Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody

P8_TC1-COD(2018)0169

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ¹ ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów ² ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zasoby wodne w Unii znajdują się pod coraz większą presją, co prowadzi do niedoboru wody i pogorszenia jej jakości. Do zmniejszenia dostępności wody słodkiej, wynikającego z rozwoju miast i rolnictwa, znacząco przyczyniają się w szczególności zmiany klimatu, nieprzewidywalne warunki pogodowe i susze. [Popr. 1]

(2) Zdolność Unii do reagowania na rosnącą presję na zasoby wodne może wzrosnąć dzięki upowszechnieniu ponownego wykorzystywania oczyszczonych ścieków, zmniejszeniu poboru wody z jednolitych części wód i wód podziemnych, zmniejszeniu skutków zrzutu oczyszczonych ścieków do jednolitych części wód oraz propagowaniu oszczędzania wody przez wielokrotne wykorzystywanie ścieków komunalnych przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu ochrony środowiska. W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE ⁴  ponowne wykorzystanie wody - w połączeniu z propagowaniem stosowania w przemyśle technologii umożliwiających efektywne gospodarowanie wodą., a także wodooszczędnych technik nawadniania - wymienia się jako jeden z dodatkowych środków, które państwa członkowskie mogą stosować, by osiągnąć zapisane w tej dyrektywie cele ilościowe i jakościowe w zakresie dobrego stanu wód powierzchniowych i gruntowych podziemnych. Dyrektywa Rady 91/271/EWG ⁵  zawiera wymóg, aby oczyszczone ścieki były ponownie wykorzystywane w każdym przypadku, kiedy jest to właściwe. [Popr. 2]

(2a) Na wielu obszarach szczególnym problemem jest wiek i zły stan infrastruktury dystrybucji ścieków oczyszczonych, co prowadzi do ogromnych strat tych oczyszczonych ścieków, a przez to do marnowania zasobów finansowych zainwestowanych w oczyszczanie. Priorytetem powinna być zatem modernizacja całej infrastruktury rurociągów tego rodzaju. [Popr. 3]

(3) Komunikat W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Plan ochrony zasobów wodnych Europy" ⁶  zawiera stwierdzenie, podkreślono, że ponowne wykorzystanie wody do celów nawadniania lub na potrzeby przemysłu jest alternatywnym źródłem należy stworzyć instrument określający na szczeblu Unii normy ponownego wykorzystywania wody i likwidujący przeszkody w powszechnym korzystaniu z takiego alternatywnego źródła zaopatrzenia w wodę, które Unia powinna wziąć pod uwagę może pomóc zmniejszyć niedobory wody i usunąć słabości systemów zaopatrzenia w wodę. [Popr. 4]

(4) Komunikat W komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady: "Rozwiązanie problemu dotyczącego niedoboru wody i susz w Unii Europejskiej" ⁷  ustanawia przedstawiono hierarchię środków, które państwa członkowskie powinny uwzględnić w zarządzaniu niedoborem wody i suszami. Stwierdza się w nim. W tym samym celu w dyrektywie 2000/60/WE należy określić wiążącą hierarchię środków właściwej gospodarki wodnej. W komunikacie stwierdzono, że w regionach, gdzie wszystkie środki zapobiegawcze zostały wprowadzone zgodnie z hierarchią możliwych rozwiązań problemów związanych z wodą i w których nadal środków gospodarki wodnej, a zapotrzebowanie na wodę jest nadal większe niż jej podaż, dodatkowa infrastruktura wodociągowa może, w pewnych okolicznościach i z uwzględnieniem aspektu kosztów i korzyści, służyć jako alternatywna metoda w celu złagodzenia łagodzenia skutków poważnej suszy poważnych susz. [Popr. 5]

(4a) W rezolucji z 9 października 2008 r. w sprawie sposobu rozwiązania problemu dotyczącego niedoboru wody i susz w Unii Europejskiej ⁸  Parlament Europejski przypomniał, że w gospodarowaniu zasobami wodnymi należy preferować regulację popytu, stwierdził, że UE powinna przyjąć podejście całościowe, łączące środki zarządzania popytem, optymalizację istniejących zasobów w obiegu wody oraz tworzenie nowych zasobów, a także podkreślił, że podejście to musi obejmować względy środowiskowe, społeczne i gospodarcze. [Popr. 6]

(5) W swoim planie działania na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym ⁹  Komisja zobowiązała się do podjęcia szeregu działań, aby zachęcać do ponownego wykorzystywania oczyszczonych ścieków poprzez m.in., w tym przez opracowanie wniosku ustawodawczego w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ponownego wykorzystania wody. Komisja powinna zaktualizować ten plan działania i nadal priorytetowo traktować działania dotyczące zasobów wodnych. [Popr. 7]

(6) Uważa się, że ponowne wykorzystanie odpowiednio oczyszczonych ścieków, na przykład z oczyszczalni ścieków komunalnych lub instalacji przemysłowych, ma mniejszy wpływ na środowisko niż inne alternatywne źródła zaopatrzenia w wodę, takie jak przerzuty wody lub odsalanie, jednak tego rodzaju ponowne wykorzystanie, które może zmniejszyć marnotrawstwo wody i oszczędzić wodę, jest w Unii stosowane jedynie w ograniczonym zakresie. Wydaje się, że wynika to częściowo z wysokich kosztów systemu ponownego wykorzystywania ścieków oraz z braku wspólnych unijnych norm środowiskowych lub zdrowotnych w zakresie ponownego wykorzystania wody, a w szczególności w odniesieniu w szczególności do produktów rolnych - z potencjalnych zagrożeń zdrowotnych i środowiskowych oraz potencjalnych przeszkód dla swobodnego przepływu tych produktów nawadnianych odzyskaną wodą. Równocześnie należy wziąć pod uwagę fakt, że w niektórych państwach członkowskich infrastruktura nawadniająca jest niedostatecznie rozwinięta lub w ogóle nie występuje. [Popr. 8]

(6a) Ponowne wykorzystywanie wody może przyczynić się do odzysku substancji biogennych zawartych w oczyszczonych ściekach, a wykorzystanie odzyskanej wody do nawadniania w rolnictwie lub leśnictwie może być sposobem na przywrócenie pierwiastków biogennych, takich jak azot, fosfor i potas, do naturalnych cykli biogeochemicznych. [Popr. 9]

(6b) Ponowne wykorzystywanie do nawadniania odpowiednio oczyszczonej odzyskanej wody zgodnie z niniejszym rozporządzeniem powinno odbywać się w sposób przyjazny dla środowiska. Nie powinno zatem prowadzić do uwalniania większej ilości azotu i fosforu, gdyż nadmiar tych pierwiastków biogennych powoduje eutrofizację gleby oraz wód powierzchniowych i podziemnych, a przez to wywołuje szkody w ekosystemach i prowadzi do utraty różnorodności biologicznej. [Popr. 10]

(6c) Aby zagwarantować wydajne ponowne wykorzystywanie zasobów ścieków komunalnych, należy przyznać, że nie każda woda z recyklingu nadaje się do każdego typu upraw. Należy zatem przeszkolić rolników, by optymalnie wykorzystywali wodę z recyklingu w uprawach, w których jakość wykorzystywanej wody nie wpłynie negatywnie na zdrowie publiczne. [Popr. 11]

(7) Równoważne normy zdrowotne w odniesieniu do dotyczące higieny żywności dotyczące w przypadku produktów rolnych nawadnianych odzyskaną wodą mogą zostać osiągnięte można osiągnąć jedynie w przypadku, gdy wymagania dotyczące jakości odzyskanej wody przeznaczonej do nawadniania w rolnictwie nie będą różniły się w sposób istotny w poszczególnych państwach członkowskich. Harmonizacja wymogów przyczyni się również do skutecznego wydajnego funkcjonowania rynku wewnętrznego w odniesieniu do tych produktów. Należy zatem wprowadzić minimalną harmonizację, ustanawiając minimalne wymogi dotyczące jakości wody, częstotliwości i jej monitorowania oraz kluczowych zadań w dziedzinie zarządzania ryzykiem. Te minimalne wymogi powinny obejmować minimalne parametry dla wody odzyskanej oraz inne, bardziej surowe lub dodatkowe wymogi jakościowe, nałożone nakładane w razie potrzeby przez właściwe organy wraz ze wszelkimi odpowiednimi środkami zapobiegawczymi. W celu określenia bardziej surowych lub dodatkowych wymogów jakościowych dotyczących wody, operatorzy zakładów oczyszczania powinni Operator instalacji odzyskiwania we współpracy z odpowiednimi zaangażowanymi podmiotami powinien sporządzić plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystania wody i mieć prawo wskazywać bardziej rygorystyczne lub dodatkowe wymogi dotyczące jakości odzyskanej wody. Operator instalacji odzyskiwania powinien wykonywać podstawowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem, przynajmniej we współpracy z operatorem infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody i operatorem infrastruktury magazynowania odzyskanej wody. Plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody powinien być stale aktualizowany i sporządzany zgodnie ze znormalizowanymi procedurami uznanymi na szczeblu międzynarodowym. Parametry są oparte na sprawozdaniu technicznym Wspólnego Centrum Badawczego Komisji i odzwierciedlają międzynarodowe normy w zakresie ponownego wykorzystania wody.Wspólne Centrum Badawcze Komisji powinno opracować parametry i metody pomiaru umożliwiające wykrywanie mikrodrobin plastiku i pozostałości produktów farmaceutycznych w odzyskanej wodzie. [Popr. 12]

(7a) Obecność mikrodrobin plastiku może zagrażać zdrowiu ludzi i środowisku. Dlatego w ramach szczegółowej analizy źródeł, dystrybucji, losów w środowisku i wpływu mikrodrobin plastiku w związku z oczyszczaniem ścieków Komisja powinna opracować metody pomiaru ilości mikrodrobin plastiku w ściekach komunalnych oczyszczonych zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG i odzyskanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. [Popr. 13]

(7b) Wykorzystywanie niedostatecznie oczyszczonych ścieków w usługach publicznych, np. do mycia ulic czy nawadniania parków i pól golfowych, może mieć szkodliwe skutki dla zdrowia. Komisja powinna zatem określić cele jakościowe dotyczące ponownego wykorzystywania wody w usługach publicznych, by chronić zdrowie ludzi i zwierząt oraz jakość wód podziemnych i powierzchniowych. [Popr. 14]

(7c) W wymaganiach dotyczących jakości wody do nawadniania należy uwzględnić postęp naukowy, zwłaszcza jeśli chodzi o wykrywanie mikrozanieczyszczeń i nowych substancji zwanych "pojawiającymi się", by zagwarantować bezpieczne wykorzystanie wody oraz chronić środowisko i zdrowie publiczne. [Popr. 15]

(7d) W wymaganiach dotyczących jakości wody należy uwzględnić przeprowadzone dotychczas doświadczenia, zwłaszcza dotyczące wykorzystywania w rolnictwie osadów z oczyszczalni ścieków i pozostałości po metanizacji. [Popr. 16]

