a także mając na uwadze, co następuje:(1) Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ("Traktat") zobowiązuje do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii. Założenie to należy realizować między innymi poprzez środki w dziedzinach weterynaryjnej i fitosanitarnej, mające bezpośrednio na celu ochronę zdrowia publicznego.
(2) Ponadto Traktat stanowi, że Unia ma przyczyniać się do zapewniania wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez środki, które przyjmuje w ramach urzeczywistniania rynku wewnętrznego.
(3) W prawodawstwie Unii przewidziano zbiór zharmonizowanych przepisów, aby zagwarantować, że żywność i pasze są bezpieczne i zdrowe, a działania, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo łańcucha żywnościowego lub ochronę interesów konsumentów w związku z żywnością i informacjami dotyczącymi żywności, są prowadzone zgodnie z określonymi wymogami. Przepisy Unii istnieją również w celu zapewnienia wysokiego poziomu zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, jak również dobrostanu zwierząt w całym łańcuchu żywnościowym oraz we wszystkich tych obszarach działalności, w których kluczowym celem jest zwalczanie zagrożenia rozprzestrzeniania się chorób zwierząt, mogących przenosić się w niektórych przypadkach na ludzi, lub organizmów szkodliwych stanowiących zagrożenie dla roślin lub produktów roślinnych, a także w celu zapewnienia ochrony środowiska przed ryzykiem, jakie mogą stwarzać organizmy zmodyfikowane genetycznie (GMO) oraz środki ochrony roślin. Przepisy Unii gwarantują także tożsamość i jakość materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin. Prawidłowe stosowanie wspomnianych przepisów, zwanych dalej "prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego", przyczynia się do funkcjonowania rynku wewnętrznego. [Popr. 2]
(4) Podstawowe przepisy Unii dotyczące prawa żywnościowego i paszowego określono w rozporządzeniu (WE) nr 178/ 2002 Parlamentu Europejskiego i Rady 4 . W uzupełnieniu do tych przepisów, bardziej szczegółowe prawo żywnościowe i paszowe obejmuje takie dziedziny, jak żywienie zwierząt, w tym pasze z zawartością substancji leczniczych, higienę żywności i pasz, choroby odzwierzęce, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych, zanieczyszczenia, kontrola i zwalczanie chorób zwierząt mających wpływ na zdrowie publiczne, etykietowanie pasz i żywności, środki ochrony roślin, dodatki do żywności i dodatki paszowe, witaminy, sole mineralne, pierwiastki śladowe i inne dodatki, materiały do kontaktu z żywnością, wymagania jakościowe i składowe, woda pitna, jonizacja, nowa żywność oraz GMO.
(5) Celem prawodawstwa Unii dotyczącego zdrowia zwierząt jest zapewnienie wysokich standardów zdrowia ludzi i zwierząt w Unii, racjonalny rozwój sektorów rolnictwa i akwakultury oraz zwiększenie wydajności. Prawodawstwo to jest konieczne, aby przyczynić się do osiągnięcia rynku wewnętrznego w odniesieniu do zwierząt i produktów zwierzęcych oraz w celu uniknięcia rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych potencjalnie niebezpiecznych dla Unii. Obejmuje ono takie obszary jak handel wewnątrzunijny, wprowadzanie na terytorium Unii, zwalczanie chorób, kontrole weterynaryjne oraz zgłaszanie chorób, a ponadto przyczynia się do zapewnienia bezpieczeństwa żywności i pasz.
(6) Artykuł 13 Traktatu stanowi, że zwierzęta są istotami zdolnymi do odczuwania. Prawodawstwo Unii dotyczące dobrostanu zwierząt zobowiązuje właścicieli zwierząt, posiadaczy zwierząt oraz właściwe organy do przestrzegania przepisów w zakresie dobrostanu zwierząt gwarantujących ich ludzkie traktowanie oraz oszczędzanie im niepotrzebnego bólu i cierpienia. Przepisy te oparte są na dowodach naukowych i mogą w pośredni sposób poprawić jakość i bezpieczeństwo żywności i pasz.
(7) Prawodawstwo Unii dotyczące zdrowia roślin reguluje wprowadzanie, zadomowienie się i rozprzestrzenianie agrofagów roślin, które to agrofagi nie występują lub nie są szeroko rozpowszechnione w Unii. Jego celem jest ochrona zdrowia upraw Unii oraz publicznych i prywatnych terenów zielonych oraz lasów przy jednoczesnej ochronie różnorodności biologicznej i środowiska w UE oraz zagwarantowanie jakości i bezpieczeństwa żywności i pasz wytworzonych z roślin.
(8) Prawodawstwo Unii dotyczące materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin reguluje produkcję z ukierunkowaniem na wprowadzanie do obrotu oraz wprowadzanie do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji gatunków roślin rolniczych, warzywnych, leśnych, owocowych i ozdobnych oraz winorośli. Celem tych przepisów jest zapewnienie tożsamości, zdrowia i jakości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin jego użytkownikom oraz wydajności, różnorodności, zdrowia i jakości łańcucha rolno-spożywczego, jak również przyczynianie się do ochrony różnorodności biologicznej i środowiska. [Popr. 3]
(9) Prawodawstwo Unii dotyczące produkcji ekologicznej oraz oznakowania produktów ekologicznych stanowi podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej, a jego celem jest przyczynianie się do ochrony zasobów naturalnych, różnorodności biologicznej i dobrostanu zwierząt, jak również rozwoju obszarów wiejskich.
(10) W prawodawstwie Unii dotyczącym systemów zapewniania jakości produktów rolnych i środków spożywczych wskazuje się produkty i środki spożywcze uprawiane i produkowane zgodnie z dokładnymi specyfikacjami przy jednoczesnym zachęcaniu do zróżnicowanej produkcji rolnej, ochronie nazw produktów oraz informowaniu konsumentów o szczególnej naturze produktów rolnych i środków spożywczych.
(11) Prawodawstwo Unii dotyczące łańcucha rolno-spożywczego opiera się na zasadzie, zgodnie z którą podmioty na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w ramach przedsiębiorstw znajdujących się pod ich kontrolą są odpowiedzialne za zapewnienie spełnienia wymów ustanowionych w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego oraz mających znaczenie dla prowadzonych przez nie działań.
(12) Za egzekwowanie prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego odpowiadają państwa członkowskie, których właściwe organy za pośrednictwem organizowanych kontroli urzędowych monitorują i weryfikują efektywność przestrzegania i egzekwowanie właściwych wymogów Unii.
(13) Rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 5 ustanowiono jednolite ramy prawne organizacji kontroli urzędowych. Ramy te przyczyniły się do istotnej poprawy efektywności kontroli urzędowych, egzekwowania prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego oraz poziomu ochrony przed ryzykiem dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, a także dobrostanu zwierząt w Unii, jak również poziomu ochrony środowiska przed ryzykiem, jakie mogą stwarzać GMO i środki ochrony roślin. Ponadto w rozporządzeniu zawarto skonsolidowane ramy prawne mające stanowić wsparcie zintegrowanego podejścia do przeprowadzania kontroli urzędowych w całym łańcuchu rolno-spożywczym.
(14) Prawodawstwo Unii dotyczące łańcucha rolno-spożywczego zawiera szereg przepisów, których egzekwowanie nie zostało uregulowane w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 lub zostało uregulowane jedynie częściowo. Szczegółowe zasady kontroli urzędowych zawarto zwłaszcza w prawodawstwie Unii dotyczącym materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 6 . Zakres stosowania rozporządzenia (WE) nr 882/2004 nie obejmował również w znacznym stopniu kwestii zdrowia roślin, a niektóre zasady kontroli urzędowych określono w dyrektywie Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie 7 . [Popr. 4]
(15) W dyrektywie Rady 96/23/WE 8 również określono bardzo szczegółowy zbiór przepisów ustanawiających m.in. minimalne częstotliwości przeprowadzania kontroli urzędowych oraz szczególne środki egzekucyjne, które należy przyjąć w przypadku niezgodności.
(16) Aby zracjonalizować oraz uprościć ogólne ramy prawne, dążąc jednocześnie do osiągnięcia celu poprawy regulacji, przepisy mające należy zapewnić większą integralność przepisów mających zastosowanie do kontroli urzędowych w konkretnych obszarach należy włączyć do jednolitych ram legislacyjnych dotyczących kontroli urzędowych, o ile przepisy te mają ten sam cel w odniesieniu do czynności kontrolnych. W tym celu należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 882/2004 oraz inne akty prawne regulujące obecnie kontrole urzędowe i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem. [Popr. 5]
(17) Celem niniejszego rozporządzenia jest ustanowienie zharmonizowanych ram Unii w zakresie organizacji kontroli urzędowych oraz czynności urzędowych innych niż kontrole urzędowe w całym łańcuchu rolno-spożywczym, z uwzględnieniem przepisów dotyczących kontroli urzędowych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 oraz we właściwym prawodawstwie sektorowym, jak również doświadczenia zdobytego w wyniku ich stosowania.
