Pytanie
Jako spółdzielnia mieszkaniowa korzystamy ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT w zakresie pobierania opłat eksploatacyjnych od lokali mieszkalnych. Opłaty są pobierane w oparciu o książeczki opłat i wysokość ich wynika z indywidualnych wydruków komputerowych. Zgodnie z ustawą o VAT, w przypadku zwrócenia się z żądaniem osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej istnieje obowiązek wystawiania faktur VAT.
Czy można uniknąć spełnienia takiego żądania, gdyż nie ma ono logicznego uzasadnienia i może w konsekwencji doprowadzić do zbędnego nakładu pracy i kosztów?
Odpowiedź
Na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej spółdzielnia mieszkaniowa ma bezwzględny obowiązek wystawiania faktur. Nie ma znaczenia czy istnieje logiczne uzasadnienie takiego żądania oraz czy prowadzi ono do zbędnego nakładu pracy i kosztów. Szczegóły znajdują się w uzasadnieniu.
Uzasadnienie
W świetle przepisów art. 106b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u., czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT z punktu widzenia obowiązku dokumentowania ich fakturami dzielą się na dwie grupy – czynności, które muszą być dokumentowane fakturami bezwzględnie oraz czynności, które muszą być dokumentowane fakturami tylko na żądanie nabywców. Czynności dokonywane dla osób prywatnych (czy szerzej – czynności dokonywane dla podmiotów niebędących podatnikami innych niż osoby prawne) należą do drugiej z tych grup.
Książka "Faktura VAT w pytaniach i odpowiedziach" dostępna jest w księgarni internetowej Profinfo >>
A zatem spółdzielnia ma obowiązek wystawiać faktury osobom prywatnym, jeżeli zgłoszą oni takie żądanie w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty (zob. art. 106b ust. 3 u.p.t.u.). Nie ma przy tym znaczenia to czy żądanie to ma jakiekolwiek logiczne uzasadnienie oraz czy prowadzi do zbędnego nakładu pracy i kosztów. Odmawianie wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej nawet w takich sytuacjach jest niedopuszczalne i stanowi wykroczenie lub przestępstwo skarbowe (zob. art. 62 ustawy z 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy, tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 186, z późn. zm.).
Odpowipochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego