Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2024 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz dyrektywy (UE) 2015/2302, (UE) 2019/2161 i (UE) 2020/1828 (COM(2023)0649 - C9-0384/2023 - 2023/0376(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

P9_TA(2024)0139

Zmiana dyrektywy w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2024 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz dyrektywy (UE) 2015/2302, (UE) 2019/2161 i (UE) 2020/1828 (COM(2023)0649 - C9-0384/2023 - 2023/0376(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(C/2025/1028)

(Dz.U.UE C z dnia 27 lutego 2025 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2023)0649),

– uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0384/2023),

– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 14 lutego 2024 r. ¹ ,

– uwzględniając art. 59 Regulaminu,

– uwzględniając opinię Komisji Transportu i Turystyki,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A9-0060/2024),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym.

P9_TC1-COD(2023)0376

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 13 marca 2024 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2024/... zmieniającej dyrektywę 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz dyrektywy (UE) 2015/2302, (UE) 2019/2161 i (UE) 2020/1828

(Text with EEA relevance)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE ²  przyjęto w celu zapewnienia konsumentom w Unii dostępu do wysokiej jakości alternatywnych metod rozstrzygania sporów ("ADR") umożliwiających rozstrzyganie sporów dotyczących umów sprzedaży towarów lub umów o świadczenie usług zawartych między przedsiębiorcami mającymi siedzibę w Unii a konsumentami zamieszkałymi w Unii. W dyrektywie tej przewidziano dostępność postępowań ADR dla wszystkich rodzajów krajowych i transgranicznych sporów konsumenckich w Unii, przy zapewnieniu minimalnych norm jakości postępowań ADR. Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do monitorowania działalności podmiotów ADR. Aby zwiększyć świadomość konsumentów i promować stosowanie ADR, w dyrektywie przewidziano również, że przedsiębiorcy powinni być zobowiązani do informowania konsumentów o możliwości pozasądowego rozstrzygania sporów w drodze postępowań ADR.

(2) W 2019 r. Komisja przyjęła sprawozdanie z wdrożenia dyrektywy 2013/11/UE i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 524/2013 ³ , w którym stwierdzono, że dzięki dyrektywie 2013/11/UE wzrosła obecność wysokiej jakości podmiotów ADR na rynkach konsumenckich w całej Unii. W sprawozdaniu stwierdzono jednak również, że w niektórych sektorach i państwach członkowskich niewielu konsumentów i niewiele przedsiębiorstw korzysta z postępowań ADR. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był niski poziom świadomości przedsiębiorców i konsumentów na temat takich postępowań w państwach członkowskich, w których dopiero niedawno je wprowadzono. Innym powodem był brak zaufania konsumentów i przedsiębiorców do nieregulowanych podmiotów ADR. Dane przekazane na początku 2022 r. przez właściwe organy krajowe oraz ocena wdrożenia dyrektywy 2013/11/UE przeprowadzona w 2023 r. wskazują na to, że poziom korzystania z postępowań ADR pozostał stosunkowo stabilny (poza niewielkim wzrostem liczby spraw związanych z pandemią COVID-19). Większość zainteresowanych stron, z którymi skonsultowano się w kontekście tej oceny, potwierdziła, że korzystanie z postępowań ADR najczęściej utrudniają: brak wiedzy o postępowaniach ADR i zrozumienia ich przez konsumentów, niski poziom zaangażowania przedsiębiorców, luki w zasięgu ADR w niektórych państwach członkowskich, wysokie koszty i złożoność krajowych postępowań ADR oraz różnice w kompetencjach podmiotów ADR. W transgranicznym ADR istnieją dodatkowe bariery, takie jak brak znajomości języka i prawa mającego zastosowanie, a także szczególne trudności w dostępie dla konsumentów podatnych na zagrożenia.

(2a) Aby w pełni wykorzystać swój potencjał i zapewnić korzyści konsumentom, niniejsza dyrektywa powinna nakładać obowiązek udziału na przewoźników lotniczych objętych rozporządzeniem (WE) nr 261/2004, pod warunkiem że nie uniemożliwia to stronom korzystania z przysługującego im prawa dostępu do systemu sądowego. Tak jest, ponieważ w szeregu badań zwrócono uwagę na dużą liczbę skarg konsumentów w sektorze transportu i turystyki, zwłaszcza w dziedzinie praw pasażerów linii lotniczych. [Popr. 1]

(2b) Podmioty ADR powinny podawać właściwym organom wykaz przedsiębiorców, którzy systematycznie i w sposób nieuzasadniony odmawiają zastosowania się do wyników postępowań ADR. Ponadto państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w przypadku gdy przedsiębiorcy nie stosują się do wyniku postępowania ADR, byli oni zobowiązani do przedstawienia innym stronom postępowania ADR pisemnego wyjaśnienia. [Popr. 2]

(3) Zważywszy, że co najmniej dwie piąte transakcji internetowych dokonywanych przez konsumentów zamieszkałych w Unii jest zawieranych z przedsiębiorcami mającymi siedzibę w państwach trzecich, należy rozszerzyć zakres dyrektywy 2013/11/UE, aby umożliwić udział w postępowaniach ADR zainteresowanym przedsiębiorcom z państw trzecich. Żadne przeszkody proceduralne nie powinny utrudniać konsumentom zamieszkałym w Unii rozstrzygania sporów z przedsiębiorcami, niezależnie od ich siedziby, zgadzającymi się na skorzystanie z postępowania ADR za pośrednictwem podmiotu ADR mającego siedzibę w państwie członkowskim. Zgodnie z obowiązującym prawem Unii konsument powinien mieć możliwość wszczęcia postępowania w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje. Nie powinien być możliwy dostęp do postępowań ADR w państwie członkowskim, w którym nie zamieszkuje konsument, ani w którym nie ma siedziby przedsiębiorca. [Popr. 3]

