Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 8 maja 2020 r. o wydanie opinii doradczej złożony przez Fürstlicher Oberster Gerichtshof w sprawie SMA SA i Société Mutuelle d'Assurance du Batiment et des Travaux Publics przeciwko Finanzmarktaufsicht (Sprawa E-5/20).

Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 8 maja 2020 r. o wydanie opinii doradczej złożony przez Fürstlicher Oberster Gerichtshof w sprawie SMA SA i Société Mutuelle d'Assurance du Batiment et des Travaux Publics przeciwko Finanzmarktaufsicht

(Sprawa E-5/20)

(2020/C 316/07)

(Dz.U.UE C z dnia 24 września 2020 r.)

W dniu 20 maja 2020 r. do kancelarii Trybunału EFTA wpłynął złożony dnia 8 maja 2020 r. przez Fürstlicher Oberster Gerichtshof (Książęcy Sąd Najwyższy) wniosek o wydanie przez Trybunał EFTA opinii doradczej w sprawie SMA SA i Société Mutuelle d'Assurance du Batiment et des Travaux Publics przeciwko Finanzmarktaufsicht w odniesieniu do następujących kwestii:

1. Czy dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Zbiór aktów prawnych EOG EWR- Rechtssammlung: załącznik IX - 1.01), w szczególności jej art. 27 i 28, oraz

dyrektywę Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającą dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie), oraz

drugą dyrektywę Rady z dnia 22 czerwca 1988 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług oraz zmieniającą dyrektywę 73/239/EWG (88/357/EWG), w szczególności jej art. 1 lit. b), art. 7 ust. 1 lit. od a) do c), art. 10, art. 11 ust. 7 oraz art. 21, oraz

pierwszą dyrektywę Rady z dnia 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (73/239/EWG), w szczególności jej art. 13 i 14,

należy interpretować w ten sposób, że przyznają one prawa wierzycielom nadzorowanego zakładu ubezpieczeń bezpośrednich, którzy nie są ubezpieczającymi, osobami ubezpieczonymi lub beneficjentami świadczeń oferowanych przez ten zakład ubezpieczeń lub innymi stronami umowy ubezpieczeniowej zawartej z tym zakładem ubezpieczeń; i którym - jako poszkodowanym osobom trzecim - również w innych przypadkach nie przysługuje wynikające ze stosunku ubezpieczeniowego bezpośrednie prawo pozwania tego zakładu; i których roszczenia są należne nie z powodu zawarcia umowy ubezpieczenia lub innej działalności w ramach ubezpieczenia bezpośredniego, do której mają zastosowanie wspomniane podstawy prawne; lecz których roszczeń (jak tych w przypadku podmiotów ubezpieczających osoby trzecie) dochodzi się jako roszczeń zwrotnych, w możliwie szerokim znaczeniu, bezpośrednio względem nadzorowanego zakładu ubezpieczeń; w tym sensie, że właściwy organ (jak w tym przypadku - pozwany) musi stosować środki nadzorcze w ramach wspomnianych dyrektyw, również w interesie wspomnianych wierzycieli i z uchybieniem właściwym zobowiązaniom wobec nich z tytułu wynikających strat.

2. Czy przepisy krajowe wdrażające prawo EOG cytowane w pierwszym pytaniu [skorygowane w stosunku do oryginału - czwarte pytanie] na mocy przepisów krajowych art. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1995 r. o nadzorze nad zakładami ubezpieczeń (Ustawa o nadzorze ubezpieczeń z 1995 r. Versicherungsaufsichtsgesetz; VersAG alt), art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o nadzorze nad zakładami ubezpieczeń (Ustawa o nadzorze ubezpieczeń z 2015 r. Versicherungsaufsichtsgesetz; VersAG neu) i art. 4 ustawy z dnia 18 czerwca 2004 r. o Urzędzie Nadzoru Finansowego (Ustawa o Urzędzie Nadzoru Finansowego Finanzmarktaufsichtsgesetz; FMAG) spełniają wymogi wdrożenia, a tym samym mogą być stosowane i interpretowane przez sądy krajowe w rozumieniu podstaw prawnych, o których mowa w orzecznictwie Trybunału EFTA, takich jak te, wymagane między innymi w sprawie E-3/15 Liechtensteinische Gesellschaft für Umweltschutz, pkt 33 i nast. oraz 74?

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2020.316.7
• Rodzaj: Informacja
• Tytuł: Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 8 maja 2020 r. o wydanie opinii doradczej złożony przez Fürstlicher Oberster Gerichtshof w sprawie SMA SA i Société Mutuelle d'Assurance du Batiment et des Travaux Publics przeciwko Finanzmarktaufsicht (Sprawa E-5/20).
• Data aktu: 08/05/2020
• Data ogłoszenia: 24/09/2020