W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka (płatnik) w sprawie zastosowania 50 proc. kosztów uzyskania przychodów. Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę w dziale IT specjalistę ds. zapewniania jakości, inżyniera ds. wydajności, koordynatora ds. redukcji błędów, programistów, architektów oprogramowania, grafika, projektanta sposobu komunikacji aplikacji komputerowej z użytkownikiem, menadżera projektu, kierownika zespołu inżynierów oprogramowania. W dziale tworzenia treści zatrudnia specjalistę, menedżera ds. tworzenia treści, menedżera projektu oraz projektantów graficznych. Z kolei w dziale badań i rozwoju zatrudnia analityka danych.
Spółka nie zamierza ewidencjonować czasu przeznaczonego na pracę twórczą
Spółka wyjaśniła, że zamierza w umowach o pracę z pracownikami, poprzez aneks do nich, wyróżnić, jaka część wynagrodzenia wypłacana jest pracownikowi w zamian za stworzenie i przeniesienie praw do utworów, a jaka część wypłacana jest jako wynagrodzenie za pozostałe czynności wykonywane w ramach stosunku pracy. Wskaźnik ten dla części zatrudnionych wyniesie 80 proc., a dla pozostałych 40 proc. Spółka zamierza potrącać z wynagrodzenia pracowników należną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem rozróżnienia wynagrodzenia za wynagrodzenie za pracę twórczą oraz wynagrodzenia za pozostałe czynności wykonywane w ramach stosunku pracy. W odniesieniu do części wynagrodzenia za pracę twórczą spółka zamierza stosować podwyższone koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT. Spółka w kontekście swojego zamierzenia wskazała dodatkowo, że nie zamierza ewidencjonować czasu pracy pracownika przeznaczonego na pracę twórczą. Jej zdaniem nie jest wymagane dodatkowe ewidencjonowanie czasu poświęconego przez pracownika na pracę tego rodzaju. Za wystarczające należy uznać wydzielenie części wynagrodzenia pracownika przypadającej na pracę twórczą w umowie o pracę.
Fiskus chce ewidencji prac twórczych
Fiskus nie zgodził się co do dokumentowania prac twórczych. W ocenie organu 50 proc. koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane do tej części wynagrodzenia pracowników (twórców), która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdują odzwierciedlenie w stosownej ewidencji prac twórczych prowadzonej przez pracodawcę. Zakres zastosowania 50 proc. kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzeń wypłacanych poszczególnym pracownikom, uzależniony powinien być bowiem zawsze od zakresu wykonywanych przez nich prac o twórczym charakterze, co z kolei wynikać powinno z umowy o pracę oraz szczegółowo określonych obowiązków służbowych każdego pracownika. Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez pracodawcę ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie. Organ wskazał również, że ustawa o PIT nie zawiera żadnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania tej części wynagrodzenia, co do której mogą mieć zastosowanie 50 proc. koszty uzyskania przychodu w związku z osiągnięciem przychodu z tytułu praw autorskich. Z uwagi na złożoność problematyki i różne zasady organizacji pracy nie można podać uniwersalnych zasad prowadzenia ewidencji prac stanowiących przedmiot prawa autorskiego. Przyjąć jednak należy, że podstawowym warunkiem prowadzenia takiej ewidencji jest ustalenie (niezależnie od tego, w jakiej formie) zakresu prac wykonywanych w danym zakładzie pracy w ramach stosunku pracy, które mogą stanowić przedmiot prawa autorskiego.
Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu. Zdaniem sądu, fiskus nie ma racji. Sąd podkreślił, ze żaden z przepisów ustawy o PIT nie posługuje się pojęciem "ewidencji czasu prac o charakterze twórczym".
Sąd nie zgadza się z fiskusem
Żaden z przepisów ustawy o PIT nie nakłada na podatnika, jako płatnika stosującego do wypłacanych wynagrodzeń pracowniczych koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy, obowiązku prowadzenia "ewidencji czasu prac o charakterze twórczym". Stanowisko fiskusa nie znajduje oparcia w przepisach prawa podatkowego. Organowi podatkowemu nie wolno nakładać na płatnika obowiązku prowadzenia "ewidencji czasu prac o charakterze twórczym" będącej w istocie księgą podatkową nieznaną polskiemu prawu podatkowemu.
Wyrok WSA w Poznaniu z 29 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Po 657/16