(4) Od czasu przyjęcia dyrektywy 2013/11/UE złożoność sporów konsumenckich znacznie wzrosła. Cyfryzacja towarów i usług oraz rosnące znaczenie handlu elektronicznego i reklamy cyfrowej dla umów konsumenckich doprowadziły do wzrostu liczby konsumentów narażonych na wprowadzające w błąd informacje online i zwodnicze interfejsy uniemożliwiające im podejmowanie świadomych decyzji o zakupie. Konieczne jest zatem doprecyzowanie, że spory wynikłe w związku z umową sprzedaży towarów lub umową o świadczenie usług mogą dotyczyć także treści i usług cyfrowych, oraz rozszerzenie zakresu stosowania dyrektywy 2013/11/UE, aby oprócz rozstrzygania sporów umownych, konsumenci mogli również dochodzić roszczeń z tytułu szkodzących im praktyk przedumownych, niezależnie od tego, czypod warunkiem że później związali się umową, lub na etapie po zawarciu umowy. [Popr. 4]

(5) Ponadto dyrektywa 2013/11/UE powinna również obejmować prawa konsumentów wynikające z przepisów Unii regulujących relacje między konsumentami a przedsiębiorcami w sytuacjach, gdy nie ma między nimi relacji o charakterze umownym, w odniesieniu do prawa dostępu do towarów i usług i płatności za towary i usługi bez dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, miejsce zamieszkania lub siedzibę, jak określono w art. 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/302 ⁴ , lub z jakiejkolwiek przyczyny, o której mowa w art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; w odniesieniu do prawa do otwarcia i przenoszenia rachunków bankowych, jak określono w art. 9, 10, 11 i 16 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE ⁵ , oraz prawa do niedyskryminacji, jak określono w art. 15 tej dyrektywy; w odniesieniu do prawa do uzyskania przejrzystych informacji o warunkach detalicznych rozmów i wiadomości SMS w roamingu, jak określono w art. 13, 14 i 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/612 ⁶  oraz w odniesieniu do przejrzystości cen w taryfach i stawkach lotniczych, jak określono w art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 ⁷ . Należy zatem przewidzieć możliwość rozstrzygania w postępowaniach ADR sporów dotyczących tych kategorii praw konsumentów. [Popr. 5]

(5a) Państwa członkowskie powinny wziąć pod uwagę zalecenie Komisji z 17 października 2023 r. w sprawie wymogów jakościowych dotyczących postępowań w zakresie rozstrzygania sporów oferowanych przez internetowe platformy handlowe i unijne stowarzyszenia handlowe. Należy zachęcać Komisję do uzupełnienia niniejszej dyrektywy rozporządzeniem w sprawie wymogów jakościowych dotyczących postępowań w zakresie rozstrzygania sporów oferowanych przez internetowe platformy handlowe i unijne stowarzyszenia handlowe.

(6) Państwa członkowskie powinny mieć prawo do stosowania postępowań ADR również w sporach dotyczących innych praw pozaumownych wynikających z prawa Unii, w tym praw wynikających z art. 101 i 102 TFUE lub praw użytkowników przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1925 ⁸ . Pozostaje to bez uszczerbku dla egzekwowania tych przepisów na drodze publicznoprawnej.

(7) W przypadku powstania sporu między dostawcą platformy internetowej a odbiorcą tej usługi w związku z działaniami tego dostawcy polegającymi na moderowaniu nielegalnych lub szkodliwych treści na jego platformie, do tego sporu zastosowanie ma art. 21 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 ⁹  w sprawie pozasądowego rozstrzygania sporów, zgodnie z art. 2 ust. 4 tego rozporządzenia, ponieważ przepis ten określa bardziej szczegółowe zasady dotyczące takich sporów.

(8) Należy odpowiednio dostosować definicje "sporu krajowego" i "sporu transgranicznego", aby odzwierciedlały one rozszerzenie zakresu dyrektywy 2013/11/UE.

(9) Aby zapewnić odpowiednie dostosowanie postępowań ADR do epoki cyfrowej, w której komunikacja odbywa się online, również w kontekście transgranicznym, konieczne jest zapewnienie wszystkim konsumentom szybkich i uczciwych procedur. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby podmioty ADR mające siedzibę na ich terytorium miały kompetencje do prowadzenia postępowań w zakresie rozstrzygania sporów między przedsiębiorcami mającymi siedzibę poza Unią a konsumentami zamieszkałymi na terytorium tych państw członkowskich.

(10) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ADR umożliwiały konsumentowi inicjowanie i śledzenie postępowań również offline, jeżeli zostanie wyrażone takie zapotrzebowanie. Należy również zapewnić, aby w przypadku udostępnienia narzędzi cyfrowych mogli z nich korzystać wszyscy konsumenci, w tym konsumenci podatni na zagrożenia i osoby o różnym poziomie umiejętności cyfrowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby zawsze na żądanie możliwy był strony sporu, w szczególności konsumenci, mieli dostęp do kontroli zautomatyzowanych procedur przez osobę fizyczną, która powinna być niezależna i bezstronna. [Popr. 7]

(10a) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ADR umożliwiały konsumentowi inicjowanie i śledzenie postępowań również offline, jeżeli zostanie wyrażone takie zapotrzebowanie. Należy również zapewnić, aby w przypadku udostępnienia narzędzi cyfrowych mogli z nich korzystać wszyscy konsumenci, w tym konsumenci podatni na zagrożenia i osoby o różnym poziomie umiejętności cyfrowych. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby strony sporu, w szczególności konsumenci, mieli dostęp do kontroli zautomatyzowanych procedur przez osobę fizyczną, która powinna być niezależna i bezstronna. [Popr. 8]

