Stosownie do art. 239a Ordynacji podatkowej decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Uregulowana w powołanym przepisie niewykonalność decyzji nieostatecznej oznacza jedynie, iż należność wynikająca z takiej decyzji nie może być dochodzona w drodze egzekucji administracyjnej na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Przepis ten nie stoi na przeszkodzie stosowaniu instytucji zaliczenia nadpłaty uregulowanej w art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej , który nakłada na organ podatkowy obowiązek zaliczenia w pierwszej kolejności nadpłaty na poczet zaległości podatkowych Oznacza to, że w okresie niewykonywania decyzji nieostatecznej organ podatkowy ma obowiązek dokonać zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowej wynikającej z takiej decyzji.
Ministerstwo, monitorując orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie, dostrzega jednak, że prezentowany w nim jest również pogląd odmienny, dlatego zwróciło się do prezesa NSA z prośbą o rozważenie wystąpienia z wnioskiem o podjęcie w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów uchwały abstrakcyjnej.
Zdaniem resortu, na dzień dzisiejszy nie może być mowy o ugruntowanym orzecznictwie, które świadczyłoby o wadliwym stosowaniu przez organy podatkowe art. 239a Ordynacji podatkowej i które mogłoby być uwzględnione przy wydawaniu ewentualnej interpretacji ogólnej. Również podjęcie inicjatywy legislacyjnej w zakresie ewentualnej nowelizacji tego przepisu resort uzależnia od treści przyszłej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Przywołane akty prawne:
Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 t.j.)