(18) Do celów weryfikowania zgodności z zasadami dotyczącymi wspólnej organizacji rynków produktów rolnych, takich jak rośliny uprawne, wino, oliwa z oliwek, owoce i warzywa, chmiel, mleko i przetwory mleczne, wołowina i cielęcina, mięso baranie i mięso kozie oraz miódu, już funkcjonuje już właściwie ustanowiony i określony system kontroli. Niniejsze rozporządzenie nie powinno zatem mieć zastosowania do weryfikacji zgodności z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 9 , z wyjątkiem części II tytuł II rozdział I powyższego rozporządzenia. [Popr. 6]
(19) Niektóre definicje określone obecnie w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 należy dostosować, aby uwzględnić szerszy zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, dostosować je do definicji określonych w innych aktach prawnych UE oraz doprecyzować lub w stosownych przypadkach zastąpić terminologię, której znaczenie różni się w zależności od sektora.
(20) Na mocy prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego właściwym organom państw członkowskich powierza się wykonanie specjalistycznych zadań związanych w szczególności z ochroną zdrowia zwierząt, zdrowia roślin oraz dobrostanu zwierząt i ochroną środowiska w odniesieniu do GMO oraz środków ochrony roślin, a także mających na celu zapewnienie tożsamości i wysokiej jakości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin. Zadania te odnoszą się do działań na rzecz interesu publicznego, które powinny być wykonywane przez właściwe organy państw członkowskich w celu eliminowania, zapobiegania rozprzestrzenianiu się lub ograniczania ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub dla środowiska. Działania te, obejmujące zatwierdzenie produktu, prowadzenie badań, nadzór i monitorowanie, w tym do celów epidemiologicznych, a także zwalczanie i ograniczanie rozprzestrzeniania się chorób oraz inne zadania związane z kontrolą chorób są regulowane przez te same przepisy sektorowe, które są egzekwowane w trakcie kontroli urzędowych. [Popr. 7]
(21) Państwa członkowskie powinny wyznaczać właściwe organy we wszystkich obszarach objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie są w najwłaściwszej pozycji do decydowania o tym, który właściwy organ lub które właściwe organy wyznaczyć w odniesieniu do każdego obszaru oraz na jakim poziomie administracyjnym, a ponadto powinny mieć także obowiązek wyznaczania pojedynczego organu, który w każdym z obszarów zapewnia właściwą koordynację wymiany informacji z właściwymi organami z innych państw członkowskich oraz z Komisją.
(22) Państwa członkowskie powinny mieć prawo do przekazywania wyznaczonym właściwym organom odpowiedzialności za kontrole urzędowe w zakresie przepisów Unii, w tym przepisów dotyczących gatunków obcych, których inwazyjny charakter może mieć szkodliwy wpływ na produkcję rolną lub środowisko, innych niż przepisy objęte zakresem niniejszego rozporządzenia.
(23) W celu przeprowadzania kontroli urzędowych ukierunkowanych na zweryfikowanie prawidłowego stosowania prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego oraz innych czynności urzędowych powierzonych organom państw członkowskich na mocy prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego państwa członkowskie powinny wyznaczać właściwe organy publiczne, które prowadzą działania w interesie publicznym, posiadają właściwe zasoby oraz wyposażenie, a także gwarantują bezstronność i profesjonalizm. Właściwe organy powinny zapewniać i zapewniają jakość, spójność i skuteczność kontroli urzędowych. Wyznaczony właściwy organ publiczny lub wyznaczone właściwe organy publiczne powinny posiadać właściwe zasoby oraz wyposażenie, a państwa członkowskie powinny móc gwarantować ich bezstronność i profesjonalizm poprzez zapewnienie ich niezależności od jakiegokolwiek podmiotu działającego w łańcuchu rolno-spożywczym. [Popr. 8]
(24) Prawidłowe stosowanie i egzekwowanie przepisów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia wymaga właściwej wiedzy zarówno na temat wspomnianych przepisów, jak i przepisów określonych w niniejszym rozporządzeniu. W związku z tym istotne jest, aby pracownicy przeprowadzający kontrole urzędowe oraz inne czynności urzędowe przechodzili regularne szkolenia w zakresie mającego zastosowanie prawodawstwa, zgodnie z obszarem swoich kompetencji, jak również w zakresie obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.
(24a) Audyty przeprowadzane przez właściwe organy lub na ich wniosek w celu zapewnienia przestrzegania niniejszego rozporządzenia mogą opierać się na normach międzynarodowych, jeżeli wymogi zawarte w tych normach są zgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia. [Popr. 9]
(25) Podmioty powinny mieć prawo do odwoływania się od decyzji wydanych przez właściwe organy, a także być informowane o posiadaniu takiego prawa. Właściwe organy informują podmioty o tym prawie. [Popr. 10]
(26) Właściwe organy powinny dopilnować, aby pracownicy odpowiedzialni za kontrole urzędowe nie ujawniali, poza wewnętrznym obowiązkiem sprawozdawczym, informacji uzyskanych w drodze przeprowadzania takich kontroli, ponieważ są one objęte tajemnicą służbową. O ile nie zachodzi nadrzędny interes uzasadniający ujawnienie, tajemnica służbowa powinna dotyczyć informacji, które mogłyby zaszkodzić realizacji celu inspekcji, dochodzeń lub audytów, ochronie interesów handlowych, a także ochronie postępowań sądowych i porad prawnych. Tajemnica służbowa nie powinna jednak uniemożliwiać właściwym organom ujawniania faktów dotyczących W przypadku podejrzenia zaistnienia niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub w przypadku innych ciężkich naruszeń prawa żywnościowego właściwe organy powinny podjąć odpowiednie kroki mające na celu poinformowanie opinii publicznej. Należy przy tym stosować zasadę proporcjonalności podjętych środków wobec rozmiaru naruszeń, szczególnie w odniesieniu do wskazywania nazwy produktu lub podmiotu, który dopuścił się naruszeń. Fakty dotyczące wyników kontroli urzędowych poszczególnych podmiotów mogą być publikowane w przypadku, gdy dany podmiot uzyskał pozwolenie na przedstawienie uwag na ich temat przed ujawnieniem, a uwagi te uwzględniono lub i udostępniono jednocześnie wraz z ujawnieniem informacji przez właściwe organy. Konieczność zachowania tajemnicy służbowej pozostaje bez uszczerbku dla obowiązku informowania opinii publicznej w przypadku zajścia uzasadnionych powodów, aby podejrzewać, że żywność lub pasza mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 178/2002. Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na obowiązek informowania opinii publicznej przez właściwe organy w przypadkach, w których zachodzą uzasadnione powody, aby podejrzewać, że żywność lub pasza mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, ani na prawo osób fizycznych do ochrony swoich danych osobowych, jak przewidziano w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 10 . [Popr. 11]
(27) Właściwe organy powinny przeprowadzać regularne kontrole urzędowe we wszystkich sektorach oraz w odniesieniu do wszystkich podmiotów, działań, zwierząt i towarów podlegających prawodawstwu Unii dotyczącemu łańcucha rolno-spożywczego. Właściwe organy powinny określić częstotliwość przeprowadzania kontroli urzędowych z uwzględnieniem konieczności dostosowania działań kontrolnych do rodzaju ryzyka oraz poziomu zgodności oczekiwanej w różnych sytuacjach. W niektórych przypadkach zgodnie z prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego kontrole urzędowe należy jednak przeprowadzać niezależnie od poziomu ryzyka lub przewidywanej niezgodności w celu wydania świadectwa lub poświadczenia urzędowego, które jest warunkiem wstępnym dla wprowadzenia do obrotu lub przemieszczania zwierząt lub towarów. W takich przypadkach częstotliwość przeprowadzania kontroli urzędowych zależy od konieczności przeprowadzenia certyfikacji lub wydania poświadczenia.
(28) Aby zapewnić skuteczność kontroli urzędowych w odniesieniu do weryfikacji zgodności, należy je przeprowadzać bez wcześniejszego uprzedzenia, chyba że charakter działań prowadzonych w ramach kontroli urzędowej tego wymaga, co ma miejsce zwłaszcza w przypadku działań audytowych.
(29) Kontrole urzędowe powinny być dokładne i skuteczne, a także zapewniać prawidłowe stosowanie prawodawstwa Unii. Biorąc pod uwagę, że kontrole urzędowe mogą stanowić obciążenie dla podmiotów, właściwe organy powinny organizować i przeprowadzać czynności w ramach kontroli urzędowych z uwzględnieniem interesów tych podmiotów oraz ograniczając wspomniane obciążenie do poziomu niezbędnego w celu przeprowadzenia efektywnych i skutecznych kontroli urzędowych.
(29a) Kontrole urzędowe powinny być przeprowadzane przez pracowników wolnych od konfliktu interesów, a w szczególności nieprowadzących, bezpośrednio lub przez współmałżonków, działalności gospodarczej podlegającej określonej kontroli urzędowej. [Popr. 12]
(30) Właściwe organy państw członkowskich powinny przeprowadzać kontrole urzędowe z zachowaniem takiego samego poziomu ostrożności, niezależnie od tego, czy egzekwowane przepisy mają zastosowanie do działań istotnych jedynie na terytorium danego państwa członkowskiego czy też do działań, które będą miały wpływ na zgodność z prawodawstwem Unii w odniesieniu do zwierząt i towarów, które mają zostać przemieszczone lub wprowadzone do obrotu w innym państwie członkowskim, czy też wywiezione poza Unię. W drugim przypadku właściwe organy mogą być także zobowiązane zgodnie z prawodawstwem Unii do sprawdzania zgodności zwierząt i towarów z wymogami ustanowionymi przez państwo trzecie przeznaczenia dla takich zwierząt lub towarów.
(31) W celu zapewnienia prawidłowego egzekwowania prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego właściwe organy powinny być uprawnione do przeprowadzania kontroli urzędowych na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji zwierząt i towarów, których dotyczą wspomniane przepisy. Aby zapewnić dokładność i skuteczność kontroli urzędowych, właściwe organy powinny być także uprawnione do przeprowadzania ich na wszystkich etapach produkcji i dystrybucji towarów, substancji, materiałów lub przedmiotów, których nie obejmuje zakres stosowania przepisów dotyczących łańcucha rolno-spożywczego (na przykład weterynaryjnych produktów leczniczych) na tyle, na ile jest to konieczne w celu pełnego zbadania możliwych naruszeń wspomnianych przepisów oraz zidentyfikowania przyczyny każdego takiego naruszenia.
(32) Właściwe organy prowadzą działania w interesie podmiotów i społeczeństwa, zapewniając zachowanie i zabezpieczenie wysokich norm ochrony ustanowionych w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego poprzez prowadzenie właściwych działań egzekucyjnych oraz zapewniając sprawdzanie zgodności z wspomnianymi przepisami w całym łańcuchu rolno-spożywczym poprzez przeprowadzanie kontroli urzędowych. Właściwe organy powinny w związku z tym odpowiadać przed podmiotami i społeczeństwem za efektywność i skuteczność przeprowadzanych przez nie kontroli urzędowych. Ponadto powinny one zapewniać dostęp do informacji na temat organizacji i przeprowadzania kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych, a także regularnie publikować informacje dotyczące kontroli urzędowych oraz ich wyników. Z zastrzeżeniem określonych warunków, właściwe organy powinny być także uprawnione do publikowania lub udostępniania informacji dotyczących ratingu poszczególnych podmiotów na podstawie wyników kontroli urzędowych.
(33) Niezmiernie ważne jest, aby właściwe organy zapewniały i weryfikowały skuteczność i spójność przeprowadzanych przez siebie kontroli urzędowych. W tym celu powinny one prowadzić działania w oparciu o pisemnie udokumentowane procedury oraz przekazywać szczegółowe informacje i instrukcje pracownikom zajmującym się przeprowadzaniem kontroli urzędowych. Ponadto powinny one dysponować właściwymi procedurami i mechanizmami pozwalającymi stale weryfikować, czy ich własne działania są skuteczne i spójne, a także przeprowadzać działania naprawcze w przypadku zidentyfikowania niedociągnięć.
(34) Aby ułatwić identyfikację niezgodności oraz usprawnić podjęcie działań naprawczych przez dany podmiot, wynik kontroli urzędowych w sprawozdaniu należy przedstawić w sprawozdaniu, którego kopię wyniki tych kontroli urzędowych, w których stwierdzono naruszenia obowiązujących przepisów. Kopię takiego sprawozdania należy także przekazać podmiotowi. Jeżeli w trakcie kontroli urzędowych wymagana jest stała lub regularna obecność pracowników właściwych organów celem monitorowania działań podmiotu, sprawozdanie z każdej poszczególnej inspekcji lub wizyty u podmiotu byłoby nieproporcjonalne. W takich przypadkach sprawozdania należy opracowywać z częstotliwością pozwalającą na regularne informowanie właściwych organów i podmiotu o poziomie zgodności oraz niezwłoczne powiadamianie o wszelkich zidentyfikowanych niedociągnięciach. Aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, powinno także wystarczyć przechowywanie wyników kontroli urzędowych w punktach kontroli granicznej we wspólnym zdrowotnym dokumencie wejścia. [Popr. 13]
(35) Podmioty powinny w pełni współpracować z właściwymi organami oraz organami delegowanymi w celu zapewnienia sprawnego przeprowadzania kontroli urzędowych oraz umożliwienia właściwym organom przeprowadzanie innych czynności urzędowych.
(36) W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się jednolite ramy prawne w zakresie organizacji kontroli urzędowych w celu zweryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi łańcucha rolno-spożywczego we wszystkich obszarach objętych takimi przepisami. W odniesieniu do niektórych z tych obszarów w prawodawstwie Unii określa się szczegółowe wymogi, których należy przestrzegać i które określają szczególne umiejętności i środki niezbędne do przeprowadzania kontroli urzędowych. Aby uniknąć różnicowania praktyk w zakresie egzekwowania, co mogłoby doprowadzić do nierówności pod względem ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt oraz - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - środowiska, zakłócić funkcjonowanie rynku wewnętrznego zwierząt i towarów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, a także zakłócić konkurencję, Komisja powinna mieć możliwość uzupełniania przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu poprzez przyjmowanie przepisów szczegółowych dotyczących kontroli urzędowych pozwalających na zaspokojenie potrzeb w zakresie kontroli przeprowadzanych w tych obszarach.
W przedmiotowych przepisach powinno się w szczególności ustanowić szczegółowe wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli urzędowych oraz minimalnych częstotliwości takich kontroli, szczegółowe lub dodatkowe środki w odniesieniu do tych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, które powinny zostać wprowadzone przez właściwe organy w związku z niezgodnością, szczegółowe obowiązki i zadania właściwych organów w uzupełnieniu do tych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz szczególne kryteria uruchamiania mechanizmów pomocy administracyjnej przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu. W innych przypadkach wspomniane dodatkowe przepisy mogą stać się konieczne w celu zapewnienia bardziej szczegółowych ram przeprowadzania kontroli urzędowych w odniesieniu do żywności i pasz, w przypadku pojawienia się nowych informacji na temat ryzyka dla zdrowia ludzi lub zwierząt, lub ryzyka dla środowiska związanego z GMO oraz środkami ochrony roślin, które wskazywałyby, że w przypadku braku powszechnych specyfikacji w zakresie przeprowadzania kontroli urzędowych w państwach członkowskich kontrole nie zapewniałyby oczekiwanego poziomu zabezpieczenia przeciwko ryzyku przewidzianego w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego.
(37) Właściwe organy powinny mieć możliwość oddelegowania innym organom niektórych powierzonych im zadań. Należy ustanowić właściwe warunki gwarantujące zachowanie bezstronności, jakości i spójności kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych. Organ delegowany powinien w szczególności posiadać akredytację zgodnie z normą ISO na prowadzenie inspekcji.
(38) W celu zapewnienia wiarygodności i spójności kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych w Unii metody stosowane do pobierania próbek oraz przeprowadzania analiz, badań i diagnoz laboratoryjnych powinny być zgodne z najnowocześniejszymi standardami naukowymi, zaspokajać szczególne potrzeby danego laboratorium w zakresie przeprowadzania analiz, badań i diagnoz, a także zapewniać ich poprawne i wiarygodne wyniki. Należy ustanowić jasne reguły wyboru stosowanej metody w przypadku, gdy dostępne są co najmniej dwie metody z różnych źródeł, takich jak Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO), Europejska i Śródziemnomorska Organizacja Ochrony Roślin (EPPO), Międzynarodowa konwencja ochrony roślin (IPCC), Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE), Unia Europejska oraz krajowe laboratoria referencyjne lub przepisy krajowe.
(39) Podmioty, których zwierzęta lub towary podlegają procedurze pobierania próbek, analizy, badania lub diagnozy w kontekście kontroli urzędowych, powinny mieć prawo złożenia wniosku o drugą ekspertyzę, która powinna obejmować pobranie drugiej próbki do celów powtórnej analizy, powtórnego badania lub powtórnej diagnozy, chyba że wspomniane pobranie drugiej próbki jest niemożliwe lub nieistotne pod względem technicznym. Byłoby tak w szczególności w przypadku, gdy częstość występowania zagrożenia jest wyjątkowo niska dla danego zwierzęcia lub towaru lub gdy jego dystrybucja jest szczególnie niewielka lub nieregularna. Z tego powodu w IPPC odrzuca się stosowanie powtórnych próbek do celów oceny występowania organizmów kwarantannowych w roślinach lub produktach roślinnych.
(40) W celu przeprowadzenia kontroli urzędowych wymiany handlowej odbywającej się za pośrednictwem internetu lub innych środków zdalnych właściwe organy powinny mieć możliwość uzyskania próbek poprzez składane anonimowo zamówienia (zwane także mystery shopping), w odniesieniu do których można następnie przeprowadzić analizę lub badanie, lub poddać je weryfikacji zgodności. Właściwe organy muszą podjąć wszelkie kroki, aby podmioty zachowały prawo do drugiej ekspertyzy.