(11) Państwa członkowskie powinny również umożliwić zapewniać podmiotom ADR łączenie podobnych spraw wystarczającą wiedzę, aby mogły one łączyć podobne sprawy przeciwko jednemu przedsiębiorcy, tak aby ponieważ osoby fizyczne odpowiedzialne za postępowania ADR dysponowałyby wystarczającą wiedzą i wiedzą fachową, aby zająć się daną sprawą. Pomogłoby to wyniki ADR były spójniejsze wobec

konsumentów objętych tą samą nielegalną praktyką oraz uczynić je bardziej efektywne efektywnymi kosztowo dla podmiotów ADR i przedsiębiorców. Konsumentów należy o tym odpowiednio informować i umożliwić im odmowę połączenia ich sporu z innymi. [Popr. 9]

(12) Państwa członkowskie nie powinny również zezwalać na wprowadzanie nieproporcjonalnych zasad co do powodów, na które podmiot ADR może się powołać w celu odmowy rozpatrzenia sporu, takich jak obowiązek, aby po pierwszym negatywnym kontakcie z działem skarg skorzystać z systemu kaskadowego w przedsiębiorstwie lub obowiązek, aby wykazać, że skontaktowano się z konkretnym działem serwisu posprzedażnego przedsiębiorstwa.

(13) Zgodnie z dyrektywą 2013/1 1/1 państwa członkowskie mogą - oprócz sektorowych przepisów unijnych, które przewidują obowiązkowy udział przedsiębiorców w ADR - wprowadzić przepisy krajowe, na mocy których udział przedsiębiorcy w ADR byłby obowiązkowy w sektorach uznanych za odpowiednie. Aby zachęcać przedsiębiorców do udziału w postępowaniach ADR oraz zapewnić terminowy i sprawny przebieg tych postępowań, od przedsiębiorców należy wymagać udzielenia w określonym terminie, który nie powinien przekraczać 15 dni roboczych, odpowiedzi na pytanie podmiotów ADR, czy zamierzają wziąć udział w proponowanym postępowaniu, zwłaszcza jeśli ich udział nie jest obowiązkowy. W przypadku złożonych sporów lub w wyniku wyjątkowych okoliczności, takich jak okres wzmożonej aktywności lub kryzys zewnętrzny, można uzyskać przedłużenie tego terminu. [Popr. 10]

(13a) Aby konsumenci mogli oczekiwać pełnej niezależności i bezstronności, jak przewidziano w niniejszej dyrektywie, w kontaktach ze wszystkimi rodzajami podmiotów ADR, w tym z podmiotami ADR, w przypadku gdy osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów są zatrudnione lub wynagradzane wyłącznie przez indywidualnego przedsiębiorcę, również powszechnie zwanymi "wewnętrznymi" podmiotami ADR, takie podmioty ADR powinny mieć dostęp wyłącznie do danych ściśle związanych ze sprawą i specjalnie w tym celu dostarczonych przez przedsiębiorcę lub konsumenta. [Popr. 11]

(14) Aby ograniczyć wymogi w zakresie informacji i sprawozdawczości oraz ograniczyć koszty ponoszone przez podmioty ADR, właściwe organy krajowe i przedsiębiorców, należy uprościć wymogi w zakresie sprawozdawczości i informacji oraz zmniejszyć ilość informacji przekazywanych właściwym organom przez podmioty ADR. [Popr. 12]

(14a) Postępowania ADR powinny być raczej nieodpłatne dla konsumenta. W przypadku zastosowania kosztów, nie powinny one przekraczać opłaty o nieznacznej wysokości. Ponadto, aby zwiększyć dostępność i atrakcyjność postępowań ADR dla konsumentów, opłaty te powinny podlegać zwrotowi. Należy wyjaśnić, że taki zwrot powinien być dokonywany przez państwa członkowskie, w pełnej zgodności z zasadami pomocniczości i proporcjonalności, a nie przez inne podmioty, takie jak druga strona postępowania ADR. [Popr. 13]

(14b) W wielu państwach członkowskich konsumenci nadal nie są wystarczająco informowani o istnieniu podmiotów ADR i usługach przez nie oferowanych. Aby zwiększyć świadomość konsumentów na temat podmiotów ADR i przedsiębiorców uczestniczących w postępowaniach ADR, przedsiębiorcy powinni przekazywać informacje na temat ADR w jasny, widoczny, zrozumiały i łatwo dostępny sposób. Jeżeli przedsiębiorca posiada stronę internetową, powinien podawać na niej odnośne informacje. Przedsiębiorcy powinni również przekazywać takie informacje w warunkach ogólnych oraz na wystawionych przez siebie fakturach. Aby ułatwić komunikację, przedsiębiorcy powinni udostępnić konsumentom adres e-mail, w tym do celów postępowań ADR. [Popr. 14]

(14c) Sprawna współpraca między różnymi podmiotami zaangażowanymi w egzekwowanie praw konsumentów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ogólnej zgodności i spójności systemu egzekwowania przepisów konsumenckich. W przypadkach gdy podmioty ADR zostały poinformowane o nieuczciwej praktyce handlowej, podmioty te powinny zgłosić swoim właściwym organom krajowym lub organizacji konsumenckiej czy mają wiarygodne powody, by podejrzewać, że miała miejsce nieuczciwa praktyka handlowa i nieuczciwe warunki handlowe. [Popr. 15]

