Sprawa dotyczyła siatkarskiego klubu sportowego, który gra w lidze. Klub zamierza, w oparciu o szczegółowo określony regulamin, zatwierdzony uprzednio przez zarząd, przyznawać swoim zawodnikom klubowym oraz trenerom nagrody. Nagrody te byłyby przyznawane zawodnikom klubowym oraz trenerom po zakończonej rundzie lub sezonie, lub po zakończonych etapach rozgrywek lub zakończonych rozgrywkach w innych systemach współzawodnictwa, jak w szczególności Puchar Polski lub Liga Mistrzów. Nagrody byłyby przyznawane kilka razy do roku. Ich wysokość byłaby uzależniona od:
- całościowej wartości nagrody dla wszystkich zawodników klubowych oraz trenerów za określony system współzawodnictwa,
- od miejsca zajętego przez klub po zakończonej rundzie lub sezonie, lub po zakończonych rozgrywkach w innych systemach współzawodnictwa, jak w szczególności Puchar Polski lub Liga Mistrzów,
- od współczynnika udziału w nagrodzie za określony system współzawodnictwa, ustalony uprzednio w regulaminie dla każdego zawodnika oraz trenera.
Klub zapytał fiskusa czy nagrody będą podlegały w całości opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym, w sytuacji, kiedy ich wartość przekroczy 760 zł.
Klub sportowy stanął na stanowisku, że tak. Fiskus, że nie.
Zdaniem organu co prawda klub sportowy zatwierdził regulamin rozgrywek, ustalając nagrody, jednakże nagrody te nie są wypłacane zawodnikom i trenerom, jako wyłonionym przez organizatora zwycięzcom za uzyskanie przez te osoby najlepszych wyników w dziedzinie sportowej. Nie stanowią one zatem wygranych w konkursach, lecz faktycznie są elementem nagradzania przez klub zawodników i trenerów. Z uwagi na powyższe nagrody nie są objęte zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt. 68 ustawy o PIT. Nie jest możliwe także ich opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt. 2 tej ustawy.
Zdaniem fiskusa kwoty wypłaconych nagród stanowią dochód zawodników i trenerów z działalności wykonywanej osobiście. Klub sportowy obowiązany będzie pobrać zaliczki na podatek dochodowy według skali podatkowej.
Spór w tej sprawie dotyczył tego, czy przedstawione przez klub zdarzenie jest "konkursem", a uzyskane przez zawodników i trenerów świadczenia stanowią wygrane (nagrody) w owym konkursie. W ocenie fiskusa świadczenia, które mają być wypłacane zawodnikom i trenerom Klubu nie mają charakteru wygranych w konkursie, gdyż nie są wypłacane zwycięzcom wyłonionym przez organizatora za uzyskanie przez te osoby najlepszych wyników w dziedzinie sportowej, jaką jest piłka siatkowa.
Sprawa najpierw trafiła do WSA w Łodzi. Zdaniem sądu I instancji skoro uczestnikami przedsięwzięcia planowanego przez klub mają być zawodnicy i trenerzy klubu, dla uznania go za konkurs konieczne byłoby, aby wygrana (nagrody) w owym konkursie była wynikiem bezpośredniej rywalizacji pomiędzy uczestnikami tego konkursu, a nie pochodną wyników drużyny i współczynnika udziału w nagrodzie ustalonymi dla poszczególnych sportowców oraz trenerów. Możliwe byłoby uznanie świadczenia wypłaconego przez klub za wygraną w konkursie, gdyby owo świadczenie było przyznawane np. zdobywcy największej ilości punktów w określonym porządku, najskuteczniejszemu rozgrywającemu, najlepszemu zawodnikowi meczu, sezonu, czy rundy itp. W takiej sytuacji, bowiem istnieje element bezpośredniej rywalizacji pomiędzy uczestnikami przedsięwzięcia, w związku, z czym regulaminowe świadczenie będące efektem zwycięstwa w określonej kategorii (czy zajęcia premiowanego nagrodą miejsca) dawałoby podstawę do przyjęcia, że stanowi ono wygraną w konkursie podlegająca opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu rację ma fiskus i WSA. Według NSA ubieganie się jedynie o nagrodę (jej wysokość) przez zawodników, trenerów i inne osoby wyróżniające się osiągnięciami w działalności sportowej - bez współzawodniczenia, konkurowania między sobą - nie mieści się w pojęciu "konkurs", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o PIT. Rywalizacja (współzawodnictwo, konkurowanie) odbywała się bowiem uprzednio, kiedy osoby te w ramach wcześniejszych konkursów udowadniały, "kto jest najlepszy" oraz kto jest "następny" po najlepszym i kolejny po tym "najlepszym".
Wyrok NSA z 15 grudnia 2015 r., sygn. akt II FSK 2615/13
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
PIT. Komentarz
|