(41) Laboratoria wyznaczone przez właściwe organy do przeprowadzania analiz, badań i diagnoz na podstawie próbek pobieranych w ramach kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych powinny dysponować wiedzą fachową, wyposażeniem, infrastrukturą oraz pracownikami, aby wykonywać wspomniane zadania zgodnie z najwyższymi standardami. W celu zapewnienia prawidłowych i wiarygodnych wyników laboratoria te powinny posiadać akredytację w zakresie stosowania metod zgodnie z normą EN ISO/IEC 17025 w sprawie "ogólnych wymagań dotyczących kompetencji laboratoriów badawczych i wzorcujących". Akredytacji powinna udzielać krajowa jednostka akredytująca działającą zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/ 2008 11 .
(42) Akredytacja jest wybranym instrumentem do zapewnienia działalności laboratoriów urzędowych na najnowocześniejszym poziomie, ale także złożonym i kosztownym procesem, który może powodować nieproporcjonalne obciążenia dla laboratorium w przypadkach, w których metoda analizy, badania lub diagnozy laboratorium jest szczególnie prosta do zastosowania i nie wymaga specjalistycznych procedur ani wyposażenia, jak w przypadku wykrywania włosieni krętych w ramach inspekcji, w przypadkach, w których przeprowadzane analizy lub badania dotyczą jedynie aspektów jakościowych materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz - w określonych warunkach - w przypadkach, w których laboratorium przeprowadza analizy, badania lub diagnozy jedynie w ramach innych czynności urzędowych, a nie w ramach kontroli urzędowych.
(43) Aby zapewnić stosowanie elastycznego i proporcjonalnego podejścia, w szczególności w odniesieniu do laboratoriów ds. zdrowia zwierząt lub zdrowia roślin, należy zapewnić przepis służący przyjmowaniu odstępstw dopuszczających, aby niektóre laboratoria nie były akredytowane w zakresie wszystkich stosowanych przez nie metod. Ponadto akredytacja laboratorium w zakresie wszystkich metod, które powinno ono stosować, pełniąc funkcję laboratorium urzędowego, może nie być natychmiast dostępna w niektórych przypadkach, gdy należy zastosować nowe lub niedawno zmodyfikowane metody, jak również w przypadkach pojawiającego się ryzyka lub w sytuacjach nadzwyczajnych. Pod pewnymi warunkami laboratoria urzędowe powinny mieć w związku z tym prawo przeprowadzania analiz, badań oraz diagnoz dla właściwych organów, zanim uzyskają właściwą akredytację.
(44) Kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia zgodności tych zwierząt i towarów z prawodawstwem mającym zastosowanie w Unii oraz w szczególności z przepisami ustanowionymi w celu ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt oraz środowiska, w odniesieniu do GMO oraz środków ochrony roślin w całej Unii. Przedmiotowe kontrole urzędowe należy przeprowadzać w stosownych przypadkach przed wprowadzeniem zwierząt lub towarów do swobodnego obrotu w Unii lub po takim wprowadzeniu. Kontrole urzędowe należy przeprowadzać z częstotliwością odpowiadającą w stosowny sposób ryzyku dla zdrowia, dobrostanu zwierząt oraz środowiska, jakie mogą stwarzać zwierzęta i towary wprowadzane na terytorium Unii, uwzględniając historię zgodności z wymogami przewidzianymi w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego, kontrole tych zwierząt i towarów już przeprowadzone w danych państwach trzecich oraz gwarancje udzielone przez dane państwo trzecie, że zwierzęta i towary przywożone do Unii spełniają wymogi ustanowione w prawodawstwie Unii.
(45) Ponieważ niektóre zwierzęta lub towary mogą stwarzać ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dla dobrostanu zwierząt lub dla środowiska, te zwierzęta lub towary należy poddawać szczególnym kontrolom urzędowym w trakcie ich wprowadzania na terytorium Unii. W obowiązujących przepisach Unii wymaga się, aby kontrole urzędowe były przeprowadzane na granicach Unii w celu zweryfikowania przestrzegania norm w zakresie zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt oraz dobrostanu zwierząt, mających zastosowanie do zwierząt, produktów pochodzenia zwierzęcego, materiałów biologicznych wykorzystywanych do rozrodu oraz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, a także spełniania wymogów fitosanitarnych przez rośliny i produkty roślinne. Częstsze kontrole przy wprowadzaniu na terytorium Unii przeprowadza się także w odniesieniu do niektórych innych towarów, w przypadku których wymaga tego pojawiające się lub znane ryzyko. W niniejszym rozporządzeniu należy przewidzieć specyfikę takich kontroli, regulowanych obecnie przepisami dyrektywy Rady 97/78/WE 12 , dyrektywy Rady 91/496/EWG 13 , dyrektywy Rady 2000/29/WE 14 oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 669/2009 15 .
(46) W celu zwiększenia skuteczności systemu kontroli urzędowych Unii, zapewnienia optymalnego podziału zasobów przeznaczonych na kontrole graniczne w ramach kontroli urzędowych, a także ułatwienia egzekwowania prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha żywnościowego należy ustanowić wspólny zintegrowany system kontroli urzędowych w punktach kontroli granicznej, zastępując obecne fragmentaryczne ramy kontroli, aby miał zastosowanie do wszystkich przesyłek, których kontrolę z uwagi na ryzyko, jakie mogą stwarzać, należy przeprowadzić przy ich wprowadzaniu na terytorium Unii.
(47) Kontrole urzędowe przeprowadzane w punktach kontroli granicznej powinny obejmować kontrole dokumentacji oraz tożsamości wszystkich przesyłek, a także kontrole fizyczne przeprowadzane z częstotliwością zależną od ryzyka, jakie stwarza każda przesyłka zwierząt lub towarów.
(48) Częstotliwość kontroli fizycznych należy określać i modyfikować w zależności od ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin lub dobrostanu zwierząt, lub - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - dla środowiska. Takie podejście powinno pozwolić właściwym organom na przeznaczenie zasobów kontroli na przypadki, w których ryzyko jest największe. Częstotliwość kontroli tożsamości powinna również podlegać zmniejszeniu lub ograniczać się do sprawdzenia urzędowej pieczęci przesyłki, gdy jest to uzasadnione mniejszym ryzykiem stwarzanym przez przesyłki wprowadzane na terytorium Unii. Należy stosować podejście oparte na ryzyku w odniesieniu do kontroli tożsamości i kontroli fizycznych poprzez pełne wykorzystywanie dostępnych zestawów danych i informacji, jak również komputerowych systemów gromadzenia danych oraz zarządzania nimi.
(49) W niektórych przypadkach oraz pod warunkiem zagwarantowania wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt, jak również ochrony środowiska w odniesieniu do GMO oraz środków ochrony roślin kontrole urzędowe przeprowadzane zwykle przez właściwe organy w punktach kontroli granicznej mogą być przeprowadzane w innych punktach kontroli lub przez inne organy.
(50) W celu zorganizowania skutecznego systemu kontroli urzędowych do przesyłek przywożonych z państw trzecich, w odniesieniu do których wymagane jest przeprowadzenie kontroli przy ich wprowadzeniu na terytorium Unii, należy dołączyć wspólny zdrowotny dokument wejścia (CHED) stosowany w celu wstępnego zgłoszenia przybycia przesyłek w punkcie kontroli granicznej, a także w celu zapisania wyniku przeprowadzonych kontroli urzędowych oraz decyzji podjętych przez właściwe organy w odniesieniu do przesyłki, której taki dokument towarzyszy. Ten sam dokument powinien zostać zastosowany przez podmiot w celu uzyskania odprawy celnej ze strony organów celnych po przeprowadzeniu wszystkich kontroli.
(51) Kontrole urzędowe zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich należy przeprowadzać w punktach kontroli granicznej wyznaczonych przez państwa członkowskie zgodnie ze zbiorem minimalnych wymogów. Należy cofnąć wyznaczenie takich jednostek lub zawiesić je w przypadku, gdy przestały one spełniać wspomniane wymogi lub gdy prowadzone przez nie czynności mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt lub - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - dla środowiska.
(52) W celu zagwarantowania jednolitego stosowania przepisów w zakresie kontroli urzędowych w odniesieniu do przesyłek przywożonych z państw trzecich należy ustanowić wspólne przepisy regulujące działania, jakie powinny wykonać właściwe organy i podmioty w przypadku podejrzenia niezgodności, a także w odniesieniu do przesyłek niezgodnych z przepisami oraz przesyłek mogących stwarzać ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, dobrostanu zwierząt lub - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - dla środowiska.
(53) Aby uniknąć niespójności lub dublowania działań związanych z kontrolami urzędowymi, umożliwić terminową identyfikację przesyłek podlegających kontrolom urzędowym w punktach kontroli granicznej, a także zagwarantować skuteczne przeprowadzanie kontroli, należy zapewnić współpracę i wymianę informacji wśród właściwych organów, organów celnych oraz innych odpowiednich organów zajmujących się przesyłkami przywożonymi z państw trzecich.
(54) Państwa członkowskie należy zobowiązać do zapewnienia stałej dostępności stosownych zasobów finansowych pozwalających na zatrudnienie odpowiednich pracowników oraz stosowne wyposażenie właściwych organów przeprowadzających kontrole urzędowe oraz inne czynności urzędowe. Chociaż podmioty są w głównej mierze odpowiedzialne za zapewnienie zgodności prowadzonych przez nie czynności z przepisami Unii dotyczącymi łańcucha rolno-spożywczego, stosowany przez nie w tym celu system własnych kontroli należy uzupełnić dedykowanym systemem kontroli urzędowych utrzymywanym przez każde państwo członkowskie w celu zapewnienia skutecznego nadzoru nad rynkiem w całym łańcuchu rolno-spożywczym. Wspomniany system jest z natury złożony i wymagający pod względem zasobów, w związku z czym należy mu zapewnić stabilny napływ zasobów do prowadzenia kontroli urzędowych w stopniu pozwalającym na zaspokajanie potrzeb wykonawczych w dowolnie wybranym momencie. Aby ograniczyć zależność systemu kontroli urzędowych od finansów publicznych, właściwe organy powinny móc pobierać opłaty lub wkłady na pokrycie kosztów ponoszonych przez nie przy przeprowadzaniu kontroli urzędowych u niektórych podmiotów oraz z tytułu niektórych czynności, w przypadku których prawodawstwo Unii dotyczące łańcucha rolno-spożywczego wymaga rejestracji lub wydania zatwierdzenia zgodnie z przepisami Unii dotyczącymi higieny żywności i pasz lub przepisami regulującymi kwestie zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin. Opłaty lub wkłady na pokrycie kosztów należy również pobierać od podmiotów, aby zrekompensować koszty kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu wydania świadectwa lub poświadczenia urzędowego, a także koszty kontroli urzędowych przeprowadzanych przez właściwe organy w punktach kontroli granicznej. [Popr. 14]
(55) Opłaty powinny obejmować koszty poniesione przez właściwe organy na przeprowadzanie kontroli urzędowych, nie powinny ich jednak przekraczać. Koszty takie należy obliczać na podstawie każdej konkretnej kontroli urzędowej lub na podstawie wszystkich kontroli urzędowych przeprowadzonych w określonym czasie. W przypadku gdy opłaty stosuje się na podstawie rzeczywistych kosztów poszczególnych kontroli urzędowych, podmioty zachowujące zgodność we wcześniejszych okresach powinny być mniej obciążane takimi opłatami niż podmioty niezachowujące zgodności, gdyż powinny podlegać rzadszym kontrolom urzędowym. Aby promować zachowywanie zgodności z prawodawstwem Unii przez wszystkie podmioty niezależnie od metody (opartej na faktycznych kosztach lub na stawce ryczałtowej) obranej przez poszczególne państwa członkowskie do obliczania opłat, w przypadku obliczania opłat na podstawie ogólnych kosztów poniesionych przez właściwe organy w określonym czasie oraz nakładania ich na wszystkie podmioty niezależnie od tego, czy podlegają one kontroli urzędowej w okresie referencyjnym, opłaty te należy obliczać w sposób nagradzający podmioty ze stałą pozytywną historią przestrzegania prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha żywnościowego.
(56) Należy zabronić bezpośrednich lub pośrednich zwrotów opłat pobranych przez właściwe organy, ponieważ działałoby to na niekorzyść podmiotów, które nie odnoszą korzyści ze zwrotu oraz mogłoby doprowadzić do ewentualnych zakłóceń konkurencji. W celu zapewnienia wsparcia dla mikroprzedsiębiorstw należy zwolnić je z uiszczania opłat pobieranych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(57) Finansowanie kontroli urzędowych poprzez opłaty pobierane od podmiotów powinno być w pełni przejrzyste, aby umożliwić obywatelom i przedsiębiorstwom zrozumienie metod i danych stosowanych w celu określenia opłat oraz uzyskanie informacji na temat sposobu wykorzystania przychodu z opłat.
(58) W przepisach Unii dotyczących łańcucha rolno-spożywczego określono przypadki, w których wprowadzaniu na rynek lub przemieszczaniu niektórych zwierząt lub towarów powinno towarzyszyć wydanie świadectwa urzędowego podpisanego przez urzędnika certyfikującego. Należy ustanowić wspólny zbiór przepisów określających obowiązki właściwych organów oraz urzędników certyfikujących w zakresie wydawania świadectw urzędowych, a także cechy, jakimi powinny się charakteryzować świadectwa urzędowe, aby zapewnić ich wiarygodność.
(59) W innych przypadkach przepisy wchodzące w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia stanowią, że wprowadzaniu na rynek lub przemieszczaniu określonych zwierząt lub towarów powinno towarzyszyć wydanie etykiety urzędowej, znaku urzędowego lub innego poświadczenia urzędowego przez podmioty pod nadzorem urzędowym właściwych organów lub przez same właściwe organy. Należy ustanowić minimalny zbiór przepisów zapewniający również wydawanie poświadczeń urzędowych zgodnie z właściwymi gwarancjami wiarygodności.
(60) Kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe należy przeprowadzać w oparciu o metody analiz, badań i diagnoz, które spełniają najnowocześniejsze standardy naukowe oraz zapewniają prawidłowe, wiarygodne i porównywalne wyniki w całej Unii. W związku z tym należy nieustannie poprawiać metody stosowane przez laboratoria urzędowe, jak również jakość i jednolitość danych uzyskiwanych przez nie w analizach, badaniach i diagnozach. W tym celu Komisja powinna mieć możliwość wyznaczania laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej oraz polegania na ich wsparciu w zakresie wiedzy fachowej we wszystkich tych obszarach łańcucha żywnościowego, w których niezbędne są precyzyjne i wiarygodne wyniki analiz, badań i diagnoz. Laboratoria referencyjne Unii Europejskiej powinny w szczególności dopilnować, by krajowe laboratoria referencyjne oraz laboratoria urzędowe otrzymywały aktualne informacje na temat dostępnych metod, organizować międzylaboratoryjne badania porównawcze i aktywnie w nich uczestniczyć oraz oferować kursy szkoleniowe dla krajowych laboratoriów referencyjnych lub laboratoriów urzędowych.
(60a) Rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 16 i 1831/2003 17 Parlamentu Europejskiego i Rady na laboratorium referencyjnym Unii Europejskiej odpowiedzialnym za żywność i pasze modyfikowane genetycznie oraz laboratorium referencyjnym Unii Europejskiej odpowiedzialnym za dodatki paszowe spoczywają odpowiednio określone obowiązki w ramach procedury udzielania zezwoleń dotyczących żywności i pasz modyfikowanych genetycznie lub dodatków paszowych, w szczególności w zakresie weryfikacji, oceny i zatwierdzenia trybu prowadzenia badań lub analiz zaproponowanego przez wnioskodawców. Z doświadczenia wynika, że wiedza i kompetencje w zakresie weryfikacji, oceny i zatwierdzenia trybu w kontekście procedury udzielania zezwoleń są kluczowe, aby zapewnić innowacyjny wkład wysokiej jakości w odniesieniu do skuteczności kontroli urzędowych. Laboratoria wyznaczone zgodnie z art. 32 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 oraz art. 21 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 powinny zatem funkcjonować jako laboratoria referencyjne Unii Europejskiej do celów niniejszego rozporządzenia. [Popr. 16]
(61) Do celów związanych z przeprowadzaniem kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych w zakresie produkcji i wprowadzania do obrotu materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, jak również dotyczących dobrostanu zwierząt, właściwe organy powinny mieć dostęp do aktualnych, wiarygodnych i spójnych danych technicznych, ustaleń z badań, nowych technik oraz wiedzy fachowej niezbędnych do celu prawidłowego stosowania prawodawstwa Unii mającego zastosowanie w tych obszarach. W tym celu Komisja powinna mieć możliwość wyznaczania ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej ds. materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz dobrostanu zwierząt, jak również polegania na ich fachowym wsparciu. [Popr. 17]
(62) Aby dążyć do realizacji celów niniejszego rozporządzenia oraz wnieść wkład w sprawne funkcjonowanie rynku wewnętrznego, zapewniając zaufanie konsumentów do tego rynku, należy zająć się w efektywny i spójny sposób brakami zgodności z prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha żywnościowego, które wymagają podjęcia działań egzekucyjnych w więcej niż jednym państwie członkowskim. System wczesnego ostrzegania o niebezpiecznej żywności i paszach (RASFF) ustanowiony w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 pozwala już właściwym organom na szybką wymianę i rozpowszechnianie informacji na temat poważnego, bezpośredniego lub pośredniego ryzyka dla zdrowia ludzi w odniesieniu do żywności lub pasz bądź poważnego ryzyka dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub dla środowiska w odniesieniu do pasz lub w przypadku oszustw w branży spożywczej, w celu umożliwienia wprowadzenia natychmiastowych środków służących wyeliminowaniu tego ryzyka tych zagrożeń. Instrument ten pozwala wprawdzie podejmować szybkie działania we wszystkich zainteresowanych państwach członkowskich w celu wyeliminowania określonego poważnego ryzyka w całym łańcuchu żywnościowym, jednak nie może służyć umożliwianiu udzielania wsparcia o charakterze transgranicznym ani prowadzenia transgranicznej współpracy między właściwymi organami, aby zapewnić skuteczne wykrywanie przypadków braków zgodności z prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego o wymiarze transgranicznym nie tylko w państwie członkowskim, w którym po raz pierwszy wykryto brak zgodności, ale także w państwie członkowskim będącym źródłem braku zgodności. W ramach pomocy i współpracy administracyjnej należy w szczególności umożliwić właściwym organom wymianę informacji, wykrywanie, prowadzenie dochodzeń oraz podejmowanie skutecznych oraz proporcjonalnych działań w celu ścigania naruszeń przepisów dotyczących łańcucha rolno-spożywczego na szczeblu transgranicznym. [Popr. 18]
(63) Należy zapewnić właściwe działania następcze w odniesieniu do wniosków o udzielenie pomocy administracyjnej oraz wszelkich powiadomień. W celu ułatwienia udzielania pomocy i prowadzenia współpracy administracyjnej państwa członkowskie powinny być zobowiązane do wyznaczania co najmniej jednej instytucji łącznikowej udzielającej pomocy i koordynującej przepływ informacji między właściwymi organami w różnych państwach członkowskich. Aby zoptymalizować i uprościć współpracę wśród państw członkowskich, Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze ustanawiające specyfikacje stosowanych narzędzi technicznych, procedury wymiany informacji między instytucjami łącznikowymi oraz standardowe formaty wniosków o udzielenie pomocy, powiadomień oraz odpowiedzi.