(15) Aby pomoc konsumentom i przedsiębiorcom w sporach transgranicznych była skuteczna, konieczne jest zapewnienie, aby państwa członkowskie utworzyły punkty kontaktowe ADR o jasno określonych zadaniach. Europejskie Centra Konsumenckie ("ECC") są dobrze przygotowane do wykonywania takich zadań, ponieważ specjalizują się w udzielaniu konsumentom pomocy w kwestiach związanych z transgranicznymi zakupami, ale państwa członkowskie powinny mieć możliwość wskazania do tych celów innych organów posiadających odpowiednią wiedzę fachową. InformacjePaństwa członkowskie powinny informować Komisję o tych wyznaczonych punktach kontaktowych ADR powinny być przekazywane Komisji oraz dopilnować, by miały one dostateczne zasoby finansowe i ludzkie. Konsumenci powinni móc przeprowadzać transgraniczne postępowanie ADR w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym mieszkają. [Popr. 16]

(15a) Aby zapewnić sprawiedliwość proceduralną, konsumenci zaangażowani w spory transgraniczne powinni korzystać z punktu kontaktowego ADR określonego na podstawie miejsca zamieszkania konsumenta, by w ten sposób zniechęcić do selektywnego wyboru punktów kontaktowych ADR ze względu na wygodę lub korzystne wyniki. [Popr. 17]

(15b) Jako punkt odniesienia przy rozstrzyganiu sporów transgranicznych podmioty ADR powinny stosować prawo Unii. Niemniej jednak zarówno w sporach krajowych, jak i transgranicznych, podmioty ADR powinny zawsze brać pod uwagę środki zaradcze dostępne w Unii oraz mające zastosowanie prawo krajowe. [Popr. 18]

(16) Pomimo tego, że postępowania ADR mają być proste, konsumenci mogą korzystać w ich trakcie z pomocy wybranej przez siebie osoby trzeciej. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby pomocy takiej udzielano w dobrej wierze, przy zachowaniu uczciwości i pełnej przejrzystości procedury, w szczególności w odniesieniu do ewentualnych opłat za taką pomoc. Ponadto zachęca się państwa członkowskie do rozszerzenia korzyści płynących z konsumenckich systemów ADR na mikroprzedsiębiorstwa i osoby samozatrudnione, aby zapewnić takim przedsiębiorcom dostęp do tanich i wysokiej jakości alternatywnych systemów rozstrzygania sporów w celu rozstrzygania sporów umownych. [Popr. 19]

(16a) Nie wszystkie podmioty ADR posiadają wiedzę fachową, aby zajmować się kwestiami pozaumownymi, w szczególności nieuczciwymi praktykami i warunkami handlowymi. Dlatego postępowania podmiotów ADR w tej dziedzinie powinny ograniczać się do nieuczciwych praktyk handlowych i warunków umownych o zakresie podmiotowym, a zatem obejmować wyłącznie sprawy, w których szkodę lub stratę, materialną lub niematerialną, poniósł bezpośrednio konsument. Ponadto tylko podmioty ADR, które mogą wykazać się niezbędną wiedzą fachową w danej dziedzinie, obejmującą cały dany sektor gospodarki, takie jak sektorowy rzecznik praw obywatelskich, powinny być uprawnione do prowadzenia takich postępowań. Podmioty ADR czasami decydują się na odejście od rygorystycznych przepisów prawnych, aby oprzeć swoje decyzje na zasadach równości. Oznacza to, że podmioty ADR mogą wybierać rozwiązania, które w ich ocenie są zgodne z poczuciem tego, co jest moralnie lub etycznie słuszne w danej sytuacji, odbiegając od ścisłego przestrzegania przepisów prawnych. Nie powinno być jednak dopuszczalne stosowanie zasad sprawiedliwości w odniesieniu do nieuczciwych praktyk handlowych, które nie są przedmiotem kompromisu lub mediacji, ponieważ dotyczą porządku publicznego i podstaw ochrony konsumentów. [Popr. 20]

(16b) Środki wykorzystywane przez organizacje konsumenckie i stowarzyszenia branżowe w celu publicznego udostępnienia opracowanego przez Komisję wykazu podmiotów ADR mogą obejmować transmisje telewizyjne dotyczące ochrony konsumentów i praw konsumentów. [Popr. 21]

(17) Aby zapewnić konsumentom możliwość łatwego wyszukania odpowiedniego podmiotu ADR, zwłaszcza w kontekście transgranicznym, Komisja powinna opracować i utrzymywać interaktywne narzędzie cyfrowe, umożliwiające znalezienie najważniejszych informacji o podmiotach ADR, praktycznych informacji o tym, jak korzystać z postępowań ADR w kontekście transgranicznym, oraz linków do stron internetowych tych podmiotów, zgłoszonych Komisji, umożliwiając kierowanie konsumentów do właściwego organu rozstrzygania sporów. Komisja powinna zapewnić, w stosownych przypadkach, koordynację między tym interaktywnym narzędziem cyfrowym a innymi unijnymi i krajowymi narzędziami cyfrowymi. [Popr. 22]

(18) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2013/11/UE.

(19) Zważywszy, że rozporządzenie (UE) nr 524/2013 ma zostać uchylone odrębnym aktem, w związku z tym uchyleniem konieczna jest również zmiana dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 ¹⁰ , (UE) 2019/2161 ¹¹  i (UE) 2020/1828 ¹² ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Zmiany w dyrektywie 2013/11/UE

W dyrektywie 2013/11/UE wprowadza się następujące zmiany:

-1) Art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Article 1

Przedmiot

Celem niniejszej dyrektywy jest - poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony konsumentów - przyczynianie się do należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego dzięki zapewnieniu konsumentom możliwości dobrowolnego składania skarg na działania przedsiębiorców do podmiotów oferujących niezależne, bezstronne, przejrzyste, skuteczne, szybkie i uczciwe alternatywne metody rozstrzygania sporów.

Udział przewoźników lotniczych objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w postępowaniach ADR jest obowiązkowy, z zastrzeżeniem prawa stron do dostępu do systemu sądowego.

Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla ustawodawstwa krajowego nakładającego obowiązek uczestnictwa w takich postępowaniach w sektorach gospodarczych innych niż te, o których mowa w akapicie drugim, pod warunkiem że ustawodawstwo to nie uniemożliwia stronom korzystania z przysługującego im prawa dostępu do systemu sądowego.". [Popr. 23]

1. art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do postępowań mających na celu pozasądowe rozstrzygnięcie sporów między konsumentami zamieszkałymi w Unii a przedsiębiorcami oferującymi tym konsumentom towary lub usługi, w tym treści i usługi cyfrowe, poprzez interwencję podmiotu ADR, który proponuje lub narzuca rozwiązanie bądź doprowadza do spotkania stron w celu ułatwienia polubownego rozstrzygnięcia dotyczącego jednej z następujących kwestii:

a) zobowiązania umowne wynikające z umów sprzedaży, w tym umów o dostarczanie treści cyfrowych, lub z umów o świadczenie usług;, w tym zobowiązania przedumowne i poumowne, w szczególności w odniesieniu do:

(i) nieuczciwych praktyk i warunków handlowych;

(ii) obowiązkowych informacji udzielanych przed zawarciem umowy;

(iii) praw pasażerów i podróżnych;

(iv) środków ochrony prawnej w przypadku niezgodności produktów i treści cyfrowych; oraz

(v) dostępu do dostaw. [Popr. 24]

b) prawa konsumentów mające zastosowanie w sytuacjach pozaumownych i przedumownych oraz przewidziane w prawie Unii dotyczące: [Popr. 25]

(i) nieuczciwych praktyk i warunków handlowych niedyskryminacji ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania, [Popr. 26]

(ii) informacji obowiązkowo udzielanych przed zawarciem umowy, dostępu do usług; [Popr. 27]

(iii) niedyskryminacji ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania, prawa do zmiany dostawcy; oraz [Popr. 28]

(iv) dostępu do usług i dostaw, nieuczciwych praktyk handlowych nieobjętych lit. a) ppkt (i), pod warunkiem że:

1) podmiot ADR jest podmiotem o zasięgu sektorowym i posiada niezbędną wiedzę na temat nieuczciwych praktyk handlowych;

2) podmiot ADR dysponuje odpowiednimi zasobami i finansowaniem;

3) nieuczciwa praktyka skutkowała poniesieniem przez konsumenta szkody materialnej lub niematerialnej; oraz

4) w przypadku nieuczciwych praktyk handlowych podmiot stosuje prawo właściwe; [Popr. 29]

(v) środków ochrony prawnej w przypadku niezgodności produktów i treści cyfrowych, [Popr. 30]

(vi) prawa do zmiany dostawcy oraz [Popr. 31]

(vii) praw pasażerów i podróżnych. [Popr. 32]

Państwa członkowskie mogą zastosować postępowania ADR określone w niniejszej dyrektywie również do kategorii sporów innych niż wymienione w akapicie pierwszym lit. b).".

2. art. 4 ust. 1 lit. e) i f) otrzymują brzmienie:

"e) »spór krajowy« oznacza spór między konsumentem a przedsiębiorcą, dotyczący zobowiązań umownych lub praw konsumentów przewidzianych w prawie Unii, o czym mowa w art. 2 ust. 1, w przypadku gdy konsument zamieszkuje w tym samym państwie członkowskim, w którym przedsiębiorca ma siedzibę;

f) »spór transgraniczny« oznacza spór między konsumentem a przedsiębiorcą, dotyczący zobowiązań umownych lub praw konsumentów przewidzianych w aktach Unii, o czym mowa w art. 2 ust. 1, w przypadku gdy konsument zamieszkuje w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym przedsiębiorca ma siedzibę, lub w przypadku gdy konsument zamieszkuje w państwie członkowskim, a przedsiębiorca ma siedzibę poza Unią;".

2a) w art. 4 dodaje się ustęp w brzmieniu:

"a) »nieuczciwa praktyka handlowa« oznacza każdą wprowadzającą w błąd praktykę handlową w rozumieniu załącznika I do dyrektywy 2005/29/WE." [Popr. 33]

3. w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Państwa członkowskie ułatwiają konsumentom dostęp do postępowań ADR i zapewniają możliwość poddania sporów objętych niniejszą dyrektywą i dotyczących przedsiębiorcy mającego siedzibę na ich terytoriach lub przedsiębiorcy niemającego siedziby na terytorium żadnego państwa członkowskiego, ale oferującego towary lub usługi, w tym treści i usługi cyfrowe, konsumentom zamieszkałym na ich terytorium, pod rozstrzygnięcie podmiotowi ADR, które spełnia wymogi określone w niniejszej dyrektywie.; Państwa członkowskie mogą ułatwiać osobom prowadzącym działalność na własny rachunek lub mikroprzedsiębiorstwom dostęp do postępowań ADR." [Popr. 34]

b) ust. 2 lit. a)-d) otrzymują brzmienie:

