Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie przyszłości produkcji żywności i rolnictwa (2018/2037(INI)).

Przyszłość produkcji żywności i rolnictwa

P8_TA(2018)0224

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie przyszłości produkcji żywności i rolnictwa (2018/2037(INI))

(2020/C 76/08)

(Dz.U.UE C z dnia 9 marca 2020 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 29 listopada 2017 r. pt. "Przyszłość rolnictwa i produkcji żywności" (COM(2017)0713),

– uwzględniając art. 38 i 39 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) ustanawiające wspólną politykę rolną (WPR) i jej cele,

– uwzględniając art. 40 i 42 TFUE, które ustanawiają wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz określają zakres, w jakim reguły konkurencji stosuje się do produkcji rolnej i handlu produktami rolnymi,

– uwzględniając art. 13 TFUE,

– uwzględniając art. 349 TFUE, który definiuje status regionów najbardziej oddalonych oraz określa warunki stosowania postanowień Traktatów w odniesieniu do tych regionów,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2393 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), (UE) nr 1306/2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania, (UE) nr 1307/2013 ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej, (UE) nr 1308/2013 ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz (UE) nr 652/2014 ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin ¹  ("rozporządzenie zbiorcze"),

– uwzględniając dyrektywę Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącą ochrony zwierząt hodowlanych ² ,

– uwzględniając dokument informacyjny Europejskiego Trybunału Obrachunkowego na temat przyszłości WPR, opublikowany w dniu 19 marca 2018 r.,

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającą ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów ³ , a także sprawozdanie Komisji z dnia 10 października 2017 r. w sprawie krajowych planów działania państw członkowskich oraz postępów we wdrażaniu dyrektywy 2009/128/WE w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów (COM(2017)0587),

– uwzględniając decyzję Parlamentu z dnia 6 lutego 2018 r. w sprawie powołania komisji specjalnej ds. unijnej procedury wydawania zezwoleń na dopuszczenie pestycydów do obrotu, jej zakresu odpowiedzialności, składu liczbowego i czasu trwania mandatu ⁴ ,

– uwzględniając sprawozdania specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 16/2017 pt. "Programowanie w zakresie rozwoju obszarów wiejskich - należy dążyć do uproszczenia i bardziej skoncentrować się na rezultatach" oraz nr 21/2017 pt. "Zazielenianie - bardziej złożony system wsparcia dochodów, który nie jest jeszcze skuteczny pod względem środowiskowym",

– uwzględniając dokument Komisji otwierający debatę z dnia 28 czerwca 2017 r. na temat przyszłości finansów UE (COM(2017)0358),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 lutego 2018 r. pt. "Nowe, nowoczesne wieloletnie ramy finansowe dla Unii Europejskiej, która skutecznie realizuje swoje priorytety po 2020 r."(COM(2018)0098),

– uwzględniając deklarację Cork 2.0 z 2016 r. "Lepsze życie na obszarach wiejskich" wydaną podczas Europejskiej Konferencji w sprawie Rozwoju Obszarów Wiejskich,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 maja 2018 r. w sprawie bieżącej sytuacji i perspektyw na przyszłość dla unijnych sektorów hodowli owiec i kóz ⁵ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 kwietnia 2018 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz promowania roślin wysokobiałkowych - zachęcania europejskiego sektora rolnego do produkcji roślin wysokobiałkowych i strączkowych ⁶

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2018 r. w sprawie następnych WRF: przygotowanie stanowiska Parlamentu dotyczącego WRF na okres po 2020 r. ⁷ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 marca 2018 r. w sprawie perspektyw i wyzwań dla unijnego sektora pszczelarskiego ⁸ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie aktualnego stanu koncentracji gruntów rolnych w UE: jak ułatwić rolnikom dostęp do gruntów? ⁹ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie kobiet i ich roli na obszarach wiejskich ¹⁰ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie instrumentów WPR służących ograniczeniu zmienności cen na rynkach rolnych ¹¹ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2016 r. w sprawie sposobu, w jaki WPR może usprawnić tworzenie miejsc pracy na obszarach wiejskich ¹² ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie zwiększania innowacji i rozwoju gospodarczego w przyszłym zarządzaniu gospodarstwami rolnymi w Europie ¹³ ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2015 r. w sprawie perspektyw przemysłu mleczarskiego UE - przegląd wdrożenia pakietu mlecznego ¹⁴ ,

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego pt. "Możliwe przekształcenie wspólnej polityki rolnej" ¹⁵ ,

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Regionów pt. "WPR po 2020 r." ¹⁶ ,

– uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ, z których większość jest powiązana ze wspólną polityką rolną,

– uwzględniając sprawozdanie i konkluzje Grupy Zadaniowej ds. Rynków Rolnych z listopada 2016 r. pt. "Improving Market Out-comes: enhancing the position of farmers in the supply chain" [Poprawa wyników rynkowych: wzmocnienie pozycji rolników w łańcuchu dostaw],

– uwzględniając porozumienie paryskie w ramach konferencji paryskiej ONZ w sprawie zmiany klimatu (COP21) z 2015 r., w szczególności zobowiązania podjęte przez Unię Europejską jako "ustalone na poziomie krajowym wkłady" w dążeniu do osiągnięcia globalnych celów porozumienia,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie realizacji programu szczególnych opcji na rzecz rolnictwa regionów najbardziej oddalonych w Unii (POSEI)(COM(2016)0797),

– uwzględniając przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska ogłoszony w 2016 r. (COM(2016)0316), który jest narzędziem pomagającym osiągnąć przedsiębiorstwom i obywatelom korzyści płynące z prawa i polityki ochrony środowiska UE dzięki skuteczniejszemu wdrażaniu,

– uwzględniając pismo Komisji Kontroli Budżetowej,

– uwzględniając art. 52 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi i opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Budżetowej oraz Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0178/2018),

A. mając na uwadze, że w komunikacie Komisji w sprawie przyszłości rolnictwa i produkcji żywności stwierdzono, że wspólna polityka rolna (WPR) jest jedną z najstarszych i najbardziej zintegrowanych polityk w UE oraz że ma ona globalne znaczenie strategiczne i powinna być kształtowana w taki sposób, aby umożliwiała sektorowi rolnictwa i leśnictwa w UE zaspokajanie uzasadnionych potrzeb obywateli w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego, bezpiecznej, wysokiej jakości i zrównoważonej żywności, a także troski o środowisko, ochrony różnorodności biologicznej i zasobów naturalnych, działań w dziedzinie zmiany klimatu, rozwoju obszarów wiejskich, zdrowia, wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt oraz zatrudnienia;

B. mając na uwadze, że należy stwierdzić, iż WPR musi zostać zreformowana, aby w bardziej zadowalający sposób odpowiadała potrzebom zarówno jej głównych odbiorców, czyli rolników, jak i wszystkich obywateli;

C. mając na uwadze, że WPR ma zasadnicze znaczenie w całej Europie dla około 12 mln gospodarstw rolnych;

D. mając na uwadze, że grunty rolne stanowią 47 % europejskiego terytorium oraz że 22 mln osób w UE to rolnicy i pracownicy rolni;

E. mając na uwadze, że celami WPR powinny być zapewnienie bezpieczeństwa żywności i niezależności żywnościowej oraz odporność i zrównoważony rozwój systemów i terytoriów rolniczych UE;

F. mając na uwadze, że nadrzędny cel UE, jakim jest wielofunkcyjne i zróżnicowane oraz zapewniające miejsca pracy i sprawiedliwe rolnictwo i leśnictwo, których siłą napędową są zrównoważone praktyki rolne i które umożliwiają utrzymanie i nabywanie opłacalnych i możliwych do przekazania kolejnym pokoleniom małych gospodarstw rodzinnych, ma nadal kluczowe znaczenie dla zapewniania pozytywnych efektów zewnętrznych i dóbr publicznych (żywności, produktów nieżywnościowych i usług), których oczekują europejscy obywatele;

G. mając na uwadze zasadniczą konieczność, by zatrzymać i odwrócić obecną tendencję do koncentracji władzy przez duże przedsiębiorstwa handlu detalicznego i duże przedsiębiorstwa przemysłowe;

H. mając na uwadze, że zmiany obecnej WPR muszą opierać się na celach strategicznych zmierzających do wzmocnienia konkurencyjności oraz zapewnienia pełnowartościowej i bezpiecznej żywności;

I. mając na uwadze, że od ponad 25 lat wspólna polityka rolna podlega regularnym reformom podyktowanym otwarciem rolnictwa europejskiego na rynki międzynarodowe oraz pojawianiem się nowych wyzwań w takich dziedzinach jak środowisko i zmiany klimatu; mając na uwadze, że należy obecnie wykonać kolejny krok w tym nieustannym procesie dostosowań w celu uproszczenia, modernizacji i ponownego ukierunkowania WPR, tak by zapewniała ona dochody rolnikom i lepiej odpowiadała oczekiwaniom społeczeństwa jako całości, w szczególności w odniesieniu do jakości żywności i bezpieczeństwa żywnościowego, zmiany klimatu, ochrony zdrowia publicznego i zatrudnienia, przy jednoczesnym zapewnieniu ciągłości polityki i bezpieczeństwa finansowego w sektorze w celu osiągnięcia zrównoważoności obszarów wiejskich, rozwiązania problemu bezpieczeństwa żywnościowego oraz zapewnienia wypełnienia europejskich celów w zakresie środowiska i klimatu, a także zwiększenia wartości dodanej UE;

J. mając na uwadze, że mimo iż Komisja zatytułowała swój komunikat dotyczący bieżącej reformy WPR "Przyszłość żywności i rolnictwa", nie zapewniła gwarancji, że budżet WPR zostanie utrzymany; mając na uwadze, że niezwykle ważne jest, aby podjąć tę kwestię, zanim przedłożone zostaną kolejne wnioski ustawodawcze; mając na uwadze, że muszą one gwarantować, że nie dojdzie do ponownej nacjonalizacji WPR, że prawidłowe funkcjonowanie jednolitego rynku nie będzie zagrożone oraz że beneficjenci mogą liczyć na rzeczywiste uproszczenia, nie tylko na szczeblu UE, lecz także na szczeblu państw członkowskich, na szczeblu regionalnym i lokalnym oraz na poziomie gospodarstw rolnych, natomiast rolnicy i właściciele lasów mogą liczyć na elastyczność i pewność prawa, przy jednoczesnym zagwarantowaniu ambitnych celów w zakresie ochrony środowiska oraz że cele nowej WPR zostaną spełnione bez obarczania państw członkowskich nowymi ograniczeniami i nowymi komplikacjami, które mogłyby prowadzić do opóźnień w realizacji strategii krajowych;

K. mając na uwadze, że nowy model realizacji powinien tworzyć bezpośredni związek między UE a europejskimi rolnikami;

L. mając na uwadze, że WPR musi odgrywać ważną rolę w zwiększaniu długoterminowej wydajności oraz konkurencyjności sektora, a także unikaniu stagnacji i zmienności dochodów gospodarstw, które pomimo koncentracji i intensyfikacji produkcji oraz zwiększającej się produktywności są przeciętnie nadal niższe niż w przypadku pozostałej części gospodarki;

M. mając na uwadze, że płatności bezpośrednie stanowią pierwszy istotny poziom stabilności i formę zabezpieczenia dochodów rolniczych, ponieważ są wymierną częścią rocznych dochodów z rolnictwa sięgającą w niektórych regionach nawet 100 % dochodów rolniczych; mając na uwadze, że płatności te powinny w dalszym ciągu umożliwiać rolnikom konkurowanie z państwami trzecimi w oparciu o równe warunki działania;

N. mając na uwadze, że nowe łańcuchy wartości na obszarach wiejskich w ramach biogospodarki mogą przynieść korzyści obszarom wiejskim w zakresie potencjalnego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia;

O. mając na uwadze, że płatności bezpośrednie muszą być bardziej ukierunkowane na rolników, ponieważ to właśnie oni przyczyniają się do stabilności i budowania przyszłości naszych obszarów wiejskich i stawiają czoła zagrożeniom rynkowym o podłożu gospodarczym;

P. mając na uwadze, że w ostatnich kilku latach rolnicy doświadczali coraz większej zmienności cen będącej odzwierciedleniem wahań cen na globalnych rynkach oraz niepewności powodowanej zmianami makroekonomicznymi, zewnętrznymi strategiami politycznymi, takimi jak handel, kwestie polityczno-dyplomatyczne, kryzysy sanitarne, nadwyżki produkcyjne w niektórych sektorach europejskich, zmiana klimatu oraz częstsze ekstremalne zdarzenia pogodowe w UE;

Q. mając na uwadze, że specjalne narzędzia przeznaczone dla sektorów śródziemnomorskich powinny pozostać w filarze I;

R. mając na uwadze, że istotne jest, aby zapewnić elastyczne i sprawnie działające narzędzia mające pomóc wrażliwym i strategicznym sektorom w radzeniu sobie ze zmianami strukturalnymi, takimi jak potencjalne skutki brexitu czy zatwierdzonych dwustronnych umów handlowych z głównymi partnerami UE;

S. mając na uwadze, że strategie sektorowe dotyczące owoców i warzyw, wina i wyrobów pszczelarskich powinny pozostać obowiązkowe dla krajów będących ich producentami, a specjalne rozwiązania przewidziane w tych narzędziach i zasadach powinny zostać utrzymane;

T. mając na uwadze, że konieczne jest zapewnienie równych warunków działania, uczciwych cen i godnego poziomu życia wszystkim rolnikom we wszystkich regionach i wszystkich państwach członkowskich UE, a tym samym zagwarantowanie przystępnych cen obywatelom i konsumentom oraz działalności rolniczej we wszystkich regionach Unii, w tym na obszarach o szczególnych ograniczeniach naturalnych; mając na uwadze, że kluczowe znaczenie ma promowanie konsumpcji i dostępu do wysokiej jakości żywności oraz zdrowego i zrównoważonego odżywiania, wypełniając przy tym zobowiązania na rzecz trwałego rozwoju społecznego i środowiskowego, działań w dziedzinie klimatu, zdrowia, dobrostanu i zdrowia zwierząt i roślin oraz zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich;

U. mając na uwadze, że zasoby wodne i rolnictwo są ze sobą nierozłącznie powiązane oraz że zrównoważona gospodarka wodna w sektorze rolnym ma zasadnicze znaczenie dla zagwarantowania dobrej jakości i wystarczającej produkcji żywności oraz ochrony zasobów wodnych;

V. mając na uwadze, że WPR wymaga odpowiednich narzędzi w celu uwzględnienia podatności rolnictwa na zmianę klimatu oraz jednoczesnego ograniczenia presji, która jest wywierana na zasoby wody słodkiej przez sektor odpowiadający za 50 % zużycia wody słodkiej w UE;

W. mając na uwadze, że istnieje zapotrzebowanie na zaktualizowany, prostszy i bardziej sprawiedliwy system płatności, a także większą sprawiedliwość i legalność;

X. mając na uwadze, że w obecnej WPR brakuje instrumentów gwarantujących odpowiednie dochody potrzebne do zapewnienia godziwego życia starszym rolnikom;

Y. mając na uwadze, że nie istnieją odpowiednie instrumenty zachęcające starsze pokolenie rolników do przekazywania działalności młodszym rolnikom;

Z. mając na uwadze, że według dokumentu informacyjnego Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z marca 2018 r. w sprawie przyszłości WPR, w 2010 r. na 100 gospodarzy w wieku powyżej 55 lat przypadało 14 gospodarzy w wieku poniżej 35 lat, przy czym w 2013 r. wartość ta zmalała do 10,8 gospodarzy w wieku poniżej 35 lat; mając na uwadze, że średnia wieku rolników w UE wzrosła z 49,2 do 51,4 lat w okresie od 2004 r. do 2013 r.; mając na uwadze, że najmniejsze gospodarstwa należą najczęściej do starszych rolników;

AA. mając na uwadze, że wzrost globalnej wymiany handlowej stanowi zarówno szansę, jak i wyzwania związane między innym i ze środowiskiem, zmianą klimatu, ochroną zasobów wodnych, brakiem gruntów rolnych i degradacją gleby, a zatem wymaga dostosowania zasad handlu międzynarodowego, tak by umożliwić tworzenie równych warunków działania w oparciu o wysokie standardy oraz sprawiedliwe i zrównoważone warunki do wymiany towarów i usług, a także odnowione i skuteczne mechanizmy obrony handlu, zgodnie z obowiązującymi standardami UE w obszarze spraw społecznych, gospodarczych, środowiskowych, zdrowotnych, sanitarnych, fitosanitarnych i dobrostanu zwierząt;

AB. mając na uwadze, że należy utrzymać te wysokie standardy i promować je na całym świecie, w szczególności w ramach Światowej Organizacji Handlu, chroniąc interesy europejskich producentów i konsumentów przez zapewnienie europejskich norm w umowach handlowych dotyczących przywozu;

AC. mając na uwadze, że około 80 % zapotrzebowania na białko w UE pokrywa import tego składnika z państw trzecich, a strategii zaopatrzenia w białko nie włączono jak dotąd do WPR w wystarczającym stopniu;

AD. mając na uwadze, że choć należy z zadowoleniem przyjąć skoncentrowanie się na badaniach i rozwoju zasobooszczędnych produktów i innowacyjnych procesów, potrzebne są wzmożone działania, by rozwinąć zdolności badawcze i infrastrukturę, tak aby wyniki badań znalazły praktyczne zastosowanie w zakresie żywności i rolnictwa oraz zrównoważonego agroleśnictwa, przy zapewnieniu odpowiedniego wsparcia, a także w celu promocji wielopodmiotowego podejścia koncentrującego się na rolnikach, wspartego niezależnymi, przejrzystymi, odpowiednio finansowanymi, ogólnounijnymi usługami doradztwa rolniczego we wszystkich państwach członkowskich i regionach oraz wymianą wiedzy i usług szkoleniowych na szczeblu państw członkowskich;

AE. mając na uwadze, że wsparcie inwestycji bezpośrednich powinno być lepiej ukierunkowane na dwojakie potrzeby, tj. dotyczące wyników gospodarczych i wyników w zakresie ochrony środowiska, oraz powinno uwzględniać potrzeby samych gospodarstw rolnych;

AF. mając na uwadze, że Unia Europejska stworzyła szereg programów kosmicznych (EGNOS i Galileo) i obserwacji Ziemi (Copernicus), których potencjał w zakresie ułatwienia kontroli nad realizacją WPR oraz przechodzenia europejskiego rolnictwa na rolnictwo precyzyjne i na dwutorową wydajność gospodarstw pod względem środowiskowym i ekonomicznym należy maksymalnie wykorzystać;

AG. mając na uwadze, że większość badań z zakresu biotechnologii obecnie prowadzi się poza UE, gdzie zasadniczo skupiają się one na kwestiach rolno-gospodarczych nieistotnych dla unijnego sektora, co skutkuje możliwością utraty inwestycji i oddalenia się od istoty tych badań;

AH. mając na uwadze, że dotychczasowe doświadczenia wskazują, iż wykorzystanie naturalnych procesów do zwiększenia wydajności i odporności plonów oraz zachęcanie do tego może obniżyć koszty produkcji;

AI. mając na uwadze, że konkurencyjny sektor rolnictwa, żywności i leśnictwa musi nadal odgrywać znaczącą rolę w wypełnieniu celów ochrony środowiska i klimatu UE określonych w umowach międzynarodowych, takich jak COP21 oraz cele NZ dotyczące zrównoważonego rozwoju, natomiast rolnicy powinni być zachęcani do zaangażowania i wynagradzani za swój wkład, a także powinni otrzymać wsparcie w postaci zmniejszenia zbędnych obciążeń regulacyjnych i administracyjnych w podejmowanych przez nich działaniach;

AJ. mając na uwadze, że prognozowany zakres wzrostu globalnej średniej temperatury powierzchni Ziemi, do którego ma dojść w XXI w., oraz jego bezpośrednie następstwa pod względem warunków klimatycznych wymagają systemu żywnościowego, który będzie zrównoważony pod względem środowiskowym, będzie gwarantował bezpieczną i obfitą produkcję, a jednocześnie nie będzie uzależniał Unii od innych rynków;

AK. mając na uwadze, że ważne jest, by przyszła WPR była spójna z celami zrównoważonego rozwoju, porozumieniem paryskim i strategiami politycznymi UE, w szczególności w obszarach zrównoważonego rozwoju, środowiska, klimatu, zdrowia publicznego i żywności;

AL. mając na uwadze, że rolnictwo jest jednym z sektorów gospodarki, które mają przyczynić się do osiągnięcia celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. o 30 % w porównaniu z poziomami z 2005 r. zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego;

AM. mając na uwadze, że małe gospodarstwa stanowią około 40 % gospodarstw w UE, ale otrzymują jedynie 8 % dotacji w ramach WPR;

AN. mając na uwadze, że 17 celów zrównoważonego rozwoju wyznacza nowe i wyraźne kierunki dla WPR po 2020 r.;

AO. mając na uwadze, że WPR stopniowo uwzględniała cele środowiskowe przez zapewnienie zgodności jej zasad z wymogam i środowiskowymi określonymi w prawodawstwie Unii, zagwarantowanie przestrzegania tych wymogów przez rolników, a także promowanie zrównoważonych praktyk rolniczych chroniących środowisko i różnorodność biologiczną;

AP. mając na uwadze, że spożycie tłuszczów nasyconych i czerwonego mięsa w Unii nadal znacznie przekracza zalecane poziomy zapotrzebowania na wartości odżywcze, a przemysł spożywczy nadal w istotnym stopniu przyczynia się do emisji gazów cieplarnianych i azotu;

AQ. mając na uwadze, że zamknięte obiegi produkcyjne, które oznaczają, że procesy produkcji, przetwarzania i pakowania odbywają się w tym samym regionie, zatrzymują wartość dodaną w danym regionie, a tym samym zapewniają większą liczbę miejsc pracy na danym obszarze i wykazują potencjał, jeśli chodzi o rewitalizację obszarów wiejskich;

AR. mając na uwadze, że WPR dąży do nierozdzielnych celów o charakterze ekonomicznym i środowiskowym oraz że należy zachować, a nawet wzmocnić ten dualny charakter, w ramach reformy pierwszego filaru i mechanizmu zazieleniania, na rzecz przejścia na zrównoważony i wydajny model europejskiego rolnictwa;

AS. mając na uwadze, że Unia Europejska musi w przyszłej WPR dążyć do znaczącego ograniczenia stosowania antybiotyków w rolnictwie i sektorze spożywczym w celu wzmocnienia zrównoważonego rolnictwa;

AT. mając na uwadze, że zwiększenie długoterminowej odporności i zrównoważonego charakteru systemów rolnych i terytoriów przyniesie korzyści UE jako całości;

AU. mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy podkreślił, że z uwagi na wymogi zazieleniania, które często jedynie odzwierciedlają obecne praktyki, płatności z tytułu zazieleniania wprowadzone w ramach reformy z 2013 r. wiążą się z dodatkową złożonością i biurokracją, są trudne do zrozumienia, a zdaniem Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, z uwagi na swoją strukturę, nie przyczyniają się w wystarczający sposób do poprawy wyników WPR w zakresie oddziaływania na środowisko i zmiany klimatu, co należy wziąć pod uwagę podczas projektowania nowej architektury zazieleniania w ramach WPR;

AV. mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy wykrył istotne uchybienia we wdrażaniu filaru II, zwłaszcza długotrwały proces zatwierdzania, jak również złożony i biurokratyczny charakter programów rozwoju obszarów wiejskich;

AW. mając na uwadze, że w ramach oceny adekwatności opartej na dowodach polegającej na metaocenie badań naukowych stwierdzono, że środki związane z zazielenianiem nie zwiększyły znacząco efektywności środowiskowej, głównie dlatego, iż wymogi te były już wcześniej spełniane;

AX. mając na uwadze, że cele deklaracji Cork 2.0 "Lepsze życie na obszarach wiejskich" obejmują dynamiczne obszary wiejskie, inteligentną wielofunkcyjność, różnorodność biologiczną w rolnictwie i leśnictwie, a także poza nimi, rzadkie rasy zwierząt i uprawy okrywowe, rolnictwo ekologiczne, wsparcie obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania oraz zobowiązania w kontekście sieci Natura 2000; mając na uwadze, że w deklaracji tej podkreślono znaczenie wysiłków na rzecz przeciwdziałania wyludnianiu obszarów wiejskich oraz roli kobiet i młodzieży w tym procesie, a także potrzebę lepszego wykorzystania zasobów własnych obszarów wiejskich przez wdrożenie zintegrowanych strategii i podejść wielosektorowych, ze wzmocnieniem podejścia oddolnego, i synergiczne połączenie podmiotów, co oznacza konieczność inwestowania w zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, ochrony zasobów naturalnych i wydajniejszego gospodarowania nimi, zachęcania do działań na rzecz klimatu, pobudzania wiedzy i innowacji, wzmacniania zarządzania na obszarach wiejskich oraz uproszczenia i realizacji polityki w dziedzinie obszarów wiejskich;

AY. mając na uwadze, że obszary mniej uprzywilejowane, takie jak regiony, w których występuje silna konkurencja między rozwojem obszarów miejskich a rolnictwem, powinny być uwzględniane przez WPR ze względu na ich dodatkowe ograniczenia w zakresie dostępu do gruntów, aby utrzymać rolnictwo na tych obszarach;

AZ. mając na uwadze, że obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania, takie jak regiony górskie i najbardziej oddalone, powinny nadal otrzymywać rekompensatę w ramach WPR z tytułu dodatkowych kosztów wynikających z ich specyficznych ograniczeń w celu utrzymania działalności rolnej na tego typu obszarach;

BA. mając na uwadze, że WPR powinna przywiązywać należytą wagę do wielkich korzyści dla środowiska płynących z niektórych sektorów, takich jak sektor hodowli owiec i kóz czy sektor uprawy roślin wysokobiałkowych;

BB. mając na uwadze, że sektor pszczelarstwa ma kluczowe znaczenie dla UE oraz przynosi znaczne korzyści społeczeństwu, zarówno z punktu widzenia gospodarki, jak i ekologii;

BC. mając na uwadze, że należy dodatkowo wzmocnić pozycję rolników w łańcuchu dostaw żywności i zagwarantować uczciwą konkurencję w obrębie jednolitego rynku, z wykorzystaniem sprawiedliwych i przejrzystych zasad uwzględniających szczególny charakter rolnictwa w relacji produkcji do pozostałych części łańcucha dostaw żywności na różnych szczeblach, a także zapewnić zachęty do skutecznego zapobiegania ryzyku i kryzysom, w tym aktywne instrumenty zarządzania, które są w stanie lepiej dostosować ofertę do zapotrzebowania i mogą zostać umieszczone na szczeblu sektora przez organy publiczne, jak podkreślono w sprawozdaniu Grupy Zadaniowej ds. Rynków Rolnych; mając na uwadze, że należy odpowiednio rozważyć i monitorować aspekty wykraczające poza zakres WPR mające wpływ na konkurencyjność i równe warunki działania dla rolników;

BD. mając na uwadze, że nowe wyzwania w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego i niezależności żywnościowej dla europejskiego rolnictwa w ramach priorytetów politycznych UE, zgodnie z dokumentem Komisji otwierającym debatę na temat przyszłości finansów UE, wymagają zwiększenia lub utrzymania na obecnym poziomie - w stałych kwotach wyrażonych w euro - funduszy publicznych zarówno na nowe, jak i istniejące wyzwania w nowych wieloletnich ramach finansowych (WRF);

BE. mając na uwadze, że w związku z tym, iż ogół społeczeństwa oczekuje od rolników, że zmienią swoje praktyki w taki sposób, aby stały się one w pełni zrównoważone, należy wspierać rolników w procesie tej transformacji za pomocą funduszy publicznych;

BF. mając na uwadze, że wszelkie zmiany WPR należy wprowadzać w taki sposób, by zapewnić stabilność sektora, pewność prawa i bezpieczeństwo planowania dla rolników i właścicieli lasów za pomocą odpowiednich okresów przejściowych i środków;

BG. mając na uwadze, że Parlament musi odgrywać wszechstronną rolę w ustanawianiu czytelnych ram polityki, tak aby zagwarantować wspólne ambitne cele na szczeblu europejskim oraz demokratyczną debatę na temat strategicznych kwestii, które wywierają wpływ na codzienne życie wszystkich obywateli pod względem zrównoważonego korzystania z zasobów naturalnych, w tym wody, gleby i powietrza, jakości naszej żywności, stabilności finansowej producentów rolnych, bezpieczeństwa żywnościowego, zdrowia oraz trwałej modernizacji praktyk rolniczych i higienicznych w celu zawarcia umowy społecznej na szczeblu europejskim między producentami a konsumentami;

BH. mając na uwadze, że konieczne jest przekształcenie WPR, tak by zapewnić jej skuteczność w sprostaniu wyzwaniom, że niezbędne jest zapewnienie współprawodawcom środków do pełnego wykonywania ich zadań w regulowanych ramach czasowych, a także, że istnieją niewiadome związane z brexitem;

BI. mając na uwadze, że przyszłość bezpieczeństwa żywnościowego w Europie należy zapewnić zarówno w przypadku Zjednoczonego Królestwa, jak i UE-27, podejmując jak największe wysiłki w celu zminimalizowania zakłóceń w produkcji i dostępie do żywności w przypadku obydwu stron; mając na uwadze, że należy podjąć wszelkie starania w celu zapewnienia jednolitego dostosowania do norm środowiskowych i norm bezpieczeństwa żywności, tak by dopilnować, że zarówno obywatele Zjednoczonego Królestwa, jak i UE nie doświadczą obniżenia jakości żywności i bezpieczeństwa żywności;

BJ. mając na uwadze, że jednym z sześciu kluczowych priorytetów rozwoju obszarów wiejskich w UE jest odbudowa, ochrona i wzmacnianie ekosystemów związanych z rolnictwem i leśnictwem, w tym na obszarach Natura 2000;

BK. mając na uwadze, że UE jest obecnie na etapie opracowywania strategii zaopatrzenia w białko, której celem jest podniesienie stopnia samowystarczalności w zakresie pozyskiwania tego składnika;

BL. mając na uwadze, że w 2017 r. problem poważnego braku bezpieczeństwa żywnościowego dotyczył 124 mln ludzi w 51 krajach, co stanowi wzrost o 16 mln w stosunku do 2016 r.; mając na uwadze, że większość osób dotkniętych brakiem bezpieczeństwa żywnościowego mieszka na obszarach wiejskich;

BM. mając na uwadze, że równouprawnienie kobiet i mężczyzn to zasadniczy cel Unii i jej państw członkowskich; mając na uwadze, że wiele ról odgrywanych przez kobiety na obszarach wiejskich pomaga w utrzymaniu rentowności gospodarstw rolnych i społeczności wiejskich; mając na uwadze, że starania na rzecz przeciwdziałania wyludnianiu się obszarów wiejskich są związane z zapewnianiem szans dla kobiet i młodzieży; mając na uwadze, że kobiety zamieszkujące obszary wiejskie nadal stoją w obliczu wielu wyzwań, natomiast polityka rolna i polityka rozwoju obszarów wiejskich nie obejmują w dostatecznym stopniu wymiaru płci; mając na uwadze, że mimo iż płeć beneficjentów płatności bezpośrednich lub beneficjentów funduszy na rozwój obszarów wiejskich nie jest wiarygodnym wskaźnikiem wpływu programów, kobiety jako wnioskodawczynie lub beneficjentki nie są reprezentowane w dostatecznym stopniu;

BN. mając na uwadze, że aby móc uzasadnić budżet WPR europejskim podatnikom, przyszłe finansowanie musi być powiązane zarówno z produkcją bezpiecznej i wysokiej jakości żywności, jak również z wyraźną społeczną wartością dodaną w odniesieniu do zrównoważonego rolnictwa, ambitnych wyników w zakresie środowiska i klimatu, zdrowia publicznego i norm w zakresie zdrowia i dobrostanu zwierząt, a także innych społecznych skutków wspólnej polityki rolnej w celu stworzenia prawdziwie równych warunków działania w UE i poza nią;

BO. mając na uwadze, że ze specjalnego badania Eurobarometr nr 442 dotyczącego postaw Europejczyków wobec dobrostanu zwierząt wynika, że 82 % obywateli Unii uważa, iż należy lepiej chronić dobrostan zwierząt gospodarskich;

BP. mając na uwadze, że stosowanie pestycydów, utrata różnorodności biologicznej i zmiany w środowisku rolniczym mogą wywierać negatywny wpływ na liczbę zapylaczy i różnorodność ich gatunków; mając na uwadze, że wyzwania stojące przed zapylaczami, zarówno udomowionymi, jak i dzikimi, są znaczne, a skutki dla rolnictwa UE i bezpieczeństwa żywnościowego mogą być szkodliwe, zważywszy na zależność większości produkcji UE od procesów zapylania; mając na uwadze, że w styczniu 2018 r. rozpoczęto konsultacje publiczne w sprawie inicjatywy UE dotyczącej owadów zapylających w celu określenia najlepszego podejścia i działań koniecznych do rozwiązania problemu malejącej liczby zapylaczy w UE;

BQ. mając na uwadze, że należy opracować szczególny środek w ramach rozwoju obszarów wiejskich - koncentrujący się na ośmiu zasadach integrowanej ochrony roślin Unii Europejskiej - aby zachęcać do ograniczania stosowania silnych pestycydów oraz promowania stosowania niechemicznych środków alternatywnych;

BR. mając na uwadze, że obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania, takie jak regiony górskie i najbardziej oddalone, powinny nadal otrzymywać rekompensatę w ramach WPR z tytułu dodatkowych kosztów wynikających z ich specyficznych ograniczeń w celu utrzymania działalności rolnej na tego typu obszarach;

BS. mając na uwadze, że stosowanie ram WPR w regionach najbardziej oddalonych powinno w pełni uwzględniać zakres art. 349 TFUE, ponieważ obszary te znajdują się w szczególnie niekorzystnej sytuacji pod względem rozwoju społeczno-gospodarczego, a także w odniesieniu do takich aspektów jak starzenie się ludności i wyludnianie; mając na uwadze, że program POSEI stanowi skuteczne narzędzie do rozwoju i wzmacniania struktury sektora, która stanowi odpowiedź na konkretne zagadnienia dotyczące rolnictwa w regionach najbardziej oddalonych; przypomina, że w swoim sprawozdaniu z dnia 15 grudnia 2016 r. skierowanym do Parlamentu i Rady w sprawie wdrażania programu POSEI Komisja stwierdziła, że "biorąc pod uwagę ocenę programu, zmiana podstawowego rozporządzenia (UE) nr 228/2013 nie jest konieczna";

BT. mając na uwadze, że zarówno gospodarka leśna, jak i system rolno-leśny obejmujący górne piętro roślinności drzewiastej nad pastwiskiem lub uprawami rolnymi mogą zapewnić odporność na poziomie gospodarstw rolnych i krajobrazu, a także w przypadku niezbędnych działań służących ochronie środowiska i łagodzeniu zmian klimatu, zapewniając produkty leśne lub rolne bądź inne usługi ekosystemowe, wzmacniając tym samym cele WPR i umożliwiając gospodarce o obiegu zamkniętym i biogospodarce wnoszenie wkładu w nowe modele biznesowe z korzyścią dla rolników, leśników i obszarów wiejskich; mając na uwadze, że strategia leśna UE promuje spójne i całościowe spojrzenie na gospodarkę leśną, obejmuje liczne korzyści płynące z lasów oraz dotyczy całego łańcucha wartości w leśnictwie; podkreśla, że WPR odgrywa decydującą rolę w wypełnianiu celów tej strategii i zwraca szczególną uwagę na lasy śródziemnomorskie, które częściej cierpią wskutek zmiany klimatu i pożarów, co zagraża różnorodności biologicznej i potencjalnej produkcji rolnej;

Nowe stosunki między Unią Europejską, państwami członkowskimi, regionami i rolnikami

1. z zadowoleniem przyjmuje zamiar uproszczenia i modernizacji WPR, która przyniesie rolnikom korzyści gospodarcze, a także spełnienia oczekiwań obywateli, lecz podkreśla, że nadrzędnymi priorytetami reformy muszą być zasady określone w traktacie rzymskim, integralność jednolitego rynku i prawdziwie wspólna polityka, odpowiednio finansowana przez UE, która będzie nowoczesna i zorientowana na rezultaty, będzie wspierać zrównoważone rolnictwo, a także zapewni bezpieczną, wysokiej jakości i różnorodną żywność, zatrudnienie i rozwój obszarów wiejskich;

2. przyjmuje do wiadomości komunikat Komisji w sprawie przyszłości rolnictwa i produkcji żywności i wyraża zadowolenie, że uznano, iż jednym z celów WPR jest wzmocnienie i zapewnienie zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnym oraz przyczynienie się do osiągnięcia unijnych celów w zakresie środowiska i klimatu;

3. apeluje, aby głównym priorytetem WPR było przekształcenie każdego europejskiego gospodarstwa rolnego w przedsiębiorstwo uwzględniające jednocześnie normy dotyczące wyników gospodarczych i normy w zakresie oddziaływania na środowisko;

4. podkreśla, jak ważne jest, by WPR zachowała kluczową relację między prawodawcami Unii, rolnikami i obywatelami; odrzuca wszelką możliwość ponownej nacjonalizacji WPR, co mogłoby prowadzić do wzrostu zakłóceń konkurencji na jednolitym rynku;

5. zwraca uwagę na ogromne znaczenie rolnictwa prowadzonego na małą i średnią skalę, które powinno zostać dostrzeżone i docenione;

6. podkreśla, że elastyczność, z jakiej mogą obecnie korzystać państwa członkowskie w odniesieniu do opcji określonych w przepisach podstawowych, pozwala reagować na konkretne sytuacje, lecz jednocześnie wskazuje, że niektóre elementy WPR nie mogą już być uznawane za wspólne; podkreśla konieczność przestrzegania warunków konkurencji na jednolitym rynku oraz zapewnienia równych szans, jeśli chodzi o dostęp do wsparcia dla rolników w różnych państwach członkowskich lub w różnych regionach, a także potrzebę zapewnienia odpowiednich i skutecznych rozwiązań, aby zminimalizować ryzyko zakłócenia konkurencji lub zagrożeń dla spójności;

7. uważa, że państwom członkowskim powinien przysługiwać rozsądny poziom elastyczności w obrębie solidnych wspólnych ram unijnych przepisów, norm, narzędzi interwencyjnych, kontroli i środków finansowych uzgodnionych na poziomie UE przez współprawodawców, aby zagwarantować rolnikom równe warunki działania, a w szczególności unijne podejście do wsparcia w ramach pierwszego filaru, z myślą o zapewnieniu przestrzegania warunków uczciwej konkurencji;

8. uważa, że w celu zapewnienia skuteczniejszego wdrażania WPR, lepiej przystosowanego do realiów różnych form rolnictwa w Europie, krajowe wybory dokonywane w ramach określonych przez UE zestawów narzędzi dostępnych w ramach filarów I i II powinny zostać usprawnione, a państwa członkowskie powinny opracować, przy zaangażowaniu wszystkich zainteresowanych stron, własne spójne, oparte na dowodach strategie krajowe w oparciu o unijne cele i wskaźniki dotyczące głównych rodzajów możliwych narzędzi interwencji, które powinny być także określane na szczeblu UE, a także kryteria wyboru, przy zastosowaniu jasnych wspólnych ram mających zastosowanie w całej UE przepisów, z poszanowaniem reguł i zasad jednolitego rynku;

9. podkreśla, że zasada dodatkowej pomocniczości powinna być stosowana tylko pod warunkiem istnienia solidnego, wspólnego zbioru unijnych zasad, celów, wskaźników i kontroli;

10. wzywa Komisję do dokonania niezbędnych dostosowań w następnej WPR, aby zrealizować wezwanie Parlamentu do niewykorzystywania dotacji rolnych na hodowlę byków wykorzystywanych do walk;

11. podkreśla ryzyko wynikające z nadmiernie rygorystycznego wdrażania na szczeblu krajowym i regionalnym, a także duży stopień niepewności wśród rolników ze względu na to, że państwa członkowskie muszą samodzielnie określać swoje krajowe plany i dokonywać corocznego przeglądu swoich decyzji, w zależności od stanowiska zajętego przez rządy sprawujące władzę; w związku z tym wzywa Komisję do przedstawienia współprawodawcom, wraz ze swoimi wnioskami ustawodawczymi, jasnego i prostego modelu krajowego planu strategicznego, aby umożliwić współprawodawcom ocenę zakresu, stopnia szczegółowości i treści takich planów, które stanowią podstawowe elementy przyszłego wniosku Komisji, i wyjaśnić kryteria, na podstawie których te krajowe strategie będą oceniane;

12. apeluje do Komisji o zapewnienie narzędzi mających na celu zwiększenie wykorzystania synergii między finansowaniem w ramach WPR a finansowaniem w ramach polityki spójności;

13. podkreśla, że przyszła WPR powinna w pełni przestrzegać podziału władzy w każdym państwie członkowskim, często ustanowionego w konstytucjach tych państw, w szczególności pod względem poszanowania kompetencji prawnych regionów UE podczas opracowywania i wdrażania polityk, takich jak EFRROW, a także zarządzania nimi; podkreśla, że należy zapewnić, aby rolnicy i inni beneficjenci byli odpowiednio angażowani na wszystkich etapach kształtowania polityki;

14. z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji podejmowane w celu opracowania, wdrażania i kontroli programów na podstawie podejścia opartego na wynikach w celu promowania wydajności, a nie zgodności, przy jednoczesnym zapewnieniu adekwatnego i opartego na analizie ryzyka monitorowania za pomocą czytelnie zdefiniowanych, prostszych, mniej zbiurokratyzowanych (w tym nieprowadzących do nadmiernie rygorystycznego wdrażania), solidnych, przejrzystych i mierzalnych wskaźników na szczeblu UE, łącznie z odpowiednim systemem kontroli działań państw członkowskich oraz opracowywania i wdrażania programów, a także nakładania kar; uważa za konieczne ustanowienie jednolitych podstawowych kryteriów dla ustalania podobnych kar za stwierdzone niewykonanie równoważnych zobowiązań dotyczących wprowadzania różnych środków stosowanych przez państwa członkowskie lub regiony, aby osiągnąć wspólne cele ogólne przyjęte przez UE;

15. podkreśla, że dla państw członkowskich, które ze względu na szczególne okoliczności mogą nie być w stanie w pełni osiągnąć wszystkich wyników wyznaczonych w krajowych planach, podejście oparte tylko na wynikach działalności wiązałoby się z ryzykiem zmniejszenia ex post puli środków krajowych oraz zawieszenia finansowania;

16. uznaje, że nowy model realizacji będzie przez kilka lat wymagał udoskonalania i zmian, by zagwarantować, że rolnicy nie będą karani w wyniku przejścia na model oparty na wynikach działalności;

17. odnotowuje jednak, że potencjalne opóźnienie w przyjęciu planów strategicznych WPR może prowadzić do opóźnionych płatności, czego należy koniecznie uniknąć;

18. uważa, że w pierwszym filarze państwa członkowskie mogą wybrać programy z priorytetowego katalogu ustalonego przez UE;

19. apeluje o opracowanie systemu odpowiednich dostosowań instytucjonalnych i prawnych potrzebnych do zmiany modelu wdrażania, aby zapobiec powstaniu dodatkowych kosztów oraz zmniejszeniu absorpcji środków w państwach członkowskich;

20. uważa, że gromadzenie informacji powinno polegać raczej na obrazach satelitarnych i bazach danych zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli niż na danych dostarczanych przez poszczególnych rolników;

