Sprawa dotyczyła możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Do fiskusa zwróciła się podatniczka zatrudniona w firmie na podstawie umowy o pracę na stanowisku asystenta projektanta konstrukcji. W ramach powierzonych jej obowiązków pracowniczych wykonuje projekty techniczne obiektów inżynierskich.
Podatniczka wskazała, że otrzymuje wyłącznie wynagrodzenie za świadczenie pracy. Nie uzyskuje żadnego dodatkowego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich na pracodawcę.
Podatniczka zapytała fiskusa czy może zastosować podwyższone koszty do przychodu z tytułu wynagrodzenia za pracę twórczą, pomimo że pracodawca w PIT-11 nie wykazuje takich kosztów.
Sama podatniczka uważa, że tak. Podatniczka uważa, że warunkiem dokonywania takiej kwalifikacji kosztów jest możliwość dokładnego i kwotowego ustalenia wysokości wynagrodzenia tytułem korzystania z praw autorskich do powstałych w wyniku tworzenia projektów technicznych w stosunku do całkowitego wynagrodzenia za pracę. Według niej nie ma tu znaczenia rodzaj umowy, w ramach której osoba korzysta z praw autorskich do tworzonych przez siebie utworów (projektów technicznych). Zatem pracodawca wystawiając PIT-11 nie musi wykazywać kosztów uzyskania przychodu przysługujących pracownikowi z tytułu wykonywania pracy twórczej, a mimo to pracownik w rozliczeniu rocznym może sam wykazać koszty uzyskania przychodu z tytułu wykonywania pracy twórczej.
Fiskus się nie zgodził. Uznał, że z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.
Samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami. W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności niechronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.
Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę (czy też jego część) stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyraźnie wskazała, że otrzymuje wyłącznie wynagrodzenie za świadczenie pracy. Nie uzyskuje natomiast żadnego dodatkowego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich na pracodawcę. Jeżeli zatem Wnioskodawczyni nie otrzymuje przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi to nie może do niego zastosować 50% kosztów uzyskania przychodu. Zatem do całości przychodu Wnioskodawczyni z tytułu umowy o pracę winny znaleźć zastosowanie koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 lutego 2016 r., sygn. IBPB-2-1/4511-577/15/AD, LEX nr 298802
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawna formuła kosztu podatkowego
|