Pytanie
Prowadzimy firmę turystyczną organizującą kolonie, opodatkowane metodą marży. Jako usługi obce przyjmujemy do obliczeń zakwaterowanie, konsumpcję oraz transport. Usługami własnymi są usługi wychowawców.
Jak zakwalifikować zakup słodyczy, zabawek, sprzętu sportowego, biletów na basen, wejściówek na różne imprezy?
Czy wydatki zaliczyć do kosztów własnych, czy do kosztów obcych?
Zakupy są dokonywane do każdej kolonii z osobna.
Odpowiedź
W mojej opinii, przy obliczaniu marży będącej podstawą opodatkowania usług turystycznych należy brać pod uwagę wszystkie wydatki dokonane dla bezpośredniej korzyści turysty związane z daną usługą turystyczną, a więc nie tylko te wymienione przykładowo przez ustawodawcę w treści art. 119 ust. 2 u.p.t.u.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u., marża stanowiąca podstawę opodatkowania usług turystyki jest różnicą między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności: transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.
Jak wynika z powyższego przepisu, dla obliczenia podstawy opodatkowania istotne jest, aby ująć wszelkie towary i usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Skoro dla bezpośredniej korzyści podmiot nabywa towary i usługi takie jak zabawki czy bilety na basen, również one dla obliczenia podstawy opodatkowania pomniejszają kwotę należną od nabywcy.
W przypadku podatnika do wydatków dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć: koszt transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz ubezpieczenia uczestników kolonii, ale także zakup zabawek, sprzętu czy koszt nabycia usług rekreacyjnych przeznaczonych dla turystów, które zostały nabyte od innych podatników i dotyczą konkretnej usługi turystycznej. Natomiast koszty wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę czy opiekunów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia należy zakwalifikować jako "usługi własne", które stanowią element kosztów działalności firmy.
Problematyka usług turystycznych omówiona została m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 marca 2009 r., IBPP3/443-57/09/PK, z 23 grudnia 2008 r., BPP2/443-968/08/BW czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 maja 2008 r., P-PP2-443-447/08-2/IB.
Jeżeli idzie o podatkowe ujęcie nabywanych usług rehabilitacyjnych, to podkreślenia wymaga, że warunkiem zastosowania szczególnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Jeśli zatem podatnik oferuje usługę rehabilitacyjną w ramach świadczonej na rzecz turysty usługi turystycznej i w danym konkretnym przypadku stanowi ona element oferowanej usługi turystycznej, wówczas świadczenie takiej usługi uznać można za element usługi turystycznej, w stosunku do której stosuje się zasady VAT marża.
Zgodnie z art. 119 ust. 2 u.p.t.u., marża stanowiąca podstawę opodatkowania usług turystyki jest różnicą między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności: transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.
Jak wynika z powyższego przepisu, dla obliczenia podstawy opodatkowania istotne jest, aby ująć wszelkie towary i usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Skoro dla bezpośredniej korzyści podmiot nabywa towary i usługi takie jak zabawki czy bilety na basen, również one dla obliczenia podstawy opodatkowania pomniejszają kwotę należną od nabywcy.
W przypadku podatnika do wydatków dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć: koszt transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz ubezpieczenia uczestników kolonii, ale także zakup zabawek, sprzętu czy koszt nabycia usług rekreacyjnych przeznaczonych dla turystów, które zostały nabyte od innych podatników i dotyczą konkretnej usługi turystycznej. Natomiast koszty wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę czy opiekunów zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia należy zakwalifikować jako "usługi własne", które stanowią element kosztów działalności firmy.
Problematyka usług turystycznych omówiona została m.in. w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 2 września 2014 r., ITPP2/443-199/12/14-S/AK, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 września 2014 r., IBPP1/443-858/14/AW czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2014 r., IPPP2/443-633/14-4/BH, a także w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 30 września 2014 r., PT2/033/7/505/EPT/2014/RD88705.
Jeżeli idzie o podatkowe ujęcie nabywanych usług rehabilitacyjnych, to podkreślenia wymaga, że warunkiem zastosowania szczególnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Jeśli zatem podatnik oferuje usługę rehabilitacyjną w ramach świadczonej na rzecz turysty usługi turystycznej i w danym konkretnym przypadku stanowi ona element oferowanej usługi turystycznej, wówczas świadczenie takiej usługi uznać można za element usługi turystycznej, w stosunku do której stosuje się zasady VAT marża.
Odpowiedź pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
VAT. Komentarz 2015
|