Aktualizacja ta odnosi się do problemu wyceny aktywów i zobowiązań finansowych na potrzeby konsolidacji jednostek szczególnego rodzaju, jaki stanowią sekurytyzowane jednostki finansujące. Zgodnie z opublikowaną aktualizacją, w świetle amerykańskich regulacji rachunkowości finansowej, wycena taka powinna być dokonywana według wartości godziwej (zgodnie z odpowiednim standardem FASB) lub według metody wskazanej w tej aktualizacji. Alternatywna metoda wyceny wskazuje, że według wartości godziwej należy wycenić aktywa finansowe lub zobowiązania finansowe, w zależności od tego, która wartość godziwa jest oparta na bardziej obserwowalnych danych (opartych na cenach pochodzących z aktywnego rynku).

Jeżeli bardziej obserwowalna jest wartość godziwa aktywów finansowych, wówczas aktywa finansowe podlegają wycenie według wartości godziwej, natomiast wartość zobowiązań finansowych jest ustalana jako różnica:

- sumy wartości godziwej aktywów finansowych i wartości nominalnej (bilansowej) wszelkich niefinansowych składników aktywów tymczasowo utrzymywanych przez jednostkę i

- sumy wartości godziwej wszelkich tzw. udziałów w korzyściach (ang. beneficial interests) utrzymywanych przez jednostkę sprawozdawczą (innych niż te, które stanowią wynagrodzenie za świadczone usługi) i wartości bilansowej wszelkich udziałów jednostki sprawozdawczej, które stanowią wynagrodzenie za usługi.

Obliczona w powyższy sposób różnica powinna zostać alokowana do poszczególnych zobowiązań finansowych (innych niż posiadane przez jednostkę sprawozdawczą tzw. udziały w korzyściach) przy wykorzystaniu spójnej i logicznej metodologii.

Jeżeli bardziej obserwowalna jest wartość godziwa zobowiązań finansowych, wówczas zobowiązania finansowe podlegają wycenie według wartości godziwej, natomiast wartość aktywów finansowych jest ustalana jako różnica:

- sumy wartości godziwej zobowiązań finansowych (innych niż posiadane przez jednostkę sprawozdawczą tzw. udziały w korzyściach), wartości godziwej wszelkich udziałów w korzyściach zatrzymanych przez jednostkę (innych niż te, które stanowią wynagrodzenie za świadczone usługi) i wartości bilansowej wszelkich udziałów jednostki sprawozdawczej, które stanowią wynagrodzenie za świadczone usługi i

- wartości nominalnej (bilansowej) wszelkich niefinansowych składników aktywów tymczasowo utrzymywanych przez jednostkę.

Obliczona w powyższy sposób różnica powinna zostać alokowana do poszczególnych aktywów finansowych przy wykorzystaniu spójnej i logicznej metodologii.

Aktualizacja ASU 2014-13 staje się obowiązująca dla jednostek sporządzających sprawozdania finansowe zgodnie z US GAAP przy sporządzaniu sprawozdań za okresy rozpoczynające się 15 grudnia 2015 r. i później.

Artykuł pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego