W jakich przypadkach nie można wystawiać faktur uproszczonych

Fakturę uproszczoną można wystawić, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro. Jednak w niektórych sytuacjach nawet w przypadku niewielkiej kwoty należności nie można wystawić faktury uproszczonej.

 Ma to miejsce w następujących przypadkach:
– wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
– sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju,
– sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju,
– w przypadku gdy faktura wystawiana jest na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,
– dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, dla których osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca (czyli transakcje transgraniczne opodatkowane w trybie samonaliczenia).

Powyższe wyłączenia nie powinny dziwić. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów występują bardziej sformalizowane zasady dokumentowania transakcji, co jest uzasadnione tym, że podatnik dokonujący WDT ma prawo do zastosowania stawki 0 proc.

W przypadku innych transakcji transgranicznych ustawodawca wspólnotowy również zastrzega w dyrektywach uprawnienie administracji skarbowej państw członkowskich do szczegółowej kontroli podatkowej transakcji „międzynarodowych". Stąd również ewidencje towarów przemieszczanych z jednego państwa członkowskiego do drugiego powinny być prowadzone w sposób wystarczająco szczegółowy. Na pewno faktury uproszczone nie realizowałyby tego celu.

Jeśli zaś chodzi o przypadki, kiedy to faktura jest wystawiana na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – warto zauważyć, iż przykładowo brak wskazania na fakturze uproszczonej miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług mógłby naruszać prawa takiej osoby jako konsumenta.

Wydaje się, że nie ma przeszkód co do tego, by wystawić korygującą fakturę uproszczoną do pierwotnej faktury uproszczonej, zwłaszcza jeśli (spoglądając na problem celowościowo) przykładowo zaniżono przez omyłkę należność ogółem, ale prawidłowa kwota brutto wynikająca z faktury korygującej również nie przekracza 450 zł. Dyrektywa 112 wymaga „wyraźnego i jednoznacznego odniesienia do tej faktury pierwotnej oraz konkretnych danych, które ulegają zmianie".

Fragment komentarza praktycznego Łukasza Matusiakiewicza „Faktura uproszczona krok po kroku” opublikowanego w Vademecum Głównego Księgowego