"a) prowadziły aktualną stronę internetową umożliwiającą stronom łatwy dostęp do informacji dotyczących postępowań ADR; [Popr. 35]

a) zapewniały konsumentom możliwość składania skarg i wymaganych dokumentów towarzyszących przez internet w sposób umożliwiający ich śledzenie oraz - na żądanie - zapewniały konsumentom możliwość składania tych dokumentów i dostępu do nich w formacie niecyfrowym;

aa) zapewniały konsumentom możliwość składania skarg w państwie, w którym mieszkają; [Popr. 36]

b) oferowały cyfrowe postępowania ADR z wykorzystaniem łatwo dostępnych i inkluzywnych narzędzi;

c) przyznawały zapewniały stronom sporu prawo do wystąpienia z wnioskiem o kontrolę wyniku postępowania ADR dostęp do kontroli przez osobę fizyczną, która jest niezależna i bezstronna, jeżeli postępowanie przeprowadzono w sposób zautomatyzowany; [Popr. 37]

d) mogły łączyć podobne sprawy przeciwko temu samemu przedsiębiorcy w ramach jednego postępowania, pod warunkiem że zainteresowany konsument zostanie o tym poinformowany i niewyraźnie wyrazi sprzeciwu; zgodę na takie łączenie oraz że zgodnie z art. 6 osoby fizyczne odpowiedzialne za postępowanie ADR dysponują wystarczającą wiedzą, aby zająć się daną sprawą;"; [Popr. 38]

c) ust. 4 lit. a) otrzymuje brzmienie:

"a) konsument nie podjął próby skontaktowania się z danym przedsiębiorcą, aby omówić swoją skargę i rozwiązać problem bezpośrednio z przedsiębiorcą, bez wprowadzania nieproporcjonalnych zasad dotyczących formy takiego kontaktu;"

d) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

"8. Państwa członkowskie zapewniają, aby przedsiębiorcy mający siedzibę na ich terytorium, z którymi kontaktuje się podmiot ADR z tego lubich własnego państwa członkowskiego lub z innego państwa członkowskiego, informowali ten podmiot ADR o tym, czy zgadzają się na udział w proponowanym postępowaniu, oraz udzielali odpowiedzi w rozsądnym terminie nieprzekraczającym 15 dni roboczych. Można jednak uzyskać przedłużenie tego terminu do maksymalnie 20 dni roboczych w przypadku złożonych sporów lub w wyniku wyjątkowych okoliczności, takich jak okres wzmożonej aktywności lub kryzys zewnętrzny.". [Popr. 39]

3a) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:

"a) miały konieczną wiedzę i umiejętności w dziedzinie alternatywnego lub sądowego rozstrzygania sporów konsumenckich, jak również ogólną znajomość prawa,w tym w razie rozpatrywania spraw transgranicznych - w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego;";

b) w ust. 3 dodaje się następującą literę:

"aa) w przypadku gdy spór jest rozpatrywany przez podmiot ADR, a osoby fizyczne odpowiedzialne za rozstrzyganie sporów są zatrudnione lub wynagradzane wyłącznie przez indywidualnego przedsiębiorcę, podmiot ADR ma dostęp wyłącznie do danych ściśle związanych ze sprawą i specjalnie dostarczonych przez przedsiębiorcę lub konsumenta;";

c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

"1. Do celów ust. 1 lit. a) państwa członkowskie dopilnowują, aby podmioty ADR prowadziły regularne szkolenia dla osób fizycznych odpowiadających za ADR, w szczególności w dziedzinie prawa konsumenckiego i innych odnośnych przepisów sektorowych. Właściwe organy, na podstawie informacji otrzymanych zgodnie z art. 19 ust. 3 lit. g), monitorują programy szkoleniowe tworzone przez podmioty ADR." [Popr. 40]

4. w art. 7 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) formuła wprowadzająca, zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

"Państwa członkowskie zapewniają, by podmioty ADR udostępniały publicznie na swoich stronach internetowych, na wniosek na trwałym nośniku, oraz za pomocą wszelkich innych środków, które uznają za stosowne, dwuletnie sprawozdania z działalności.;"

b) uchyla się lit. h); [Popr. 41]

4a) w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

a) lit. c) otrzymuje brzmienie:

"c) postępowanie ADR jest dla konsumentów nieodpłatne lub dostępne za opłatą o nieznacznej wysokości iw przypadku obciążenia konsumentów opłatą o nieznacznej wysokości, opłata podlega zwrotowi przez organy krajowe po rozstrzygnięciu sporu;"

b) dodaje się punkt w brzmieniu:

"da) na wniosek konsumenta strony mają dostęp do postępowania z możliwością zorganizowania fizycznego spotkania;" [Popr. 42]

4b) dodaje się artykuł w brzmieniu:

"Artykuł 11a

Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy przedsiębiorcy nie stosują się do wyniku postępowania ADR, niezależnie od tego, czy wynik tego postępowania jest wiążący, byli oni zobowiązani do przedstawienia innym stronom postępowania ADR pisemnego wyjaśnienia.". [Popr. 43]

5. uchyla się art. 13 ust. 3*2 otrzymuje brzmienie:

"2. Informacje, o których mowa w ust. 1, należy udostępniać:

a) na stronie internetowej przedsiębiorcy, jeśli taka strona istnieje, w jasny, widoczny, zrozumiały i łatwo dostępny sposób.

b) w ogólnych warunkach umów sprzedaży lub umów świadczenia usług między przedsiębiorcą a konsumentem; oraz

c) na fakturach wystawionych przez przedsiębiorcę.

2a. Przedsiębiorcy udostępniają konsumentom adres e-mail, w tym wyłącznie do celów postępowań ADR.". [Popr. 44]

6. art. 14 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 14

Pomoc konsumentom

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w odniesieniu do sporów transgranicznych konsumenci i przedsiębiorcy mogli uzyskać pomoc w dostępie do podmiotu lub podmiotów ADR właściwych do rozstrzygnięcia ich sporu transgranicznego.

1a. Państwa członkowskie zapewniają konsumentom możliwość prowadzenia transgranicznych postępowań ADR w języku urzędowym państwa członkowskiego, w którym mieszkają.

2. Każde państwo członkowskie wyznacza punkt kontaktowy ADR odpowiedzialny za zadanie, o którym mowa w ust. 1. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji nazwę i dane kontaktowe swojego punktu kontaktowego ADR. Państwa członkowskie powierzają odpowiedzialność za prowadzenie punktów kontaktowych ADR swojemu centrum należącemu do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich lub, jeżeli nie jest to możliwe, organizacjom konsumenckim lub innemu organowi zajmującemu się ochroną konsumentów oraz dopilnowują, by mieli oni dostateczne zasoby finansowe i ludzkie. [Popr. 46]

2a. Konsumenci i przedsiębiorcy uczestniczący w sporach transgranicznych korzystają z punktu kontaktowego ADR wyznaczonego w oparciu o miejsce zamieszkania konsumenta i podmiot ADR państwa członkowskiego, w którym konsument ma miejsce zamieszkania. [Popr. 47]

3. Punkty kontaktowe ADR ułatwiają komunikację między stronami a właściwym podmiotem ADR, co może polegać w szczególności:

a) na pomocy w składaniu skarg i, w stosownych przypadkach, odpowiedniej dokumentacji;

aa) na pomocy stronom i podmiotom ADR, w stosownych przypadkach, w tłumaczeniu informacji, dokumentacji lub przepisów proceduralnych; [Popr. 48]

b) na przekazywaniu stronom i podmiotom ADR ogólnych informacji o prawach konsumentów w UE;

ba) na przekazywaniu stronom i podmiotom ADR odpowiednich informacji o prawie ochrony konsumentów państwa członkowskiego; [Popr. 49]

c) na dostarczaniu stronom wyjaśnień na temat przepisów proceduralnych stosowanych przez odpowiednie podmioty ADR;

d) na informowaniu strony skarżącej o innych sposobach dochodzenia roszczeń, w przypadku gdy sporu nie można rozstrzygnąć w postępowaniu ADR.

4. Państwa członkowskie mogą przyznać punktom kontaktowym ADR prawo do udzielania konsumentom i przedsiębiorcom pomocy w dostępie do podmiotów ADR, o której mowa w niniejszym artykule, również w odniesieniu do sporów krajowych.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie podmioty pomagające konsumentom w sporach transgranicznych lub krajowych działały w dobrej wierze, aby umożliwić stronom polubowne rozstrzygnięcie sporu i zachować pełną przejrzystość przy dostarczaniu konsumentom istotnych informacji, w tym informacji dotyczących przepisów proceduralnych i wszelkich mających zastosowanie opłat.".

6a) art. 15 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"1. Państwa członkowskie dopilnowują, by stosowne organizacje konsumenckie i stowarzyszenia przedsiębiorców udostępniały do publicznej wiadomości na swoich stronach internetowych i w broszurach oraz za pomocą wszelkich innych metod, które uznają za stosowne, wykaz podmiotów ADR, o którym mowa w art. 20 ust. 4.". [Popr. 50]

6b) art. 17 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"1. Współpraca ta obejmuje w szczególności wymianę informacji o praktykach w konkretnych sektorach gospodarki, na które konsumenci wielokrotnie składali skargi. W stosownych przypadkach obejmuje ona również zobowiązanie podmiotów ADR do kierowania konsumentów do organów krajowych, o których mowa w ust. 1, w każdym przypadku gdy zgłaszają oni nieuczciwe praktyki handlowe. Ponadto w stosownych przypadkach obejmuje ona również obowiązek zgłaszania przez podmioty ADR tym organom krajowym nieuczciwych praktyk handlowych i warunków, gdy tylko dowiedzą się o nich. Obejmuje ona także dokonywanie oceny merytorycznej oraz przekazywanie informacji przez takie organy krajowe podmiotom ADR, jeśli taka ocena lub informacje są niezbędne do rozpatrywania poszczególnych sporów i są już dostępne.". [Popr. 51]

6c) w art. 17 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

"5. W przypadku gdy konsument zwraca uwagę podmiotu ADR na nieuczciwą praktykę handlową, zasada poufności nie ma zastosowania. Jeżeli istnieją wiarygodne powody, by podejrzewać, że taka praktyka miała miejsce, podmiot ADR informuje o tym właściwy organ krajowy i, w stosownych przypadkach, informuje go o wyniku sporu.". [Popr. 52]

6d) art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Każde państwo członkowskie wyznacza właściwy organ, który będzie pełnił funkcje określone w art. 19 i 20. Państwa członkowskie dopilnowują, aby ich właściwe organy posiadały konieczne zasoby, w tym wystarczające zasoby budżetowe i innego rodzaju zasoby, takie jak odpowiednia liczba kompetentnych pracowników, a także wiedzę fachową, procedury i inne ustalenia do celów odpowiedniego wykonywania obowiązków. Osoby fizyczne pracujące dla właściwych organów powinny być bezstronne i niezależne od podmiotów ADR, nad którymi sprawują nadzór. Każde państwo członkowskie może wyznaczyć więcej niż jeden właściwy organ. Jeżeli państwo członkowskie wyznacza więcej niż jeden organ, określa również, który z właściwych organów będzie punktem kontaktowym z Komisją. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji informacje o właściwym organie lub - w stosownych przypadkach - właściwych organach, w tym o punkcie kontaktowym.". [Popr. 53]

