Sam fakt złego stanu technicznego budynków znajdujących na gruncie i niemożność ich wykorzystywania do prowadzenia działalności gospodarczej automatycznie nie przesądza o złym stanie technicznym gruntów i niemożności wykorzystania ich do prowadzenia tej działalności. Takie stanowisko wyraził WSA w Krakowie w wyroku z dnia 4 lutego 2011 r., I SA/Kr 1665/10, LEX nr 783524.
Okolicznością bezsporną w nin. sprawie było, że budynek usytuowany na przedmiotowej działce nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Okolicznością sporną zaś było, czy grunt na której usytuowany jest ten budynek może być wykorzystywany do prowadzenia takiej działalności. Zdaniem podatnika, w przypadku gruntu zabudowanego nie można oddzielać przeznaczenia i funkcji samego gruntu od przeznaczenia i funkcji wzniesionych na nim budynków. Skoro grunt jest zabudowany budynkami znajdującymi się w złym stanie technicznym, uniemożliwiającym prowadzenie działalności gospodarczej, to również ten grunt zabudowany takimi budynkami nie może służyć prowadzeniu działalności gospodarczej.
Sąd jednak uznał, że z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że grunty oraz budynki stanowią odrębne przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Dlatego też okoliczności odnoszących się do jednego z tych przedmiotów, którą jest stan techniczny budynków, nie można rozciągać automatycznie na drugi przedmiot opodatkowania, tj. grunt, na którym te budynki się znajdują. Zajęcie gruntu pod budynek w złym stanie technicznym , nie jest tożsame z przyjęciem, że względy techniczne gruntu uniemożliwiają jego wykorzystanie w działalności gospodarczej. Tym samym, organy podatkowe prawidłowo określiły stawkę podatku jak dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Michał Malinowski
źródło: www.nsa.gov.pl