Sporną kwestią pomiędzy stronami jest odmowa uznania uprawnień podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów według zasad przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci jak też zastosowania ulgi z tytułu wychowania dzieci.

Z treści art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o PIT wynika, że na wniosek podatnika z preferencyjnego sposobu opodatkowania mogą skorzystać osoby, których dzieci w danym roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ustawy o PIT w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zdaniem organu zapis "nie uzyskania dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b" oznacza kategorię dochodów, które należy uwzględniać przy ustalaniu kwoty, której przekroczenie nie pozwala na skorzystanie z ulgi, natomiast według podatnika powyższy zapis oznacza dochód stanowiący podstawę obliczenia podatku, czyli kwotę dochodu pomniejszoną o odliczenia określone w art. 26 ustawy o PIT.

Zdaniem WSA w Kielcach, do którego trafiła sprawa, należy podzielić stanowisko podatnika. Nie można się bowiem zgodzić z organem, że pojęcie dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ustawy o PIT, którym posługuje się przepis art. 6 ust 4 pkt 3 jest tożsame z pojęciem dochodu w rozumieniu art. 9 ust 2. Przepis art. 9 ust 2 zawiera definicję dochodu określonego, jako różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu. Organ dokonując wykładni art. 6 ust 4 pkt 3 pomija fakt, że warunek preferencyjnego opodatkowania "nie uzyskania dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub 30b" należy rozpatrywać w powiązaniu z limitem dochodu przekroczenie, którego skutkuje utratą ulgi. Ustalenie, czy dochód, jaki osiągnęło dziecko podatnika nie przekracza progu określonego w art. 6 ust 4 pkt 3 wymaga, wobec treści art. 27 ustawy o PIT, odniesienia stawki podatkowej do podstawy opodatkowania.

Przepis art. 27 ustanawia ogólną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych poprzez wskazanie podstawy opodatkowania i stawek podatku, należny podatek jest bowiem iloczynem stawki podatkowej i podstawy opodatkowania. Odesłanie do art. 27 oznacza zatem opodatkowanie nie tylko przy zastosowaniu skali podatkowej, ale także podstawy obliczenia podatku. Wskazana w treści art. 27 ustawy o PIT podstawa obliczenia podatku dochodowego określona została w art. 26 ust. 1 ustawy. Tak więc, określając wysokość podstawy opodatkowania, należy pomniejszyć dochód o kwoty wymienionych w art. 26 ustawy o PIT odliczeń. Dopiero wyliczona w ten sposób wysokość podstawy opodatkowania pozwala na określenie dochodu podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 oraz ustalenie czy został przekroczony dochód określony w art. 6 ust 4 pkt 3 ustawy o PIT stanowiący warunek rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób wychowujących samotnie dzieci oraz skorzystania z ulgi art. 27f.

Wyrok WSA w Kielcach z 20 grudnia 2012 r., I SA/Ke 640/12