Zakładając bezpłatne konto, uzyskasz:Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 17 marca 2025 r.)
Strony
Strona skarżąca: Iran Air - The Airline of the Islamie Republic of Iran (Iran Air) (Teheran, Iran) (przedstawiciele: D. Rahimi Moghaddam i T. Wülfing, adwokaci)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Rady Unii Europejskiej (WPZiB) 2024/2698 z dnia 14 października 2024 r. zmieniającej decyzję (WPZiB) 2023/1532 dotyczącą środków ograniczających w związku ze wsparciem wojskowym Iranu dla rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie oraz dla ugrupowań zbrojnych i uzbrojonych podmiotów na Bliskim Wschodzie i w rejonie Morza Czerwonego 1 , a także rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2024/2697 z dnia 14 października 2024 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) 2023/1529 w sprawie środków ograniczających w związku ze wsparciem wojskowym Iranu dla rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie oraz dla ugrupowań zbrojnych i uzbrojonych podmiotów na Bliskim Wschodzie i w rejonie Morza Czerwonego 2 w zakresie, w jakim akty te dotyczą strony skarżącej.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
1. Zarzut pierwszy: prawo do bycia wysłuchanym
Pozwana naruszyła określone w art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej 3 prawo skarżącej do bycia wysłuchaną przed wydaniem indywidualnych i niekorzystnych dla niej aktów prawnych. Skarżąca nie została wysłuchana.
2. Zarzut drugi: prawo do uzasadnienia, prawo do obrony, prawo do skutecznej ochrony sądowej
Pozwana uchybiła obowiązkowi uzasadnienia ciążącemu na niej na mocy art. 296 akapit drugi TFUE, naruszając tym samym przysługujące skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 6 ust. 3 lit. a) i b) oraz art. 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Pozwana nie uzasadniła indywidualnie aktów prawnych. W odniesieniu do każdego ukaranego przewoźnika lotniczego użyto identycznych w brzmieniu i ogólnych sformułowań, które znacznie utrudniły obronę przed oskarżeniami w terminie przewidzianym w art. 263 akapit szósty TFUE i art. 60 regulaminu postępowania przed Sądem 4 .
3. Zarzut trzeci: prawo dostępu do akt, prawo do obrony, prawo do skutecznej ochrony sądowej
Pozwana uchybiła obowiązkowi udzielenia dostępu do akt sprawy ciążącemu na niej na mocy art. 41 ust. 2 lit. b) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, naruszając tym samym ponownie przysługujące skarżącej prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej na podstawie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 6 ust. 3 lit. a) i b) oraz art. 13 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Pozwana przekazała skarżącej zestaw dowodów w następstwie wniosku o dostęp do akt złożonego przez pełnomocnika skarżącej; 7 z 22 dokumentów nie dotyczy jednak skarżącej. Mimo to przedstawiciele skarżącej musieli ustosunkować się do tych dokumentów, co stanowi naruszenie zasady jasności akt sprawy, a tym samym naruszenie skutecznej ochrony sądowej.
4. Zarzut czwarty: prawo do bezstronnego przeprowadzenia dowodów
Pozwana naruszyła określone w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej prawo skarżącej do bezstronnego przeprowadzenia dowodów. Dowody dotyczące skarżącej obejmują jedynie doniesienia prasowe odnoszące się do znajdujących się w rękach osób trzecich rzekomych dowodów przemawiających na niekorzyść skarżącej. Pozwana ślepo zaufała tym doniesieniom prasowym i nie przeprowadziła żadnych własnych badań, w szczególności nie poszukiwała także dowodów przemawiających na korzyść skarżącej.
5. Zarzut piąty: prawo do bezstronnej oceny dowodów
Pozwana naruszyła także określone również w art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej prawo skarżącej do bezstronnej i sprawiedliwej subsumpcji dotyczących jej dowodów względem ustalonych przez siebie samą przesłanek nałożenia sankcji. Prawidłowo przeprowadzona subsumpcja w odniesieniu do ustalonych przez pozwaną przesłanek nałożenia sankcji nie prowadzi do wniosku, do którego doszła pozwana; zebrane artykuły prasowe nie zawierają żadnych wskazówek co do udziału skarżącej w zarzucanym jej przewozie towarów o znaczeniu wojskowym.
