Ten ostatni artykuł stanowi, że do terminów określonych w §1-3 (czyli do terminów do załatwienia sprawy) nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.
W przepisie artykułu 14d O. p. zawarte są dwa terminy. Pierwszy z nich to termin na wydanie indywidualnej interpretacji, który ma być możliwie jak najkrótszy – oczywiście z zachowaniem wymaganej staranności i rzetelności. Wskazuje na to zapis „ bez zbędnej zwłoki ” użyty przez ustawodawcę.
Drugi termin wprowadzony tym artykułem, to termin trzymiesięczny. Jest terminem materialnym (tak m. in. zgodnie z uchwałą NSA z dnia 14.12.2009 r., sygn. II FPS 7/09, LEX oraz wyrokiem WSA z dnia 22.1.2009 r. sygn. I SA/ Bk 542/08, LEX.), a zatem z jego naruszeniem ustawodawca powiązał skutki materialne powstające z mocy samego prawa w oparciu o uregulowanie art. 14o §1 O. p. Jest to termin, po bezskutecznym upływie którego wniosek zainteresowanego z mocy prawa staje się wiążącą organ podatkowy indywidualną interpretacją.
Nie jest to, jak twierdzą niektórzy, termin do wydania interpretacji. Organ nie ma trzech miesięcy na wydanie interpretacji, gdyż powinien zrobić to tak szybko jak jest to tylko możliwe (bez zbędnej zwłoki).
Żaden z przepisów prawa podatkowego wprost nie wskazuje kiedy dochodzi do wszczęcia postępowania w sprawie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a zatem od kiedy należy liczyć termin do wydania indywidualnej interpretacji. Z treści art. 14d O. p. należy jednak wywieść, że termin wszczęcia postępowania, którego przedmiotem ma być wydanie indywidualnej interpretacji następuje z dniem otrzymania wniosku zainteresowanego przez organ interpretacyjny(Tak wyrok WSA z dnia 5.2.2009 r., sygn. I SA/Sz 632/08, LEX.).