Sprawa T-676/24: Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2024 r. - Iran Air/Rada

Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2024 r. - Iran Air/Rada

(Sprawa T-676/24)

(C/2025/1542)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 17 marca 2025 r.)

Strony

Strona skarżąca: Iran Air - The Airline of the Islamie Republic of Iran (Iran Air) (Teheran, Iran) (przedstawiciele: D. Rahimi Moghaddam i T. Wülfing, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Rady Unii Europejskiej (WPZiB) 2024/2698 z dnia 14 października 2024 r. zmieniającej decyzję (WPZiB) 2023/1532 dotyczącą środków ograniczających w związku ze wsparciem wojskowym Iranu dla rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie oraz dla ugrupowań zbrojnych i uzbrojonych podmiotów na Bliskim Wschodzie i w rejonie Morza Czerwonego ¹ , a także rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2024/2697 z dnia 14 października 2024 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) 2023/1529 w sprawie środków ograniczających w związku ze wsparciem wojskowym Iranu dla rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie oraz dla ugrupowań zbrojnych i uzbrojonych podmiotów na Bliskim Wschodzie i w rejonie Morza Czerwonego ²  w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy: prawo do bycia wysłuchanym

Pozwana naruszyła określone w art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej ³  prawo skarżącej do bycia wysłuchaną przed wydaniem indywidualnych i niekorzystnych dla niej aktów prawnych. Skarżąca nie została wysłuchana.

2. Zarzut drugi: prawo do uzasadnienia, prawo do obrony, prawo do skutecznej ochrony sądowej

Pozwana uchybiła obowiązkowi uzasadnienia ciążącemu na niej na mocy art. 296 akapit drugi TFUE, naruszając tym samym przysługujące skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 6 ust. 3 lit. a) i b) oraz art. 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Pozwana nie uzasadniła indywidualnie aktów prawnych. W odniesieniu do każdego ukaranego przewoźnika lotniczego użyto identycznych w brzmieniu i ogólnych sformułowań, które znacznie utrudniły obronę przed oskarżeniami w terminie przewidzianym w art. 263 akapit szósty TFUE i art. 60 regulaminu postępowania przed Sądem ⁴ .

3. Zarzut trzeci: prawo dostępu do akt, prawo do obrony, prawo do skutecznej ochrony sądowej

Pozwana uchybiła obowiązkowi udzielenia dostępu do akt sprawy ciążącemu na niej na mocy art. 41 ust. 2 lit. b) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, naruszając tym samym ponownie przysługujące skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 6 ust. 3 lit. a) i b) oraz art. 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Pozwana przekazała skarżącej zestaw dowodów w następstwie wniosku o dostęp do akt złożonego przez pełnomocnika skarżącej; 7 z 22 dokumentów nie dotyczy jednak skarżącej. Mimo to przedstawiciele skarżącej musieli ustosunkować się do tych dokumentów, co stanowi naruszenie zasady jasności akt sprawy, a tym samym naruszenie skutecznej ochrony sądowej.

4. Zarzut czwarty: prawo do bezstronnego przeprowadzenia dowodów

Pozwana naruszyła określone w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej prawo skarżącej do bezstronnego przeprowadzenia dowodów. Dowody dotyczące skarżącej obejmują jedynie doniesienia prasowe odnoszące się do znajdujących się w rękach osób trzecich rzekomych dowodów przemawiających na niekorzyść skarżącej. Pozwana ślepo zaufała tym doniesieniom prasowym i nie przeprowadziła żadnych własnych badań, w szczególności nie poszukiwała także dowodów przemawiających na korzyść skarżącej.

5. Zarzut piąty: prawo do bezstronnej oceny dowodów

Pozwana naruszyła także określone również w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej prawo skarżącej do bezstronnej i sprawiedliwej subsumpcji dotyczących jej dowodów względem ustalonych przez siebie samą przesłanek nałożenia sankcji. Prawidłowo przeprowadzona subsumpcja w odniesieniu do ustalonych przez pozwaną przesłanek nałożenia sankcji nie prowadzi do wniosku, do którego doszła pozwana; zebrane artykuły prasowe nie zawierają żadnych wskazówek co do udziału skarżącej w zarzucanym jej przewozie towarów o znaczeniu wojskowym.

6. Zarzut szósty: nadużycie władzy

Według wszelkiego prawdopodobieństwa pozwana dążyła za pomocą aktów prawnych co najmniej w znacznej mierze do celu innego niż ten, który został przez nią oficjalnie wskazany. Wydając akty prawne, Rada sama wyszła z założenia, że skarżąca jest niewinna w odniesieniu do stawianych jej zarzutów, żadnego indywidualnego zarzutu nie można jej zatem poważnie postawić, lecz mimo to należy pociągnąć ją do politycznie umotywowanej odpowiedzialności zbiorowej.

1 Dz.U. L, 2024/2697.

2 Dz.U. L, 2024/2698.

3 Dz.U. 2012, C 326, s. 391.

4 Dz.U. 2015, L 105, s. 1, wersja skonsolidowana.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.1542
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Sprawa T-676/24: Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2024 r. - Iran Air/Rada
• Data aktu: 17/03/2025
• Data ogłoszenia: 17/03/2025