Pytanie
Jak opodatkować przychód z najmu mieszkania posiadanego za granica?
Odpowiedź
Zgodnie z podstawową zasadą przewidzianą w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania najem opodatkowany jest w tym państwie, w którym znajduje się wynajmowana nieruchomość.
Uzasadnienie
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP – stosownie do art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f. – uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Innymi słowy za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która spełnia jeden z warunków wskazanych w tym przepisie. Warunki te nie muszą być spełnione łącznie. Oznacza to m.in., że osoba, która posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.
Co ważne, ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest RP (art. 4a u.p.d.o.f.).
W konsekwencji przychody z najmu lokali położonych za granicą przez podatników o nieograniczonym obowiązku podatkowym (art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f.) podlegają opodatkowaniu w Polsce w zależności od przewidzianej w odpowiednich (tj. zawartych z poszczególnymi państwami) umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania metody. Oznacza to, że przychody takie mogą korzystać z całkowitego zwolnienia od podatku w Polsce, mogą być opodatkowane metodą wyłączenia z progresją albo metodą proporcjonalnego zaliczenia.
Należy wyjaśnić, iż przychody z najmu i dzierżawy zaliczane są do dochodów z nieruchomości. Przychody te co do zasady uzyskiwane są w kraju, w którym położona jest nieruchomość.
Większość umów o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu przewiduje opodatkowanie metodą wyłączenia z progresją – przychody z tytułu najmu nie będą wówczas powiększały podstawy opodatkowania, wliczane zaś będą do kwoty służącej do ustalenia zastosowanej stawki podatkowej (art. 27 ust. 8 u.p.d.o.f.). Faktycznie więc będą zwolnione od podatku w Polsce. Można wskazać, że postanowienia o takim sposobie unikania podwójnego opodatkowania przewidziane zostały w umowach np. z Hiszpanią, Portugalią, Cyprem, Bułgarią, czy Wielką Brytanią.
Jeżeli natomiast umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewiduje zwolnienia dochodu z najmu od podatku w Polsce lub nie została z tym krajem zawarta stosowna umowa, należy zastosować metodę zaliczenia proporcjonalnego (art. 27 ust. 9 u.p.d.o.f.). Metoda ta polega na pomniejszeniu obliczonego od połączonych dochodów uzyskanych za granicą i dochodów uzyskanych w Polsce podatku zapłaconego za granicą w kwocie nie większej, niż przypadająca na dochody opodatkowane za granicą kwota podatku polskiego. Metoda ta pozwala więc pomniejszyć podatek dochodowy o podatek od dochodu uiszczony za granicą. Można wskazać, że postanowienia o takim sposobie unikania podwójnego opodatkowania przewidziane zostały w umowach np. z USA.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Najem nieruchomości a podatki
|