21. wzywa Komisję do wypracowania odpowiednich synergii między sztandarowymi programami UE dotyczącymi przestrzen i kosmicznej i WPR, a w szczególności z programem Copernicus, który jest szczególnie interesujący dla społeczności rolniczej w kontekście monitorowania zmiany klimatu i środowiska naturalnego;

22. wzywa do przyjęcia środków zwiększających recykling składników odżywczych; wzywa do dostosowania strukturalnej polityki rolnej do systemu wsparcia na rzecz ochrony środowiska, np. w drodze lepszego łączenia upraw i hodowli zwierząt gospodarskich;

23. apeluje o zachowanie uproszczonego systemu dla małych gospodarstw;

24. uważa, że rolnicy posiadający grunty o powierzchni mniejszej niż 5 ha powinni móc dobrowolnie przystąpić do tego systemu;

25. wzywa Komisję do prowadzenia kontroli i audytu finansów i wyników w celu zagwarantowania, aby funkcje były wykonywane zgodnie z tymi samymi wysokimi normami i kryteriami we wszystkich państwach członkowskich, niezależnie od zwiększonej elastyczności przyznanej państwom członkowskim w zakresie opracowywania koncepcji programów i zarządzania nimi oraz w szczególności w celu zapewnienia terminowej wypłaty środków finansowych wszystkim kwalifikującym się rolnikom i społecznościom na obszarach wiejskich we wszystkich państwach członkowskich przy jednoczesnym minimalizowaniu obciążenia administracyjnego dla beneficjentów;

26. przypomina, że podczas poprzedniej reformy uzgodnienie definicji "rolnika czynnego zawodowo" przysparzało trudności; uważa w związku z tym, że wyniki działalności gospodarstwa rolnego (np. utrzymanie gruntów w dobrym stanie pod względem rolniczym, wdrażanie dobrych praktyk hodowli zwierząt, udział w gospodarce o obiegu zamkniętym) mogą stanowić lepiej ukierunkowane i wymierne rozwiązanie pozwalające na uzgodnienie takiej definicji;

27. sprzeciwia się 25 % cięciom w budżecie na rozwój obszarów wiejskich przewidzianym w najnowszym wniosku z dnia 2 maja 2018 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027; podkreśla, że jakiekolwiek cięcia budżetowe w przypadku rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich nie mogą prowadzić do obniżenia poziomu ambicji w stosunku do obecnej WPR;

28. uważa, że wszystkie podmioty uczestniczące w procesie kontroli finansów UE, w tym Europejski Trybunał Obrachunkowy, muszą w ten sam sposób rozumieć system kontroli oparty na wynikach, tak by nie stawiać państw członkowskich ani beneficjentów w obliczu niespodziewanych korekt finansowych;

29. podkreśla, że rolnicy są przedsiębiorcami, i dlatego muszą mieć zagwarantowaną wolność prowadzenia działalności gospodarczej, aby uzyskiwać na rynku odpowiednie ceny za swoje produkty;

30. podkreśla, że nie można wykluczać rolników pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy i rolników uzyskujących dochody z wielu źródeł;

31. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie przyznania państwom członkowskim, regionom i rolnikom większej elastyczności w ramach wyższego progu finansowego w odniesieniu do zasad de minimis stosowanych w rolnictwie, przy jednoczesnym zachowaniu integralności rynku wewnętrznego;

32. wzywa ponadto Komisję, by zapewniła państwom członkowskim większą elastyczność w ramach zasad pomocy państwa w zakresie rolnictwa, aby zachęcić rolników do dobrowolnego gromadzenia oszczędności wynikającego z przezorności, z myślą o tym, by rolnikom było łatwiej sprostać nasileniu zagrożeń związanych z klimatem i zagrożeń dla zdrowia oraz kryzysów gospodarczych;

33. apeluje jednak o sprawiedliwe wynagrodzenie za dobra publiczne dostarczane przez mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa rolne, w tym za ich udział w działaniach na poziomie spółdzielni i społeczności;

34. apeluje do państw członkowskich, by poszukiwały lepszych synergii między WPR a innymi politykami i funduszami, takimi jak fundusz spójności, fundusze strukturalne i inne fundusze inwestycyjne, aby uzyskać efekt mnożnikowy na rzecz obszarów wiejskich;

35. wzywa do lepszego skoordynowania WPR z innymi dziedzinami polityki i działaniami UE, w szczególności z dyrektywą 2000/60/WE, dyrektywą 91/676/EWG i rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009, co ma być środkiem do osiągnięcia trwałej ochrony zasobów wodnych, na których ilość i jakość rolnictwo wywiera negatywny wpływ; apeluje o wprowadzenie zachęt do wspierania projektów współpracy lokalnej między rolnikami a dostawcami wody w celu wzmocnienia ochrony zasobów wodnych;

36. zwraca uwagę, że z powodów administracyjnych w niektórych państwach członkowskich wiele wsi i regionów o charakterze wiejskim nie jest objętych polityką rozwoju obszarów wiejskich, co stawia je w niekorzystnej sytuacji;

37. apeluje do państw członkowskich o rozważenie elastyczniejszego podejścia, aby nie traktować niekorzystnie tych regionów i producentów, którzy prowadzą w nich działalność;

Inteligentna, skuteczna, zrównoważona i sprawiedliwa WPR służąca rolnikom, obywatelom, obszarom wiejskim i środowisku

38. uważa, że konieczne jest utrzymanie obecnej struktury dwufilarowej i podkreśla, że filary muszą być spójne i muszą się uzupełniać, przy czym filar I musi być finansowany w całości ze środków UE i musi stanowić skuteczne źródło wspierania dochodów, w odniesieniu do podstawowych środków ochrony środowiska i utrzymania istniejących środków rynkowych, natomiast filar II musi odpowiadać szczególnym potrzebom państw członkowskich; uważa jednak, że należy jednocześnie zachęcać rolników i innych beneficjentów do podejmowania działań, które przyniosą korzyści środowiskowe i społeczne, za które rynek nie oferuje wynagrodzenia, a także przestrzegać zarówno nowych, jak i utrwalonych praktyk w rolnictwie w oparciu o wspólne, jednolite i obiektywne kryteria, przy jednoczesnym zachowaniu możliwości stosowania przez państwa członkowskie szczególnych podejść odzwierciedlających uwarunkowania lokalne i sektorowe; uważa, że przejście wszystkich gospodarstw rolnych w Europie na zrównoważony rozwój, a także ich pełne zintegrowanie z gospodarką o obiegu zamkniętym, przy połączeniu standardów wydajności w zakresie gospodarki i środowiska oraz zachowaniu obecnego poziomu standardów społecznych i norm w zakresie zatrudnienia, ma najważniejszy priorytet;

39. przypomina Komisji, że zgodnie z art. 39 TFUE cele wspólnej polityki rolnej to zwiększenie wydajności rolnictwa i zapewnienie w ten sposób odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej, stabilizacja rynków, zagwarantowanie bezpieczeństwa dostaw oraz zapewnienie rozsądnych cen w dostawach dla konsumentów;

40. podkreśla potencjał innowacji technologicznych dla inteligentnego i wydajnego sektora charakteryzującego się zrównoważonością, szczególnie w odniesieniu do efektywnego wykorzystania zasobów, monitorowania zdrowia upraw i zwierząt oraz środowiska;

41. wzywa, by WPR ułatwiała i wspierała stosowanie takich innowacji;

42. uważa, że przyszła struktura WPR może osiągnąć swoje cele tylko wówczas, gdy zapewnione zostanie wystarczające finansowanie; domaga się w związku z tym utrzymania lub zwiększenia - w stałych kwotach wyrażonych w euro - budżetu WPR w następnych WRF, aby osiągnąć ambitne cele zmienionej i wydajnej WPR po 2020 r.;

43. uważa, że dalsza liberalizacja rynku i związane z nią obniżenie ochrony rolników wiążą się z potrzebą rekompensaty dla sektora rolnictwa, a szczególnie dla tych gospodarstw rolnych, które znajdują się w niekorzystnej sytuacji z punktu widzenia konkurencji - przede wszystkim ze względu na trudności dotyczące użytkowania gruntów rolnych lub prowadzenia działalności na obszarach górskich - oraz że tylko takie środki kompensacyjne mogą zagwarantować ekstensywne gospodarowanie gruntami rolnymi i zachowanie krajobrazu kulturowego;

44. podkreśla, że należy dostosować budżet WPR do przyszłych potrzeb i wyzwań, np. tych wynikających z wpływu brexitu i umów o wolnym handlu zawartych przez UE z jej głównymi partnerami handlowymi;

45. wskazuje na utrzymujące się różnice w rozwoju między obszarami wiejskimi w różnych regionach i państwach członkowskich i uważa w związku z tym, że kryteria spójnościowe powinny nadal odgrywać ważną role w dystrybucji środków z drugiego filaru pomiędzy państwa członkowskie;

46. podkreśla znaczenie zapewnienia silnego budżetu w przypadku drugiego filaru (polityka rozwoju obszarów wiejskich) w ramach całościowego budżetu WPR;

47. uważa, że należy wspierać rolników w przechodzeniu na pełną zrównoważoność;

48. uważa, że nie wolno kształtować nowych obszarów polityki i celów UE ze szkodą dla skutecznej WPR i jej zasobów;

49. przyjmuje do wiadomości obecną niepewność dotyczącą przyszłego budżetu WPR;

50. podkreśla, że zasobami WPR są pieniądze podatników z każdego państwa członkowskiego, a podatnicy w całej UE mają prawo uzyskania gwarancji, że środki te są wykorzystywane wyłącznie w sposób ukierunkowany i przejrzysty;

51. uważa, że należy unikać nowych kierunków rozwoju obszarów wiejskich, którym nie towarzyszą dodatkowe fundusze;

52. wyraża przekonanie, że konieczne jest bardziej ukierunkowane wsparcie dla zróżnicowanych systemów rolniczych, szczególnie dla małych i średnich gospodarstw rodzinnych oraz młodych rolników, aby umacniać regionalne gospodarki przez rolnictwo wydajne pod względem ekonomicznym, środowiskowym i społecznym; uważa, że można to osiągnąć poprzez obowiązkową redystrybucyjną wyższą stawkę wsparcia przyznawanego na pierwsze hektary gospodarstwa, powiązaną ze średnią wielkością gospodarstwa rolnego w państwach członkowskich, ze względu na dużą rozbieżność powierzchni gospodarstw rolnych w całej UE; podkreśla, że wsparcie dla większych gospodarstw powinno mieć charakter degresywny i powinno odzwierciedlać korzyści skali, z obowiązkowym górnym limitem ustanawianym na szczeblu europejskim oraz kryteriami elastyczności, by móc uwzględnić potencjał gospodarstw rolnych i spółdzielni umożliwiający zapewnianie stabilnego zatrudnienia w celu zatrzymania ludzi na obszarach wiejskich; uważa, że środki uwolnione wskutek ustanowienia górnego limitu oraz degresji powinny pozostawać w państwie członkowskim lub regionie, z którego pochodzą;

53. uważa za konieczne zapewnienie, by wsparcie było kierowane do prawdziwych rolników, przy czym należy zwrócić szczególną uwagę na tych rolników, którzy utrzymują się z prowadzonej działalności rolniczej;

54. uważa za konieczne utrzymanie uproszczonego systemu dla drobnych producentów, aby ułatwić im dostęp do płatności bezpośrednich w ramach WPR i zarządzanie nimi;

55. podkreśla konieczność zidentyfikowania kluczowych elementów dobrze wyważonego, przejrzystego, prostego i obiektywnego systemu kar i zachęt połączonego z przejrzystym i funkcjonującym bez opóźnień systemem określania kwalifikowalności beneficjentów do otrzymywania publicznych pieniędzy za dostarczanie dóbr publicznych, który to system powinien obejmować proste, dobrowolne i obowiązkowe środki oraz skupiać się na wynikach, aby przenieść nacisk ze zgodności na rzeczywiste rezultaty;

56. podkreśla, że rolnicy prowadzący działalność rolniczą w niepełnym wymiarze godzin oraz osoby, których działalność rolnicza jest dodatkowym dochodem, zajmują się rolnictwem w celu zapewnienia sobie utrzymania i są prawdziwymi rolnikami w rozumieniu komunikatu Komisji, a ich działalność ożywia obszary wiejskie w różnorodny sposób;

57. domaga się modernizacji istniejącego systemu obliczania płatności bezpośrednich w ramach pierwszego filaru, w szczególności w państwach członkowskich, w których wartość uprawnień wciąż obliczana jest częściowo na podstawie odniesień historycznych, oraz do zastąpienia go unijną metodą obliczania płatności, której podstawowym elementem byłoby wspieranie dochodów rolników w określonych granicach i która mogłaby być stopniowo zwiększana w celu zrekompensowania udziału w dostarczaniu dóbr publicznych zgodnie z celami UE do 2030 r. z myślą o uproszczeniu systemu i zwiększeniu jego przejrzystości;

58. z zadowoleniem przyjmuje prosty, uzasadniony, przejrzysty i łatwo egzekwowalny system jednolitej płatności obszarowej (SAPS), który jest z sukcesem stosowany w wielu państwach członkowskich; w związku z tym apeluje o kontynuację SAPS po 2020 r. i proponuje, by zezwolić na stosowanie go we wszystkich państwach członkowskich lub przez wszystkich rolników w UE;

59. podkreśla, że taki system umożliwiłby zastąpienie skomplikowanego pod względem administracyjnym systemu uprawnień do płatności, co doprowadziłoby do znacznego ograniczenia biurokracji;

60. uważa, że nowe płatności nie powinny stać się w towarami przeznaczonymi do obrotu, tak by zapewnić ich długofalową skuteczność;

61. wzywa Komisję do zbadania, czy potrzebne są wnioski o płatność w kontekście zgodności z zasadami WTO;

62. podkreśla fakt, że środki publiczne w ramach obecnej WPR wydatkowane na konkretne działania rolników podlegają bardzo precyzyjnym, szczegółowym kontrolom;

63. uważa, że płatności powinny obejmować silną wspólną warunkowość, w tym wyniki w zakresie oddziaływania na środowisko i inne dobra publiczne, takie jak wysokiej jakości miejsca pracy;

64. przypomina, że w swojej rezolucji w sprawie aktualnego stanu koncentracji gruntów rolnych w UE: jak ułatwić rolnikom dostęp do gruntów? zauważył, że płatności obszarowe bez jasnej warunkowości prowadzą do zakłóceń rynku gruntów, a zatem wpływają na koncentrację coraz większych obszarów gruntów rolnych przez niewielką liczbę podmiotów;

65. wyjaśnia, że dobra publiczne oznaczają usługi wykraczające poza zakres prawodawstwa dotyczącego ochrony środowiska, klimatu i dobrostanu zwierząt, w tym szczególnie ochrony wody, ochrony różnorodności biologicznej, ochrony płodności gleby, ochrony zapylaczy, ochrony warstwy próchnicy i dobrostanu zwierząt;