(64) Każde państwo członkowskie powinno być zobowiązane do wprowadzenia i regularnego aktualizowania wieloletniego krajowego planu kontroli obejmującego wszystkie obszary regulowane prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego oraz zawierającego informacje na temat struktury i organizacji systemu kontroli urzędowych danego państwa. Wspomniane wieloletnie krajowe plany kontroli są instrumentem, za pomocą którego każde państwo członkowskie powinno zapewniać przeprowadzanie kontroli urzędowych w oparciu o ryzyko oraz w sposób efektywny na całym swoim terytorium oraz w całym łańcuchu rolno-spożywczym, a także zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(65) Aby zagwarantować spójność i kompletność wieloletnich krajowych planów kontroli, państwa członkowskie powinny wyznaczyć pojedynczy organ odpowiedzialny za ich skoordynowane przygotowywanie i wdrożenie. W celu promowania spójnego, jednolitego i zintegrowanego podejścia do kontroli urzędowych Komisja powinna być uprawniona do przyjmowania przepisów dotyczących wieloletnich krajowych planów kontroli, w których należy zidentyfikować priorytety kontroli urzędowych, skuteczne procedury przeprowadzania kontroli, kryteria klasyfikacji ryzyka oraz wskaźniki wykonania na potrzeby przeprowadzenia oceny wieloletnich krajowych planów kontroli.
(66) Państwa członkowskie powinny być zobowiązane do przedkładania Komisji sprawozdania rocznego zawierającego informacje na temat czynności kontrolnych oraz realizacji wieloletnich krajowych planów kontroli. Aby ułatwić gromadzenie i przekazywanie porównywalnych danych, a następnie ich zestawianie w formie statystyk dla całej Unii oraz opracowywanie przez Komisję sprawozdań dotyczących funkcjonowania kontroli urzędowych w całej Unii, Komisja powinna mieć możliwość przyjmowania aktów wykonawczych w zakresie ustanawiania standardowych, wzorcowych formularzy sprawozdań rocznych.
(67) Eksperci Komisji powinni mieć możliwość przeprowadzania kontroli w państwach członkowskich w celu zweryfikowania stosowania prawodawstwa Unii oraz funkcjonowania krajowych systemów kontroli i właściwych organów. Kontrole Komisji powinny także służyć do badania i gromadzenia informacji na temat praktyk lub problemów związanych z egzekwowaniem prawa, sytuacji wyjątkowych oraz zmian w państwach członkowskich.
(68) Zwierzęta i towary pochodzące z państw trzecich muszą spełniać te same wymogi, które mają zastosowanie do zwierząt i towarów pochodzących z Unii, lub wymogi uznawane za przynajmniej równoważne pod względem celów, do jakich dąży się w przepisach Unii dotyczących łańcucha rolno-spożywczego. Zasadę tę zapisano w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym żywność i pasze przywożone do Unii są zgodne z właściwymi wymogami prawa żywnościowego UE lub z wymogami uznawanymi za przynajmniej im odpowiadające. Szczegółowe wymogi w zakresie stosowania tej zasady określono w przepisach Unii dotyczących środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zabraniających wprowadzania do Unii określonych organizmów szkodliwych, które nie występują lub występują jedynie w ograniczonym zakresie w Unii, w przepisach Unii ustanawiających wymogi w zakresie zdrowia zwierząt, zezwalających na wprowadzanie zwierząt oraz określonych produktów pochodzenia zwierzęcego do Unii jedynie z państw trzecich, które znajdują się w wykazie sporządzonym w tym celu, a także w przepisach Unii dotyczących organizacji kontroli urzędowych produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, które także przewidują sporządzenie wykazu państw trzecich, z których można wprowadzać do Unii takie produkty. W odniesieniu do materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin obowiązuje system równoważności, w ramach którego wydaje się upoważnienia dla państw trzecich, z których można przywozić materiał przeznaczony do reprodukcji roślin, oraz tworzy się wykazy tych państw.
(69) W celu zapewnienia zgodności zwierząt i towarów wprowadzanych na terytorium Unii z państw trzecich z wszystkimi wymogami ustanowionymi w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego lub z wymogami uznawanymi za równoważne, w uzupełnieniu do wymogów ustanowionych w przepisach Unii dotyczących środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, przepisów Unii ustanawiających wymogi w zakresie zdrowia zwierząt oraz przepisów Unii ustanawiających szczegółowe zasady higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego, aby zapewnić zachowanie zgodności z wymogami ustanowionymi w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego w odniesieniu do kwestii fitosanitarnych i weterynaryjnych, Komisja powinna mieć możliwość ustanawiania warunków wprowadzania zwierząt i towarów na terytorium Unii w zakresie niezbędnym do zapewnienia zgodności takich zwierząt i towarów z wszystkimi właściwymi wymogami prawodawstwa Unii dotyczącego łańcucha rolno-spożywczego lub z wymogami równoważnymi. Warunki te powinny mieć zastosowanie do zwierząt lub towarów bądź kategorii zwierząt lub towarów z wszystkich państw trzecich bądź z określonych państw trzecich lub ich regionów.
(70) W szczególnych przypadkach, w których istnieją dowody na to, że niektóre zwierzęta lub towary pochodzące z państwa trzeciego, grupy państw trzecich lub ich regionów stwarzają ryzyko dla zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin lub - w przypadku GMO oraz środków ochrony roślin - dla środowiska, lub w których istnieją dowody na to, że może dochodzić do powszechnego, poważnego braku zgodności z prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego, Komisja powinna mieć możliwość przyjęcia środków mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się takiego ryzyka.
(71) Przeprowadzanie skutecznych i efektywnych kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych, a ostatecznie bezpieczeństwo i zdrowie ludzi, zwierząt i roślin, a także ochrona środowiska zależą również od dostępności w organach kontrolnych dobrze wyszkolonych pracowników posiadających odpowiednią wiedzę na temat wszystkich kwestii istotnych dla prawidłowego stosowania prawodawstwa Unii. Komisja powinna zapewniać właściwe, dedykowane szkolenia mające na celu promowanie stosowania jednolitego podejścia do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przez właściwe organy. Aby promować wiedzę na temat prawodawstwa i wymogów Unii dotyczących łańcucha rolno-spożywczego w państwach trzecich, szkolenie takie należy również kierować do pracowników właściwych organów w państwach trzecich.
(72) W celu promowania wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk między właściwymi organami Komisja powinna mieć także możliwość organizowania we współpracy z państwami członkowskimi programów wymiany pracowników, którym powierza się zadania związane z przeprowadzaniem kontroli urzędowych lub innych czynności urzędowych.
