W przedmiotowej sprawie kontrahent podatnika (zleceniodawca) wystąpił do niego o zwrot należności za wadliwie wykonane prace. Ze względu na poniesione koszty własne podatnik nie przystąpił na to. Sprawa toczyła się w sądzie. Sprawa finałowa zakończyła się ugodą zapłaty ze strony podatnika 40 proc. należności na rzecz byłego kontrahenta.
Zdaniem podatnika kwoty określone w ugodzie, które jest zobowiązany zapłacić może zaliczyć do kosztów firmy. Fiskus uznał to stanowisko za nieprawidłowe przyjmując, że zapłata kwoty wynikającej z zawartej przed sądem ugody jest konsekwencją niewłaściwego wykonania usługi na rzecz kontrahenta (zlecającego usługę). Powyższe wskazuje jednoznacznie, że zapłacona kwota z tytułu zawartej przed sądem ugody, nie straciła charakteru odszkodowania za niewłaściwe wykonanie usługi stolarskiej. W związku z powyższym wydatek ten, jako wydatek wskazany w negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów, tj. w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 czerwca 2014 r., ILPB1/415-295/14-4/AG, LEX nr 231261
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego