W przedmiotowej sprawie podatnik powołując się na unijną dyrektywę wskazał, że nie powstanie u niego obowiązek zapłaty PIT z tytułu zamiany udziałów. Fiskus uznał jednak, że polski ustawodawca nie ujął przepisów dyrektywy w ustawie o PIT, mając na uwadze wyłączenia wskazane w tej dyrektywie. Zdaniem fiskusa nie ma możliwości zastosowania bezpośredniego przepisów dyrektywy, a zatem zastosowanie w sprawie będą miały przepisy ustawy o PIT.
W czasie kiedy sprawę rozpatrywał WSA to polski ustawodawca chcąc zapewnić wewnętrzną spójność polskiego systemu podatku dochodowego i zrealizować założenia dyrektywy zdecydował się na implementację do ustawy o PIT normy prawnej dyrektywy zwalniającej z opodatkowania. WSA, który rozpoznawał sprawę zalecił, aby fiskus ponownie rozpoznał sprawę i uwzględnił nowy stan prawny.
Sprawa trafia do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego organ podatkowy przyjmując nawet jakąkolwiek sytuację z przyszłości (zdarzenie przyszłe), może ją wyłącznie oceniać uwzględniając stan prawny najpóźniej na dzień wydania danej interpretacji. Dlatego NSA uznał, że sąd administracyjny pierwszej instancji dokonując kontroli prawidłowości wydanej interpretacji przez organ interpretacyjny, nie posiada uprawnień do zalecania temu organowi uwzględniania stanu prawnego, który zaistniał po dacie wydawania danej interpretacji. Dotyczy to również przedstawionego przez wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, który zaistniał w realiach nowego stanu prawnego w dniu wydawania wyroku przez sąd administracyjny pierwszej instancji.
Wyrok NSA z 23 sierpnia 2013 r., II FSK 2484/11