(8) Przestrzeganie minimalnych wymagań w zakresie ponownego wykorzystania wody powinno być spójne z polityką Unii w dziedzinie gospodarki wodnej i przyczynić się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju określonych w programie działań ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a w szczególności do realizacji celu 6 polegającego na zapewnieniu wszystkim obywatelom dostępu do wody i infrastruktury sanitarnej oraz zrównoważonego zarządzania wodą i infrastrukturą sanitarną, a także do znacznego zwiększenia recyklingu wody i jej bezpiecznego i ponownego wykorzystania wykorzystywania wody na całym świecie, co przyczyni się do osiągnięcia celu zrównoważonego rozwoju ONZ nr 12 dotyczącego odpowiedzialnej konsumpcji i produkcji. Ponadto celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie stosowania art. 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej dotyczącego ochrony środowiska. [Popr. 17]

(8a) Wymogi dotyczące jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi zapisano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... ¹⁰  Państwa członkowskie powinny podjąć działania odpowiednie do zapewnienia, by zasoby wody do picia nie były zanieczyszczone odzyskaną wodą, w celu uniknięcia pogorszenia jakości wody pitnej. [Popr. 18]

(8b) W niektórych przypadkach operatorzy instalacji odzyskiwania nadal transportują i magazynują odzyskaną wodę poza instalacją odzyskiwania, zanim dostarczą ją kolejnym podmiotom w łańcuchu, np. operatorom infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody, operatorom infrastruktury magazynowania odzyskanej wody czy użytkownikom końcowym. Należy zatem zdefiniować punkt zgodności z przepisami, by wyjaśnić, gdzie kończy się odpowiedzialność operatora instalacji odzyskiwania, a zaczyna odpowiedzialność kolejnego podmiotu w łańcuchu. [Popr. 19]

(9) Zarządzanie ryzykiem powinno obejmować identyfikację ryzyka i zarządzanie ryzykiem w sposób proaktywny oraz uwzględniać koncepcję produkcji, dystrybucji, magazynowania i wykorzystywania odzyskanej wody o jakości wymaganej do określonych zastosowań. Ocena ryzyka powinna opierać się na kluczowych zadaniach w zakresie zarządzania ryzykiem i na rygorystycznym stosowaniu m.in. zasady ostrożności oraz określać wszelkie dodatkowe wymogi dotyczące jakości wody niezbędne do zapewnienia odpowiedniej ochrony środowiska naturalnego, zdrowia ludzi i zwierząt. Zarządzanie ryzykiem powinno być wspólnym obowiązkiem wszystkich odpowiednich podmiotów zaangażowanych w plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody. Role i obowiązki zaangażowanych podmiotów powinny być jasno określone w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody. Udzielając zezwolenia, właściwy organ powinien móc zażądać od odpowiednich podmiotów zaangażowanych w plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody wprowadzenia dalszych środków zarządzania ryzykiem. [Popr. 20]

(9a) Współpraca i interakcja między poszczególnymi stronami uczestniczącymi w procesie odzyskiwania wody powinna być warunkiem opracowania procedur odzyskiwania wody zgodnie z wymogami dotyczącymi danych zastosowań oraz planowania dostaw odzyskanej wody stosownie do zapotrzebowania użytkowników końcowych. [Popr. 21]

(10) W celu skuteczniejszej ochrony środowiska naturalnego, w tym jakości gleby, a także w celu ochrony zdrowia ludzkiego odpowiedzialność za jakość odzyskanej wody w punkcie zgodności z przepisami powinni ponosić przede wszystkim operatorzy zakładów oczyszczaniainstalacji odzyskiwania. Do celów zgodności z minimalnymi wymogami i wszelkimi dodatkowymi warunkami, określonymi przez właściwy organ, operatorzy zakładów oczyszczania instalacji odzyskiwania powinni monitorować jakość odzyskanej wody zgodnie z wymogami minimalnymi i warunkami dodatkowymi określonymi przez właściwe organy. Należy zatem ustanowić minimalne wymogi w zakresie monitorowania, obejmujące częstotliwość rutynowego monitorowania oraz harmonogram i cele w zakresie skuteczności działania na potrzeby walidacji monitorowania. Niektóre wymogi dotyczące rutynowego monitorowania są określone zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG. [Popr. 22]

(11) Zapewnienie bezpiecznego dostarczania, magazynowania i użytkowania odzyskanej wody jest niezbędne do propagowania rozwoju praktyki ponownego wykorzystania wody na poziomie Unii, zachęcenia zwłaszcza unijnych rolników do przyjęcia tej praktyki i pozyskania większego zwiększenia zaufania społeczeństwa w tej dziedzinie. Ilość wykorzystywanych oczyszczonych ścieków oraz ich charakter, metody oczyszczania i parametry, niezależnie od przewidywanego zastosowania, powinny zapewniać, że kontakt z tymi ściekami oraz ich stosowanie i magazynowanie, w tym spryskiwanie i nawadnianie kropelkowe, po okresie magazynowania lub bezpośrednio po dostarczeniu, nie zagrażają pośrednio ani bezpośrednio, w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej, zdrowiu ludzi lub zwierząt, jakości gleby ani środowisku wodnemu. Świadczenie usług zaopatrzenia w odzyskaną wodę do określonych celów i jej magazynowanie powinno być zatem dozwolone jedynie na podstawie zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państw członkowskich. W celu zapewnienia zharmonizowanego podejścia na szczeblu Unii, identyfikowalności i przejrzystości, przepisy prawa materialnego dotyczące zezwolenia powinno powinny zostać określone na poziomie Unii. Jednakże szczegóły procedur przyznawania zezwoleń powinny zostać określone przez państwa członkowskie, gdyż to ich właściwe organy mają za zadanie ocenić ryzyko związane z ponownym wykorzystaniem wody. Państwa członkowskie powinny być w stanie stosować istniejące procedury udzielania zezwoleń, które powinny zostać dostosowane do nowych wymogów wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem. [Popr. 23]

(11a) Dostarczanie i magazynowanie odzyskanej wody oraz wykorzystywanie jej przez użytkowników końcowych są nieodłącznymi elementami systemu ponownego wykorzystywania wody. W procesie dostarczania i magazynowania w odzyskanej wodzie mogą zajść zmiany mające potencjalnie negatywny wpływ na jej jakość chemiczną i biologiczną. Odzyskana woda powinna być odpowiednio wykorzystywana, stosownie do klas jakości odzyskanej wody, charakterystyki upraw i metod nawadniania. Kluczowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem powinny uwzględniać potencjalny niekorzystny wpływ dostarczania, magazynowania i zamierzonego wykorzystania odzyskanej wody na zdrowie i matryce środowiskowe. W związku z tym Komisja powinna opracować wytyczne, by pomóc właściwym organom w sprawowaniu kontroli i monitorowaniu dostarczania, magazynowania i zamierzonego wykorzystywania odzyskanej wody. [Popr. 24]

(11b) Jeżeli potrzebny jest operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody i operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody, od każdego z nich powinno być wymagane uzyskanie zezwolenia. Jeżeli spełnione są wszystkie wymogi niezbędne do uzyskania zezwolenia, właściwy organ w danym państwie członkowskim powinien wydać zezwolenie, które powinno zawierać wszystkie niezbędne warunki i środki określone w ocenie ryzyka z myślą o bezpiecznej dystrybucji i magazynowaniu odzyskanej wody dostarczanej użytkownikowi końcowemu. [Popr. 25]

(12) Przepisy niniejszego rozporządzenia mają charakter uzupełniający w stosunku do wymogów innych przepisów unijnych, w szczególności jeśli chodzi o potencjalne zagrożenia dla zdrowia i środowiska. W celu zapewnienia podejścia holistycznego do ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz do ryzyka dotyczącego ochrony środowiska, operatorzy zakładów oczyszczania i właściwe organy powinni zatem uwzględnić wymogi ustanowione w stosownych przypadkach przestrzegać wymogów wprowadzonych w innych właściwych przepisach unijnych, a w szczególności w dyrektywach Rady 86/278/EWG ¹¹ , 91/676/EWG ¹²  i 98/83/WE ¹³ , dyrektywach 91/271/EWG " i 2000/60/WE, rozporządzeniach (WE) nr 178/2002 ¹⁴ , (WE) nr 852/2004 ¹⁵ , (WE) nr 183/2005 ¹⁶ , (WE) nr 396/2005 ¹⁷  i (WE) nr 1069/2009 ¹⁸  Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywach 2006/7/WE ¹⁹ , " 2006/118/WE ²⁰ , 2008/105/WE ²¹  i 2011/92/UE ²²  Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzeniach Komisji " (WE) nr 2073/2005 ²³ , (WE) nr 1881/2006 ²⁴  i (UE) 142/2011 ²⁵ . [Popr. 26]

(12a) Do celów niniejszego rozporządzenia oczyszczanie i odzyskiwanie ścieków komunalnych powinno móc odbywać się w tym samym miejscu, z wykorzystaniem tych samych lub różnych, oddzielnych instalacji. Ponadto powinno być możliwe, że ten sam podmiot jest zarówno operatorem oczyszczalni, jak i operatorem instalacji odzyskiwania. [Popr. 27]

(13) Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 ustanawia ogólne przepisy dla przedsiębiorstw sektora spożywczego i obejmuje produkcję, przetwórstwo, dystrybucję i wprowadzanie do obrotu żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi. Rozporządzenie dotyczy jakości zdrowotnej żywności, a jedna z najważniejszych zawartych w nim zasad mówi, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo żywności ponosi w pierwszym rzędzie przedsiębiorstwo sektora spożywczego. Rozporządzenie podlega również szczegółowym wytycznym, wśród których szczególnie ważne miejsce zajmuje zawiadomienie Komisji w sprawie wytycznych dotyczących zwalczania zagrożeń mikrobiologicznych w świeżych owocach i warzywach na etapie produkcji podstawowej poprzez dobrą higienę (2017/C 163/01). Cele w zakresie skuteczności dotyczące odzyskiwania wody ustanowione w niniejszym rozporządzeniu nie wykluczają uzyskiwania przez przedsiębiorstwa sektora spożywczego jakości wody wymaganej do zapewnienia zgodności z przepisami rozporządzenia (WE) nr 852/2004 dzięki zastosowaniu na kolejnym etapie kilku wariantów oczyszczania wody, niezależnie lub w połączeniu z innymi wariantami nieobejmującymi oczyszczania.

(13a) By lepiej propagować ponowne wykorzystywanie wody, wskazanie konkretnych zastosowań w niniejszym rozporządzeniu nie powinno uniemożliwiać państwom członkowskim zezwolenia na wykorzystywanie odzyskanej wody również do innych celów, w tym w przemyśle, innych obiektach i w ochronie środowiska, pod warunkiem że państwa członkowskie zagwarantują przestrzeganie obowiązku zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochrony środowiska. [Popr. 28]

(14) Aby zwiększyć zaufanie do ponownego wykorzystania wody, informacje powinny być podawane do wiadomości publicznej. Udostępnianie jasnych, kompletnych i aktualnych informacji na temat ponownego wykorzystania wody powinno umożliwić większą przejrzystość i identyfikowalność oraz mogłoby również być korzystne dla innych właściwych organów, dla których konkretne ponowne wykorzystanie wody ma określone implikacje. Aby zachęcić do ponownego wykorzystywania wody, państwa członkowskie powinny zapewnić opracowanie strategii komunikacyjnych, które będą konkretne i dostosowane do potrzeb poszczególnych podmiotów, by zaznajomić te podmioty z obiegiem wody w miastach, potrzebą ponownego wykorzystywania wody i płynących z niego korzyści, a tym samym wspierać wśród zainteresowanych stron akceptację ponownego wykorzystywania wody i ich udział w tej praktyce. [Popr. 29]

(14a) Edukowanie i szkolenie użytkowników końcowych zajmujących się nawadnianiem w rolnictwie mają zasadnicze znaczenie jako elementy składowe wdrażania i utrzymywania środków zapobiegawczych. Użytkownicy końcowi powinni otrzymywać pełne informacje o odpowiednim wykorzystaniu odzyskanej wody, ponieważ są oni szczególnie podatni na zagrożenia. Należy wdrożyć szereg środków zapobiegawczych dotyczących narażenia ludzi, np. środki ochrony indywidualnej, mycie rąk i środki higieny osobistej. Monitorowanie właściwego stosowania tych środków powinno należeć do kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem. [Popr. 30]

(15) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/4/WE ²⁶  ma na celu zagwarantowanie prawa dostępu do informacji dotyczących środowiska w państwach członkowskich, zgodnie z konwencją z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska ²⁷  (konwencja z Aarhus). Dyrektywa 2003/4/WE ustanawia szeroki zakres obowiązków związanych zarówno z udostępnianiem informacji o środowisku na wniosek, jak również z aktywnym rozpowszechnianiem takich informacji. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/2/WE ²⁸  obejmuje swoim zakresem wspólne korzystanie z informacji przestrzennych, w tym zbiorów danych dotyczących różnych zagadnień z dziedziny ochrony środowiska. Ważne jest, aby przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące dostępu do informacji i uzgodnień dotyczących wymiany zestawów danych były uzupełnieniem tych dyrektyw i nie stanowiły odrębnego systemu prawnego. W związku z tym przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące informowania opinii publicznej oraz informacji dotyczących monitorowania powinny pozostać bez uszczerbku dla dyrektyw 2003/4/WE i 2007/2/WE.

(16) W celu dostosowania obowiązujących wymogów minimalnych i kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem do postępu naukowego i technicznego należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w celu zmiany minimalnych wymogów i kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem, bez uszczerbku dla zakresu możliwości ponownego wykorzystywania odpowiednio oczyszczonych ścieków. Ponadto w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zdrowia ludzkiego Komisja powinna mieć także możliwość przyjęcia aktów delegowanych, aby uzupełnić kluczowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem poprzez ustanowienie specyfikacji technicznych. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa ²⁹  z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych. [Popr. 31]

(17) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania szczegółowych zasad dotyczących formatu i prezentacji informacji, które mają być przekazywane do wiadomości publicznej przez państwa członkowskie, dotyczących formatu i prezentacji informacji o monitorowaniu wdrażania niniejszego rozporządzenia, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie, oraz dotyczących formatu i prezentacji informacji w odniesieniu do ogólnounijnego przeglądu sporządzanego przez Europejską Agencję Środowiska. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 182/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady ³⁰ .

(18) Właściwe organy powinny sprawdzać zgodność odzyskanej wody z warunkami określonymi w zezwoleniu. W przypadku niezgodności z przepisami organy te powinny zażądać od operatora zakładu oczyszczania zastosowania niezbędnych środków w celu zapewnienia zgodności. Operatorzy zakładów oczyszczania powinni bezzwłocznie zawiesić wszelkie dostawy odzyskanej wody, jeżeli niezgodność z przepisami pociągająca za sobą przekroczenie określonych wartości maksymalnych powoduje znaczne ryzyko dla środowiska lub zdrowia ludzkiego. Właściwe organy powinny ściśle współpracować z użytkownikami końcowymi, by ułatwić ponowne wykorzystywanie odpowiednio oczyszczonych ścieków. Właściwe organy powinny kontrolować i monitorować dostarczanie, magazynowanie i wykorzystywanie odzyskanej wody, uwzględniając odpowiednie ryzyko dla zdrowia i środowiska. [Popr. 32]

(19) Właściwe organy powinny współpracować z innymi odpowiednimi organami, prowadząc wymianę informacji, w celu zapewnienia zgodności z odpowiednimi wymogami unijnymi i krajowymi.

(20) Dane przekazywane przez państwa członkowskie są niezbędne do umożliwienia Komisji monitorowania i oceny skuteczności przepisów w realizacji celów, którym mają służyć.

(21) Zgodnie z pkt 22 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. Komisja powinna przeprowadzić ocenę stosowania niniejszego rozporządzenia. Ocenę należy oprzeć na pięciu kryteriach - efektywności, skuteczności, adekwatności, spójności i wartości dodanej, a ponadto ocena powinna stanowić podstawę do dokonywania ocen skutków możliwych dalszych środków.

(22) Zgodnie z konwencją z Aarhus członkowie zainteresowanej społeczności powinni mieć możliwość odwołania się do wymiaru sprawiedliwości, aby przyczynić się do ochrony prawa do życia w środowisku, sprzyjającym zdrowiu i dobremu samopoczuciu ludzi.

(23) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące kar stosowanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić ich wykonywanie. Sankcje takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(24) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ochrona środowiska i zdrowia ludzkiego, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działania możliwe ich jest lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(25) Należy zapewnić państwom członkowskim wystarczającą ilość czasu na ustanowienie infrastruktury administracyjnej niezbędnej do stosowania niniejszego rozporządzenia, a podmiotom gospodarczym - na przygotowanie się do stosowania nowych przepisów.

(25a) Chcąc jak najbardziej rozwijać i propagować ponowne wykorzystywanie odpowiednio oczyszczonych ścieków, Unia Europejska powinna wspierać działania badawczo-rozwojowe w tej dziedzinie ze środków programu "Horyzont Europa", by zapewnić wyraźne postępy, jeśli chodzi o pewność co do jakości odpowiednio oczyszczonych ścieków oraz o racjonalne metody wykorzystywania. [Popr. 33]

(25b) Aby skutecznie chronić środowisko i zdrowie ludzi, państwa członkowskie we współpracy z zainteresowanymi stronami powinny wdrożyć kontrolę jakości gleb w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej. [Popr. 34]

(25c) Niniejsze rozporządzenie ma zachęcać do zrównoważonego wykorzystywania wody. Mając ten cel na uwadze, Komisja powinna zobowiązać się, że będzie wykorzystywać programy Unii, w tym program LIFE, do wspierania lokalnych inicjatyw ponownego wykorzystywania odpowiednio oczyszczonych ścieków. [Popr. 35]

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Przedmiot i cel

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia minimalne wymogi dotyczące jakości odzyskanej wody i jej monitorowania oraz obowiązek przeprowadzania wykonywania określonych kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem, do celów bezpiecznego ponownego wykorzystania oczyszczonych ścieków komunalnych w ramach zintegrowanego zarządzania zasobami wodnymi, i przyczynia się do osiągnięcia celów określonych w dyrektywie 2000/60/WE. [Popr. 36]

2. Celem niniejszego rozporządzenia jest zagwarantowanie, że odzyskana woda będzie się nadawała do zamierzonego zastosowania, a co za tym idzie, zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz środowiska przy jednoczesnym zmniejszeniu negatywnych skutków zużycia zasobów wodnych i zwiększeniu efektywności, zajęcie się problemem, rozwiązanie problemu niedoboru wody i wynikającego z niego niedoboru wody problematyką zmiany klimatu i celami Unii w dziedzinie ochrony środowiska, a także wynikającą stąd presją na zasoby wodne w sposób skoordynowany w całej Unii, tym samym przyczyniając co przyczyni się do sprawnego funkcjonowania wdrożenia zrównoważonych rozwiązań w dziedzinie wykorzystywania wody, wspomoże przechodzenie na gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz zapewni długoterminową konkurencyjność Unii i sprawne funkcjonowanirynku wewnętrznego. [Popr. 37]

2a. Państwa członkowskie zapewniają, by zasoby wody do picia nie były zanieczyszczone odzyskaną wodą. [Popr. 38]

Artykuł  2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do odzyskanej wody przeznaczonej do wykorzystania w sposób określony w sekcji 1 załącznika I.

Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do projektów pilotażowych dotyczących ponownego wykorzystywaniu wody w zakładach odzyskiwania. [Popr. 39]

Artykuł  3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1. "właściwy organ" oznacza organ lub organy wyznaczone przez państwo członkowskie do wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszego rozporządzenia;

2. "organ odpowiedzialny za gospodarkę wodną" oznacza organ lub organy określone zgodnie z art. 3 ust. 2 lub ust. 3 dyrektywy 2000/60/WE;

3. "użytkownik końcowy" oznacza osobę fizyczną lub prawną która wykorzystuje bądź podmiot publiczny lub prywatny, które wykorzystują odzyskaną wodę do zamierzonego zastosowania; [Popr. 40]

4. "ścieki komunalne" oznaczają ścieki komunalne w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 91/271/EWG;

4a. "oczyszczone ścieki" oznaczają ścieki komunalne oczyszczone zgodnie z wymogami określonymi w dyrektywie 91/271/EWG; [Popr. 41]

5. "odzyskana woda" oznacza oczyszczone ścieki komunalne, które zostały" oczyszczone zgodnie z wymogami określonymi w dyrektywie 91/271/EWG i które zostały" poddane w instalacji odzyskiwania dalszej obróbce w zakładzie oczyszczania, która sprawia, że jakość tej wody umożliwia wykorzystanie jej do zamierzonego użytku; [Popr. 42]

5a. "ponowne wykorzystywanie wody" oznacza wykorzystanie odzyskanej wody określonej jakości, nadającej się do zastosowania wskazanego w sekcji 1 załącznika I, za pomocą systemu dystrybucji, a tym samym częściowe lub całkowite zastąpienie wykorzystywania wód powierzchniowych lub podziemnych; [Popr. 43]

6. "zakład oczyszczania instalacja odzyskiwania" oznacza oczyszczalnię część oczyszczalni ścieków komunalnych lub inny zakład, który" zajmuje się dalszym oczyszczaniem inną instalację, w której prowadzi się dalszą obróbkę ścieków komunalnych,-spełniające wymogi-określone wcześniej oczyszczonych zgodnie z wymogami określonymi w dyrektywie 91/271/EWG w celu wyprodukowania odzyskanej wody zdatnej do użytku w sposób określony w sekcji 1 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, oraz obejmuje wszelką infrastrukturę magazynowania i infrastrukturę przeznaczoną do dostarczania odzyskanej wody do infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody lub do użytkownika końcowego; [Popr. 44]