66. podkreśla potrzebę sprawiedliwego podziału płatności bezpośrednich między państwa członkowskie, który to podział ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania jednolitego rynku i musi uwzględniać obiektywne kryteria, takie jak kwoty otrzymane przez państwa członkowskie w ramach pierwszego i drugiego filaru, oraz fakt, że warunki naturalne, okoliczności dotyczące zatrudnienia i aspektów społeczno-gospodarczych, ogólny poziom życia, koszty produkcji, a w szczególności koszty gruntów, oraz siła nabywcza nie są takie same w całej UE;

67. podkreśla, że większą konwergencję kwot płatności bezpośrednich między państwami członkowskimi można osiągnąć tylko w przypadku odpowiedniego zwiększenia budżetu;

68. podkreśla, że celem płatności bezpośrednich jest wsparcie rolników w produkcji żywności oraz zabezpieczenie norm w zakresie ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt;

69. wyraża przekonanie, że - pod ścisłymi warunkami zagwarantowania równych reguł działania na jednolitym rynku, zapobiegania zakłóceniom konkurencji, szczególnie w odniesieniu do towarów, zapewnienia zgodności z przepisami WTO oraz niepodważania wysiłków dążących do osiągnięcia celów w zakresie środowiska i klimatu - należy utrzymać płatności w ramach dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, lecz powinny one być uruchamiane wyłącznie po dokonaniu oceny przez Komisję; wyraża przekonanie, że dobrowolne wsparcie związane z produkcją jest narzędziem odpowiadającym na potrzeby wrażliwych sektorów i służącym szczegółowym celom związanym ze środowiskiem, klimatem lub jakością i wprowadzeniem produktów rolnych do obrotu, z zachęcaniem do prowadzenia praktyk rolniczych spełniających wysokie standardy środowiskowe i w zakresie dobrostanu zwierząt, ze zwalczaniem szczególnych trudności, zwłaszcza wynikających ze strukturalnych niekorzystnych warunków konkurencji panujących w regionach o niekorzystnym położeniu i górskich, a także trudności o bardziej tymczasowym charakterze, wynikających na przykład z odejścia od starego systemu uprawnień; wyraża przekonanie, że dobrowolne wsparcie związane z produkcją jest również narzędziem służącym do wspierania w przyszłości produkcji o znaczeniu strategicznym, np. roślin bogatych w białko, lub do skompensowania skutków umów o wolnym handlu; podkreśla ponadto, że płatności w ramach dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją mają duże znaczenie dla utrzymania unijnej różnorodności produkcji rolnej, miejsc pracy w rolnictwie oraz zrównoważonych systemów produkcji;

70. wzywa do ograniczenia płatności z pierwszego filara, w tym wsparcia związanego z produkcją, w przeliczeniu na hektar i beneficjenta do równowartości dwukrotności średnich płatności bezpośrednich UE na hektar w celu zapobiegania zakłóceniom konkurencji;

71. przypomina, że zapewnienie wymiany pokoleń i nowych podmiotów stanowi wyzwanie, z którym boryka się rolnictwo w wielu państwach członkowskich, oraz że każda strategia krajowa lub regionalna musi w związku z tym uwzględniać tę kwestię z wykorzystaniem wszechstronnego podejścia, przy mobilizacji wszelkich zasobów finansowych dostępnych w ramach WPR, w tym dodatkowych płatności udzielanych młodym rolnikom w ramach pierwszego filaru, oraz środków pomagających młodym rolnikom w rozpoczęciu działalności w ramach drugiego filaru, przy czym obydwa rozwiązania powinny być obowiązkowe dla państw członkowskich w uzupełnieniu wsparcia w ramach nowych instrumentów finansowych, takich jak narzędzie dostępu do kapitału w warunkach ograniczonych zasobów; podkreśla ponadto znaczenie krajowych środków w usuwaniu barier regulacyjnych i gospodarczych przy jednoczesnym wspieraniu planowania sukcesji, pakietów emerytalnych i dostępu do gruntów oraz ułatwianiu i wspomaganiu podejmowania współpracy przez starych i młodych rolników w formach takich jak partnerstwa, połownictwo, odchów w ramach umowy kontraktacji i najem; uważa, że przepisy dotyczące pomocy państwa powinny również uwzględniać znaczenie wymiany pokoleń oraz zapobiegać zanikowi rolnictwa rodzinnego;

72. uważa, że w nowym prawodawstwie należy wyraźniej rozróżnić kryteria realizacji zachęt między "młodymi rolnikami" a "rolnikami rozpoczynającymi działalność rolniczą" (wśród młodych rolników - według kryterium wieku, a wśród początkujących rolników - według liczby lat od momentu założenia ich gospodarstwa), tak by potencjał zachęt skierowanych do obu grup doprowadził do wymiany pokoleniowej i rozwoju życia na obszarach wiejskich;

73. wzywa Komisję i państwa członkowskie do uznania wpływu nowych przemian społecznych, technologicznych i gospodarczych, m.in. czystej energii, cyfryzacji czy inteligentnych rozwiązań, na życie na obszarach wiejskich;

74. apeluje do Komisji o wsparcie wysiłków na rzecz poprawy jakości życia na obszarach wiejskich, aby zachęcić w szczególnośc i osoby młode do pozostania na obszarach wiejskich lub powrotu do nich; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wsparcia rozwoju nowych usług świadczonych przez przedsiębiorców, a przede wszystkim przez kobiety i młodzież;

75. zauważa z zaniepokojeniem, że brak siły roboczej w kilku sektorach rolnictwa prowadzi do zaprzestania działalności rolnej; apeluje o wsparcie w celu zachęcania pracowników do pracy w rolnictwie;

76. podkreśla znaczenie dzielenia się skutecznymi wzorcami z państw członkowskich, które skupiają młodych i starych rolników z myślą o osiągnięciu celów wymiany pokoleń;

77. zaleca poprawę dostępu do finansowania przez dopłaty do odsetek od pożyczek dla nowych podmiotów;

78. przypomina, że obszary i osady wiejskie wymagają szczególnej uwagi i zintegrowanych wysiłków na rzecz rozwoju inteligentnych wsi;

79. wzywa do usprawnienia współpracy z EBI i Europejskim Funduszem Inwestycyjnym (EFI), aby wspierać tworzenie instrumentów finansowych przeznaczonych dla młodych rolników we wszystkich państwach członkowskich;

80. wzywa do zapewnienia równych warunków działania w odniesieniu do specjalnych ulepszeń technologicznych na rzecz ośrodków wiejskich i siatek obszarów wiejskich;

81. podkreśla znaczenie rozwoju obszarów wiejskich, w tym inicjatywy LEADER, dla poprawy synergii między różnymi strategiami politycznymi i zwiększenia konkurencyjności, dla propagowania skutecznych i zrównoważonych gospodarek, wspierania wielofunkcyjnego rolnictwa i leśnictwa oraz dla wytwarzania żywności, produktów niespożywczych i usług, które generują wartość dodaną i miejsca pracy; podkreśla znaczenie rozwoju obszarów wiejskich w propagowaniu partnerstw między rolnikami, społecznościami lokalnymi i społeczeństwem obywatelskim oraz w promowaniu dodatkowej działalności i szans - które w wielu przypadkach nie poddają się delokalizacji - w sektorze agrobiznesu, agroturystyki, bezpośrednich kanałów wprowadzania do obrotu, rolnictwa wspieranego przez społeczność lokalną, biogospodarki oraz zrównoważonej produkcji bioenergii i energii ze źródeł odnawialnych, z których wszystkie wspomagają utrzymanie działalności gospodarczej w regionach; w związku z tym kładzie nacisk na znaczenie zwiększenia środków na drugi filar, dzięki czemu zwiększony zostanie potencjał generowania dochodów, zwalczania wyludniania, bezrobocia i ubóstwa, propagowania integracji społecznej, świadczenia usług społecznych i wzmocnienia struktury społeczno-gospodarczej na obszarach wiejskich, przy ogólnym celu, jakim jest poprawa jakości życia na tych obszarach;

82. wzywa Komisję do przedstawienia podejścia opartego na inwestycjach i finansowaniu z wielu źródeł w okresie ustawodawczym po 2020 r. w celu zapewnienia płynnego wdrożenia zintegrowanych narzędzi rozwoju obszarów wiejskich, w tym inicjatywy na rzecz inteligentnych wsi;

83. wzywa do utworzenia nowego funduszu na rzecz rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, który powstanie w oparciu o doświadczenia zdobyte w trakcie realizacji inicjatywy LEADER, będzie wynosił 10 % każdego z funduszy strukturalnych z przeznaczeniem na osiąganie celów określonych przez strategie kierowane przez społeczność lokalną, bez rozgraniczenia między funduszami strukturalnymi, i będzie rozprowadzany w sposób zdecentralizowany;

84. podkreśla, że programy rozwoju obszarów wiejskich powinny zapewniać wartość dodaną na szczeblu gospodarstw oraz zachować istotną rolę w ułatwianiu wieloletnich działań w zakresie praktyk innowacyjnych i środków rolnośrodowiskowych;

85. uważa, że w ramach inicjatywy LEADER należy zwrócić więcej uwagi na potrzeby rodzinnych mikrogospodarstw rolnych i poświęcone im projekty przez zapewnienie im odpowiedniej dodatkowej pomocy finansowej;

86. uważa, że istnieją dowody na to, że w przypadku obszarów wiejskich konieczne jest, by produkcja rolna znajdowała się w rękach rolników będących właścicielami małych i średnich gospodarstw rolnych;

87. podkreśla znaczenie utrzymania specjalnego wsparcia wyrównawczego dla gospodarstw położonych na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania zgodnie z warunkami zdefiniowanymi przez państwa członkowskie w zależności od lokalnych uwarunkowań;

88. podkreśla ponadto, że wdrożenie instrumentów finansowych do rozwoju obszarów wiejskich powinno mieć charakter dobrowolny przy jednoczesnym wzmocnieniu inwestycji na obszarach wiejskich;

89. wzywa Komisję do określenia działań mających na celu realizację inicjatywy na rzecz inteligentnych wsi oraz do priorytetowego potraktowania kwestii tworzenia inteligentnych wsi w ramach następnej strategii politycznej dotyczącej rozwoju obszarów wiejskich;

90. uważa, że finansowanie pszczelarstwa w drugim filarze powinno być bardziej ukierunkowane i skuteczniejsze, a nowe ramy prawne powinny przewidywać nowy program pomocy pszczelarzom w pierwszym filarze, w tym wsparcie dotyczące bezpośrednio kolonii pszczół;

91. podkreśla, że działania mniej związane z rolnictwem muszą zostać objęte wyższą stopą dofinansowania;

92. wzywa Komisję do wprowadzenia nowego, spójnego, umocnionego i uproszczonego systemu warunkowości w pierwszym filarze, co umożliwi integrację i wdrożenie poszczególnych rodzajów istniejących działań środowiskowych, takich jak obecna zasada wzajemnej zgodności i środki w zakresie zazieleniania; podkreśla, że punkt odniesienia pierwszego filaru, jakim jest osiągnięcie zrównoważonego rozwoju rolnictwa, powinien być obowiązkowy i jasno określać środki i wyniki oczekiwane przez rolników, aby zapewnić równe warunki działania przy jednoczesnym zagwarantowaniu minimalnego poziomu biurokracji na szczeblu gospodarstw oraz, z uwzględnieniem warunków lokalnych, odpowiedniej kontroli ze strony państw członkowskich; wzywa ponadto do opracowania nowego i prostego systemu, który byłby obowiązkowy dla państw członkowskich i dobrowolny dla gospodarstw, opartego na przepisach UE wychodzących poza punkt odniesienia dotyczący zachęcania rolników do przechodzenia na zrównoważone metody i praktyki na rzecz klimatu i środowiska oraz zgodnego z działaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi zapisanymi w drugim filarze; uważa, że wdrożenie tego systemu należy określić w krajowych planach strategicznych w ramach UE;

93. wzywa Komisję do dopilnowania, aby zapisane w drugim filarze działania rolno-środowiskowo-klimatyczne na rzecz rozwoju obszarów wiejskich rekompensowały dodatkowe koszty i uszczuplenie dochodów związane z dobrowolnym wdrażaniem przez rolników praktyk przyjaznych dla środowiska i klimatu oraz dawały możliwość dodawania zachęty do inwestowania w ochronę środowiska, różnorodność biologiczną i zasobooszczędność; uważa, że programy te powinny zostać uproszczone, lepiej ukierunkowane i być wydajniejsze, tak aby rolnicy mogli w sposób skuteczny wywiązywać się z ambitnych celów polityki w odniesieniu do ochrony środowiska, różnorodności biologicznej, gospodarki wodnej oraz działań w dziedzinie klimatu i łagodzenia zmian klimatu, przy jednoczesnym zapewnianiu minimalnego poziomu biurokracji na szczeblu gospodarstw oraz - przy uwzględnieniu warunków lokalnych - odpowiedniej kontroli ze strony państw członkowskich;

94. apeluje, by obok gospodarstw, które zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 prowadzą wyłącznie ekologiczną produkcję rolną i zgodnie z art. 43 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 są zwolnione z zobowiązań dotyczących zazielenienia, zwolnione z tych zobowiązań były również gospodarstwa prowadzące działania rolnośrodowiskowe w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 1305/2013;

95. podkreśla, że regiony UE położone w basenie Morza Śródziemnego są bardziej narażone na skutki zmian klimatu, takie jak susza, pożary i pustynnienie, w związku z czym rolnicy na tych obszarach będą musieli wzmóc wysiłki w celu dostosowania prowadzonej działalności do zmian, jakie będą zachodziły w środowisku;

96. uważa, że przyszłe wnioski ustawodawcze Komisji powinny zapewnić wsparcie jak największej liczbie rolników podejmujących starania w celu modernizacji z myślą o wzmocnieniu zrównoważonego charakteru rozwoju rolnictwa;

97. kierując się wymogiem uproszczenia WPR wzywa do zachowania istniejącego wyłączenia i nieobciążania najmniejszych gospodarstw poniżej 15 ha dodatkowymi działaniami WPR w obszarze środowiska i klimatu;

98. proponuje, aby tej nowej formie zazieleniania towarzyszyły znaczne, skoordynowane i skuteczniejsze środki realizowane w ramach drugiego filaru za pośrednictwem ukierunkowanych inwestycji materialnych i niematerialnych (transfer wiedzy, szkolenia, poradnictwo, wymiana wiedzy specjalistycznej, tworzenie sieci kontaktów, innowacje w ramach europejskich partnerstw innowacyjnych), stanowiące kolejną siłę napędowa zmian;

99. wzywa Komisję, aby dopilnowała, by wnioski ustawodawcze dotyczące reformy WPR zawierały właściwe środki i instrumenty, które włączą produkcję roślin wysokobiałkowych do udoskonalonych systemów płodozmianu, tak by przezwyciężyć obecny deficyt białka, zwiększyć dochody rolników oraz sprostać głównym wyzwaniom dla rolnictwa, takim jak zmiana klimatu, utrata różnorodności biologicznej i żyzności gleb oraz ochrona zasobów wodnych i zrównoważone gospodarowanie nimi;

100. wyraża przekonanie, że minimalną kwotę z łącznego dostępnego budżetu w ramach drugiego filaru należy przydzielić na działania rolno-środowiskowo-klimatyczne, w tym na rolnictwo ekologiczne, sekwestrację CO₂, zdrowie gleby, środki służące zrównoważonemu zarządzaniu lasami, planowanie gospodarki składnikami odżywczymi w zakresie ochrony różnorodności biologicznej oraz zapylanie i różnorodność genetyczną zwierząt i roślin; podkreśla w tym kontekście znaczenie utrzymania płatności wynikających z programu Natura 2000 i zagwarantowania, że są one wystarczające, aby stanowić rzeczywistą zachętę dla rolników;

101. podkreśla konieczność zapewnienia płatności w ramach rozwoju obszarów wiejskich dla rolników mieszkających na obszarach z ograniczeniami naturalnymi, obszarach, na których panują trudne warunki klimatyczne, obszarach o znacznym nachyleniu terenu lub obszarach z ograniczeniami w zakresie jakości gleby; wnioskuje o uproszczenie i większe skoncentrowanie planu dla obszarów o szczególnych ograniczeniach naturalnych na okres po roku 2020;

102. przypomina, że Parlament już podkreślał, że ocena adekwatności dyrektywy dotyczącej ochrony przyrody uwypukliła szczególną potrzebę zwiększenia spójności z WPR, oraz zwraca uwagę na niepokojący spadek liczby gatunków i siedlisk w związku z rolnictwem; wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu WPR na różnorodność biologiczną; domaga się ponadto, aby płatności wynikające z programu Natura 2000 bardziej zachęcały do ochrony rolnych obszarów Natura 2000, które są w bardzo złym stanie;

103. wzywa do wdrożenia i wzmocnienia środków w dziedzinie rolnictwa przyjaznego klimatowi, gdyż skutki zmiany klimatu dla rolnictwa w Europie będą nasilać się w przyszłości;

104. uważa, że zagrożenia związane ze zmianą klimatu i degradacją gruntów w całym krajobrazie rolniczym muszą być zarządzane w ramach WPR przez inwestycje zapewniające odporność i trwałość ekosystemów rolnych i przez inwestycje w infrastrukturę ekologiczną służącą do budowy warstwy uprawnej gleby, do odwrócenia erozji gleby, wprowadzenia bądź wydłużenia płodozmianu, zwiększenia liczby drzew w krajobrazie oraz wzbogacenia różnorodności biologicznej i strukturalnej w gospodarstwach rolnych;

105. uważa, że należy wspierać i promować szersze wykorzystywanie resztek pożniwnych jako odnawialnego, wydajnego i zrównoważonego źródła energii dla obszarów wiejskich;

106. wzywa Komisję, by promowała innowacje, badania naukowe i modernizację w sektorze rolnictwa, agroleśnictwa i produkcji żywności przez wspieranie silnego systemu doradztwa i szkoleń, lepiej dostosowanego do potrzeb beneficjentów WPR związanych z przechodzeniem na praktyki sprzyjające bardziej zrównoważonemu rozwojowi i ochronie zasobów, oraz przez wspieranie stosowania inteligentnych technologii w celu skuteczniejszego reagowania na wyzwania w dziedzinie ochrony zdrowia, środowiska i konkurencyjności; podkreśla, że szkolenia i doradztwo muszą stanowić warunek wstępny dla opracowywania koncepcji i wdrażania programów we wszystkich państwach członkowskich oraz że sprawą kluczową jest sprzyjanie transferowi wiedzy eksperckiej, modelom najlepszych praktyk i wymianom między spółdzielniami i organizacjami producentów w państwach członkowskich, takimi jak europejski system wiedzy i innowacji w dziedzinie rolnictwa (Agricultural Knowledge and Innovation System - AKIS); wyraża przekonanie, że metody agroekologiczne i zasady leżące u podstaw rolnictwa precyzyjnego mogą przynieść istotne korzyści dla środowiska, zwiększyć dochody rolników, zracjonalizować wykorzystanie maszyn rolniczych oraz znacząco zwiększyć efektywne gospodarowanie zasobami;

107. podkreśla ważną potrzebę, aby w ramach WPR, programu "Horyzont 2020" i innych systemów wsparcia finansowego zachęcać rolników do inwestowania w nowe technologie dostosowane do rozmiarów prowadzonego gospodarstwa, takie jak narzędzia rolnictwa precyzyjnego i opartego na rozwiązaniach cyfrowych, które zwiększają odporność rolnictwa i poprawiają jego oddziaływanie na środowisko;

108. wzywa Komisję do stymulowania rozwoju i przyjmowania technologii innowacyjnych dla wszystkich typów gospodarstw niezależnie od ich rozmiarów i wielkości produkcji - tradycyjnych i ekologicznych, hodowlanych i uprawnych, małych i prowadzonych na dużą skalę;

109. apeluje do Komisji o zapewnienie WPR, która prowadzi do większej innowacyjności, przyczynia się do postępów w biogospodarce i dostarcza rozwiązań służących różnorodności biologicznej, środowisku i klimatowi;

110. wzywa Komisję do skupienia uwagi na jakości życia na obszarach wiejskich oraz do uczynienia go atrakcyjnym dla wszystkich, zwłaszcza dla młodszego pokolenia;

111. uważa, że rolnictwo oparte na cyfryzacji i rolnictwo precyzyjne promowane w ramach WPR nie powinny uzależniać w większym stopniu rolników od nakładów lub zewnętrznych źródeł finansowania ani uniemożliwiać im dostępu do zasobów, lecz że powinny być oparte na otwartym oprogramowaniu i opracowywane we współpracy z rolnikami;

112. wzywa do kontynuacji bieżących programów rozwoju obszarów wiejskich przyjętych zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 do 2024 r. lub do przyjęcia nowej reformy, bez uszczerbku dla zmiany całkowitej kwoty wsparcia UE na rzecz rozwoju obszarów wiejskich;

113. przyjmuje z zadowoleniem zobowiązanie Komisji do promowania idei "inteligentnych wsi" w UE, co dzięki bardziej skoordynowanemu rozwojowi poszczególnych strategii politycznych umożliwi kompleksową reakcję na problem niedostatecznej łączności szerokopasmowej i liczby miejsc pracy na obszarach wiejskich oraz niedostatecznego zakresu usług świadczonych na obszarach wiejskich;

114. domaga się podjęcia działań w celu rozwiązania poważnego problemu wypadków na terenie gospodarstw, które prowadzą do obrażeń ciała i ofiar śmiertelnych w gospodarstwach w UE, dzięki wykorzystaniu środków w ramach drugiego filaru w celu wsparcia inwestycji w środki bezpieczeństwa i szkolenia;

115. domaga się, by w ramach wprowadzenia unijnej strategii dotyczącej roślin wysokobiałkowych jednokrotne użycie środków ochrony roślin było dozwolone przed wysiewem i tuż po wysiewie na wszystkich obszarach obsianych roślinami wysokobiałkowymi;

116. uważa, że inwestycje w innowacje, kształcenie i szkolenia mają zasadnicze znaczenie dla przyszłości europejskiego rolnictwa;

117. podkreśla, że podejście oparte na wynikach na szczeblu państw członkowskich i regionów oraz innowacyjne rozwiązania zapewnione dzięki systemom certyfikacji należy poddać dalszej analizie w ramach przyszłej WPR bez wprowadzania przy tym dodatkowej biurokracji i kontroli na miejscu;

118. opowiada się zdecydowanie za wprowadzeniem ukierunkowanych środków modernizacji i poprawy strukturalnej w drugim filarze, aby osiągnąć cele priorytetowe, takie jak Digital Farming 4.0;

119. wzywa Komisję i państwa członkowskie do ochrony i wspierania dostępu drobnych rolników i grup zmarginalizowanych do nasion i nakładów rolnych, ochrony i wspierania wymiany nasion i ich publicznej własności, stosowania tradycyjnych i zrównoważonych metod gwarantujących prawo człowieka do odpowiedniej żywności i odpowiedniego żywienia;

120. wzywa Komisję i państwa członkowskie do położenia większego nacisku na możliwości przedsiębiorców w zakresie świadczenia usług na rzecz wsi i z poziomu wsi;

121. zwraca uwagę na fakt, że każde gospodarstwo jest inne i dlatego potrzebne są rozwiązania dostosowane indywidualnie;

Silna pozycja rolników w globalnym systemie żywnościowym

122. wzywa Komisję do utrzymania obecnych ram wspólnej jednolitej organizacji rynków produktów rolnych (jednolitej WORR) w ramach pierwszego filaru, w tym konkretnych instrumentów politycznych i norm handlowych, oraz do usprawnienia unijnych programów dostarczania owoców, warzyw i mleka do szkół; podkreśla znaczenie istniejących systemów zarządzania produkcją dla konkretnych produktów i utrzymania obowiązkowych indywidualnych programów sektorowych (wino, owoce i warzywa, oliwa i pszczelarstwo) dla państw będących producentami, aby osiągnąć ostateczny cel, jakim jest wzmocnienie zrównoważonego charakteru i konkurencyjności każdego sektora oraz zachowanie równych warunków działania przy jednoczesnym umożliwieniu dostępu dla każdego rolnika;

123. uważa, że pozytywne i zorientowane na rynek doświadczenia programów operacyjnych w ramach jednolitej wspólnej organizacji rynku w sektorze owoców i warzyw - programów wdrażanych przez organizacje producentów i finansowanych w oparciu o wartości sprzedanej produkcji - dowiodły skuteczności pod względem zwiększenia konkurencyjności i strukturyzacji sektorów docelowych oraz wzmocnienia ich zrównoważonego charakteru; wzywa zatem Komisję do rozważenia wprowadzenia podobnych programów operacyjnych w innych sektorach; uważa, że mogło by to być szczególnie korzystne dla organizacji producentów zrzeszających mleczarzy z obszarów górskich i najbardziej oddalonych regionów Unii, którzy wytwarzają i wprowadzają na rynek produkty wysokiej jakości i utrzymują produkcję mleka na tych trudnych obszarach;

124. przypomina, że nierówność pozycji rynkowych stanowi szczególną przeszkodę dla pokrycia kosztów produkcji w sektorze mleczarskim;

125. zwraca uwagę na możliwość wprowadzenia systemu dobrowolnego zmniejszania dostaw mleka w ramach WORR;

126. wzywa do wprowadzenia nowego narzędzia do zarządzania służącego samopomocy w sektorze produkcji oliwy, które umożliwiałoby magazynowanie oliwy w latach nadprodukcji i wprowadzanie jej do obrotu w okresach produkcji niższej od popytu;

127. podkreśla, że w przyszłej WPR należy koniecznie zapewnić skuteczniejsze, bardziej sprawiedliwe i szybsze wspieranie rolników w celu rozwiązania problemu zmienności cen i dochodów wynikającego z zagrożeń związanych z klimatem, niekorzystnymi warunkami pogodowymi i sanitarnymi i z zagrożeń rynkowych dzięki stworzeniu dodatkowych zachęt i warunków na rynku stymulujących rozwój i dobrowolne wykorzystywanie narzędzi zarządzania ryzykiem i stabilizacji (systemy ubezpieczeń, narzędzia stabilizacji dochodów, mechanizmy indywidualnego tworzenia rezerw i fundusze wspólnego inwestowania), przy jednoczesnym zapewnieniu ich dostępności dla wszystkich rolników i zgodności z istniejącymi programami krajowymi;

128. wzywa do zapewnienia lepszego wsparcia na rzecz zwiększenia produkcji roślin strączkowych w UE oraz specjalnych środków pomocy dla dużych hodowców owiec i kóz w świetle korzyści płynących z działalności tych sektorów dla środowiska oraz potrzeby zmniejszenia zależności UE od importu białka do pasz;

129. podkreśla, że należy opracować ukierunkowaną na przyszłość WPR, aby lepiej rozwiązywać najważniejsze problemy związane ze zdrowiem, takie jak problemy dotyczące oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe, jakości powietrza i zdrowszego odżywiania;

130. podkreśla wyzwania dla zdrowia zwierząt i ludzi w związku z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe; uważa, że nowe ramy prawne powinny aktywnie wspierać podniesienie poziomu zdrowia i dobrostanu zwierząt jako środków zwalczania oporności na antybiotyki, a w konsekwencji lepszej ochrony zdrowia publicznego i całego sektora rolnego;

131. zwraca uwagę na fakt, że ryzykiem rynkowym można również zarządzać przez poprawę dostępu do rynków eksportowych dla unijnego rolnictwa i produktów żywnościowych;

132. podkreśla znaczenie wzmocnienia pozycji producentów surowców w łańcuchu dostaw żywności, w szczególności dzięki zagwarantowaniu sprawiedliwego podziału wartości dodanej między producentów, przetwórców i sektor detaliczny, dzięki wprowadzeniu zasobów finansowych i zachęt koniecznych do wspierania powstawania i rozwoju organizacji gospodarczych, zarówno wertykalnych, jak i horyzontalnych, takich jak organizacje producentów, w tym spółdzielnie, oraz ich stowarzyszenia i organizacje międzybranżowe, dzięki wprowadzeniu zharmonizowanych norm minimalnych w celu zwalczania nieuczciwych i opartych na nadużyciach praktyk handlowych w całym łańcuchu dostaw żywności oraz dzięki wzmacnianiu przejrzystości rynków i przez narzędzia służące zapobieganiu kryzysom;

133. podkreśla, że zgodnie z celami określonymi w art. 39 TFUE oraz z wyjątkiem, o którym mowa w art. 42 TFUE, rozporządzenie zbiorcze wyjaśniło związek prawny między przepisami dotyczącymi jednolitej wspólnej organizacji rynku i unijnymi regułami konkurencji oraz wprowadziło nowe możliwości dla rolników w zakresie zwiększania ich siły przetargowej w łańcuchu dostaw żywności; uważa, że przepisy te są niezbędne w ramach przyszłej WPR i powinny być nadal ulepszane;

134. uważa, że w oparciu o wnioski wyciągnięte z funkcjonowania różnorodnych centrów obserwacji rynków UE (rynku mleka, mięsa, cukru i upraw) takie narzędzia powinny zostać rozszerzone na sektory, które nie są jeszcze nimi objęte, oraz być dalej rozwijane, aby zapewniały wiarygodne dane i prognozy dla operatorów rynku w celu zapewnienia wczesnego ostrzegania oraz umożliwiania szybkich i prewencyjnych działań w przypadku zakłóceń na rynku w celu zapobiegania kryzysom;

135. wzywa do zwiększenia wsparcia dla rynków lokalnych i dla krótkich łańcuchów dostaw żywności oraz do ich promowania; podkreśla potrzebę rozwoju lokalnych usług związanych z krótkimi łańcuchami dostaw;

136. wzywa Komisję do dalszego doprecyzowania i aktualizacji, jeżeli zajdzie taka konieczność, przepisów dotyczących organizacji producentów i organizacji międzybranżowych, w szczególności w odniesieniu do polityki konkurencji, również z myślą o środkach i porozumieniach przyjmowanych przez organizacje międzybranżowe w celu zaspokajania potrzeb społecznych;

137. podkreśla, że stosowane dotąd narzędzia zarządzania rynkiem w ramach WPR (tj. interwencja publiczna i prywatne przechowywanie) przynoszą ograniczone i niewystarczające efekty w kontekście zglobalizowanych gospodarek oraz że narzędzia zarządzania ryzykiem nie zawsze są wystarczające, aby rozwiązać problem znacznej zmienności cen i poważnych zakłóceń rynku;

138. podkreśla zatem potrzebę, aby jednolita wspólna organizacja rynku produktów rolnych nadal odgrywała istotną rolę w ramach WPR jako sieć bezpieczeństwa w szybkim w stabilizowaniu rynków rolnych i zapobieganiu kryzysom, oraz podkreśla znaczenie rozporządzenia zbiorczego dla umożliwiania i wspierania - w oparciu o doświadczenia z ostatnich kryzysów rynkowych, w szczególności w sektorze mleczarskim - uzupełniającego stosowania innowacyjnych instrumentów rynkowych i instrumentów zarządzania kryzysowego, takich jak dobrowolne porozumienia sektorowe w celu zarządzania dostawami i, w stosownych przypadkach, ich ograniczania pod względem ilościowym wśród producentów, organizacji producentów, stowarzyszeń organizacji producentów oraz organizacji międzybranżowych i przetwórców (np. unijny program zmniejszenia produkcji mleka);

139. z zadowoleniem przyjmuje prace prowadzone nad strategią dotyczącą zrównoważonej produkcji białka dla UE;

140. zwraca uwagę na konieczność tworzenia rynków lokalnych i regionalnych dla upraw strączkowych w całej UE, poprawy wyników pod względem ochrony środowiska przez uprawianie ich w płodozmianie, przy jednoczesnym ograniczeniu uzależnienia od importowanych pasz, materiałów do produkcji nawozów i pestycydów, a także zwiększenia rentowności i zachęt gospodarczych w celu przechodzenia na bardziej zrównoważone praktyki rolnicze;

141. uważa, że środki zarządzania podażą dla serów i szynki z chronionymi nazwami pochodzenia lub chronionymi oznaczeniami geograficznymi lub dla wina okazały się skuteczne pod względem poprawy zrównoważonego charakteru, konkurencyjności i jakości docelowych produktów, w związku z czym należy je utrzymać i, w stosownych przypadkach, rozszerzyć na wszystkie produkty opatrzone etykietą jakości zgodnie z celami WPR;

142. domaga się dogłębnego przeglądu obecnego mechanizmu rezerwy kryzysowej w celu utworzenia realistycznego i niezależnego unijnego funduszu na rzecz zwalczania kryzysu w rolnictwie, który byłby zwolniony z zasady jednoroczności budżetu, aby zezwolić na transfery budżetowe z jednego roku do kolejnego, w szczególności wówczas, gdy ceny rynkowe są wystarczająco wysokie, przy jednoczesnym utrzymaniu rezerwy kryzysowej na stałym poziomie w całym okresie objętym WRF, co umożliwi tym samym szybkie, bardziej spójne i skuteczne działania prewencyjne i reagowanie uzupełniające wobec stosowania instrumentów rynkowych i instrumentów zarządzania kryzysowego w razie poważnych sytuacji kryzysowych, w tym sytuacji pociągających za sobą skutki dla rolników z powodu problemów związanych ze zdrowiem zwierząt, chorób roślin i bezpieczeństwa żywności, a także sytuacji wynikających z zewnętrznych wstrząsów mających wpływ na rolnictwo;

143. wyraża przekonanie, że choć umowy handlowe są korzystne dla sektora rolnego UE oraz konieczne dla wzmocnienia pozycj i UE na globalnym rynku rolnym i korzystne dla gospodarki UE jako całości, wiąże się z nimi również szereg wyzwań, w szczególności dla małych i średnich gospodarstw i sektorów wrażliwych, które trzeba wziąć pod uwagę, takich jak przestrzeganie unijnych norm sanitarnych i fitosanitarnych, norm dotyczących dobrostanu zwierząt oraz norm środowiskowych i społecznych, co wymaga spójności między polityką handlową i niektórymi celami WPR i nie może prowadzić do osłabienia wysokich europejskich standardów ani narażać na ryzyko obszarów wiejskich Europy;

144. podkreśla, że stosowanie różnych standardów zwiększyłoby ryzyko wywozu krajowej produkcji UE za granicę kosztem rozwoju obszarów wiejskich, środowiska, a w niektórych przypadkach jakości żywności;

145. podkreśla, że potrzeba umocnienia mechanizmów zabezpieczających powinna również przyświecać debatom towarzyszącym przyszłym umowom handlowym (z państwami Mercosuru, Nową Zelandią, Australią itp.) i dotyczącym ich wpływu na rolnictwo w Europie;

146. podkreśla, że choć ważne jest kontynuowanie działań na rzecz poprawy dostępu do rynku dla europejskich produktów rolnych, konieczne są odpowiednie środki ochrony rolnictwa europejskiego uwzględniające obawy typowe dla sektora, takie jak mechanizmy zabezpieczające służące unikaniu negatywnych skutków społeczno-gospodarczych dla małych i średnich gospodarstw w UE i państwach trzecich, lub ewentualne wyłączenie najbardziej wrażliwych sektorów z negocjacji oraz stosowanie zasady wzajemności w warunkach produkcji w celu zapewnienia równych warunków działania dla rolników w Unii Europejskiej i ich zagranicznych konkurentów; nalega, aby nie osłabiać europejskiej produkcji przez gorszej jakości i niespełniający norm przywóz;

147. zwraca się do Komisji o ponowne uznanie rolnictwa za działalność strategiczną i zapewnienie, aby w ramach umów o wolnym handlu nie było ono traktowane jak czynnik dostosowywany do innych sektorów objętych wymianą handlową i aby ochroną objęto sektory kluczowe, takie jak produkcja mleka surowego;

148. uważa, że na poszczególne reformy wspólnej polityki rolnej, które kolejno następowały po sobie począwszy od lat 90., w ogromnej mierze wpłynęły wymogi handlu międzynarodowego i WTO; uważa, że reformy te umożliwiły zwiększenie konkurencyjności europejskich produktów rolnych i sektora rolno-spożywczego, ale jednocześnie osłabiły dużą część sektora rolnego z powodu niestabilności na rynkach światowych; uważa, że nadszedł obecnie czas, aby - jak zachęca do tego Komisja w komunikacie w sprawie przyszłości rolnictwa i produkcji żywności w Europie - skupić się na innych celach wspólnej polityki rolnej, takich jak poziom życia rolników czy cele dotyczące zdrowia, zatrudnienia, środowiska i klimatu;

149. podkreśla, że polityka handlowa UE musi być spójna z innymi unijnymi strategiami politycznymi, takimi jak polityka rozwojowa czy polityka w dziedzinie środowiska, musi wspierać osiąganie celów zrównoważonego rozwoju oraz może przyczynić się do realizacji celów WPR, zwłaszcza poprzez zapewnienie godnego poziomu życia ludności wiejskiej i zagwarantowanie, że konsumenci będą płacić rozsądne ceny za dostawy produktów rolnych; podkreśla, że sektor rolno-spożywczy w UE powinien korzystać z możliwości wzrostu, jakie daje eksport, zwłaszcza że szacuje się, iż w ciągu najbliższych dziesięciu lat 90 % dodatkowego globalnego popytu na produkty rolno-spożywcze będzie pochodzić spoza Europy; podkreśla, że wspólna polityka rolna musi zaspokoić potrzeby społeczeństwa europejskiego w dziedzinie żywności, środowiska i klimatu, zanim będzie można zacząć myśleć o produkowaniu na sprzedaż na międzynarodowym rynku rolnym; podkreśla, że tzw. krajom rozwijającym się należy zapewnić wystarczające możliwości w zakresie samodzielnego budowania i utrzymywania silnego sektora rolno-spożywczego;

150. uważa ponadto, że towarom, których produkcja wiąże się z wylesianiem, masowym wykupem ziemi i zasobów oraz naruszeniami praw człowieka, nie należy przyznawać dostępu do rynku UE;

151. przypomina o nowym Europejskim konsensusie w sprawie rozwoju, w którym UE i jej państwa członkowskie potwierdzają swoje zobowiązanie do zachowania spójności polityki na rzecz rozwoju i uznają zasadnicze znaczenie skutecznego przestrzegania jej zasad ustanowionych w art. 208 TFUE, co oznacza uwzględnianie celów współpracy na rzecz rozwoju we wszystkich obszarach polityki UE - w tym polityki rolnej i finansowania - które mogą wpływać na kraje rozwijające się w niekorzystny sposób; uważa w związku z tym, że reformę WPR należy prowadzić z poszanowaniem prawa krajów rozwijających się do kształtowania własnej polityki rolnej i żywnościowej, bez osłabiania ich potencjału produkcji żywności i długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, w szczególności w krajach najsłabiej rozwiniętych;

152. przypomina zobowiązanie UE i jej państw członkowskich do wspierania celów zrównoważonego rozwoju i podkreśla, że spójność WPR z celami zrównoważonego rozwoju ma kluczowe znaczenie, w szczególności w przypadku celu nr 2 (wyeliminowanie głodu), celu nr 5 (równouprawnienie płci), celu nr 12 (odpowiedzialna konsumpcja i produkcja), celu nr 13 (działania w dziedzinie klimatu) i celu nr 15 (życie na lądzie), do których to celów należy dostosować przyszłą WPR;

153. zgodnie z zasadą skutecznego wydatkowania środków budżetowych apeluje o zapewnienie spójności i większej synergii między WPR a wszystkimi innymi dziedzinami polityki UE oraz zobowiązaniami międzynarodowymi, w szczególności w dziedzinie energii, dostaw wody, wykorzystania gruntów, różnorodności biologicznej i ekosystemów oraz rozwoju obszarów oddalonych i obszarów górskich;

154. wzywa Komisję do prowadzenia systematycznej oceny skutków stosowania postanowień dotyczących sektora rolnego we wszystkich umowach handlowych oraz do przedstawienia szczegółowych strategii mających na celu dopilnowanie, aby żaden sektor rolny nie ucierpiał w wyniku umowy handlowej zawartej z państwem trzecim;

155. nalega, aby procesy i metody produkcyjne stanowiły istotną część norm socjalnych, gospodarczych i środowiskowych w globalnym systemie handlu produktami rolnymi, a także zachęca Komisję, aby wezwała WTO do uznania procesów i metod produkcyjnych za taką właśnie istotną część;

156. podkreśla, że osiągnięcie celów porozumienia paryskiego w sprawie zmiany klimatu oraz realizacja celów zrównoważonego rozwoju muszą stanowić jedną z naczelnych zasad każdej polityki handlowej dotyczącej produktów rolnych; odnotowuje, że w dokumencie otwierającym debatę w sprawie wykorzystania możliwości płynących z globalizacji Komisja słusznie zwraca uwagę na rosnące zainteresowanie sprawiedliwym handlem oraz popyt na zrównoważone i lokalne produkty, co świadczy o zmieniających się tendencjach w ramach globalizacji; podkreśla, że polityka handlowa UE może w dużej mierze przyczynić się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju oraz celów w dziedzinie klimatu określonych w porozumieniu paryskim;

157. przypomina, że UE ze swojej strony zrezygnowała z dotacji eksportowych oraz że w jej obecnym budżecie nie przewiduje się już linii budżetowej przeznaczonej na ten cel; w związku z tym zwraca się do partnerów handlowych UE o podjęcie zobowiązań na rzecz ograniczenia wsparcia krajowego zakłócającego handel; apeluje do członków WTO, którzy w dalszym ciągu przyznają dotacje eksportowe, o wdrożenie decyzji ministerialnej w sprawie konkurencji eksportowej, którą to decyzję przyjęto w Nairobi w dniu 19 grudnia 2015 r.;

158. domaga się od Komisji czujności i zintensyfikowania działań ochronnych Unii z myślą o eliminowaniu coraz liczniejszych barier w dostępie do rynku w krajach trzecich i niedopuszczeniu do powstawania nowych, przy jednoczesnym poszanowaniu środowiska i praw człowieka, w tym prawa do pożywienia; podkreśla, że większość z tych barier dotyczy produktów rolnych (wg bazy danych Komisji zawierającej informacje na temat dostępu do rynku - 27%), co z kolei ma związek głównie ze środkami dostępu do rynku, których podstawą są przepisy sanitarne i fitosanitarne;

159. zwraca się do Komisji o przewidywanie i uwzględnianie skutków brexitu przy przygotowywaniu wymiany ofert i obliczaniu kontyngentów;

160. domaga się, by Komisja podjęła jasne i przejrzyste inicjatywy dla dalszego umocnienia promowania unijnych norm produkcji, bezpieczeństwa, dobrostanu zwierząt i norm środowiskowych oraz krótkich łańcuchów dostaw, a także dla wspierania programów produkcji wysokiej jakości żywności, co można osiągnąć m. in. dzięki programom oznaczania europejskiego pochodzenia oraz działaniom marketingowym i promocyjnym na rynku wewnętrznym i rynkach państw trzecich w sektorach, które korzystają ze specjalnych instrumentów polityki w ramach WPR; nalega na potrzebę ograniczenia biurokracji i niepotrzebnych warunków, aby umożliwić mniejszym producentom udział w tych programach; z zadowoleniem przyjmuje stały wzrost budżetu przeznaczanego na programy promocyjne i wzywa Komisję do utrzymania tempa wzrostu środków budżetowych w świetle rosnącego zainteresowania producentów;

161. podkreśla znaczenie krótkich lokalnych i regionalnych łańcuchów dostaw: mają one bardziej zrównoważony charakter z punktu widzenia środowiska z uwagi na mniejszy poziom zanieczyszczenia w wyniku ograniczonego korzystania z transportu, dzięki czemu produkty w nich są świeższe i łatwiejsze do śledzenia;

