Język postępowania: grecki(2020/C 161/50)
(Dz.U.UE C z dnia 11 maja 2020 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Republika Grecka (przedstawiciele: E. Tsaousi, E. Leftheriotou i A. Vasilopoulou)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącej odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi o uwzględnienie odwołania i uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 19 grudnia 2019 r. w sprawie Τ-14/18, którym została oddalona skarga Republiki Greckiej z dnia 16 stycznia 2018 r. zmierzająca do stwierdzenia nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/2014 z dnia 8 listopada 2017 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) [notyfikowanej jako dokument nr C(2017) 7263] (Dz.U. 2017, L 292, s. 61), uwzględnienie tej skargi i stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w części, w której z finansowania Unii Europejskiej zostały wyłączone niektóre wydatki Republiki Greckiej dokonane w zakresie pomocy obszarowej w odniesieniu do roku składania wniosków 2014, stanowiące 5 % łącznej kwoty wydatków poniesionych z tytułu pomocy na trwałe użytki zielone, czyli kwotę netto 12 482 555,68 EUR. Ponadto wnosi ona o obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania wnosząca je podnosi trzy zarzuty.
Mówiąc dokładniej, pierwszy zarzut odwołania dotyczy części zaskarżonego wyroku, w której Sąd oddalił argument przedstawiony przez Republikę Grecką na rozprawie przed Sądem odnoszący się do wyroku Trybunału w sprawie C-341/17 P ogłoszonego w dniu 15 maja 2019 r. W części pierwszej tego zarzutu wnosząca odwołanie powołuje się na naruszenie przepisów proceduralnych i prawa do skutecznej ochrony sądowej, gdyż w zaskarżonym wyroku Sąd oddalił wspomniany wyżej argument Republiki Greckiej jako niedopuszczalny, przedstawiając w tym względzie niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie. Część druga zarzutu drugiego dotyczy błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. 2 rozporządzenia nr 796/2004, jak również wewnętrznie sprzecznego i niewystarczającego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, jako że Sąd uznał za nieistotny dla sprawy argument Republiki Greckiej.
Zarzuty odwołania drugi i trzeci dotyczą części zaskarżonego wyroku, w której Sąd oddalił pozostałe zarzuty nieważności. Mówiąc dokładniej, w zarzucie drugim wnosząca odwołanie podnosi, że w zaskarżonym wyroku przeinaczono dowody przedstawione w toku postępowania, w szczególności pełną tabelę z obliczeniami zawierającą szacunki danych 79 664 rolników posiadających użytki zielone, którzy otrzymali pomoc, kwoty nienależycie wypłacone i kwoty odzyskane przez Republikę Grecką, co doprowadziło do naruszenia prawa oraz wewnętrznie sprzecznego i niewystarczającego uzasadnienia.
W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie twierdzi, że należy uchylić zaskarżony wyrok z powodu błędnej wykładni i błędnego zastosowania przepisów art. 31 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 1290/2005, art. 52 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 1306/2013 oraz art. 12 ust. 1-6 rozporządzenia delegowanego nr 907/2014, naruszenia wytycznych zawartych w dokumentach Komisji VI/5330797 i C(2015) 3675 final z dnia 8 czerwca 2015 r., naruszenia obowiązku uzasadnienia (art. 296 TFUE), błędnego zastosowania przepisów dotyczących przeprowadzania dowodu (rozdział ciężaru dowodu w taki sposób, że od Republiki Greckiej zażądano probatio diabolica), jak również błędnej wykładni i błędnego zastosowania zasad non venire contra factum proprium, ne bis in idem i ogólnej zasady proporcjonalności. Ponadto zdaniem wnoszącej odwołanie zaskarżony wyrok został uzasadniony w niewystarczający i wewnętrznie sprzeczny sposób.
