Zakładając bezpłatne konto, uzyskasz:Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 17 lutego 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: UniCredit Bank GmbH (Monachium, Niemcy) (przedstawiciele: F. Kruis, N. Bartmann i L. Koukounakis, Rechtsanwälte)
Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji z dnia 25 października 2024 r. w sprawie ponownego przyjęcia decyzji w sprawie obliczenia składek ex ante za 2021 r. na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji wymienionych w załączniku I do tej decyzji (SRB/ES/2024/44), wraz z załącznikami, w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej;
- obciążenie Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 14 zarzutów.
1. Zarzut pierwszy: decyzja narusza art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 1 , ponieważ nie uwzględnia limitu 12,5 % ustalonego w niej rocznego poziomu docelowego.
2. Zarzut drugi: decyzja ta jest niezgodna z prawem, ponieważ opiera się na rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2015/81 2 , w szczególności jego art. 8 ust. 1, 4 i 5, a także na art. 70 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, które same są niezgodne z prawem.
3. Zarzut trzeci: decyzja ta jest niezgodna z prawem, ponieważ opiera się na art. 10 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 3 , który z kolei narusza art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE 4 w związku z art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE.
4. Zarzut czwarty: decyzja ta jest niezgodna z prawem, ponieważ opiera się na art. 11 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, który z kolei narusza art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE w związku z art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE.
5. Zarzut piąty: decyzja ta jest niezgodna z prawem, ponieważ opiera się na przepisach rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 przyjętych na podstawie art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE i art. 70 ust. 6 rozporządzenia (UE) 806/2014, które z kolei naruszają art. 290 ust. 1 akapit drugi zdanie pierwsze TFUE.
6. Zarzut szósty: decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ nie uwzględniła odpowiedniej sytuacji faktycznej i prawnej; stanowiłoby to również naruszenie art. 69 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014.
7. Zarzut siódmy: decyzja narusza art. 69 ust. 1, art. 70 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, art. 103 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2014/59/UE oraz art. 4 ust. 1 i art. 5-9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, ponieważ strona pozwana nie opiera się na najbardziej rzeczywistych i aktualnych danych instytucji, zarówno przy ustalaniu poziomu docelowego, jak i względnej klasyfikacji instytucji w porównaniu z innymi instytucjami.
8. Zarzut ósmy: decyzja narusza art. 6, 7 i art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, ponieważ przy obliczaniu mnożnika korekty ryzyka pozwana nie uwzględniła ani wskaźnika ryzyka minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych ("MREL"), ani wskaźników cząstkowych stopnia złożoności ("complexity") i możliwości restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ("resolvability").
9. Zarzut dziewiąty: gdyby art. 20 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 zezwalał na nieuwzględnienie wskaźników (cząstkowych) stopnia złożoności i możliwości restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, art. 20 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 byłby niezgodny z prawem wyższego rzędu i nie miałby zastosowania.
10. Zarzut dziesiąty: decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ strona pozwana błędnie obliczyła składkę skarżącej.
11. Zarzut jedenasty: decyzja narusza istotne wymogi proceduralne w rozumieniu art. 263 akapit drugi TFUE, ponieważ nie zawiera wystarczającego uzasadnienia w rozumieniu art. 296 TFUE.
12. Zarzut dwunasty: decyzja narusza również prawo do skutecznego środka prawnego ustanowione w art. 47 akapit pierwszy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej 5 ze względu na brak wystarczającego uzasadnienia.
13. Zarzut trzynasty: decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ opiera się na art. 70 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 103 ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE, które są niezgodne z prawem, ponieważ prowadzą do niejawnego obliczenia, uniemożliwiając tym samym skuteczną ochronę sądową zainteresowanych instytucji.
14. Zarzut czternasty: decyzja jest niezgodna z prawem w zakresie, w jakim pozwana niezgodnie z prawem nakazała, aby w okresie składkowym 2021 część ewentualnych NZZ ("irrevocable payment commitments") była ograniczona do 15 % składki indywidualnej i aby te NZZ były objęte wyłącznie zabezpieczeniami gotówkowymi.
Nie będzie podwyższenia kar dla pracodawców, przewidzianych w Kodeksie pracy, za wykroczenia przeciwko prawom pracowników. W czwartek Sejm przyjął poprawkę Senatu wykreślającą z ustawy poprawkę Lewicy. Posłowie zgodzili się też na to, by agencje pracy tymczasowej mogły zatrudniać cudzoziemców także na podstawie umów cywilnoprawnych, a nie tylko na umowę o pracę.
20.03.2025
Sejm przyjął w czwartek większość poprawek redakcyjnych i doprecyzowujących, które Senat wprowadził do ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Przewiduje ona reformę urzędów pracy, w tym m.in. podniesienie zasiłku dla bezrobotnych i ułatwienia w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.
20.03.2025
Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Projekt po raz drugi wróci do komisji sejmowej.
19.03.2025
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.925 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-667/24: Skarga wniesiona w dniu 20 grudnia 2024 r. - UniCredit Bank/SRB |
| Data aktu: | 17/02/2025 |
| Data ogłoszenia: | 17/02/2025 |
