W przedmiotowej sprawie podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji. Na poparcie swojego stanowiska przedstawił liczne orzeczenia sądów administracyjnych oraz interpretacje przepisów prawa podatkowego.

Organ podatkowy jednak nie odniósł się do wskazanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych. Stwierdził, że jedynie w przypadku wydawania interpretacji ogólnej, minister finansów zobowiązany jest do uwzględnienia orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (art. 14a Ordynacji podatkowej). Zobowiązanie takie nie zostało natomiast nałożone na ministra, czy też upoważnione przez niego organy, w przypadku wydania interpretacji indywidualnych.

WSA w Gliwicach, do którego trafiła sprawa, zwrócił jednak uwagę na znaczenie orzecznictwa sądowego przy wydawaniu indywidualnych interpretacji. Według sądu minister finansów może, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wprawdzie nakaz uwzględniania orzecznictwa sądowego (w tym rzecz jasna sądów administracyjnych) sformułowany został expressis verbis w przepisie dotyczącym zmiany interpretacji indywidualnej (ogólnej), to jednak musi mieć on odniesienie do samych interpretacji. Skoro bowiem kształtujące się w judykaturze poglądy winny być uwzględniane przy zmianie interpretacji, to trudno wyobrazić sobie sytuację, że mogą być pomijane przy ich wydawaniu.

Z tych też względów w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny nie może pominąć (jak to miało miejsce w rozpatrywanej sprawie) omówienia istniejącego orzecznictwa sądowego, w tym wskazanych wyżej wyroków, tym bardziej, że powoływał się na nie podatnik. Zdaniem Sądu organ interpretacyjny może nie zgodzić się z poglądem wyrażonym w prawomocnym wyroku sądowym (w szczególności w przypadku istnienia rozbieżności w orzecznictwie), ale w takim wypadku winien w uzasadnieniu interpretacji odnieść się wyczerpująco do powodów braku akceptacji określonego stanowiska.

W rozpatrywanym przypadku minister finansów całkowicie prawie pominął argumentację wnioskodawcy zawartą we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, w tym przywołane przez niego orzeczenia i interpretacje organów podatkowych.

Wyrok WSA w Gliwicach z 6 grudnia 2012 r., I SA/Gl 369/12