162. przypomina, jak ważne jest umożliwienie lokalnym rolnikom przechodzenia na wyższe ogniwa łańcucha wartości dzięki zapewnieniu im pomocy i wsparcia w zakresie produktów ekologicznych i produktów o wartości dodanej oraz nowych zdobyczy naukowo-technicznych, gdyż osiągnięcie zrównoważonego rozwoju wymaga podjęcia bezpośrednich działań w celu zachowania, ochrony i wzmocnienia zasobów naturalnych;

163. przypomina, że lokalna produkcja wspiera lokalną kulturę żywieniową i lokalną gospodarkę;

164. podkreśla, że w przyszłości w rolnictwie należy się skoncentrować na produkcji żywności o wysokiej jakości, ponieważ na tym właśnie polega przewaga konkurencyjna Europy; podkreśla, że należy utrzymać, a w miarę możliwości wzmocnić unijne normy; wzywa do stosowania środków służących dalszemu zwiększeniu długoterminowej wydajności i konkurencyjności sektora produkcji żywności oraz do wprowadzenia nowych technologii i skuteczniejszego korzystania z zasobów, a w konsekwencji do wzmocnienie roli UE jako światowego lidera;

165. uważa, że niemożliwe do zaakceptowania są różnice w jakości produktów spożywczych reklamowanych i rozprowadzanych na jednolitym rynku pod tą samą marką i w tym samym opakowaniu; z zadowoleniem przyjmuje zachęty ze strony Komisji do rozwiązania problemu podwójnych norm jakości żywności na jednolitym rynku, w tym prowadzone przez nią prace nad wspólną metodyką badań;

166. wyraża zadowolenie z postępów osiągniętych w zakresie promowania interesów unijnego sektora rolnictwa podczas niedawnych dwustronnych negocjacji handlowych, zwłaszcza jeżeli chodzi o dostęp do rynku dla wysokiej jakości produktów rolno-spożywczych z UE oraz o ochronę oznaczeń geograficznych w krajach trzecich; ufa, że tendencja ta utrzyma, a nawet umocni się;

Przejrzysty proces podejmowania decyzji na potrzeby solidnego wniosku w sprawie WPR na lata 2021-2028

167. podkreśla, że Parlament i Rada, na podstawie procedury współdecyzji, powinny ustanowić ogólne wspólne cele, podstawowe normy, środki i przydziały finansowe oraz określić odpowiedni poziom elastyczności wymagany w celu umożliwienia państwom członkowskim i ich regionom uwzględniania krajowej specyfiki i potrzeb zgodnie z jednolitym rynkiem, aby uniknąć zakłóceń konkurencji wynikających z decyzji krajowych;

168. ubolewa, że cały proces programowania WPR na okres po 2020 r. - konsultacje, komunikacja, ocena skutków i wnioski ustawodawcze - ponownie rozpoczyna się ze znacznym opóźnieniem, jako że zbliża się koniec ósmej kadencji, co stwarza ryzyko zdominowania debaty na temat przyszłej WPR przez debaty wyborcze i zagraża możliwości osiągnięcia ostatecznego porozumienia przed wyborami europejskimi;

169. wzywa Komisję Europejską do opracowania przepisów przejściowych, które - w razie opóźnienia w zatwierdzeniu nowej WPR - umożliwią rolnikom dalszy dostęp do środków w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich, w szczególności o charakterze środowiskowym i inwestycyjnym;

170. apeluje do państw członkowskich, by przy wdrażaniu nowej reformy dopilnowały unikania opóźnień w wypłacaniu płatności rolnikom oraz by przyjmowały odpowiedzialność i zapewniały rolnikom odpowiednie rekompensaty w przypadku wystąpienia takich opóźnień;

171. podkreśla jednak, że należy poczynić jak największe postępy przed końcem obecnej kadencji i podkreślać to zagadnienie w trakcie kampanii wyborczych do Parlamentu Europejskiego;

172. przyznaje, że istotne jest włączenie w proces decyzyjny dotyczący WPR instytucji i ekspertów odpowiedzialnych za politykę w dziedzinie zdrowia i środowiska, która wpływa na różnorodność biologiczną, zmianę klimatu oraz zanieczyszczenie powietrza, gleby i wody;

173. wzywa Komisję do zaproponowania, przed wprowadzeniem jakichkolwiek znaczących zmian w projekcie lub wdrażaniu WPR, wystarczająco długiego okresu przejściowego w celu zapewnienia miękkiego lądowania oraz czasu na właściwe wdrożenie nowej polityki przez państwa członkowskie w uporządkowany sposób, aby uniknąć wszelkich opóźnień w rocznych płatnościach dla rolników i we wdrażaniu środków rozwoju obszarów wiejskich;

174. apeluje do UE i jej państw członkowskich, aby zintensyfikowały dialog z krajami rozwijającymi się i zapewniały wiedzę fachową i wsparcie finansowe, skierowane w szczególności do kobiet i ludzi młodych, w celu promowania ekologicznego rolnictwa opartego na małych i rodzinnych gospodarstwach rolnych, zgodnie z zobowiązaniem podjętym w 2017 r. podczas szczytu Unia Afrykańska-UE we wspólnej deklaracji zatytułowanej "Inwestowanie w młodzież dla przyśpieszenia wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu i zrównoważonego rozwoju"; przypomina o wkładzie kobiet na obszarach wiejskich jako biznesmenek i propagatorek zrównoważonego rozwoju; podkreśla konieczność rozwijania ich potencjału w zrównoważonym rolnictwie i ich odporności na obszarach wiejskich;

175. przypomina, że głód i niedożywienie w krajach rozwijających się związane są w dużej mierze z brakiem siły nabywczej lub niemożnością zachowania samowystarczalności przez ubogich mieszkańców obszarów wiejskich; w związku z tym wzywa UE do aktywnego wsparcia krajów rozwijających się w przezwyciężaniu przeszkód (takich jak słaba infrastruktura i logistyka) utrudniających własną produkcję rolną;

176. wskazuje, że w roku 2050 ponad połowa ludności krajów najsłabiej rozwiniętych będzie nadal mieszkać na obszarach wiejskich oraz że rozwój zrównoważonego rolnictwa w krajach rozwijających się pomoże uwolnić potencjał ich społeczności wiejskich, utrzymać ludność na obszarach wiejskich oraz ograniczyć niedostateczne zatrudnienie, ubóstwo i brak bezpieczeństwa żywnościowego, co z kolei pomoże eliminować pierwotne przyczyny przymusowej migracji;

177. uznaje kluczową rolę, jaką mogą odegrać w osiąganiu oenzetowskich celów zrównoważonego rozwoju technologie kosmiczne, takie jak opracowane w UE programy kosmiczne i satelitarne zarządzane przez Agencję Europejskiego GNSS (Galileo, EGNOS i Copernicus), dzięki temu, że oferują one przystępne rozwiązania ułatwiające przejście na rolnictwo precyzyjne, co pozwoliłoby eliminować marnotrawstwo, oszczędzać czas, zmniejszać zmęczenie i optymalizować wykorzystanie sprzętu;

178. wzywa Komisję do zbadania możliwości technologii i zastosowań z zakresu nauk kosmicznych oraz globalnego partnerstwa na rzecz osiągania celów zrównoważonego rozwoju jako mechanizmów pomagających w monitorowaniu upraw, zwierząt gospodarskich, leśnictwa, rybołówstwa i akwakultury oraz we wspieraniu rolników, rybaków, leśników i osób odpowiedzialnych za wyznaczanie kierunków polityki w działaniach służących wprowadzeniu różnych metod osiągania zrównoważonej produkcji żywności i reagowania na związane z tym wyzwania;

179. zwraca się do Komisji o dopilnowanie, aby państwa członkowskie gwarantowały - w ramach ich planów działania - równouprawnienie kobiet i mężczyzn na obszarach wiejskich; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania równej reprezentacji kobiet w strukturach instytucji zajmujących się dialogiem z sektorem oraz w organach decyzyjnych organizacji zawodowych sektora, spółdzielni i stowarzyszeń; uważa, że nowe prawodawstwo UE powinno znacznie poprawić podprogramy tematyczne na rzecz kobiet na obszarach wiejskich;

180. podkreśla, że Komisja powinna nadal i cały czas zapewniać ścisłe egzekwowanie ustawodawstwa UE w zakresie dobrostanu zwierząt jednakowo we wszystkich państwach członkowskich wraz z prowadzeniem właściwych kontroli i stosowaniem kar; wzywa Komisję do monitorowania i przedstawiania sprawozdań w zakresie zdrowia i dobrostanu zwierząt, w tym w odniesieniu do transportu zwierząt; przypomina, że produkty wprowadzane do UE muszą być zgodne z europejskimi normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt i ochrony środowiska; apeluje o zachęty finansowe na rzecz dobrowolnego przyjęcia środków służących dobrostanowi zwierząt wykraczających poza minimalne normy określone w prawodawstwie;

181. wzywa Komisję do wdrożenia i wykonania istotnych przepisów unijnych, a w szczególności rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu; stwierdza, że należy uwzględnić w tym kontekście orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE, zgodnie z którym ochrona dobrostanu zwierząt nie kończy się na zewnętrznych granicach UE i przewoźnicy zwierząt opuszczających terytorium Unii Europejskiej muszą zatem przestrzegać przepisów UE dotyczących dobrostanu zwierząt również poza granicami UE;

182. nalega, aby zwrócić szczególną uwagę na rolników, którzy narażeni są na dodatkowe koszty ze względu na szczególne ograniczenia związane z obszarami o wysokiej wartości przyrodniczej, takimi jak obszary górskie, wyspy, regiony najbardziej oddalone oraz inne obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania; uważa, że ze względu na szczególne ograniczenia tych regionów finansowanie WPR ma dla nich żywotne znaczenie oraz że jakiekolwiek cięcia środków miałyby bardzo szkodliwe skutki dla wielu produktów rolnych; wzywa państwa członkowskie do opracowania i wdrożenia programów jakości, aby dać zainteresowanym producentom możliwość ich szybkiego wprowadzenia;

183. uważa, że należy utrzymać budżet POSEI na wystarczającym poziomie w obliczu wyzwań stojących przed rolnictwem w regionach najbardziej oddalonych, o co wielokrotnie apelował Parlament; z zadowoleniem przyjmuje wyniki ostatniego sprawozdania Komisji w sprawie wdrażania programu POSEI i uważa, że programy dla regionów najbardziej oddalonych i dla mniejszych Wysp Egejskich należy utrzymać jako programy odrębne od ogólnego unijnego systemu płatności bezpośrednich, aby zapewnić zrównoważony rozwój terytorialny przez zapobieganie ryzyku zaniechania produkcji w wyniku trudności związanych z oddaleniem, charakterem wyspiarskim, niewielkimi rozmiarami, trudną topografią i klimatem oraz zależnością gospodarczą od niewielkiej liczby produktów;

184. wzywa Komisję do włączenia do Europejskiego Centrum Obserwacji Rynku Mleka niezależnej sekcji do celów analizy cen w regionach najbardziej oddalonych z myślą o szybkim reagowaniu na kryzys w tym sektorze; uważa, że definicja "kryzysu" i następująca interwencja Komisji powinny zostać dostosowane do regionów najbardziej oddalonych przy uwzględnieniu wielkości rynku, zależności od ograniczonej liczby rodzajów działalności gospodarczej i mniejszej zdolności dywersyfikacji;

185. wzywa do lepszej integracji gospodarki o obiegu zamkniętym, aby zapewnić najlepsze i najbardziej wydajne wykorzystanie surowców i produktów ubocznych w ramach powstającej biogospodarki przy jednoczesnym poszanowaniu ograniczeń dostępności biomasy i gruntu oraz innych usług ekosystemowych, oraz uważa, że rozwój przemysłu biotechnologicznego na obszarach wiejskich może przyczynić się do powstawania nowych modeli gospodarczych, pomocnych dla rolników i właścicieli lasów w znajdowaniu nowego rynku zbytu dla ich produktów oraz w tworzeniu nowych miejsc pracy; apeluje zatem do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie niezbędnego wsparcia sektorowi rolnictwa i leśnictwa w celu dalszego przyczyniania się do rozwoju biogospodarki w UE; podkreśla konieczność promowania agroleśnictwa, które może zapewnić wielofunkcyjne, rekreacyjne i produktywne ekosystemy i mikroklimaty, oraz uzupełnienia braków, które mogłyby negatywnie wpłynąć na jego rozwój;

186. wyraża przekonanie, że wsparcie działań rolno-środowiskowo-klimatycznych uzupełnionych systemami ekologicznymi na szczeblu państw członkowskich powinno pokrywać ponoszone przez rolników koszty przechodzenia na nowe zrównoważone praktyki (na przykład dzięki propagowaniu i wspieraniu agroleśnictwa i innych środków na rzecz zrównoważonego leśnictwa, które mają na celu wsparcie różnorodności biologicznej oraz różnorodności genetycznej gatunków zwierząt i roślin) oraz dostosowania się do zmieniających się warunków klimatycznych;

187. wzywa Komisję, by zapewniała innowacje, badania naukowe i modernizację w agroleśnictwie i leśnictwie przez wspieranie silnego i dostosowanego do potrzeb systemu doradztwa, ukierunkowanych szkoleń i ukierunkowanych rozwiązań napędzających innowacyjność oraz wymianę wiedzy eksperckiej i najlepszych praktyk między państwami członkowskimi, przy jednoczesnym skupieniu się zasadniczo na odpowiednich nowych technologiach oraz cyfryzacji; podkreśla jednocześnie zasadniczą rolę stowarzyszeń właścicieli lasów w transferze informacji i innowacji, szkoleniach i dalszym kształceniu właścicieli lasów prowadzących działalność na małą skalę oraz we wdrażaniu aktywnego wielofunkcyjnego gospodarowania lasami;

o

o o

188. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

1 Dz.U. L 350 z 29.12.2017, s. 15.

2 Dz.U. L 221 z 8.8.1998, s. 23.

3 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71.

4 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0022.

5 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0203.

6 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0095.

7 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0075.

8 Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0057.

9 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0197.

10 Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0099.

11 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0504.

12 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0427.

13 Dz.U. C 86 z 6.3.2018, s. 62.

14 Dz.U. C 265 z 11.8.2017, s. 7.

15 Dz.U. C 288 z 31.8.2017, s. 10.

16 Dz.U. C 342 z 12.10.2017, s. 10.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.76.62
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie przyszłości produkcji żywności i rolnictwa (2018/2037(INI)).
• Data aktu: 30/05/2018
• Data ogłoszenia: 09/03/2020