7. "operator zakładu instalacji odzyskiwania wody" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która eksploatuje lub kontroluje zakład oczyszczania instalację odzyskiwania; [Popr. 45]

7a. "infrastruktura dystrybucji odzyskanej wody" oznacza system specjalnych rurociągów i pomp lub inne specjalne instalacje do transportu wody, przeznaczone do dostarczania odzyskanej wody użytkownikowi końcowemu, w tym wszelkie urządzenia służące do wyrównania składu, dalszej obróbki i magazynowania, znajdujące się poza instalacją odzyskiwania; [Popr. 46]

7b. " operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która eksploatuje lub kontroluje infrastrukturę dystrybucji odzyskanej wody; [Popr. 47]

7c. "infrastruktura magazynowania odzyskanej wody" oznacza system specjalnych instalacji przeznaczonych do magazynowania odzyskanej wody; [Popr. 48]

7d. "operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody" oznacza osobę fizyczną lub prawną, która eksploatuje lub kontroluje infrastrukturę magazynowania odzyskanej wody; [Popr. 49]

8. "zagrożenie" oznacza czynnik biologiczny, chemiczny, fizyczny lub radiologiczny, który może stanowić zagrożenie dla ludzi, zwierząt, upraw lub roślin, innej fauny i flory lądowej, fauny i flory wodnej, gleby lub środowiska ogółem;

9. "ryzyko" oznacza prawdopodobieństwo wystąpienia zidentyfikowanych zagrożeń powodujących szkodę w określonych ramach czasowych, w tym dotkliwość ich skutków;

10. "zarządzanie ryzykiem" oznacza systematyczne zarządzanie, które konsekwentnie zapewnia bezpieczeństwo ponownego wykorzystania wody w konkretnym kontekście;

11. "środek zapobiegawczy" oznacza każde odpowiednie działanie lub czynność, które mogą być wykorzystane do zapobieżenia zagrożeniu ryzyku dla zdrowia i środowiska lub wyeliminowania zagrożenia ryzyka dla zdrowia i środowiska, lub ograniczenia go do akceptowalnego poziomu. [Popr. 50]

11a. "punkt zgodności z przepisami" oznacza punkt, w którym operator instalacji odzyskiwania dostarcza odzyskaną wodę kolejnemu podmiotowi w łańcuchu; [Popr. 51]

11b. "mikrozanieczyszczenie" oznacza substancję niepożądaną, wykrywalną w środowisku w bardzo niskim stężeniu, zgodnie z załącznikiem VIII do dyrektywy 2000/60/WE. [Popr. 52]

Artykuł  4

Obowiązki operatorów zakładów oczyszczania instalacji odzyskiwania w odniesieniu do jakości wody [Popr. 53]

1. Operatorzy zakładów oczyszczania instalacji odzyskiwania zapewniają, aby odzyskana woda przeznaczona do użytku w sposób określony w sekcji 1 załącznika I spełniała w punkcie wyjścia z zakładu odzyskiwania wody (punkt zgodności z przepisami) spełniała następujące wymogi:

a) minimalne wymogi dotyczące jakości wody określone w sekcji 2 załącznika I;

b) wszelkie dodatkowe warunki określone przez właściwy organ w odpowiednim zezwoleniu zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) i c), jeśli chodzi o jakość wody.[Popr. 54]

2. W celu zapewnienia zgodności z wymogami i warunkami, o których mowa w ust. 1, operator zakładu oczyszczania monitoruje jakość wody zgodnie z następującymi zasadami:

a) sekcja 2 załącznika I:

b) wszelkie dodatkowe warunki określone przez właściwy organ w odpowiednim zezwoleniu zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) i c), jeśli chodzi o monitorowanie.

2a. Operatorzy instalacji odzyskiwania zapewniają również pełne wdrożenie w instalacjach odzyskiwania przynajmniej środków zarządzania ryzykiem określonych w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody, o którym mowa w art. 5 ust. - 1. [Popr. 55]

2b. Za punktem zgodności z przepisami za jakość wody nie odpowiada już operator instalacji odzyskiwania, tylko kolejny podmiot w łańcuchu. [Popr. 56]

3. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zmieniających niniejsze rozporządzenie zgodnie z art. 14 celu dostosowania wymogów minimalnych określonych w sekcji 2 załącznika I do postępu technicznego i naukowego. [Popr. 57]

Artykuł  4a

Obowiązki operatorów infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody, operatorów infrastruktury magazynowania odzyskanej wody i użytkowników końcowych

1. Operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody utrzymuje jakość odzyskanej wody w obrębie infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody co najmniej na poziomie określonym w sekcji 2 załącznika I. Operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody zapewnia również pełne wdrożenie w infrastrukturze dystrybucji odzyskanej wody przynajmniej środków zarządzania ryzykiem określonych w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania życia wody, o którym mowa w art. 5 ust. - 1.

Udzielając zezwolenia zgodnie z art. 7, właściwy organ może wymagać wprowadzenia dalszych środków zarządzania ryzykiem w odniesieniu do zadań realizowanych przez operatora infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody oraz określić dodatkowe wymogi i środki zapobiegawcze niezbędne zgodnie z załącznikiem II lit. b) i c).

2. Operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody utrzymuje jakość odzyskanej wody w obrębie infrastruktury magazynowania odzyskanej wody co najmniej na poziomie określonym w sekcji 2 załącznika I. Operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody zapewnia również pełne wdrożenie w infrastrukturze magazynowania odzyskanej wody przynajmniej środków zarządzania ryzykiem określonych w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody, o którym mowa w art. 5 ust. - 1.

Udzielając zezwolenia zgodnie z art. 7, właściwy organ może wymagać wprowadzenia dalszych środków zarządzania ryzykiem w odniesieniu do zadań realizowanych przez operatora infrastruktury magazynowania odzyskanej wody oraz określić dodatkowe wymogi i środki zapobiegawcze niezbędne zgodnie z załącznikiem II lit. b) i c).

3. Poziom jakości odzyskanej wody wykorzystywanej przez użytkowników końcowych musi odpowiadać przynajmniej poziomowi określonemu w sekcji 2 załącznika I. Właściwy organ może określić dodatkowe wymogi w odniesieniu do obowiązków użytkowników końcowych oprócz wymogów określonych w sekcji 2 załącznika I.

4. Komisja opracowuje wytyczne, by pomóc właściwym organom we wdrażaniu wymogów dotyczących kontroli i monitorowania produkcji, dystrybucji, magazynowania i wykorzystywania odzyskanej wody. [Popr. 58]

Artykuł  5

Zarządzanie ryzykiem

-1. Operator instalacji odzyskiwania we współpracy z odpowiednimi podmiotami, o których mowa w ust. 1, opracowuje plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody. Plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody opiera się na kluczowych zadaniach w zakresie zarządzania ryzykiem określonych w załączniku II lit. a), określa wymagania dodatkowe w stosunku do wymagań określonych w załączniku I zgodnie z załącznikiem II lit. b) oraz określa zagrożenia, ryzyko i odpowiednie środki zapobiegawcze zgodnie z załącznikiem II lit. c). [Popr. 59]

1. Do celów W celu zapewnienia bezpiecznej produkcji, dystrybucji, magazynowania i wykorzystywania odzyskanej wody i zaopatrzenia w odzyskaną wodę operator zakładu oczyszczania przeprowadza działania w zakresie zarządzania właściwy organ sprawuje nadzór nad zarządzaniem ryzykiem w porozumieniu z następującymi podmiotami: [Popr. 60] a) operator oczyszczalni ścieków komunalnych dostarczający wodę oczyszczone ścieki do zakładu instalacji odzyskiwania wodyzgodnie z wymogami jakościowymi określonymi w dyrektywie 91/271/EWG, jeżeli nie jest on tym samym podmiotem co operator zakładu instalacji odzyskiwania wody; [Popr. 61]

aa) operator instalacji odzyskiwania; [Popr. 62]

ab) operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody; [Popr. 63]

ac) operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody; [Popr. 64]

b) użytkownicy końcowi;

c) wszelkie inne strony uznane, które właściwy organ uzna za istotne przez operatora zakładu oczyszczania. [Popr. 65]

2. Operator zakładu instalacji odzyskiwania wody opracowuje plan, operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody i operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody realizują przynajmniej zadania w zakresie zarządzania ryzykiem określone w planie zarządzania ryzykiem dotyczący odzyskiwania dotyczącym ponownego wykorzystywania wody w oparciu o kluczowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem ustanowione w załączniku II. Plan zarządzania ryzykiem dotyczący odzyskiwania wody zawiera propozycje wszelkich wymogów, dodatkowych w stosunku do wymogów określonych w załączniku I, niezbędnych do dalszego złagodzenia wszelkiego ryzyka i między innymi określa zagrożenia, ryzyko oraz odpowiednie środki zapobiegawcze, o którym mowa w ust. - 1. Metody zarządzania ryzykiem stosowane przez operatora instalacji odzyskiwania, operatora infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody i operatora infrastruktury magazynowania odzyskanej wody bazują na metodyce uznanej na szczeblu międzynarodowym.. [Popr. 66]

2a. W odpowiednim zezwoleniu wydanym zgodnie z art. 7 właściwy organ może wyznaczyć różne zadania i obowiązki poszczególnym podmiotom zaangażowanym w plan zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody. [Popr. 67]

2b. Jeżeli dany typ nawadnianych upraw ma być wprowadzany do obrotu na różne sposoby, odpowiadające różnym klasom jakości odzyskanej wody, operator instalacji odzyskiwania jest zobowiązany dostarczyć rolnikowi wodę odpowiadającą najwyższej z tych klas jakości. [Popr. 68]

3. Komisja jest uprawniona do-przyjęcia,-zgodnie z art 14, aktów delegowanych zmieniających-niniejsze rozporządzenie w celu dostosowania do postępu technicznego i naukowego kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem określonych w załączniku II. [Popr. 69]

Komisja jest również uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 14, aktów delegowanych uzupełniających niniejsze rozporządzenie w celu ustanowienia specyfikacji technicznych kluczowych zadań w zakresie zarządzania ryzykiem określonych w załączniku II. [Popr. 70]

Do dnia ... [rok od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z art. 14 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez wprowadzenie metodyki pomiaru ilości mikrodrobin plastiku w odzyskanej wodzie, ewentualnie wraz z dodatkowymi wymogami na podstawie oceny ryzyka, o której mowa w pkt 4 załącznika II. [Popr. 133]

3a. Jeżeli użytkownik końcowy podejrzewa, że woda magazynowana zgodnie z art. 4a ust. 2 nie spełnia lub przestała spełniać wymogi minimalne ustalone w niniejszym rozporządzeniu:

a) niezwłocznie informuje odpowiedni organ sanitarny i w stosownych przypadkach przekazuje mu wszelkie dostępne informacje;

b) w pełni współpracuje z zainteresowanym właściwym organem, by zweryfikować i wskazać przyczyny, dla których powstało podejrzenie, oraz ewentualną obecność substancji lub wystąpienie wartości niedopuszczalnych, o których mowa w załączniku I sekcja 2 tabele 2 i 4. [Popr. 71]

Artykuł  6

Wniosek o wydanie zezwolenia na dostarczanie produkcję, dystrybucję i wykorzystywanie odzyskanej wody [Popr. 72]

1. Każda dostawa Wszelka produkcja, dystrybucja lub magazynowanie odzyskanej wody przeznaczonej do wykorzystania w sposób określony w sekcji 1 załącznika I podlega obowiązkowi wymaga uzyskania zezwolenia.

2. Operator instalacji odzyskiwania składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub zmianę istniejącego zezwolenia do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym zakład oczyszczania instalacja odzyskiwania prowadzi lub planuje ma prowadzić działalność. [Popr. 74]

3. Wniosek zawiera następujące elementy:

a) plan zarządzania ryzykiem dotyczący odzyskiwania dotyczącym ponownego wykorzystywania wody sporządzony zgodnie z art. 5 ust. 2ust. - 1; [Popr. 75]

aa) najnowsze dostępne dane potwierdzające zgodność oczyszczonych ścieków komunalnych w rozumieniu dyrektywy 91/271/EWG w zakładzie oczyszczania, z którego pochodzi woda przeznaczona do odzysku; [Popr. 76]

b) opis sposobu, w jaki zakład oczyszczania instalacja odzyskiwania będzie spełniać w punkcie zgodności z przepisami minimalne wymogi dotyczące jakości wody i monitorowania określone w sekcji 2 załącznika I; [Popr. 77]

c) opis sposobu, w jaki zakład oczyszczania instalacja odzyskiwania będzie spełniać w punkcie zgodności z przepisami dodatkowe wymogi zaproponowane w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym odzyskiwania ponownego wykorzystywania wody. [Popr. 78]

3a. Operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub zmianę istniejącego zezwolenia do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym infrastruktura dystrybucji odzyskanej wody prowadzi lub ma prowadzić działalność. Wniosek zawiera opis sposobu, w jaki operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody będzie wypełniał obowiązki określone w art. 4a ust. 1. [Popr. 79]

3b. Operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody składa wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, lub zmianę istniejącego zezwolenia do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym infrastruktura magazynowania odzyskanej wody prowadzi lub ma prowadzić działalność. Wniosek zawiera opis sposobu, w jaki operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody będzie wypełniał obowiązki określone w art. 4a ust. 2. [Popr. 80]

Artykuł  7

Udzielanie zezwoleń

1. Do celów oceny wniosku właściwy organ w stosownych przypadkach zasięga opinii poniżej wymienionych podmiotów i wymienia z nimi stosowne informacje:

a) inne właściwe organy tego samego państwa członkowskiego, a w szczególności organ odpowiedzialny za gospodarkę wodną i organ sanitarny, jeżeli nie są one tymi samymi podmiotami co właściwy organ; [Popr. 81]

b) punkty kontaktowe w państwach członkowskich, których sprawa może dotyczyć, wskazanych zgodnie z art. 9 ust. 1.

2. Właściwy organ ocenia wniosek, korzystając z odpowiedniego wsparcia naukowego, i podejmuje decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania zezwolenia lub nie w terminie 3 trzech miesięcy od daty otrzymania kompletnego wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 3 lit. a). W przypadku gdy ust. 2, 3, 3a i 3b. Jeżeli właściwy organ potrzebuje więcej czasu z uwagi na złożoność wniosku, niezwłocznie informuje o tym wnioskodawcę, wskazuje przewidywaną datę podjęcia decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia zezwolenia i przedstawia uzasadnienie przedłużenia terminu. Właściwy organ w każdym przypadku podejmuje decyzję nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu kompletnego wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 2, 3, 3a i 3b. [Popr. 82]

3. W przypadku gdy właściwy organ postanowi udzielić zezwolenia, określa on mające zastosowanie warunki, które obejmują następujące elementy, stosownie do przypadku:

a) minimalne wymogi dotyczące jakości wody określone w sekcji 2 załącznika I;

b) dodatkowe warunki w odniesieniu do wymogów zaproponowanych w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym odzyskiwania wody;

c) wszelkie inne warunki niezbędne do złagodzenia wyeliminowania, wszelkiego niedopuszczalnego ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska. [Popr. 83

3a. Jeżeli w planie zarządzania ryzykiem związanym z ponownym wykorzystywaniem wody, o którym mowa w art. 5, nie ujęto jeszcze warunków równoważnych z warunkami, o których mowa w ust. 3 lit.. a)-c), właściwy organ niezwłocznie aktualizuje plan.] [Popr. 84]

4. Zezwolenia podlegają regularnemu przeglądowi, co najmniej raz na pięć lat i, w są w razie potrzeby modyfikowane.

Artykuł  8

Kontrola zgodności

1. Właściwe organy sprawdzają zgodność odzyskanej wody z warunkami określonymi w zezwoleniu, w punkcie zgodności z przepisamizezwoleniach wydanych zgodnie z art. 7. Weryfikacja zgodności z warunkami wykonywana jest za pomocą następujących środków: [Popr. 85]

a) kontrole na miejscu;

b) wykorzystanie danych z monitorowania uzyskanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i dyrektywami 91/271/EWG oraz 2000/60/WE;

c) wszelkie inne odpowiednie środki.

2. W przypadku niezgodności z warunkami właściwy organ wymaga od operatora zakładu oczyszczania instalacji odzyskiwania, operatora infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody lub operatora infrastruktury magazynowania odzyskanej wody, stosownie do okoliczności, bezzwłocznego podjęcia wszelkich środków niezbędnych do szybkiego przywrócenia zgodności oraz niezwłocznego poinformowania użytkowników końcowych, których dotyczy ta sytuacja. [Popr. 86]

3. Jeżeli niezgodność z warunkami powoduje znaczne ryzyko dla środowiska lub zdrowia ludzkiegopojedyncza wartość dowolnego parametru przekracza wartości podane w minimalnych wymogach dotyczących jakości wody, o których mowa w załączniku I sekcja 2 lit. a), operator zakładu oczyszczania instalacji odzyskiwania bezzwłocznie zawiesza wszelkie dalsze dostawy odzyskanej wody do czasu, aż właściwy organ stwierdzi, że zgodność z warunkami została przywrócona może stwierdzić przywrócenie zgodności dopiero wtedy, gdy przynajmniej trzy kolejne kontrole potwierdzą, że pojedyncza wartość parametru lub parametrów przekraczających odpowiednie wartości podane w minimalnych wymogach dotyczących jakości wody spadła poniżej maksymalnej dopuszczalnej wartości. [Popr. 87]

4. Jeżeli dojdzie do incydentu mającego wpływ na zgodność z warunkami zezwolenia, operator zakładu oczyszczania instalacji odzyskiwania, operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody lub operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody, stosownie do okoliczności,bezzwłocznie powiadamia właściwy organ i użytkowników, na których może mieć wpływ to zdarzenie, oraz przekazuje właściwemu organowi informacje niezbędne do dokonania oceny skutków takiego zdarzenia. [Popr. 88]

4a. Po udzieleniu zezwolenia zgodnie z art. 7 właściwy organ regularnie sprawdza, czy operator instalacji odzyskiwania, operator infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody lub operator infrastruktury magazynowania odzyskanej wody zachowują zgodność ze środkami określonymi w planie zarządzania ryzykiem dotyczącym ponownego wykorzystywania wody. [Popr. 89]

4b. Operator instalacji odzyskiwania ponosi odpowiedzialność i pokrywa szkody w przypadku niezgodności odzyskanej wody w punkcie zgodności z przepisami i skażenia gleby lub produktów rolnych w związku z dystrybucją i magazynowaniem tej niezgodnej z przepisami odzyskanej wody, powodującego zagrożenia dla zdrowia i środowiska. [Popr. 134]

Artykuł  9

Współpraca pomiędzy państwami członkowskimi

1. Państwa członkowskie wyznaczają punkt kontaktowy do współpracy w stosownych przypadkach z punktami kontaktowymi innych państw członkowskich i właściwymi organami. Rola punktów kontaktowych polega na zapewnieniu pomocy na wniosek i koordynowanie komunikacji pomiędzy właściwymi organami. Punkty kontaktowe w szczególności otrzymują i przekazują wnioski o udzielenie pomocy.

2. Państwa członkowskie odpowiadają na wnioski o udzielenie pomocy bez zbędnej zwłoki.

Artykuł  9a

Kampanie informacyjne służące podnoszeniu poziomu świadomości

1. Państwa członkowskie prowadzą kampanie informacyjne służące podnoszeniu poziomu świadomości, skierowane do potencjalnych użytkowników końcowych, w tym obywateli, dotyczące bezpieczeństwa ponownego wykorzystania wody i oszczędności zasobów wodnych uzyskiwanych dzięki ponownemu wykorzystywaniu wody.

2. Państwa członkowskie prowadzą również kampanie informacyjne skierowane do rolników, aby zagwarantować optymalne wykorzystanie odzyskanej wody w uprawach i uniknąć dzięki temu negatywnych skutków dla zdrowia i środowiska. [Popr. 91]

Artykuł  10

Informowanie społeczeństwa

1. Bez uszczerbku dla dyrektyw 2003/4/WE i 2007/2/WE oraz dla art. 9 ust. 4 dyrektywy 2000/60/WE państwa członkowskie zapewniają,-by udostępnienie ogółowi społeczeństwa - w internecie dostępne dla ogółu społeczeństwa były poprawne i aktualne informacje dotyczące ponownego użycia lub za pośrednictwem innych łatwych w użyciu środków - poprawnych, aktualnych i dostępnych informacji o ponownym wykorzystywaniu wody, zgodnie z zasadami ochrony danych. Są to informacje na temat: [Popr. 92]

a) ilości i jakości odzyskanej wody dostarczonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

aa) ilości wykorzystanej odzyskanej wody, wyrażonej jako odsetek łącznej ilości wody słodkiej wykorzystanej do zastosowań objętych niniejszym rozporządzeniem; [Popr. 93]

b) odsetka odzyskanej wody w państwie członkowskim dostarczonej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w porównaniu z całkowitą ilością oczyszczonych ścieków komunalnych;

ba) odsetka odzyskanej wody dostarczonej w danym państwie członkowskim zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w stosunku do łącznej ilości ścieków komunalnych nadających się do oczyszczenia; [Popr. 94]

c) pozwoleń wydanych lub zmienionych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w tym warunków określonych przez właściwe organy zgodnie z art. 7 ust. 3;

d) wyników weryfikacji zgodności przeprowadzonej zgodnie z art. 8 ust. 1;

e) punktów kontaktowych wyznaczonych zgodnie z art. 9 ust. 1.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są aktualizowane co najmniej raz w roku.

2a. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004, które określa ogólne zasady mające zastosowanie do przedsiębiorstw sektora spożywczego, obejmującego produkcję, przetwarzanie, dystrybucję i wprowadzanie do obrotu środków spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi, właściwe organy informują użytkowników o maksymalnej zawartości substancji biogennych w dostarczanych odpowiednio oczyszczonych ściekach, by użytkownicy, w tym rolnicy, mogli się upewnić, że dotrzymują poziomów zawartości substancji biogennych określonych w odpowiednich przepisach Unii. [Popr. 95]

3. Komisja może, za pomocą aktu wykonawczego, ustanowić szczegółowe zasady dotyczące formatu i prezentacji informacji, które mają zostać udostępnione zgodnie z ust. 1. Te akty" wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15. [Popr. 96]

Artykuł  11

Informacje o monitorowaniu procesu wdrażania

1. Bez uszczerbku dla dyrektyw 2003/4/WE i 2007/2/WE każde państwo członkowskie, korzystając z pomocy Europejskiej Agencji Ochrony Środowiska:

a) tworzy i publikuje do dnia... [three years after the date of entry into force of this Regulation] [cztery lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r., a następnie co 6 sześć lat aktualizuje, zbiór danych zawierający informacje na temat wyników kontroli zgodności przeprowadzonej zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz inne informacje, które mają być podane do publicznej wiadomości w internecie zgodnie z art. 10; [Popr. 97]

b) tworzy, publikuje i aktualizuje corocznie po tej dacie zbiór danych zawierający informacje na temat przypadków nieprzestrzegania warunków określonych w zezwoleniu, zebrane zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz informacje dotyczące środków wprowadzonych zgodnie z art. 8 ust. 2 i 3.

2. Państwa członkowskie zapewniają, by Komisja, Europejska Agencja Środowiska i Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób miały dostęp do zestawów danych, o których mowa w ust. 1.

3. Na podstawie danych, o których mowa w ust. 1, Europejska Agencja Ochrony Środowiska sporządza, publikuje i aktualizuje, regularnie lub na wniosek Komisji, ogólnounijny przegląd zawierający w stosownych przypadkach wskaźniki dotyczące wyników, rezultatów i wpływu niniejszego rozporządzenia, mapy oraz sprawozdania państw członkowskich.

4. Komisja może - w drodze aktów wykonawczych - ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące formatu i prezentacji informacji, które należy dostarczyć zgodnie z ust. 1, a także szczegółowe przepisy dotyczące formatu i prezentacji ogólnounijnego przeglądu, o którym mowa w ust. 3. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 15.

Artykuł  12

Dostęp do wymiaru sprawiedliwości

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby fizyczne lub prawne, lub ich stowarzyszenia, organizacje lub grupy, zgodnie z prawem krajowym lub praktyką, miały dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innym niezależnym i bezstronnym organem ustanowionym przez prawo, by zakwestionować materialną lub proceduralną legalność decyzji, działań lub zaniechań związanych ze stosowaniem art. od 4 do 8, jeżeli spełniony jest jeden z następujących warunków:

a) mają wystarczający interes;

b) powołują się na naruszenie prawa, w przypadku gdy administracyjne procedury prawne danego państwa członkowskiego wymagają tego jako warunku koniecznego.

2. Państwa członkowskie ustalają, na jakim etapie mogą być kwestionowane decyzje, działania lub zaniechania.

3. Państwa członkowskie określają, co stanowi wystarczający interes lub naruszenie prawa zgodnie z celem udzielenia

zainteresowanej społeczności szerokiego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

W tym celu interes wszelkich organizacji pozarządowych promujących ochronę środowiska i spełniających wymogi prawa krajowego uważa się za wystarczający do celów ust. 1 lit. a).

Takie organizacje uważa się również za mające prawa, które mogą zostać naruszone, do celów ust. 1 lit. b).

4. Ust. 1, 2 i 3 nie wykluczają możliwości wstępnej procedury odwoławczej przed organem administracyjnym oraz nie mają wpływu na wymóg wyczerpania administracyjnych procedur odwoławczych przed wszczęciem sądowych procedur odwoławczych, w przypadku gdy taki wymóg istnieje w prawie krajowym.

5. Każda procedura odwoławcza, o której mowa w ust. 1 i 4, jest uczciwa, sprawiedliwa, terminowa i nie nazbyt kosztowna.

6. Państwa członkowskie zapewniają publiczne udostępnianie informacji dotyczących dostępu do administracyjnych i sądowych procedur odwoławczych.

Artykuł  13

Ocena

1. Komisja do dnia... [6 years after the date of entry into force of this Regulationpięć lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r. przeprowadzi ocenę niniejszego rozporządzenia. Ocena powinna opierać się co najmniej na następujących elementach: [Popr. 98]

a) doświadczenie zdobyte podczas wdrażania niniejszego rozporządzenia;

b) zbiory danych utworzone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 1 oraz ogólnounijny przegląd sporządzony przez Europejską Agencję Środowiska zgodnie z art. 11 ust. 3;

c) istotne dane naukowe, analityczne i epidemiologiczne;

d) wiedza techniczna i naukowa;

e) zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia, jeśli są one dostępne.

ea) przeprowadzone doświadczenia, zwłaszcza dotyczące wykorzystywania w rolnictwie osadów z oczyszczalni ścieków i pozostałości po metanizacji. [Popr. 99]

2. W kontekście oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja zwraca szczególną uwagę na następujące aspekty:

a) wymogi minimalne określone w załączniku I;

b) kluczowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem określone w załączniku II;

c) dodatkowe wymogi określone przez właściwe organy zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. b) i c);

d) wpływ ponownego wykorzystania wody na środowisko i zdrowie ludzkie.

da) wzrost obecności mikrozanieczyszczeń i nowych substancji zwanych "pojawiającymi się" w ponownie wykorzystywanej wodzie. [Popr. 100]

2a. W ocenie, o której mowa w ust. 1, Komisja analizuje wykonalność:

a) rozszerzenia zakresu niniejszego rozporządzenia na odzyskaną wodę przeznaczoną do innych zastosowań specjalnych, w tym do ponownego wykorzystania w celach przemysłowych;

b) rozszerzenia wymogów niniejszego rozporządzenia na pośrednie wykorzystanie oczyszczonych ścieków;

c) określenia minimalnych wymogów dotyczących jakości oczyszczonych ścieków do zasilania warstw wodonośnych. [Popr. 101]

2b. W stosownych przypadkach Komisja dołącza do oceny, o której mowa w ust. 1, wniosek ustawodawczy. [Popr. 102]

Artykuł  14

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 4 ust. 3 i art. 5 ust. 3 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł  15

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony na mocy dyrektywy 2000/60/WE. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł  16

Sankcje

Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji w przypadkach naruszenia niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki, aby zapewnić ich zastosowanie. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie najpóźniej do dnia... [three years after the date of entry into force of this Regulationcztery lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r. powiadamiają Komisję o tych przepisach i środkach oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach mających wpływ na te przepisy. [Popr. 103]

Artykuł  17

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ... [one year after the date of entry into force of this Regulationdwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia] r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia [.] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

ZASTOSOWANIA I MINIMALNE WYMOGI

Sekcja 1. Zastosowania odzyskanej wody, o których mowa w art. 2 a) Nawadnianie w rolnictwie

Nawadnianie w rolnictwie oznacza nawadnianie następujących rodzajów upraw:

– rośliny do spożywania w stanie surowym, czyli rośliny, które są przeznaczone do spożycia przez ludzi na surowo lub nieprzetworzone;

– rośliny spożywcze do spożywania po przetworzeniu, czyli rośliny, które są przeznaczone do spożycia przez ludzi, ale nie na surowo, lecz po poddaniu obróbce (np. gotowane, przetworzone przemysłowo);

– uprawy do celów niespożywczych, czyli uprawy, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi (np. pastwiska, uprawy pastewne, włókna, rośliny ozdobne, nasiona, uprawy energetyczne i torf).

Bez uszczerbku dla odpowiednich przepisów Unii w dziedzinie środowiska i zdrowia państwa członkowskie mogą wykorzystywać odzyskaną wodę do innych zastosowań, np. do celów przemysłowych, w obiektach rekreacyjnych i do celów związanych z ochroną środowiska. [Popr. 105]

Sekcja 2. Wymogi minimalne

2.1. Wymogi minimalne mające zastosowanie do wody przeznaczonej do nawadniania w rolnictwie

Klasy jakości odzyskanej wody oraz dopuszczalne zastosowania i metody nawadniania dla każdej klasy przedstawiono w tabeli 1. Minimalne wymogi w odniesieniu do jakości wody przedstawiono w tabeli 2 pkt a). Minimalne częstotliwości i docelowe parametry skuteczności monitorowania odzyskanej wody zostały przedstawiono pkt b) tabeli 3 (monitorowanie rutynowe) i w tabeli 4 (monitorowanie walidujące).

Tabela 1 Klasy jakości odzyskanej wody oraz dopuszczalne zastosowania w rolnictwie i metody nawadniania

Minimalna klasa jakości odzyskanej wody	Kategoria upraw	Metoda nawadniania
A	Wszystkie rośliny spożywcze, w tym uprawy okopowe spożywane na surowo i rośliny spożywcze, których część jadalna ma bezpośredni kontakt z odzyskaną wodą	Wszystkie metody nawadniania
B	Rośliny spożywcze spożywane na surowo, których część jadalna jest produkowana powyżej poziomu gruntu i nie ma bezpośredniego kontaktu z odzyskaną wodą, rośliny spożywcze spożywane po przetworzeniu i uprawy niespożywcze (w tym uprawy stosowane jako pasza dla zwierząt wykorzystywanych do produkcji mleka lub mięsa)	Wszystkie metody nawadniania
C		Tylko nawadnianie kropelkowe (*) Tylko metody nawadniania nie prowadzące do bezpośredniego kontaktu upraw z odzyskaną wodą.. Na przykład nawadnianie kropelkowe (*) [Popr. 107]
D	Uprawy przemysłowe, energetyczne i nasienne	Wszystkie metody nawadniania
(*) Nawadnianie kropelkowe to system mikropodlewania umożliwiający podlewanie roślin kroplami lub małymi strumieniami wody. Polega ono na skrapianiu wodą powierzchni gleby lub wprowadzaniu wody bezpośrednio pod jej powierzchnię w bardzo wolnym tempie (2-20 l/godz.) za pomocą systemu plastikowych rurek o małej średnicy wyposażonych w otwory nazywane emiterami.

a) Minimalne wymogi jakości wody

Tabela 2 Wymogi dotyczące jakości odzyskanej wody wykorzystywanej do nawadniania w rolnictwie

Klasa jakości odzyskanej wody	Orientacyjny cel technologii Orientacyjne odpowiednie oczyszczanie	Wymogi jakościoweWartość graniczna
		E. coli (cfu/100 ml)	BZD5 (mg/l)	TSS (mg/l)	Mętność (NTU)	Inne
A	Oczyszczanie wtórne, filtracja i dezynfekcja	<10 lub poniżej granicy wykrywalności	<10	<10	<5	Legionella spp.: <1 000 cfu/l, jeżeli istnieje ryzyko rozpylania w szklarniach Nicienie jelit (jaja helmintów): < 1 jajo na litr dla nawadniania pastwisk lub upraw pastewnych Salmonella: nie występuje [Po- pr. 108]
B	Oczyszczanie wtórne i dezynfekcja	<100	Zgodnie z dyrektywą Rady 91/271/EWG (1) ((ZałącznikItabela 1)	Zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG ((ZałącznikItabela 1)	-
C	Oczyszczanie wtórne i dezynfekcja	<1 000			-
D	Oczyszczanie wtórne i dezynfekcja	<10 000			-
(1) Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40).

