Przychód z tytułu różnic kursowych powstaje bowiem w związku ze zmianą kursu waluty obcej, jaka może wystąpić w okresie między dniem zawarcia umowy określającej wartość świadczenia w danej walucie, a dniem realizacji płatności wynikającej z umowy.
Osiągnięty przychód z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych powstaje w sposób wtórny w stosunku do uzyskanego uprzednio przychodu z operacji gospodarczych, np. transakcji kupna-sprzedaży towarów oraz usług. Jest to kategoria przychodów, której źródłem pochodzenia są własne środki, stąd aby uzyskać przychód z tytułu różnic kursowych w pierwszej kolejności podatnik winien uzyskać przychód z pierwotnego tytułu i wejść w posiadanie należności za przedmiot świadczenia wykonanego dla kontrahenta, tj. „własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych".
Jeżeli więc spółka zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w zakupie i sprzedaży walut we własnym imieniu i na własny rachunek, przy założeniu, że podczas transakcji kupna/sprzedaży przez klienta waluty kurs wymiany, prezentowany klientowi, jest podwyższony/pomniejszony o marżę w stosunku do kursu, jaki spółka posiada w banku (przedmiotem transakcji jest właśnie waluta), to w myśl ogólnej zasady określonej w art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kwoty otrzymane ze sprzedaży waluty należy ująć w przychodach podlegających opodatkowaniu, a wydatki poniesione na nabycie sprzedanej waluty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w tym okresie, w którym osiągnięto przychód z tego tytułu.
Tym samym osiągnięty dochód (bądź strata poniesiona na zrealizowanej transakcji), określony zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy powinien zostać uwzględniony w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 lutego 2012 r., IPTPB3/423-280/11-4/MF.