W przedmiotowej sprawie organ podatkowy orzekł o odpowiedzialności podatkowej spółki, jako płatnika w związku z niedopełnieniem obowiązków obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Organ ten uznał, że przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 9 ustawy o PIT są ponoszone przez płatnika wydatki na rzecz osób fizycznych na podstawie zawartych z nimi umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, związane z eksploatacją samochodów służbowych, telefonów komórkowych, komputerów i że stanowią element ich dodatkowego wynagrodzenia.
Zdaniem spółki, wykładnia organu podatkowego narusza sens frazy "otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika", określonej w art. 11 ustawy o PIT, która oznacza tyle co "dokonane na rzecz - powodujące korzyść podatnika". A według spółki jej współdziałanie nie prowadziło w jakimkolwiek sensie do wzbogacenia usługodawców.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego skoro zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodem jest określone w kontrakcie wynagrodzenie za wykonywanie określonych czynności, jak również wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, to wydatki uznane za elementy dodatkowego wynagrodzenia osoby zarządzającej spółką (w rozpatrywanym przypadku koszty, jakie spółka ponosi w związku z eksploatacją środków majątkowych udostępnionych zleceniobiorcom, tj. samochodów, komputerów i telefonów), stanowią przychody w rozumieniu art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, a ich wielkość wpływa na kształt podstawy opodatkowania osoby zarządzającej spółką. Wskazane wydatki odpowiadają bowiem pracy menedżera wykonywanej na podstawie zawartej umowy o zarządzaniu przedsiębiorstwem.
Wyrok NSA z 6 grudnia 2012 r., II FSK 709/11