Umowa ta zmienia umowę podatkową z Singapurem, sporządzoną w 1993 roku, uwzględniając rozwiązania zastosowane w nowej wersji Modelowej Konwencji OECD. Zasadniczą przesłanką nowej umowy jest wzmocnienie współpracy między jej stronami, w celu ograniczenia unikania opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych.

Umowa dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. W stosunku do wszystkich kategorii dochodów stosowana będzie metoda zaliczenia proporcjonalnego. Zmiana metody naliczania podatków, w stosunku do poprzednio obowiązującej metody wyłączenia z progresją, wynika z rozwiązań stosowanych w Singapurze, które mogłyby być podstawą do uchylania się od opodatkowania polskich rezydentów. Metoda odliczenia proporcjonalnego gwarantuje pełniejszą kontrolę nad dochodami uzyskanymi za granicą przez polskich podatników i usuwa podwójne opodatkowanie dochodów.

W umowie znalazła się tzw. klauzula przekazania, która ma zastosowanie w tych systemach prawnych, w których opodatkowanie dochodów uzyskanych ze źródeł zagranicznych jest uzależnione od przekazania przedmiotowych dochodów na terytorium kraju, którego podatnik jest rezydentem. W przypadku omawianej Umowy dotyczy to dochodów przekazywanych z Polski do Singapuru. Podobne rozwiązanie przyjęto, na przykład, w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych z Cyprem, Zjednoczonym Królestwem i z Irlandią.
Ponadto nowa umowa z Singapurem zawiera rozszerzone przepisy regulujące wymianę informacji podatkowych, tj. pełną klauzulę wymiany informacji, co jest zbieżne z polityką zarówno Ministerstwa Finansów, jak i OECD.

Umowa oraz protokół do tej umowy weszły w życie dnia 6 lutego 2014 r.