowskie powinny również regularnie składać sprawozdania ze wszystkich przeprowadzonych przez nie badań.
(12) Zakres niniejszej decyzji obejmuje również skorupiaki pochodzące z akwakultury obecnie objęte decyzją 2009/727/WE. W związku z tym w celu zachowania jasności i spójności prawodawstwa Unii powyższą decyzję należy uchylić.
(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.
(2) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.
(3) Dz.U. L 221 z 17.8.2002, s. 8.
(4) Dz.U. L 152 z 16.6.2009, s. 11.
(5) Dz.U. L 258 z 1.10.2009, s. 31.