Opłaty uzdrowiskowej nie odliczysz w ramach ulgi rehabilitacyjnej

Możliwe będzie odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej jedynie kosztów zabiegów w grocie solnej, nie ma natomiast podstaw, by odliczyć od dochodu opłatę związaną z opłatą uzdrowiskową czy wypożyczeniem telewizora - wyjaśnia ekspert Vademecum Głównego Księgowego.

Pytanie

Które z poniższych wydatków można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej (osoba niepełnosprawna chora na astmę I grupa inwalidzka)?
W ramach pobytu w sanatorium uiszczono obowiązkową opłatę uzdrowiskową (dowód wpłaty), wniesiono także fakultatywną opłatę za wypożyczenie telewizora (dowód wpłaty) oraz wykupiono zabiegi w grocie solnej.

Odpowiedź

Możliwe będzie odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej jedynie kosztów zabiegów w grocie solnej, nie ma natomiast podstaw, by odliczyć od dochodu opłatę związaną z opłatą uzdrowiskową czy wypożyczeniem telewizora. Odliczeniu podlegają natomiast wydatki poniesione na dojazd publicznymi środkami transportu do uzdrowiska. Do udokumentowania poniesionych wydatków wystarczające jest zaś posiadanie dowodu wniesienia opłaty, faktury czy rachunku z adnotacją wystawcy o dokonanej wpłacie, czy też każdego innego dokumentu, z którego wynika kto, za jaką kwotę i jaki wydatek poniósł.

Uzasadnienie

Podatnicy mogą pomniejszać podstawę obliczenia podatku m.in. o wydatki poniesione w danym roku podatkowym na cele rehabilitacyjne, poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika utrzymującego niepełnosprawnego (art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.). Przez osobę niepełnosprawną należy przy tym rozumieć m.in. osobę, względem której orzeczono o stopniu niepełnosprawności, posiadającą rentę z tytułu niezdolności do pracy lub orzeczenie o niepełnosprawności (art. 26 ust. 7d pkt 1-3 u.p.d.o.f.). Z pewnością osoba zaliczona do I grupy inwalidzkiej będzie posiadała stosowne orzeczenie.

Wśród wydatków podlegających odliczeniu wymienione zostały m.in. wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w niektórych zakładach lecznictwa, m.in. w sanatoriach (zakładach lecznictwa uzdrowiskowego). Uważam, że za odpłatność taką można uznać również opłatę uzdrowiskową. Ustawa nie przewiduje, by odpłatność musiała świadczona być na rzecz zakładu lecznictwa. Tymczasem opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób przebywających dłużej niż dobę m.in. w celach zdrowotnych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach (art. 17 ust. 1a ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.) - dalej u.p.o.l.. Stanowi więc obowiązkową odpłatność za pobyt. Należy jednak zauważyć, że organy podatkowe stoją obecnie na stanowisku, że opłata uzdrowiskowa czy klimatyczna, jako niewymieniona w katalogu wydatków na cele rehabilitacyjne, nie podlega odliczeniu (por. stanowisko wyrażone m.in. w interpretacji Ministra Finansów z 13 czerwca 2013 r., ILPB2/415-221/13-4/ES). Odliczenie opłaty uzdrowiskowej czy klimatycznej w świetle takich interpretacji należy obecnie uznać za zbyt ryzykowne podatkowo.

Możliwe jest odliczenie wydatków na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 6 u.p.d.o.f.). Istotne jest, aby rodzaj wydatków związanych z daną osobą odpowiadał rodzajowi i przyczynie niepełnosprawności. Podstawą do stwierdzenia takiego związku jest orzeczenie o niepełnosprawności, w którym jest podany stopień i przyczyna niepełnosprawności. W przypadku astmy niewątpliwie uzasadnione jest zaliczenie zabiegów w grocie solnej do podlegających odliczeniu zabiegów rehabilitacyjnych (por. wyrok NSA z 29 października 1998 r., SA/Bk 1556/97).

Nie sposób natomiast zakwalifikować do któregokolwiek z rodzajów wydatków, wskazanych w art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f. wydatków związanych z odpłatnością za wypożyczenie telewizora. Posiadanie odbiornika telewizyjnego nie ma związku z rehabilitacją czy ułatwianiem czynności życiowych osoby niepełnosprawnej, a tylko takie wydatki podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej (art. 26 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.).

Do odliczenia ww. wydatków od dochodu nie jest niezbędne ich właściwe udokumentowanie. Wystarczające jest przy tym przedstawienie dowodu stwierdzającego ich poniesienie (art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f.), wymienione w pytaniu dowody wpłaty będą wystarczające do skorzystania z ulgi. Należy zaznaczyć, że dowód taki wymagany jest również do odliczenia wydatków na zabiegi w grocie solnej. Proszę jednak zwrócić uwagę, że ustawodawca nie sprecyzował w obowiązujących przepisach rodzaju dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku.

Wystarczającym potwierdzeniem może być więc równie dobrze faktura z adnotacją o uiszczeniu wynikającej z niej kwoty. Nie jest wówczas potrzebne posiadanie odrębnego dokumentu typu KP, czy potwierdzenia przelewu na dowód okoliczności, że dana kwota faktycznie została wpłacona. Potwierdzenie takie stanowić jednak będzie każdy dowód, z którego wynika, kto, za jaką kwotę i jaki wydatek, zaliczony do wydatków na cele rehabilitacyjne w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów poniósł, w tym rachunek, pokwitowanie KP, potwierdzenie przelewu, a więc dokument, który zawiera dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na cele rehabilitacyjne (por. stanowisko przedstawione m.in. w interpretacji Ministra Finansów z 15 stycznia 2008 r., IPPB1/415-352/07-4/JB).

Będą mogły również podlegać odliczeniu wydatki na dojazd do uzdrowiska koleją. Za wydatki rehabilitacyjne uznane zostały bowiem również na mocy art. 26 ust. 7a pkt 15 u.p.d.o.f. wydatki na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych.

Odpowiedź pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego