Zdaniem RPO wskazanie przez NSA w uchwale całego składu Izby Finansowej, że pojęcie „niewydanie interpretacji” użyte w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d Ordynacji podatkowej, oznacza pozbawienie gwarancyjnego charakteru tego przepisu.
RPO podnosi, że działając w zaufaniu do instytucji „milczącej” interpretacji wnioskodawca może nie mieć świadomości, że w jego sprawie została sporządzona, lecz jeszcze nie została mu doręczona, interpretacja indywidualna pozbawiająca go ochrony przewidzianej przepisami Ordynacji podatkowej.
A ponieważ uchwała, o której mowa, w sposób trwały, dookreśla na potrzeby orzecznictwa sądowoadministracyjnego oraz praktyki podatkowej treści zawarte art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej, to dokonując oceny konstytucyjności tego przepisu należy mieć na uwadze jego rozumienie wynikające ze wskazanej uchwały.
Dlatego też w ocenie RPO art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej powinien zostać skonfrontowany przede wszystkim z zasadą zaufania obywateli do państwa i prawa mającą swoje źródło w art. 2 Konstytucji RP. Zdaniem RPO, ponieważ zarówno wydanie jak też niewydanie interpretacji indywidualnej wywiera skutek materialnoprawny po stronie podatnika, to skutek ów powinien być powiązany z zakomunikowaniem stanowiska organu podatkowego samemu zainteresowanemu. Tylko wówczas można zapewnić bezpieczeństwo prawne podatnikowi, a więc uczynić zadość zasadzie zaufania obywateli do państwa i prawa. W przeciwnym przypadku po stronie podatnika powstaje stan niepewności co do tego, czy jego stanowisko zostało podzielone przez organ podatkowy, a tym samym czy może on realizować swoje sprawy podatkowe w oparciu o to stanowisko.
Wniosek RPO z 20 listopada 2012 r., RPO-716418-12-V/ST