(73) Do celów skutecznego przeprowadzania kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych ważne jest, aby właściwe organy w państwach członkowskich, Komisja oraz w stosownych przypadkach podmioty miały możliwość szybkiej i efektywnej wymiany danych oraz informacji związanych z kontrolami urzędowymi lub ich wynikami. W prawodawstwie Unii ustanowiono szereg systemów informacyjnych zarządzanych przez Komisję, których celem jest umożliwianie przetwarzania takich danych i informacji i zarządzania nimi za pośrednictwem powszechnych w całej Unii, komputerowych i internetowych narzędzi. Systemem ukierunkowanym na rejestrowanie i śledzenie wyników kontroli urzędowych jest zintegrowany skomputeryzowany system weterynaryjny (system TRACES), ustanowiony na mocy decyzji Komisji 2003/24/WE 18 i stosowany obecnie do zarządzania danymi i informacjami na temat zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego oraz prowadzonymi w odniesieniu do nich kontrolami urzędowymi. System ten należy zmodernizować i dostosować, tak aby umożliwić stosowanie go do wszystkich towarów, w odniesieniu do których w prawodawstwie Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego ustanowiono szczególne wymogi lub warunki kontroli urzędowych. Dedykowane systemy komputerowe istnieją także do celów prowadzenia szybkiej wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz Komisją na temat ryzyka, jakie może powstawać w łańcuchu żywnościowym, lub ryzyka dla zdrowia zwierząt i roślin. Na mocy rozporządzenia (WE) nr 178/2002 ustanowiono RASFF, w rozporządzeniu (UE) .../... * , ustanowiono system do celów powiadamiania i sprawozdawczości w odniesieniu do środków dotyczących chorób wymienionych w wykazie oraz przypadków oszustw w branży spożywczej, a w rozporządzeniu (UE) .../... * ustanowiono system zgłaszania i sprawozdawczości w odniesieniu do występowania agrofagów oraz system zgłaszania przypadków braku zgodności. Wszystkie takie systemy powinny działać w harmonijny, spójny sposób, w ramach którego wykorzystuje się synergie między różnymi systemami, unika dublowania, upraszcza obsługę tych systemów i czyni je bardziej skutecznymi. [Popr. 19]
(74) W celu wsparcia skuteczniejszego zarządzania kontrolami urzędowymi Komisja powinna ustanowić komputerowy system informacji integrujący i modernizujący w stosownych przypadkach wszystkie istotne, istniejące systemy informacji, który umożliwia stosowanie zaawansowanych narzędzi komunikacji i certyfikacji, a także najbardziej efektywne stosowanie danych i informacji związanych z kontrolami urzędowymi. W celu uniknięcia niepotrzebnego powielania się wymogów dotyczących informacji w projekcie takiego komputerowego systemu należy uwzględnić potrzebę zapewnienia, w stosownych przypadkach, kompatybilności takiego systemu komputerowego z innymi systemami informacji obsługiwanymi przez organy publiczne, które to systemy służą do wymiany lub udostępniania stosownych danych. Ponadto należy wprowadzić możliwość zastosowania podpisów elektronicznych w rozumieniu dyrektywy 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 19 zgodnie z Europejską agendą cyfrową.
(74a) W celu zminimalizowania obciążeń administracyjnych i kosztów kontroli oraz w celu umożliwienia Unii i jej państwom członkowskim skutecznej komunikacji elektronicznej w stosunkach handlowych z krajami trzecimi konieczne jest, aby w momencie wymiany świadectw elektronicznych i innych danych elektronicznych Komisja oraz właściwe organy państw członkowskich korzystały z ustandaryzowanego na poziomie międzynarodowym języka, struktury wiadomości i protokołów wymiany danych w oparciu o wytyczne dotyczące świadectw elektronicznych w ujednoliconym języku XML (Extensible Markup Language) konsorcjum World Wide Web (WC3), jak również z bezpiecznych mechanizmów wymiany między właściwymi organami, zgodnie z zaleceniami Centrum ONZ ds. ułatwień w handlu i elektronicznego biznesu (UN/CEFACT). [Popr. 20]
(75) Właściwe organy powinny prowadzić dochodzenia w sprawach, w których istnieje podejrzenie braku zgodności z prawodawstwem Unii dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego oraz - w przypadku potwierdzenia braku zgodności - ustalić jego źródło i zakres, jak również obowiązki podmiotów. Ponadto powinny one wprowadzać właściwe środki, aby zapewnić przeprowadzenie przez dane podmioty działań naprawczych w odniesieniu do zaistniałej sytuacji oraz zapobiec dalszym brakom zgodności.
(76) Weryfikacja zgodności z prawodawstwem dotyczącym łańcucha rolno-spożywczego poprzez kontrole urzędowe ma fundamentalne znaczenie dla zapewnienia skutecznej realizacji celów tego prawodawstwa w całej Unii. W niektórych przypadkach błędy w systemie kontroli państwa członkowskiego mogą w znacznym stopniu utrudnić realizację tych celów i doprowadzić do powstania ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin, dobrostanu zwierząt oraz - w przypadku GMO i środków ochrony roślin - dla środowiska, bez względu na zaangażowanie lub odpowiedzialność podmiotów czy innych osób, lub też prowadzić do sytuacji powstania poważnych, powszechnych braków zgodności z przepisami dotyczącymi łańcucha żywnościowego. W związku z tym Komisja powinna mieć możliwość reagowania w przypadku poważnych błędów w systemie kontroli danego państwa członkowskiego poprzez przyjmowanie środków mających na celu ograniczanie rozprzestrzeniania się lub eliminowanie tego ryzyka ze strony łańcucha rolno-spożywczego do czasu podjęcia niezbędnych działań przez dane państwo członkowskie w celu naprawienia błędu w systemie kontroli.
(77) Naruszenia przepisów powinny podlegać skutecznym, odstręczającym i proporcjonalnym sankcjom na szczeblu krajowym w całej Unii. Aby kary pieniężne mające zastosowanie do umyślnych naruszeń były wystarczająco odstręczające, należy je ustanawiać na poziomie, który umożliwi zrównoważenie co najmniej dwukrotnie wyższym od przewagi gospodarczej, do jakiej dążył sprawca poprzez naruszenie. Państwa członkowskie powinny być także zobowiązane do stosowania właściwych sankcji karnych lub kar administracyjnych lub obydwu tych środków w przypadkach, w których podmioty nie będą współpracować w trakcie kontroli urzędowych. [Popr. 21]
(77a) Należy uwzględniać szczególne potrzeby krajów rozwijających się, zwłaszcza krajów najsłabiej rozwiniętych, oraz wspierać je przy organizacji kontroli urzędowych, tak aby mogły spełniać warunki importu zwierząt i towarów do Unii. [Popr. 22]
(78) Niniejsze rozporządzenie obejmuje obszary, które są już objęte zakresem stosowania niektórych obecnie obowiązujących aktów prawnych. Aby uniknąć dublowania oraz ustanowić spójne ramy prawne, należy uchylić następujące akty prawne i zastąpić je przepisami określonymi w niniejszym rozporządzeniu: dyrektywę Rady 89/ 608/EWG 20 ; dyrektywę Rady 89/662/EWG 21 ; dyrektywę Rady 90/425/EWG 22 ; dyrektywę Rady 91/496/EWG; decyzję Rady 92/438/EWG 23 ; dyrektywę Rady 96/23/WE; dyrektywę Rady 96/93/WE 24 ; dyrektywę Rady 97/78/ WE oraz rozporządzenie (WE) nr 882/2004; oraz rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi 25 . [Popr. 23]
(79) W celu zapewnienia spójności zmianami należy objąć również następujące akty prawne: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 26 ; rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 27 ; rozporządzenie (WE) nr 396/ 2005 Parlamentu Europejskiego i Rady 28 ; rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 29 ; rozporządzenie (WE) nr 1069/2009; rozporządzenie Rady (WE) nr 1099/2009 30 ; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 31 ; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 32 ; dyrektywę Rady 98/58/WE 33 ; dyrektywę Rady 1999/74/WE 34 ; rozporządzenie (WE) nr 1829/2003; rozporządzenie (WE) nr 1831/2003; dyrektywę Rady 2007/43/WE 35 ; dyrektywę Rady 2008/119/WE 36 ; dyrektywę Rady 2008/120/ WE 37 ; dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE 38 . [Popr. 24]
(80) W rozporządzeniu (UE) nr .../... * przewidziano ramy finansowania przez Unię działań i środków w całym łańcuchu rolno-spożywczym w tych obszarach zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2014-2020. Celem niektórych z tych działań i środków jest udoskonalenie przeprowadzania kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych w Unii. Rozporządzenie (UE) nr .../... * należy zmienić w celu uwzględnienia zmian wprowadzonych na mocy niniejszego rozporządzenia do rozporządzenia (WE) nr 882/2004.
