W przedmiotowej sprawie spółka wystąpiła o udzielenie interpretacji indywidualnej czy wnoszony aportem do spółki komandytowej zespół składników będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 4a pkt 3 ustawy o CIT ? Wskazała jednak, że istnieje możliwość nieobjęcia aportem do spółki komandytowej zaciągniętych kredytów.
Wobec rozbieżnych stanowisk spółki i organu podatkowego sprawa najpierw trafiła do WSA w Warszawie, a później do NSA. Sąd pierwszej instancji najpierw odniósł się merytorycznie do stanowiska organu podatkowego, po czym wskazał, że skoro interpretacja ma zwierać ocenę prawną stanowiska wnioskodawcy przedstawionego w zakresie stanu faktycznego opisanego we wniosku, to nie może się ona odnosić do sytuacji, co do których sam podatnik nie potrafi jednoznacznie stwierdzić, czy wystąpią w stanie faktycznym czy też nie. Zdaniem sądu obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego wyklucza możliwość stwierdzenia we wniosku, że być może pewne elementy stanu faktycznego wskazanego we wniosku wystąpią lub też nie wystąpią. Taki opis stanu faktycznego jest niezgodny z treścią powołanego przepisu.
NSA, do którego trafiła sprawa uznał, że merytoryczne rozważania WSA dotyczące dopuszczalności zaliczenia zobowiązań do składników przedsiębiorstwa albo jego majątku były przedwczesne (bezprzedmiotowe na tym etapie procedowania). Przyjęcie innego założenia powodowałoby, iż sąd administracyjny byłby traktowany, jako podmiot uczestniczący w procesie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podczas gdy jest on jedynie organem właściwym do zbadania zgodności z prawem takiej interpretacji.
Sąd uznał, że organ podatkowy był obowiązany wezwać spółkę do sprecyzowania stanu faktycznego opisanego we wniosku, a wsa nie mógł wypowiadać się w kwestii interpretacji art. 4a pkt 3 ustawy o CIT .
Wyrok NSA z 5 lipca 2012 r., II FSK 2618/10
Przywołane akty prawne:
Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 t.j.)