Spór w sprawie dotyczył zagadnienia zakwalifikowania, jako nowego środka trwałego nabytego udziału w nieruchomości. Chodziło o sposób rozliczenia w kosztach uzyskania przychodu, poprzez odpisy amortyzacyjne, wydatków podatnika, na nabycie od byłej żony 1 prawa własności budynków hotelowych oraz środków trwałych w postaci urządzeń technicznych, których był właścicielem w pozostałej 1 części. Podatnik stoi na stanowisku, że prawidłowe jest dokonywanie przez niego odpisów amortyzacyjnych odrębnie od nabytych udziałów we własności budynków, według stawki 10%, którą traktuje, jako stawkę indywidualną, o której mowa w art. 22j ustawy o PIT, a która równi się od stosowanej przez niego dotychczas stawki 2,5 proc., uwzględnianej przy amortyzacji w/w środków trwałych w części odpowiadającej posiadanemu już przez niego wczas niej udziałowi 1 prawa ich własności.
Fiskus się nie zgodził i określił podatnikowi zobowiązanie w wysokości nieco ponad 27 tys. zł wskazując, że ten zawyżył odpisy amortyzacyjne o kwotę nieco ponad 66,5 tys. zł poprzez zastosowanie stawki amortyzacyjnej w wysokości 10 proc., zamiast kontynuowania stosowania przyjętej w dniu wprowadzenia środka trwałego do używania stawki w wysokości 2,5 proc., a także podwójne amortyzowanie środków trwałych, do których nabył pełne prawo własnościowe po odkupieniu 50 proc. udziałów należących do byłej żony.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Według sądu nabycie dodatkowego udziału w prawie własności budynku będzie miało wpływ na ustalenie wartości początkowej tego środka trwałego, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne, nie zmieni natomiast ograniczeń dotyczących metody amortyzacji, przewidzianych w art. 22h ust. 2 ustawy o PIT. Sąd wskazał, że to m.in. “budynek", a nie “udział w prawie własności nieruchomości budynkowej" stanowi “środek trwały" w rozumieniu przepisów ustawy podatkowej.
W opinii sądu po odkupieniu od byłej żony udziałów we własności nieruchomości był zobowiązany kontynuować amortyzację spornych środków trwałych z zastosowaniem stawki amortyzacyjnej 2,5 proc., dokonując odpisów amortyzacyjnych od całości wartości nieruchomości. Sąd zgodził się z fiskusem, że w rozpoznawanej sprawie nie było podstaw do potraktowania nabytych udziałów, jako odrębnych środków trwałych, po raz pierwszy ujętych w ewidencji i stosowania do nich odrębnych stawek amortyzacyjnych.
Wyrok NSA z 22 listopada 2016 r., II FSK 3429/14