6e) art. 19 ust. 3 lit. d) otrzymuje brzmienie:

"d) odsetek przypadków zastosowania się do rezultatu postępowań ADR, jeśli jest on znany oraz przedsiębiorców, którzy systematycznie i w sposób nieuzasadniony odmawiają zastosowania się do wyników postępowań ADR;". [Popr. 54]

7 uchyla się art 19 ust 3 lit ،), g) i h); [Popr. 55]

8. w art 20 dodaje się ustęp w brzmieniu wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 2 dodaje się po akapicie drugim akapit w brzmieniu:

"Właściwe organy przeprowadzają regularne kontrole funkcjonowania i działalności podmiotów ADR w celu monitorowania zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy.";

b) dodaje się akapit w brzmieniu:

"8 Komisja opracowuje i utrzymuje przyjazne dla użytkownika, interaktywne narzędzie cyfrowe, umożliwiające znalezienie ogólnych informacji na temat środków ochrony konsumentów, praktycznych informacji o tym, jak konsumenci mogą korzystać z postępowań ADR w kontekście transgranicznym oraz linków do stron internetowych podmiotów ADR, o których powiadomiono Komisję zgodnie z ust 2 niniejszego artykułu, kierując konsumentów do właściwego organu umożliwiającego im rozstrzyganie sporów;

Jeżeli na szczeblu krajowym istnieją podobne narzędzia cyfrowe, powinny one zawierać link do narzędzia cyfrowego Komisji, aby informować konsumentów o kwestiach transgranicznych.". [Popr. 56]

8a) Art. 21 otrzymuje brzmienie:

"Artykuł 21

Kary

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, w szczególności art. 5 ust. 8 i art. 13, oraz przyjmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wdrożenia. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające." [Popr. 57]

9 w art 24 dodaje się ust 4 w brzmieniu:

"4 Do dnia [wstawić datę] r państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy i dane kontaktowe punktów kontaktowych ADR wyznaczonych zgodnie z art 14 ust 2"

Artykuł  2

Zmiana w dyrektywie (UE) 2015/2302

Art 7 ust 2 lit g) dyrektywy (UE) 2015/2302 otrzymuje brzmienie:

"g) in،ormację na temat dostępnych wewnętrznych procedur rozpatrywania skarg oraz na temat alternatywnych metod rozstrzygania sporów (»ADR«) zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE oraz, w stosownych przypadkach, na temat podmiotu ADR, któremu podlega przedsiębiorca;"

Artykuł  3

Zmiana w dyrektywie (UE) 2019/2161

Art. 5 lit. b) dyrektywy (UE) 2019/2161 otrzymuje brzmienie:

"b) złożenie skargi do właściwego centrum należącego do Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich, zależnie od zaangażowanych stron.."

Artykuł  4

Zmiana w dyrektywie (UE) 2020/1828

W załączniku I do dyrektywy (UE) 2020/1828 skreśla się pkt 44.

Artykuł  5

Transpozycja

1. Do dnia [dd/miesiąc/rok - 1 rok po wejściu w życie] r. państwa członkowskie przyjmują i publikują środki niezbędne do wykonania art. 1 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Państwa członkowskie stosują te środki od dnia [data].

2. Do dnia [dd/miesiąc/rok... 1 rok po wejściu w życie rozporządzenia xx/.... [wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady uchylającego rozporządzenie (UE) nr 524/2013 w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich]] r. państwa członkowskie przyjmują i publikują środki niezbędne do wykonania art. 2, 3 i 4 niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Państwa członkowskie stosują te środki od dnia [wstawić datę] r.

3. Środki, o których mowa w ust. 1 i 2, przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez państwa członkowskie.

4. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  6

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  7

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w. dnia [.] r.

1 Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 63).

3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 524/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE (Dz.U. L 165 z 18.6.2013, s. 1).

4 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/302 z dnia 28 lutego 2018 r. w sprawie nieuzasadnionego blokowania geograficznego oraz innych form dyskryminacji klientów ze względu na przynależność państwową, miejsce zamieszkania lub miejsce prowadzenia działalności na rynku wewnętrznym oraz w sprawie zmiany rozporządzeń (WE) nr 2006/2004 oraz (UE) 2017/2394 i dyrektywy 2009/22/WE (Dz.U. L 60I z 2.3.2018, s. 1).

5 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 214).

6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/612 z dnia 6 kwietnia 2022 r. w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii (Dz.U. L 115 z 13.4.2022, s. 1).

7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. L 293 z 31.10.2008, s. 3).

8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1925 z dnia 14 września 2022 r. w sprawie kontestowalnych i uczciwych rynków w sektorze cyfrowym oraz zmiany dyrektyw (UE) 2019/1937 i (UE) 2020/1828 (akt o rynkach cyfrowych) (Dz.U. L 265 z 12.10.2022, s. 1).

9 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (Dz.U. L 277 z 27.10.2022, s. 1).

10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG (Dz.U. L 326 z 11.12.2015, s. 1).

11 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta (Dz.U. L 328 z 18.12.2019, s. 7).

12 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/988 z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów, zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1828 oraz uchylające dyrektywę 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywę Rady 87/357/EWG (Dz.U. L 135 z 23.5.2023, s. 1).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2025.1028
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 13 marca 2024 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2013/11/UE w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz dyrektywy (UE) 2015/2302, (UE) 2019/2161 i (UE) 2020/1828 (COM(2023)0649 - C9-0384/2023 - 2023/0376(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
• Data aktu: 13/03/2024
• Data ogłoszenia: 27/02/2025