Karta podatkowa stanowi prostą formę opodatkowania, nie wymaga prowadzenia skomplikowanych ewidencji podatkowych, za to podatnicy mają obowiązek przekazywać organom podatkowym informacje niezbędne do wymiaru podatku i rzetelnie prowadzić bardzo uproszczoną dokumentację. W zamian, obok względnie niskiego opodatkowania, podatnicy mają prawo do obniżenia przez organy podatkowe podatku w przypadku przerw w działalności gospodarczej.
Opodatkowanie w formie karty podatkowej jest dobrowolne i fakultatywne. To od podatnika zależy, czy będzie chciał opodatkować się w tej formie. Jednym z warunków takiego opodatkowania jest złożenie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego stosownego wniosku na druku PIT-16.
Właściwy miejscowo jest naczelnik urzędu skarbowego wg miejsca położenia zorganizowanego zakładu, wskazanego w zgłoszeniu do ewidencji działalności gospodarczej, a w razie niedopełnienia takiego zgłoszenia lub gdy działalność jest wykonywana bez posiadania zorganizowanego zakładu - według miejsca zamieszkania podatnika lub siedziby spółki, a jeżeli nie można ustalić siedziby spółki - według miejsca zamieszkania jednego ze wspólników. Jeżeli działalność jest prowadzona w kilku zorganizowanych zakładach na terenie objętym właściwością miejscową kilku naczelników urzędów skarbowych, właściwość ustala się według miejsca wskazanego przez podatnika jako siedzibę działalności.
Osoby, które dopiero planują założenie firmy, muszą złożyć wniosek przed rozpoczęciem działalności. Wysokość podatku w formie karty odrębnie za każdy rok podatkowy ustala naczelnik urzędu skarbowego. Jeżeli naczelnik stwierdzi brak warunków do zastosowania opodatkowania w formie karty podatkowej, wydaje decyzję odmowną. W tym przypadku podatnik jest obowiązany płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli spełnia warunki do zastosowania tej formy opodatkowania, albo podatek dochodowy na ogólnych zasadach.
Zobacz: W 2017 roku niższe stawki karty podatkowej >>