Dzięki wprowadzonym zmianom krajowe organy podatkowe mają sprawniej wykrywać luki w systemach podatkowych lub przypadki powielania się obowiązków podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi UE.

Dyrektywa 2015/2376 z 8 grudnia 2015 r. zmieniająca dyrektywę 2011/16 w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania ma na celu zapewnienie państwom członkowskim informacji potrzebnych im, aby mogły chronić swoje bazy podatkowe i identyfikować przedsiębiorstwa, które usiłują uniknąć płacenia należytego wkładu podatkowego.

Obecnie państwa członkowskie przekazują sobie bardzo niewiele informacji podatkowych. W szczególności, o tym, czy dana indywidualna interpretacja prawa podatkowego może mieć znaczenie dla innego państwa UE, rozstrzyga indywidualnie każde państwo członkowskie. W konsekwencji państwa członkowskie są często nieświadome istnienia indywidualnych interpretacji o znaczeniu transgranicznym, które zostały wydane w innych państwach UE i mogą mieć wpływ na ich własne bazy podatkowe. Niektóre przedsiębiorstwa wykorzystują brak przejrzystości w zakresie indywidualnych interpretacji, aby sztucznie zaniżać swój wkład podatkowy.

Opublikowana w piątek 11 grudnia 2015 r. dyrektywa eliminuje tę uznaniowość w dzieleniu się informacjami. Na państwach członkowskich UE będzie teraz spoczywać obowiązek automatycznej regularnej wymiany informacji o swoich indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego oraz uprzednich porozumieniach cenowych.

Ważnym elementem dyrektywy jest określenie zakresu informacji podlegającej wymianie. Służą temu definicje interpretacji indywidualnej o wymiarze transgranicznym oraz uprzednich porozumień cenowych.

Akt UE jako interpretację indywidualną o wymiarze transgranicznym uznaje każdą umowę, komunikat lub każdy inny instrument lub inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawane, zmieniane lub odnawiane w kontekście kontroli podatkowej, o ile spełnia następujące warunki:
a) jest wydawana, zmieniana lub odnawiana przez rząd lub organ podatkowy państwa członkowskiego lub jednostki terytorialne lub administracyjne państwa członkowskiego, w tym organy samorządowe, lub w imieniu tych podmiotów, bez względu na to, czy zostanie faktycznie wykorzystana;
b) jest wydawana, zmieniana lub odnawiana w odniesieniu do konkretnej osoby lub grupy osób, a ta osoba lub grupa osób mają prawo na niej polegać;
c) dotyczy interpretacji lub stosowania przepisu prawnego lub administracyjnego dotyczącego stosowania lub egzekwowania przepisów krajowych odnoszących się do podatków danego państwa członkowskiego lub jego jednostek terytorialnych lub administracyjnych, w tym organów samorządowych;
d) dotyczy transakcji transgranicznej lub tego, czy działalność prowadzona przez osobę w innej jurysdykcji prowadzi, czy nie prowadzi do ustanowienia stałego zakładu; oraz
e) jest sporządzana przed dokonaniem transakcji lub prowadzeniem działalności w innej jurysdykcji, w przypadku gdy te transakcje lub działalność mogą potencjalnie prowadzić do ustanowienia stałego zakładu, lub przed złożeniem deklaracji podatkowej obejmującej okres, w którym dana transakcja lub seria transakcji lub działalność miały miejsce.

Z kolei, zgodnie ze zmienioną dyrektywą, uprzednim porozumieniem cenowym jest każda umowa, komunikat lub każdy inny instrument lub inne działanie o podobnych skutkach, w tym wydawane, zmieniane lub odnawiane w kontekście kontroli podatkowej, które spełnia następujące warunki:
a) jest wydawane, zmieniane lub odnawiane przez rząd lub organ podatkowy co najmniej jednego państwa członkowskiego, włączając w to wszelkie jednostki terytorialne lub administracyjne państwa członkowskiego, w tym organy samorządowe, lub w imieniu tych podmiotów, bez względu na to, czy zostanie faktycznie wykorzystane;
b) jest wydawane, zmieniane lub odnawiane w odniesieniu do konkretnej osoby lub grupy osób, a ta osoba lub grupa osób mają prawo na nim polegać; oraz
c) przed dokonaniem transakcji transgranicznych między przedsiębiorstwami powiązanymi określa odpowiedni zbiór kryteriów ustalenia cen transferowych na potrzeby tych transakcji lub określa przypisanie zysków do stałego zakładu.

Dyrektywa daje krajom UE czas na implementację jej postanowień do krajowych porządków prawnych do 31 grudnia 2016 r. 1 stycznia 2017 r. powinien być pierwszym dniem stosowania nowych zasad we wszystkich państwach Unii.