(81) Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu, aby dokonać zmian w odniesieniach do norm europejskich oraz w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia w celu uwzględnienia zmian legislacyjnych, technicznych oraz naukowych, jak również aby uzupełnić niniejsze rozporządzenie przepisami szczegółowymi regulującymi kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe w obszarach objętych zakresem jego zastosowania, w tym m.in. przepisami dotyczącymi kwalifikacji i szkolenia pracowników, dodatkowych obowiązków i zadań właściwych organów, przypadków, w których nie jest wymagana akredytacja laboratoriów, określonych wyłączeń z kontroli urzędowych na granicach, kryteriów stosowanych w celu określenia częstotliwości kontroli tożsamości i kontroli fizycznych, ustanawiania warunków, jakie muszą spełniać niektóre zwierzęta lub towary wprowadzane na terytorium Unii z państw trzecich, dodatkowych wymogów i zadań laboratoriów i ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej, dodatkowych wymogów dla krajowych laboratoriów referencyjnych, kryteriów klasyfikacji ryzyka i wskaźników wykonania wieloletnich krajowych planów kontroli oraz przepisów dotyczących planów awaryjnych dotyczących żywności i pasz przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002. Szczególnie ważne jest, aby Komisja w czasie prac przygotowawczych prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Podczas przygotowywania i opracowywania aktów delegowanych Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i właściwe przekazywanie odpowiednich dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
(82) Należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie wyznaczania laboratoriów referencyjnych Unii Europejskiej oraz ośrodków referencyjnych Unii Europejskiej ds. materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i ds. dobrostanu zwierząt, przyjmowania programu kontroli Komisji w państwach członkowskich oraz przeprowadzania częstszych kontroli urzędowych w przypadku naruszenia przepisów łańcucha rolno-spożywczego, które to kontrole wymagają skoordynowanej pomocy i działań następczych ze strony Komisji.
(83) Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze, aby zapewnić jednolite warunki wdrożenia niniejszego rozporządzenia, w tym m.in. zasad i warunków dotyczących audytów, formatów świadectw i innych dokumentów, ustanowienia komputerowego systemu zarządzania informacjami, współpracy między podmiotami i właściwymi organami oraz wśród właściwych organów, organów celnych i innych organów, metod pobierania próbek oraz prowadzenia analiz, badań i diagnoz laboratoryjnych, jak również ich zatwierdzania i interpretacji, identyfikowalności, tworzenia wykazów produktów lub towarów podlegających kontrolom, jak również tworzenia wykazów państw lub regionów, które mogą wywozić niektóre zwierzęta i towary do Unii, wstępnego zgłaszania przesyłek, wymiany informacji, punktów kontroli granicznej, izolacji i kwarantanny, zatwierdzania kontroli przedwywozo-wych przeprowadzanych przez państwa trzecie, środków mających ograniczać rozprzestrzenianie się ryzyka lub powstrzymywać powszechne, poważne braki zgodności w związku z określonymi zwierzętami lub towarami pochodzącymi z państwa trzeciego lub jego regionu, uznawania państw trzecich lub regionów, które zapewniają gwarancje odpowiadające tym stosowanym w Unii, oraz jego uchylania, działań szkoleniowych oraz programów wymiany pracowników wśród państw członkowskich. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 39 .
(84) Ponieważ państwa członkowskie nie mogą osiągnąć w wystarczający sposób celu niniejszego rozporządzenia, tj. zapewnienia zharmonizowanego podejścia w odniesieniu do kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych przeprowadzanych, aby zapewnić stosowanie przepisów Unii dotyczących łańcucha rolno-spożywczego, natomiast, ze względu na skutek, złożoność, transgraniczny i międzynarodowy charakter tego celu, można go lepiej realizować na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości, jak stanowi art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną we wspomnianym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
* Numer rozporządzenia ustanawiającego przepisy dotyczące zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha pokarmowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt, oraz odnoszącymi sie do zdrowia roślin i roślinnego materiału reprodukcyjnego.
1 Dz.U. C 67 z 6.3.2014, s. 166.
2 Dz.U. C 114 z 15.4.2014, s. 96.
3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 15 kwietnia 2014 r.
4 Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1).
5 Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1).
6 Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.
7 Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1.
8 Dyrektywa Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającej dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10).
9 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ("rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku") (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).
10 Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
11 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającym rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30).
12 Dyrektywa Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9).
13 Dyrektywa Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/ 675/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, s. 56).
14 Dyrektywa Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz.U. L 169 z 10.7.2000, s. 1).
15 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 669/2009 z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększonego poziomu kontroli urzędowych przywozu niektórych rodzajów pasz i żywności niepochodzących od zwierząt i zmieniającego decyzję 2006/504/WE (Dz.U. L 194 z 25.7.2009, s. 11).
16 Rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1).
17 Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 29).
18 Decyzja Komisji 2003/24/WE z dnia 30 grudnia 2002 r. dotycząca opracowania zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego (Dz.U. L 8 z 14.1.2003, s. 44).
* Numer, data, tytuł oraz, w przypisie, odniesienie do publikacji w Dz.U. rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
**) Numer, data, tytuł oraz, w przypisie, odniesienie do publikacji w Dz.U. rozporządzenia w sprawie środków ochrony przed agrofagami roślin.
19 Dyrektywa 1999/93/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnotowych ram w zakresie podpisów elektronicznych (Dz.U. L 13 z 19.1.2000, s. 12).
20 Dyrektywa Rady 89/608/EWG z dnia 21 listopada 1989 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania ustawodawstwa dotyczącego spraw weterynaryjnych i zootechnicznych (Dz.U. L 351 z 21.12.1989, s. 34).
21 Dyrektywa Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 13).
22 Dyrektywa Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotycząca kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 29).
23 Decyzja Rady 92/438/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. w sprawie komputeryzacji weterynaryjnych procedur przywozowych (Projekt SHIFT), zmieniającą dyrektywy 90/675/EWG, 91/496/EWG, 91/628/EWG i decyzję 90/424/EWG oraz uchylającą decyzję 88/192/ EWG (Dz.U. L 243 z 25.8.1992, s. 27).
24 Dyrektywa Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (Dz.U. L 13 z 16.1.1997, s. 28).
25 Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 206.
26 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiające zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1).
27 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas transportu i związanych z tym działań oraz zmieniające dyrektywy 64/432/EWG i 93/119/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 1255/97 (Dz.U. L 3 z 5.1.2005, s. 1).
28 Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz.U. L 70 z 16.3.2005, s. 1).
29 Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).
30 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania (Dz.U. L 303 z 18.11.2009, s. 1).
31 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1).
32 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).
33 Dyrektywa Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotycząca ochrony zwierząt hodowlanych (Dz.U. L 221 z 8.8.1998, s. 23).
34 Dyrektywa Rady 1999/74/WE z dnia 19 lipca 1999 r. ustanawiająca minimalne normy ochrony kur niosek (Dz.U. L 203 z 3.8.1999, s. 53).
35 Dyrektywa Rady 2007/43/WE z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie ustanowienia minimalnych zasad dotyczących ochrony kurcząt utrzymywanych z przeznaczeniem na produkcję mięsa (Dz.U. L 182 z 12.7.2007, s. 19).
36 Dyrektywa Rady 2008/119/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiająca minimalne normy ochrony cieląt (Dz.U. L 10 z 15.1.2009, s. 7).
37 Dyrektywa Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiająca minimalne normy ochrony świń (Dz.U. L 47 z 18.2.2009, s. 5).
38 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).
* Numer, data, tytuł oraz, w przypisie, odesłanie do publikacji w Dz.U. rozporządzenia ustanawiającego przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.
**) Numer rozporządzenia ustanawiającego przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin.
39 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s.13).
40 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE z dnia 22 września 2010 r. w sprawie ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych (Dz.U. L 276 z 20.10.2010, s. 33).
41 Dyrektywa 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1).
* Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
**) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
***) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
42 Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55).
* Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
**) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
***) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
43 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).
44 Rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1).
* Numer rozporządzenia o środkach ochrony przeciwko agrofagom roślin.
**) Numer rozporządzenia o środkach ochrony przeciwko agrofagom roślin.
45 Dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylająca dyrektywę Rady 90/220/EWG (Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1).
46 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2075/2005 z dnia 5 grudnia 2005 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włosieni (Trichinella) w mięsie (Dz.U. L 338 z 22.12.2005, s. 60).
* Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
**) Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
***) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
47 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003 (Dz.U. L 178 z 28.6.2013, s. 1).
* Numer niniejszego rozporządzenia.
48 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).
49 Rozporządzenie (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiające wymagania dotyczące higieny pasz (Dz.U. L 35 z 8.2.2005, s. 1).
* Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
**) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
* Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
**) Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
***) Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
****) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
50 Decyzja Rady 90/424/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie weterynarii mogą otrzymać wkład finansowy Unii (Dz.U. L 224 z 18.8.1990, s. 19).
51 Rozporządzenie Komisji (UE) nr 16/2011 z dnia 10 stycznia 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze dla systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (Dz.U. L 6 z 11.1.2011, s. 7).
* Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
**) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
* Numer rozporządzenia w sprawie zdrowia zwierząt.
**) Numer rozporządzenia w sprawie środków ochrony przeciwko agrofagom roślin.
* Data wejścia w życie niniejszego aktu zmieniającego.
52 Rozporządzenie (WE) nr 110/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16).
* Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia plus 1 rok.
**) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia plus 3 lata.
***) Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia plus 3 lata.
* Numer niniejszego rozporządzenia.
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Dz.U. L ... z ..., s. ...
* Numer rozporządzenia w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin.
