W przedmiotowej sprawie posiadacz zarejestrowanego znaku towarowego wydzierżawił go spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem (komandytariuszem). Za to otrzyma wynagrodzenie tytułem czynszu. Umowa dzierżawy nie będzie zawarta w ramach działalności gospodarczej. Wspólnik nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej. Ten znak towarowy stanowi jego majątek prywatny. Wspólnik chce przychód z tytułu dzierżawy tego znaku opodatkować w formie ryczałtu. Zapytał więc fiskusa, czy może opodatkować go stawką 8,5 proc.
Fiskus się nie zgodził. Organ uznał, że uzyskany czynsz będzie stanowić przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o PIT. Przychody te podlegają zatem opodatkowaniu według skali podatkowej.
Spór musiał rozstrzygnąć WSA w Łodzi. Zdaniem sądu, fiskus błędnie przyjął, że w sytuacji zawarcia umowy dzierżawy znaku towarowego mamy do czynienia ze źródłem przychodu z prawa majątkowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT. Wszakże w świetle art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy źródłem przychodu jest m.in. umowa dzierżawy oraz inne umowy o podobnym charakterze. A ustawodawca w tym przepisie nie wspomina, czy ma na uwadze dzierżawę mającą za przedmiot tylko rzeczy, czy też również prawa. Co więcej, w art. 16a ustawy o PIT wyraźnie wskazuje, że przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.
Według sądu, art. 10 ust. 1 pkt 6 i art. 16a ustawy o PIT nie powinny być odczytywane w oderwaniu od siebie. Art. 16a stanowi dopełnienie art. 10 ust. 1 pkt 6. Ustawodawca uznaje więc za źródło przychodu zarówno dzierżawę, która ma za przedmiot rzeczy, jak też prawa majątkowe.
W sytuacji gdy prawo majątkowe jest przedmiotem dzierżawy, to przychód jest uzyskiwany bezpośrednio na podstawie umowy dzierżawy i nie ma bezpośredniego znaczenia co jest przedmiotem dzierżawy, rzecz czy prawo. Wówczas prawo majątkowe tylko pośrednio generuje przychód, bowiem wyłącznie, jako przedmiot tej dzierżawy. W przypadku dzierżawy prawa majątkowego przychód, jego warunki, określa treść umowy dzierżawy, nie zaś treść prawa majątkowego. Jest to istotna różnica, która decyduje o tym, że źródła przychodu w przypadku dzierżawy prawa majątkowego należy upatrywać bezpośrednio w tej dzierżawie, nie zaś w prawie majątkowym.
Wyrok WSA w Łodzi z 24 września 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 657/15
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Podatki dochodowe. 522 wyjaśnienia i interpretacje
|