Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 140/11, uchylając zaskarżoną interpretację indywidualną. Skarżący we wniosku o wydanie interpretacji zadał pytanie, czy w przypadku, gdy nie posiada informacji o ilości osób uczestniczących w spotkaniu oraz gdy brak jest możliwości indywidualizacji świadczenia konkretnemu pracownikowi, poczęstunek w formie szwedzkiego stołu należy uznać jako przychód ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz w jakiej wysokości ustalić ewentualną podstawę opodatkowania .W stanowisku własnym podatnik wskazał, że świadczenia uzyskane przez pracownika w formie poczęstunku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał w dniu 7 października 2010 r. indywidualną interpretację, w której uznał, że stanowisko to jest nieprawidłowe, albowiem możliwość wzięcia udziału w imprezie zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji podatnik powinien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakupu danej imprezy, ustalonej w oparciu o przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez liczbę osób którym zagwarantowano możliwość uczestnictwa w spotkaniu, bez względu na to czy dany pracownik brał udział w spotkaniu, czy też nie.

W skardze na powyższą indywidualną interpretację skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości jako niezgodnej z prawem. Jego zdaniem, nie sposób bowiem zaakceptować stwierdzenia, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy w formie nieodpłatnego świadczenia przesądza samo zagwarantowanie uczestnictwa w spotkaniach. W interpretacji utożsamia się pojęcie realna korzyść z możliwością uzyskania korzyści, jednakże zdaniem strony przychód podatkowy nie jest wartością hipotetyczną, statystyczną; to wartość świadczenia, które pracownik uzyskał rzeczywiście. Zdaniem strony przepisy podatkowe stanowią o przychodzie otrzymanym przez podatnika, a nie o przychodzie statystycznie, czy hipotetycznie na niego przypadającym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, że skarga zasługuje na jej uwzględnienie. Stwierdził, że o przychodzie pracownika można mówić wyłącznie w takiej sytuacji gdy korzysta on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe jest ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie wysokość ponoszonych wydatków nie może być przypisana do konkretnego pracownika bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprez integracyjnych. Pracodawca, w takiej sytuacji, nie jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów.

Jolanta Mazur