W przedmiotowej sprawie podatnik, jako właściciel budynku handlowego-usługowego został zobowiązany do płacenia podatku od nieruchomości według najwyższych stawek dla całego budynku. Zdaniem podatnika organ mylnie przyjął dla części budynku niewykończonego, nie posiadającego tynków, posadzek, instalacji elektrycznej stawkę maksymalną dla budynków, w których faktycznie wykonywana jest działalność gospodarcza.

Jednak według organu podatnik nie wykazał niemożności wykorzystywania przedmiotu opodatkowania do prowadzonej działalności gospodarczej ze względów technicznych. Zdaniem organu sam fakt, że parter budynku był w stanie surowym zamkniętym (brak tynków i instalacji) nie stanowi "względów technicznych" wyłączających opodatkowanie tej części budynku stawkami najwyższymi. W pojęciu "względów technicznych" ustawodawca zawarł przesłankę trwałości, jako przeszkodę w wykorzystaniu nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, powodującej zastosowanie preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości. Nie stanowią one przeszkody o charakterze przejściowym, wynikającej z podjętych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej decyzji np. o remontach.

Sprawa trafiła do WSA w Łodzi. WSA przywołał wyrok z 7 października 2010 r., II FSK 2080/08, którym NSA jednoznacznie stwierdził, że "przez względy techniczne należy rozumieć uwarunkowania techniczno-konstrukcyjne obiektu będącego w posiadaniu podatnika oraz względy organizacyjne związane ze sposobem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej". Okoliczność, czy w sprawie zachodzą "względy techniczne", o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, musi być badana ad casum, co oznacza, że może być dowodzona wszelkimi środkami dowodowymi.

Zdaniem sądu organ nie poczynił ustaleń w tym zakresie, dokonując błędnej wykładni terminu "względy techniczne". A zatem w sprawie zachodzi konieczność zbadania czy względy techniczne, rozumiane w sposób wskazany powyżej, stoją na przeszkodzie w wykorzystywaniu do prowadzenia działalności gospodarczej niezwiązanej z nią części budynku. W niniejszej sprawie organ podatkowy dokonując ustalenia stanu faktycznego zajął się jedynie uwarunkowaniami techniczno-konstrukcyjnymi przedmiotowego obiektu, będącego w posiadaniu podatnika, zupełnie pomijając przy tym względy organizacyjne związane ze sposobem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Niewątpliwie pominięcie w rozważaniach niniejszego aspektu miało wpływ na ustalenie wysokości rozpatrywanego zobowiązania podatkowego.

Dlatego przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ winien przyjąć przedstawioną wyżej wykładnię przepisów prawa oraz wskazania co do konieczności ustalania, wszelkimi środkami dowodowymi, czy w sprawie opodatkowania pozostałej niezwiązanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, częścią budynku zachodzą względy techniczne uniemożliwiające wykorzystanie jej na działalność gospodarczą.

Wyrok WSA w Łodzi z 4 października 2012 r., I SA/Łd 1542/11