Sprawa dotyczyła kwestii zwolnienia podatkowego od wypłacanego pracownikom ekwiwalentu pieniężny za używanie i pranie własnej odzieży. Chodziło o spółkę, która posiada szereg stanowisk pracy. Ich zajmowanie nie wymaga posiadania specjalistycznej odzieży roboczej. Pracownicy wykorzystują, więc w ramach pracy własną odzież. Spółka natomiast z tego tytułu wypłaca swoim pracownikom ekwiwalent pieniężny. Spółka nie zapewnia też we własnym zakresie prania stroju służbowego. Wypłaca, więc pracownikom ekwiwalent za pranie odzieży roboczej. Spółka ustaliła w wewnętrznym zarządzeniu wysokość ekwiwalentu za pranie oraz za używanie własnej odzieży. Wysokość ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej została ustalona na podstawie średniej ceny rynkowej poszczególnych asortymentów.

Spółka zapytała fiskusa czy wypłacany pracownikom ekwiwalent pieniężny za używanie własnej odzieży, jak również za jej pranie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT. Sama uważa, że korzysta. Według spółki nie jest, więc zobowiązana do doliczania do przychodu i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom ekwiwalentów za używanie własnej odzieży, jak również za jej pranie.

Fiskus się zgodził. Organ uznał, że z przepisów Kodeksu pracy wynika, iż zarówno dostarczenie pracownikowi środków ochrony indywidualnej oraz odzieży roboczej, jak również ich konserwacja, pranie, naprawa, odpylanie i odkażanie jest obowiązkiem pracodawcy. Jeżeli jednak pracodawca dopuszcza używanie przez pracowników własnej odzieży oraz nie może zapewnić prania odzieży roboczej, przez co czynności te zostają powierzone pracownikowi za jego zgodą, wówczas zobowiązany jest do wypłaty stosownych ekwiwalentów pieniężnych. Za używanie własnej odzieży pracownicy mają prawo otrzymać ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej jej aktualne ceny, natomiast za pranie odzieży roboczej w wysokości poniesionych przez pracownika kosztów. Organ zauważył, iż wysokość ekwiwalentu za pranie odzieży może być ustalona także w sposób inny, niż tylko na podstawie dokumentów przedłożonych przez pracowników. Jako ekwiwalent, wypłacane pracownikom kwoty mają stanowić rekompensatę kosztów przez nich poniesionych. Wysokość kosztów może być ustalana we wzajemnym porozumieniu pracodawcy i pracowników i wynikać - jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie - z wewnętrznego zarządzenia (w oparciu o średnie ceny rynkowe).

W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż wypłacane pracownikom, o których mowa we wniosku kwoty ekwiwalentu za używanie odzieży własnej oraz jej pranie stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 tej ustawy. W związku z tym spółka, jako płatnik od wartości ww. świadczeń nie jest i nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja Indywidualna Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 24.07.2017 r., sygn. 0115-KDIT2-2.4011.152.2017.2.BK

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Głównego Księgowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów