W przedmiotowej sprawie prezydent miasta, prowadząc wobec podatnika postępowanie w sprawie ustalenia mu zobowiązań podatkowych w podatku od nieruchomości wyznaczył oględziny nieruchomości. Oględziny nie doszły do skutku, z powodu nieobecności podatnika. Prezydent postanowieniem nałożył więc na podatnika karę porządkową, w kwocie 500 zł, wyznaczając termin jej płatności na 7 dni, licząc od dnia doręczenia postanowienia.
To postanowienie utrzymało Samorządowe Kolegium Odwoławcze. SKO dokonało jednak dwukrotnego doręczenia wydanego przez siebie postanowienia, to znaczy przesyłki zawierające to rozstrzygnięcie, wysłane do podatnika, zostały awizowane dwa razy w ciągu tego samego tygodnia. Podobnie dwukrotnie postanowienie zostało doręczone prezydentowi miasta.
SKO przyznało, że doszło do podwójnego doręczenia "odpisów", według organu jeden z nich nie spełnia wymogów postanowienia. Organ zapewnił jednocześnie, bez odniesienia się do konkretnych okoliczności, że przedmiotowe podwójne doręczenie nie oznacza podwójnego ukarania skarżącego karą porządkową.
Zdaniem Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Rzeszowie, do którego trafiła sprawa SKO uchybiło w sposób rażący obowiązującym przepisom prawa formalnego – tj. regulacjom Ordynacji podatkowej. Uchybienie to było związane z dwukrotnym doręczeniem podatnikowi postanowienia w przedmiocie ukarania kara porządkową.
Poza tym sąd wskazał, że strona postępowania podatkowego otrzymuje postanowienia oraz decyzje, a nie odpisy tych aktów. Odpisy wydawanych orzeczeń doręczane są stronom postępowania sądowoadministracyjnego. Brak jest natomiast podstaw do przenoszenia tych rozwiązań na grunt postępowania podatkowego czy też stosowania analogii.
Tak więc, w niniejszej sprawie podatnik otrzymał dwa postanowienia o ukaraniu go karą porządkową, a nie dwa odpisy tego samego aktu.
Zdaniem sądu taka sytuacja jest niedopuszczalna, albowiem w efekcie popełnionych przez organ lub jego pracowników błędów, w obrocie prawnym funkcjonują dwa postanowienia, co godzi w zasadę praworządności, jak również zasadę budzenia zaufania podatników do organów podatkowych. Konwalidowanie tych uchybień nie jest natomiast możliwe przez zapewnienie organu, o braku podwójnego ukarania, gdyż po pierwsze zapewnienie tego rodzaju nie posiada wiążącej mocy prawnej, nie znajdując oparcia w obowiązujących przepisach, po drugie zaś, wyrażone zostało w piśmie procesowym, jakim jest odpowiedź na skargę, które nie jest aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej, kształtującym prawa i obowiązki stron (podatników). W konsekwencji sąd stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia.
Wyrok WSA w Rzeszowie z 4 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 962/15
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Ordynacja podatkowa. Komentarz
|