Jeśli chodzi o nowelizację ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to przewiduje ona możliwość złożenia jednego zamiast czterech wniosków w celu rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zgodnie z nowelizacją, urząd gminy (lub KRS, w przypadku spółek), do którego złożony zostanie wniosek o rejestrację firmy, prześle dane przedsiębiorcy do urzędu skarbowego, urzędu statystycznego i ZUS. Wystarczy złożyć wniosek drogą papierową lub elektroniczną i można rozpocząć działalność gospodarczą nie czekając na numer NIP czy REGON. Zmniejszona została też liczba stron formularza - z 10 do 2 stron.
W związku z wejściem w życie nowego systemu rejestracji firm, Ministerstwo Gospodarki przygotowało poradniki dla gmin i wnioskodawców oraz uruchomiło infolinię.

Wiceminister gospodarki Adam Szejnfeld powiedział, że celem rządu jest docelowe wdrożenie systemu „zero okienka”, czyli takiego rozwiązania, w którym kazdy, nie odwiedzając żadnego urzędu, żadnego okienka będzie mógł rozwiązywać swoje sprawy, m.in. zakładać firmy i zmieniać zakres ich działalności. System taki ma ruszyć w lipcu 2011 r.

31 marca br. weszły również w życie przepisy znowelizowanej ustawy – Prawo upadłościowe i naprawcze, przewidujące tzw upadłość konsumencką na skutek długotrwałej choroby, nieszczęśliwego wypadku, czy też niezawionej utraty pracy.

W myśl znowelizowanych przepisów upadłość mogą ogłosić osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które stały się niewypłacalne na skutek wyjątkowych i niezależnych od nich okoliczności - np. długotrwałej choroby czy niezawinionej utraty pracy. Upadłość ogłasza sąd, a polega ona na likwidacji majątku dłużnika w celu jego spieniężenia i spłaty zobowiązań finansowych. W przypadku, gdy do pokrycia zobowiązań niezbędna jest sprzedaż nieruchomości dłużnika, sąd wydzieli z tej kwoty sumę pozwalającą konsumentowi na wynajmowanie mieszkania przez rok. Konsument może ogłosić upadłość jeden raz w ciągu 10 lat.

Ustawa gwarantuje również ochronę praw wierzycieli. Jeżeli sprzedaż majątku nie wystarczy do spłacenia wszystkich wierzytelności, sąd będzie, na wniosek dłużnika, orzekał o planie ich spłat w ciągu pięciu lat. Zakres spłat będzie zależeć m. in. od zarobków zadłużonej osoby, możliwości spłaty czy wysokości wierzytelności. Ponadto w tym czasie dłużnik nie będzie mógł zaciągać nowych pożyczek, kredytów czy robić zakupów na raty. Konsument będzie również musiał składać coroczne sprawozdania z wykonania planu spłat wierzycieli, o osiągniętych przychodach i nabytych składnikach majątkowych w roku poprzednim.

Ustalone przez sąd wierzytelności nie będą mogły ulec zmniejszeniu - dopuszczalne są jedynie modyfikacje planu spłaty w razie przejściowych kłopotów uniemożliwiających dłużnikowi spłatę. W takim wypadku sąd będzie mógł przedłużyć okres spłaty, ale nie dłużej niż o dwa lata. Zakres spłat będzie za to mógł ulec zwiększeniu - w razie poprawy sytuacji materialnej konsumenta, ale tylko gdy taka poprawa nie jest wynikiem zwiększenia jego wynagrodzenia lub dochodów z działalności zarobkowej.

Możliwość ogłoszenia upadłości przez osoby fizyczne funkcjonuje w wielu krajach Unii Europejskiej (m.in. w Niemczech, Francji, Finlandii, Belgii, Irlandii, Hiszpanii, Luksemburgu czy Holandii). Ze względu na brak jednolitej unijnej regulacji dotyczącej tego zagadnienia, rozwiązania przyjęte w poszczególnych krajach różnią się od siebie. Ich cechą wspólną jest sądowy tryb postępowania.

Konsument, które chce skorzystać z nowych możliwości powinien pamiętać:
- wniosek: osoba, która chce ogłosić upadłość konsumencką powinna złożyć wniosek w sądzie rejonowym. Powinny się w nim znaleźć m.in. następujące informacje: imię i nazwisko dłużnika, miejsce zamieszkania, wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie. Opłata za złożenie wniosku wynosi 200 zł;
- ogłoszenie bankructwa: sąd, ogłaszając upadłość dłużnika, informuje o tym opinię publiczną przez: wywieszenie informacji w swoim budynku, a także zamieszczając ogłoszenie w prasie ogólnopolskiej;
- sprzedaż majątku: licytację majątku dłużnika przeprowadza syndyk - z uzyskanych w ten sposób pieniędzy spłaci zaciągnięte długi. Może się jednak okazać, że do spłaty wierzycieli niezbędna będzie sprzedaż mieszkania - wtedy sąd wydzieli odpowiednią kwotę, która pokryje koszty wynajmu odpowiedniego mieszkania przez rok. Resztę pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży przekaże wierzycielom;
- plan spłat: jeżeli kwota uzyskana z licytacji nie wystarcza na pokrycie wszystkich długów, sąd ustala plan ich spłaty - nie dłuższy jednak niż 5 lat. Sąd określa również kwotę długu, która zostanie umorzona wtedy, gdy dłużnik wykona cały plan spłat. Przez cały okres spłaty dłużnik składa sprawozdania z jego realizacji;
- oddłużenie: dłużnik zostaje oczyszczony z długów po wykonaniu wszystkich zobowiązań.