Urzędowy formularz o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego

Zgodnie z przepisem art. 14b 7 Ordynacji podatkowej, minister finansów korzystając z przysługującego mu upoważnienia, wydał 20 czerwca 2007 roku rozporządzenie ( Dz. U. Nr 112, poz. 771 z późn. zm.) w sprawie wzoru wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku.

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy – Ordynacja Podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( załącznik do pisma Prezesa Rady Ministrów RP z 22.6 2006 r.; Sejm IV kadencji, druk sejmowy nr 731), które wskazuje, że wzór został wprowadzony: „dla uproszczenia i przyśpieszenia postępowania”. Istnienie urzędowego formularza (wzoru wniosku) gwarantuje, że wszystkie niezbędne informacje do wydania interpretacji indywidualnej zostaną dzięki niemu zawarte i nie będzie potrzeby wzywania zainteresowanego do uzupełnienia braków czy też w sytuacji skrajnej pozostawiania wniosku bez rozpatrzenia. Jak się powszechnie wskazuje nie jest konieczne posługiwanie się urzędowym wzorem wniosku (tzw. formularz ORD-IN) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wymagane jest jednak by wniosek niesporządzony na formularzu zawierał wszystkie te elementy, które zwiera wzór ( H. Dzwonkowski (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz, 2011, Legalis).

Urzędowy wzór formularza nie funkcjonuje w odniesieniu do wniosków składanych w ramach właściwości do wójtów burmistrzów, prezydentów miast, oraz starostów województw.
Wzór wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, zgodnie z §2 wspomnianego rozporządzenia ( Dz. U. Nr 112, poz. 771 z późn. zm.), składa się z następujących elementów: miejsce i cel złożenia wniosku, organ, do którego jest kierowany wniosek, określenie czy przedkładane pismo jest wnioskiem czy uzupełnieniem do wniosku, jeżeli miejsce przewidziane we wzorze wniosku nie jest wystarczające do przedstawienia całego stanu faktycznego (stanów faktycznych), wówczas korzysta się z załącznika, którego kształt także jest określony rozporządzeniem, dane wnioskodawcy, osób fizycznych lub innych podmiotów tj. rodzaj wnioskodawcy, pełna nazwa składającego wniosek lub jego nazwisko, pierwsze imię i datę urodzenia, PESEL, NIP, nr KRS (jeżeli dany podmiot posiada), status wnioskodawcy (podatnik, płatnik, inkasent osoba trzecia odpowiedzialna za zobowiązania podatkowe, inny podmiot), adres siedziby lub zamieszkania (kraj, województwo, powiat, gmina, ulica, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, poczta) niezbędne dla nadania dalszego biegu wnioskowi. Należy wskazać także organy podatkowe właściwe dla wnioskodawcy ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji indywidualnej (nazwa i adres organów podatkowych – naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego). Kolejno określa się przedmiot wniosku poprzez wskazanie czy dotyczy on zaistniałego czy projektowanego stanu faktycznego oraz ich liczbę i rodzaj sprawy ( podatek dochodowy od osób prawnych, podatek dochodowy od osób fizycznych, podatek od towarów i usług, podatek akcyzowy, podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek od spadków i darowizn, Ordynacja podatkowa, inne sprawy np. gry i zakłady wzajemne, zasady ewidencji oraz identyfikacji podatników i płatników), wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem indywidualnej interpretacji do każdego z przedstawionych we wniosku stanowisk odnośnie do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego; wymaga się także wskazania oznaczenia tych przepisów wraz z nazwą aktu prawnego, w którego skład wchodzą, bez konieczności podawania ich treści. Następnie wysokość, sposób uiszczenia oraz udokumentowania zwrotu i opłaty (gotówką, na rachunek bankowy, kserokopia dowodu zapłaty) oraz numery kont bankowych, na które ma być wniesiona opłata nieziszczona gotówką w kasie organu, sposób zwrotu nienależnej opłaty w postaci zwrotu na rachunek bankowy czy zwrot przekazem pocztowym i związane z tym numery kont i adresy.

Kluczowym elementem wzoru jest miejsce na wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego (bądź stanów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych) i pytania lub pytań. Następnie powinno dojść do przedstawienia własnego stanowiska zainteresowanego w sprawie oceny prawnej. Kolejno informacja o załącznikach. Na samym końcu znajduje się oświadczenie i podpis wnioskodawcy względnie osoby upoważnionej do złożenia go w jego imieniu, poprzedzone pouczeniem o możliwości odpowiedzialności karnej na podstawie art. 233 §1 w zw. z art. 233 §6 Kodeksu karnego.

Ostatnia część wniosku przeznaczona jest na możliwość dokonywania adnotacji i uwag przez organ (J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, str. 65-68). Zgodnie z art. 168 §4 w zw. z art. 14h O. p. organ podatkowy, do którego został złożony wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji jest obowiązany potwierdzić wniesienie takiego wniosku, jeżeli wnoszący tego żąda. Sytuacja jest analogiczna w przypadku wnoszenia wniosku za pomocą drogi elektronicznej.
Nad wyraz trafne wydaje się spostrzeżenie dokonane przez WSA w Łodzi w wyroku z dnia 1.4.2009 r., sygn. I SA/Łd 1459/08, LEX, w którym sąd zauważył, że sporządzenie interpretacji bez dysponowania przez właściwy organ interpretacyjny wnioskiem jest niedopuszczalne.