Zgodnie z ustawą o rachunkowości poprzez okres sprawozdawczy rozumie się okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Do ksiąg rachunkowych należy wprowadzić udokumentowane operacje gospodarcze w okresie (miesiącu), w którym one wystąpiły. Należy jednak pamiętać, że problematykę środków trwałych regulują także ustawy o podatku dochodowym PIT i CIT.
Powyższe ustawy definiują i klasyfikują środki trwałe z punktu widzenia możliwości i sposobów ich amortyzowania oraz zaliczania amortyzacji w koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z prawem podatkowym do środków trwałych można zaliczyć jedynie te składniki majątkowe, które są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Ustalenie momentu przyjęcia do używania jest niezwykle istotne zarówno z punktu widzenia rozwiązań podatkowych, jak i bilansowych. Podatnicy powinni odpowiednio udokumentować ten moment. Najczęściej stosowanym do tego celu dokumentem jest formularz OT potwierdzający między innymi datę i miejsce przyjęcia środka trwałego do używania, jego nazwę i identyfikację, źródło nabycia, wartość początkową i sposób jej określenia. Podatnik ma obowiązek składnik majątku ująć w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Powinien tego dokonać najpóźniej w miesiącu przekazania tego składnika do używania.
Tekst pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego Administracja