Odzyskana woda będzie uważana za zgodną z wymogami określonymi w tabeli 2, jeżeli pomiary spełnią wszystkie następujące kryteria:

– Wskazane wartości dla badania obecności E. coli, Legionella spp. oraz nicieni jelit są spełnione w co najmniej 90 % próbek. Żadna z maksymalnych wartości próbek nie może przekraczać maksymalnego limitu odchylenia o 1 jednostkę logarytmiczną od wskazanej wartości w badaniu na obecność E. coli i Legionella oraz o 100 % tej wartości dla nicieni jelit. Wymóg zapewnienia niewystępowania salmonelli ma zastosowanie do 100 % próbek. [Popr. 109]

– Wskazane wartości dla BZT₅, TSS i mętności w klasie A są spełnione w co najmniej 90 % próbek. Żadna z maksymalnych wartości z próbek nie może przekraczać maksymalnego limitu odchylenia w granicach 100 % wskazanej wartości. [Popr. 110]

b) Minimalne wymogi w zakresie monitorowania

Operatorzy zakładu oczyszczania instalacji odzyskiwania prowadzą rutynowe monitorowe w celu sprawdzenia, czy woda odzyskana spełnia minimalne wymogi jakości wody określone w pkt lit. a). Rutynowe monitorowanie zostaje włączone do procedury weryfikacji systemów projektu ponownego wykorzystania wody. [Popr. 111]

Próbki do weryfikacji zgodności parametrów mikrobiologicznych w punkcie zgodności z przepisami pobiera się zgodnie z normą EN ISO 19458. [Popr. 112]

Tabela 3 Minimalne częstotliwości rutynowego monitorowania odzyskanej wody wykorzystywanej do nawadniania w rolnictwie

Klasa jakości odzyskanej wody	Minimalna częstotliwość monitorowania
	E. coli	BZD5	TSS	Mętność	Legionella spp. (w stosownych przypadkach)	Nicienie jelit (w stosownych przypadkach)
A	Raz na tydzień	Raz na tydzień	Raz na tydzień	W sposób ciągły	Raz na tydzień	Dwa razy w miesiącu lub częstotliwość określona przez operatora zakładu oczyszczania w zależności od liczby jaj w ściekach dostarczanych do zakładu oczyszczania
B	Raz na tydzień	Zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG ((Załącznik I, sekcja D)	Zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG (Załącznik I, sekcja D)	-
C	Dwa razy w miesiącu			-
D	Dwa razy w miesiącu			-

Monitorowanie walidujące należy wykonać przed oddaniem zakładu oczyszczania do użytku instalacji odzyskiwania, przy modernizacji urządzeń i przy wprowadzaniu nowych urządzeń lub procesów oraz za każdym razem, gdy wydaje się nowe zezwolenie lub zmienia zezwolenie dotychczasowe. [Popr. 113]

Monitorowanie walidujące przeprowadza się w przypadku objętej najbardziej rygorystycznymi wymogami klasy jakości wody - klasy A - w celu oceny zgodności z docelowymi parametrami skuteczności działania (redukcja log₁₀). Monitorowanie walidujące obejmuje monitorowanie mikroorganizmów wskaźnikowych z każdej grupy czynników chorobotwórczych (bakterii, wirusów i pierwotniaków). Wybrane mikroorganizmy wskaźnikowe to: E. coli w odniesieniu do bakterii chorobotwórczych, F-specyficzne colifagi, colifagi somatyczne lub colifagi w odniesieniu do wirusów chorobotwórczych oraz spory Clostridium perfringens lub bakterie przetrwalnikowe redukujące siarczany w odniesieniu do pierwotniaków. Parametry skuteczności działania (redukcja log₁₀) w odniesieniu do monitorowania walidującego wybranych mikroorganizmów wskaźnikowych przedstawiono w tabeli 4 i muszą one być spełnione przy wyjściu z zakładu oczyszczania (punkt zgodności z warunkami) instalacji odzyskiwania z uwzględnieniem stężenia w nieoczyszczonych ściekach wprowadzanych do oczyszczalni ścieków komunalnych. Co najmniej 90 % próbek do walidacji musi spełniać lub przekraczać parametr skuteczności działania. [Popr. 114]

Jeżeli dany wskaźnik biologiczny nie występuje w nieoczyszczonych ściekach w ilości wystarczającej do osiągnięcia redukcji log₁₀, brak takiego wskaźnika biologicznego w ściekach oznacza zgodność z wymogami walidacji. Zgodność z parametrem skuteczności działania można ustalić za pomocą kontroli analitycznej, przez dodanie skuteczności uzyskiwanej na poszczególnych etapach oczyszczania na podstawie dowodów naukowych w przypadku standardowych, utrwalonych procesów, np. na podstawie opublikowanych danych ze sprawozdań z badań, studiów przypadku itp., lub na podstawie testów laboratoryjnych prowadzonych w kontrolowanych warunkach, w przypadku innowacyjnych metod oczyszczania. [Popr. 115]

Tabela 4 Monitorowanie walidujące odzyskanej wody wykorzystywanej do nawadniania w rolnictwie

Klasa jakości odzyskanej wody	Mikroorganizmy wskaźnikowe (*)	Parametry skuteczności dla łańcucha przetwarzania (redukcja log10)
A	E. coli	> 5,0
	Ogółem colifagi/F-specyficzne colifagi/colifagi somatyczne/ colifagi (**)	> 6,0
	spory/ przetrwalnikowe bakterie redukujące siarczany Clostridium perfringens (***)	ï 5,0
(*) Referencyjne czynniki chorobotwórcze Campylobacter, Rotavirus i Cryptosporidium mogą również zostać wykorzystane do celów monitorowania walidującego zamiast zaproponowanych mikroorganizmów wskaźnikowych. W takim przypadku powinny mieć zastosowanie następujące parametry skuteczności w zakresie redukcji log: Campylobacter (> 5,0), Rotavirus (> 6,0) i Cryptosporidium (> 5,0). Krajowy organ do spraw zdrowia może określić dalsze wskaźniki dla poszczególnych przypadków, jeżeli wykazano potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz ochrony środowiska. [Popr. 116] (**) Całkowita liczba colifagów została wybrana jako najbardziej odpowiedni wskaźnik obecności wirusów. Jeśli jednak analiza całkowitej liczby colifagów nie jest wykonalna, musi zostać przeanalizowana przynajmniej jedna z ich kategorii (colifagi F-specyficzne lub colifagi somatyczne). Jeżeli colifagi nie występują w nieoczyszczonych ściekach w wystarczającej ilości, zgodność z parametrem skuteczności działania można ustalić przez dodanie skuteczności działania uzyskiwanej na poszczególnych etapach oczyszczania na podstawie dowodów naukowych w przypadku standardowych, utrwalonych procesów, np. na podstawie opublikowanych danych ze sprawozdań z badań, studiów przypadku itp., lub na podstawie testów laboratoryjnych prowadzonych w kontrolowanych warunkach w przypadku innowacyjnych metod oczyszczania. [Popr. 117] (***) Spory Clostridium perfringens zostały wybrane jako najbardziej odpowiedni wskaźnik obecności pierwotniaków. Jednakże bakterie przetrwalnikowe redukujące siarczany są alternatywą, jeżeli stężenie sporów Clostridium perfringens nie pozwala na walidację wymaganej redukcji log10. Jeżeli Clostridium perfringens nie występują w nieoczyszczonych ściekach w wystarczającej ilości, zgodność z parametrem skuteczności działania można ustalić przez dodanie skuteczności działania uzyskiwanej na poszczególnych etapach oczyszczania na podstawie dowodów naukowych w przypadku standardowych, utrwalonych procesów, np. na podstawie opublikowanych danych ze sprawozdań z badań, studiów przypadku itp., lub na podstawie testów laboratoryjnych prowadzonych w kontrolowanych warunkach w przypadku innowacyjnych metod oczyszczania. [Popr. 118]

Metody analizy do celów monitorowania są walidowane i dokumentowane przez operatora zgodnie z normą EN ISO/IEC-17025 lub innymi normami krajowymi lub międzynarodowymi, które zapewniają równoważną jakość. Operator zakładu odzyskiwania zapewnia, by laboratoria wybrane do monitorowania walidującego stosowały praktyki zarządzania jakością zgodne z normą ISO/IEC-17025. [Popr. 119]

ZAŁĄCZNIK  II

a) Kluczowe zadania w zakresie zarządzania ryzykiem [Popr. 120]

-1. Przeprowadzenie analizy wykonalności planowanej instalacji odzyskiwania, uwzględniającej co najmniej koszty rozwoju instalacji w odniesieniu do terytorialnego zapotrzebowania na odzyskaną wodę, a także potencjalnych użytkowników końcowych oraz wymogi tej instalacji dotyczące oczyszczonych ścieków, oraz zawierającej ocenę jakości oczyszczonych ścieków wprowadzanych do instalacji. [Popr. 121]

1. Przygotowanie opisu systemu odzyskiwania wody od etapu, na którym ścieki są doprowadzane do oczyszczalni ścieków komunalnych, do etapu wykorzystania, w tym źródła ścieków, etapy i technologie oczyszczania w zakładzie oczyszczania, infrastrukturę służącą do dostaw i magazynowania, planowane przeznaczenie, miejsce wykorzystania oraz ilości wody, jakie mają być dostarczone. Celem tego zadania jest przedstawienie szczegółowego opisu całego systemu odzyskiwania wody.

2. Identyfikacja potencjalnych zagrożeń, w szczególności obecność zanieczyszczeń i czynników chorobotwórczych oraz potencjał pod względem wystąpienia niebezpiecznych zdarzeń, takich jak awaria systemu, przypadkowe wycieki lub skażenia w opisanym systemie odzyskiwania wody.