6. Zarzut szósty: nadużycie władzy
Według wszelkiego prawdopodobieństwa pozwana dążyła za pomocą aktów prawnych co najmniej w znacznej mierze do celu innego niż ten, który został przez nią oficjalnie wskazany. Wydając akty prawne, Rada sama wyszła z założenia, że skarżąca jest niewinna w odniesieniu do stawianych jej zarzutów, żadnego indywidualnego zarzutu nie można jej zatem poważnie postawić, lecz mimo to należy pociągnąć ją do politycznie umotywowanej odpowiedzialności zbiorowej.
Nie będzie podwyższenia kar dla pracodawców, przewidzianych w Kodeksie pracy, za wykroczenia przeciwko prawom pracowników. W czwartek Sejm przyjął poprawkę Senatu wykreślającą z ustawy poprawkę Lewicy. Posłowie zgodzili się też na to, by agencje pracy tymczasowej mogły zatrudniać cudzoziemców także na podstawie umów cywilnoprawnych, a nie tylko na umowę o pracę.
20.03.2025
Sejm przyjął w czwartek większość poprawek redakcyjnych i doprecyzowujących, które Senat wprowadził do ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Przewiduje ona reformę urzędów pracy, w tym m.in. podniesienie zasiłku dla bezrobotnych i ułatwienia w podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.
20.03.2025
Przedsiębiorcy rozliczający się według zasad ogólnych i skali podatkowej oraz liniowcy będą od 1 stycznia 2026 r. płacić składkę zdrowotną w wysokości 9 proc. od 75 proc. minimalnego wynagrodzenia, jeśli będą osiągali w danym miesiącu dochód do wysokości 1,5-krotności przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez prezesa GUS. Projekt po raz drugi wróci do komisji sejmowej.
19.03.2025
Senat nie zgodził się w czwartek na zniesienie obowiązku zawierania umów o pracę z cudzoziemcami będącymi pracownikami tymczasowymi przez agencje pracy tymczasowej, ale umożliwił agencjom zawieranie umów cywilnoprawnych. Senatorowie zdecydowali natomiast o skreśleniu przepisu podnoszącego kary grzywny dla pracodawców przewidziane w kodeksie pracy. W głosowaniu przepadła też poprawka Lewicy podnosząca z 2 tys. zł do 10 tys. zł kary grzywny, jakie w postępowaniu mandatowym może nałożyć Państwowa Inspekcja Pracy.
13.03.2025
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zgodziło się na usunięcie z ustawy o zatrudnianiu cudzoziemców przepisu podnoszącego w kodeksie pracy kary dla pracodawców. Senacka Komisja Rodziny, Polityki Senioralnej i Społecznej zaakceptowała we wtorek jedynie poprawki Biura Legislacyjnego Senatu do tej ustawy. Nie można jednak wykluczyć, że na posiedzeniu Senatu inni senatorowie przejmą poprawki zgłaszane przez stronę pracodawców.
11.03.2025
Podczas ostatniego posiedzenia Sejmu, ku zaskoczeniu zarówno przedsiębiorców, jak i części posłów koalicji rządzącej, Lewica w ostatniej chwili „dorzuciła” do ustawy o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom poprawki zaostrzające kary za naruszanie przepisów prawa pracy - m.in. umożliwiające orzeczenie kary ograniczenia wolności. Jednocześnie zignorowano postulaty organizacji pracodawców, mimo wcześniejszych zapewnień rządu o ich poparciu.
27.02.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2025.1542 |
| Rodzaj: | Ogłoszenie |
| Tytuł: | Sprawa T-676/24: Skarga wniesiona w dniu 23 grudnia 2024 r. - Iran Air/Rada |
| Data aktu: | 17/03/2025 |
| Data ogłoszenia: | 17/03/2025 |
