Opublikowano umowy podatkowe z Islandią, Kanadą i San Marino

W piątek zostały opublikowane ustawy o ratyfikacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania z Islandią oraz Kanadą, a także ustawa ratyfikacji umowy o wymianie informacji podatkowych z San Marino.

Ustawa z dnia 10 października 2012 r. o ratyfikacji Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. poz. 1295) zastąpi umowę z 1987 r. Nowa konwencja przewiduje, że podstawową metodą unikania podwójnego opodatkowania będzie metoda wyłączenia z progresją. Natomiast w odniesieniu do dochodów kapitałowych będzie stosowana metoda zaliczenia proporcjonalnego. W przypadku tej metody cały dochód jest opodatkowany w Polsce, ale od podatku można odliczyć podatek zapłacony zagranicą. Stawki podatku od dochodów kapitałowych zostały w nowej Konwencji określone w wysokości: 5 proc. i 15 proc. od dywidend, 10 proc. od odsetek i 10 proc. od należności licencyjnych. Ponadto nowa Konwencja zawiera pełną klauzulę wymiany informacji podatkowych.

Druga z opublikowanych ustaw to ustawa z 10 października o ratyfikacji podpisanego 16 maja 2012 r. protokołu zmieniającego umowę z Islandią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanego w Reykjaviku 19 czerwca 1998 r. (Dz. U. poz. 1294). Tak samo jak w przypadku umowy z Kanadą metoda zaliczenia proporcjonalnego zostanie zastąpiona przez metodę wyłączenia z progresją. Ponadto protokół wprowadza pełną klauzulę wymiany informacji podatkowych. Umowa rozszerzona została m.in. o przepisy umożliwiające żądanie informacji, nawet jeżeli drugie umawiające się państwo nie potrzebuje ich do własnych celów, oraz informacji znajdujących się w posiadaniu instytucji finansowych i banków.

Opublikowana została również ustawa z 12 października 2012 r. o ratyfikacji umowy o wymianie informacji podatkowych z San Marino, podpisanej 31 marca 2012 roku (Dz. U. poz. 1296). Umowa ogranicza się do wymiany informacji na żądanie i nie obejmuje automatycznej wymiany informacji w sprawach podatkowych. W umowie znajdują się szczegółowe definicje i regulacje dotyczące wzajemnej wymiany informacji, zobowiązania stron w tej materii, zakres przekazywanych informacji oraz kwestie kontroli podatkowej. Przyjęta regulacja została oparta na modelowej Konwencji OECD.