Istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy zbiornik na gaz płynny stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, czy też zbiornik ten jest urządzeniem technicznym, które nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W przedmiotowej sprawie burmistrz określił spółce podatek od nieruchomości uznając, że posadowione na terenie gminy zbiorniki na gaz płynny (LPG), których właścicielem jest spółka, są budowlą. Z burmistrzem zgodziło się też Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Według Kolegium za urządzenie budowlane należy uznać urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne. A przedmiotowy zbiornik jest związany z obiektem budowlanym, wykorzystywany jest, jako element instalacji grzewczej budynku, a więc zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Według organu celem zamontowania zbiornika LPG było magazynowanie gazu płynnego wykorzystywanego przez instalację grzewczą domu. Zbiornik stanowi zatem uzupełnienie instalacji grzewczej. Bez znaczenia dla ustalenia obowiązku opodatkowania jest natomiast fizyczne usytuowane zbiornika. Nie jest istotne, czy zbiornik znajduje się na zewnątrz budynku, czy też stanowi jeden obiekt budowlany wraz z budowlą.

Spółka nie zgodziła się ze stanowiskiem organów, że zbiornik na gaz płynny stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Zdaniem Spółki, prawidłowa wykładnia art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego prowadzi do wniosku, że urządzenie techniczne może być uznane za urządzenie budowlane tylko wtedy, gdy jest trwale i nieprzemijająco związane z obiektem budowlanym, stanowiąc część składową takiego obiektu.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu rację mają organu podatkowe. Sąd powołał się tu na wcześniejsze orzeczenia NSA, w których przesądzono o klasyfikacji, jako budowli stacji zgazowania skroplonego gazu ziemnego LNG.

Sąd zauważył, że budowlą na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Całość techniczno-użytkowa dotyczy wszystkich składników budowli, które są ze sobą powiązane po to, aby budowla mogła być wykorzystana do prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Przyjęcie przez ustawodawcę podatkowego, że budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego oznacza, iż opodatkowaniu podlegać będzie zarówno zbiornik, fundament, na którym jest on posadowiony, jak i związana z nim instalacja. Jest to bowiem całość techniczno-użytkowa. Nie można instalacji zbiornikowej na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości "rozbijać" na części budowlane i techniczne, skoro istotą obiektu budowlanego jest jego kompletność.

Zbiornik na gaz płynny jest bez wątpienia jednym z elementów instalacji grzewczej danego budynku - instalacji zbiornikowej. Nie jest on jednak techniczne związany z tym budynkiem, lecz tylko funkcjonalnie. Jest to odrębny od budynku obiekt budowlany. W żadnym wypadku nie można go traktować, jako instalacji wewnętrznej budynku. Instalacja wewnętrzna budynku kończy się na ścianie zewnętrznej budynku. Na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości deklarowane do opodatkowania powinny być więc wszystkie elementy instalacji zbiornikowej. Nie podlegają natomiast opodatkowaniu elementy instalacji gazowej znajdujące się wewnątrz budynku. Stanowią one część składową budynku.

Według sądu niedopuszczalny byłby rezultat wykładni przepisów mających zastosowanie w sprawie, który powodowałby uniknięcie opodatkowania części budowli na skutek możliwego demontażu zbiornika, czy kwestii własnościowych zbiornika i pozostałych elementów budowli. Przy czym jak wyżej wskazano budowlą jest także sam zbiornik.

Wyrok NSA z 4 lutego 2016 r., sygn. akt II FSK 3328/13