3. Identyfikacja środowisk, populacji i jednostek, które są bezpośrednio lub pośrednio narażone na określone potencjalne zagrożenia, z uwzględnieniem konkretnych czynników środowiskowych, takich jak lokalne warunki hydrogeologiczne, topologia, typ gleby i ekologia, oraz czynników związanych z rodzajem upraw oraz praktykami rolniczymi. Na wszystkich etapach ponownego wykorzystywania ścieków uwzględnia się ocenę ryzyka dla zdrowia, obejmującą wskazanie zagrożeń, zależność dawka-odpowiedź, ocenę narażenia i charakterystykę ryzyka. Należy również uwzględnić możliwy nieodwracalny lub długoterminowy negatywny wpływ operacji odzyskiwania wody, np. dostarczania, magazynowania i wykorzystywania odzyskanej wody, na środowisko lub zdrowie, w tym potencjalny negatywny wpływ na przepływy hydrobiologiczne. [Popr. 122]

4. Przeprowadzenie oceny ryzyka obejmującej zarówno zagrożenia dla środowiska, jak i zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt, z uwzględnieniem charakteru zidentyfikowanych potencjalnych zagrożeń, zidentyfikowanych środowisk, populacji i jednostek potencjalnie narażonych na te zagrożenia oraz dotkliwości możliwych skutków zagrożeń, jak również wszystkich właściwych przepisów unijnych i krajowych, wytycznych i minimalnych wymogów w odniesieniu do żywności i pasz oraz bezpieczeństwa pracowników i celów dotyczących środowiska. W ocenie ryzyka można wykorzystać badania jakościowe. Brak pewności naukowej w charakterystyce ryzyka uwzględniany jest zgodnie z zasadą ostrożności. [Popr. 123]

Ocena ryzyka składa się z następujących elementów:

a) ocena zagrożeń dla środowiska naturalnego, w tym:

i. potwierdzenie charakteru zagrożeń, w tym w stosowanych przypadkach przewidywany poziom niepowodujący zmian;

ii. ocena potencjalnego zakresu narażenia;

iii. charakterystyka ryzyka.

b) ocena zagrożeń dla zdrowia ludzkiego, w tym wszystkie wymienione poniżej elementy:

i. potwierdzenie charakteru zagrożeń, w tym w stosowanych przypadkach zależność zależności dawka-odpowiedź, we współpracy z organami ds. ochrony zdrowia; [Popr. 124]

ii. ocena potencjalnego zakresu dawki lub narażenia;

iii. charakterystyka ryzyka.

Poniższe wymogi i obowiązki zostaną, jako minimum, uwzględnione przy dokonywaniu oceny ryzykaW ocenie ryzyka przestrzega się przynajmniej poniższych wymogów i obowiązków: [Popr. 125]

a) wymóg zmniejszania zanieczyszczenia wód przez azotany i zapobiegania mu zgodnie z dyrektywą 91/676/EWG;

b) wymóg, by woda pitna na obszarach chronionych spełniała wymogi dyrektywy 98/83/WE;

c) wymóg spełnienia celów w zakresie ochrony środowiska określonych w dyrektywie 2000/60/WE;

d) wymóg zapobiegania zanieczyszczeniu wód gruntowych zgodnie z dyrektywą 2006/118/WE;

e) wymóg spełnienia środowiskowych norm jakości w odniesieniu do substancji priorytetowych i niektórych innych substancji zanieczyszczających, przewidzianych w dyrektywie 2008/105/WE;

f) wymóg spełnienia środowiskowych norm jakości w odniesieniu do substancji zanieczyszczających istotnych z krajowego punktu widzenia (tj. zanieczyszczenia specyficzne dla dorzecza), ustanowionych w dyrektywie 2000/60/WE;

g) wymóg spełnienia norm jakości wody w kąpieliskach określonych w dyrektywie 2006/7/WE;

h) wymóg ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie ustanowiony w dyrektywie 86/278/EWG;

i) wymogi w zakresie higieny środków spożywczych określone w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 oraz wskazówki zawarte w obwieszczeniu Komisji dotyczącym wytycznych w sprawie zwalczania zagrożeń mikrobiologicznych w świeżych owocach i warzywach na poziomie produkcji podstawowej poprzez odpowiednią higienę;

j) wymogi w zakresie higieny żywności ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 183/2005.

k) wymóg spełnienia odpowiednich kryteriów mikrobiologicznych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2073/2005;

l) wymogi dotyczące najwyższych dopuszczalnych poziomów niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006;

m) wymogi dotyczące najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy, ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 396/2005;

n) wymogi dotyczące zdrowia zwierząt określone w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 oraz w rozporządzeniu (UE) nr 142/2011.

b) Warunki dotyczące dodatkowych wymogów [Popr. 126]

5. Jeżeli jest to konieczne i właściwe, aby zapewnić wystarczający odpowiedni poziom ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego, należy określić wymogi dotyczące jakości wody i monitorowania, które są dodatkowe w stosunku do wymogów określonych w załączniku I lub bardziej rygorystyczne niż te wymogi.

W zależności od wyników oceny ryzyka, o której mowa w pkt 4, Takie dodatkowe wymogi mogą w szczególności dotyczyć:

a) metali ciężkich:

b) pestycydów;

c) produktów ubocznych procesu dezynfekcji;

d) produktów leczniczych;

da) obecności mikrodrobin plastiku;

e) innych substancji budzących nowe obawyzanieczyszczeń, które na podstawie przeprowadzonych na szczeblu lokalnym analiz dotyczących środowiska i zdrowia publicznego uznano za istotne;

f) oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe. [Popr. 127]

c) Środki zapobiegawcze [Popr. 128]

6. Określenie środków zapobiegawczych, które już istnieją lub powinny zostać podjęte w celu ograniczenia ryzyka, tak aby można było we właściwy sposób zarządzać wszystkimi zidentyfikowanymi rodzajami ryzyka.

Takie środki zapobiegawcze mogą obejmować:

a) kontrolę dostępu;

b) dodatkowe środki w zakresie dezynfekcji lub usuwania zanieczyszczeń;

c) konkretne technologie nawadniania ograniczające ryzyko tworzenia się aerozolu (np. nawadnianie kropelkowe);

d) pomoc w zniszczeniu czynników chorobotwórczych przed zbiorami;

e) ustanowienie minimalnych odległości bezpieczeństwa.

Szczególne środki zapobiegawcze, które mogą być istotne, przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1: Szczególne środki zapobiegawcze

Klasa jakości odzyskanej wody	Szczególne środki zapobiegawcze
A	- Świnie nie mogą mieć kontaktu z paszą nawadnianą odzyskaną wodą, chyba że istnieją wystarczające dane wskazujące na to, że ryzykiem związanym z konkretnym przypadkiem można zarządzać.
B	- Zakaz zbierania nawadnianych mokrych upraw lub produktów, które znajdowały się na ziemi. - Wyłączenie bydła mlecznego w okresie laktacji z wypasu na pastwiskach, dopóki one nie wyschną. - Przed pakowaniem pasza musi zostać wysuszona lub zakiszona. - Świnie nie mogą mieć kontaktu z paszą nawadnianą odzyskaną wodą, chyba że istnieją wystarczające dane wskazujące na to, że ryzykiem związanym z konkretnym przypadkiem można zarządzać.
C	- Zakaz zbierania nawadnianych mokrych upraw lub produktów, które znajdowały się na ziemi. - Wyłączenie zwierząt wypasanych z wypasu na pastwiskach przez pięć dni od ostatniego nawadniania. - Przed pakowaniem pasza musi zostać wysuszona lub zakiszona. - Świnie nie mogą mieć kontaktu z paszą nawadnianą odzyskaną wodą, chyba że istnieją wystarczające dane wskazujące na to, że ryzykiem związanym z konkretnym przypadkiem można zarządzać.
D	- Zakaz zbierania nawadnianych mokrych upraw lub produktów, które znajdowały się na ziemi.

7. Należy zapewnić wprowadzenie odpowiednich systemów i procedur kontroli jakości, w tym monitorowanie odzyskanej wody pod kątem odpowiednich parametrów oraz zapewnić ustanowienie odpowiednich programów konserwacji urządzeń.

8. Należy zapewnić wprowadzenie systemów monitorowania środowiska umożliwiających wykrywanie wszelkich negatywnych skutków ponownego wykorzystywania wody, a także zapewnić informacje zwrotne pochodzące z monitorowania oraz odpowiednią walidację i dokumentację wszystkich procesów i procedur.

Zaleca się, aby operator zakładu oczyszczania stworzył i utrzymywał system zarządzania jakością certyfikowany zgodnie z ISO 9001 lub równoważną normą.

8a. Zapewnienie wyposażenia instalacji odzyskiwania w alternatywne środki zrzutu oczyszczonych ścieków, które nie są ponownie wykorzystywane. [Popr. 129]

9. Należy zapewnić wprowadzenie odpowiedniego systemu w celu zarządzania incydentami i sytuacjami kryzysowymi, w tym procedury odpowiedniego informowania wszystkich zainteresowanych stron o tego rodzaju zdarzeniach i prowadzić regularnie aktualizowany plan reagowania w sytuacjach nadzwyczajnych.

9a. Zapewnienie oddzielenia infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody i zbudowania jej tak, by uniknąć ryzyka zanieczyszczenia systemu dostarczania i dystrybucji wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. [Popr. 130]

9b. Zapewnienie właściwego oznakowania infrastruktury dystrybucji odzyskanej wody, a jeżeli obejmuje ona otwarte kanały - umieszczenia na nich odpowiednich, wystarczająco dobrze widocznych znaków, nawet jeśli ścieki są mieszane z wodą z innych źródeł. [Popr. 131]

9c. Zapewnienie wprowadzenia mechanizmów koordynacji działań różnych podmiotów w celu zagwarantowania bezpiecznej produkcji i wykorzystania odzyskanej wody. [Popr. 132]

1 Dz.U. C...

2 Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 353

3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 12 lutego 2019 r.

4 Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).

5 Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40).

6 COM(2012)0673

7 COM(2007)0414.

8 Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 33.

9 COM(2015)0614.

10 Dyrektywa (UE) ...j... w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. ...).

11 Dyrektywa Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r., Dz.U. L 181 z 4.7.1986, s. 6.

12 Dyrektywa Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotycząca ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego, Dz.U. L 375 z 31.12.1991, s. 1.

13 Dyrektywa Rady 98/83/WE z dnia 3 listopada 1998 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 330 z 5.12.1998, s. 32).

14 Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).

15 Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).

16 Rozporządzenie (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiające wymagania dotyczące higieny pasz (Dz.U. L 35 z 8.2.2005, s. 1).

17 Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1).

18 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1).

19 Dyrektywa 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. dotycząca zarządzania jakością wody w kąpieliskach i uchylająca dyrektywę 76/160/EWG (Dz.U. L 64 z 4.3.2006, s. 37).

20 Dyrektywa 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu (Dz.U. L 372 z 27.12.2006, s. 19).

21 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/105/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środowiskowych norm jakości w dziedzinie polityki wodnej, zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy Rady 82/176/EWG, 83/513/EWG, 84/156/EWG, 84/491/EWG i 86/280/EWG oraz zmieniająca dyrektywę 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 84).

środków spożywczych (Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1).

22 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 26 z 28.1.2012, s. 1).

23 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2073/2005 z dnia 15 listopada 2005 r. w sprawie kryteriów mikrobiologicznych dotyczących środków spożywczych (Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 1).

24 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz.U. L 364 z 20.12.2006, s. 5).

25 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy (Dz.U. L 54 z 26.2.2011, s. 1).

26 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/4/WE z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26).

27 Dz.U. L 124 z 17.5.2005, s. 4.

28 Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

29 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

30 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.449.219/2
• Rodzaj: Akt przygotowawczy
• Tytuł: Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 12 lutego 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... w sprawie minimalnych wymogów dotyczących ponownego wykorzystania wody.
• Data aktu: 12/02/2019
• Data ogłoszenia: 23/12/2020