Ustawa wdraża dyrektywę Rady 2010/24/UE z 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń. Ustawa uwzględnia również treść rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1189/2011 z 18 listopada 2011 r. ustalającego szczegółowe przepisy dotyczące niektórych przepisów dyrektywy Rady 2010/24/UE w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń (Dz. Urz. UE L 302, s. 16).
Przedmiotem ustawy są zasady udzielania wzajemnej pomocy przez Polskę i państwa członkowskie oraz państwa trzecie przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych, a także zasady wykorzystywania informacji otrzymywanych w ramach udzielania wzajemnej pomocy, również do celów innych niż dochodzenie tych należności. W ustawie określono zamknięty katalog należności pieniężnych, przesądzający w istocie o zakresie przedmiotowym tego aktu, a także organizację wzajemnej pomocy, zasady ujawniania informacji i dokumentów, zasady dokonywania tłumaczeń, przesłanki i tryb wystąpień o udzielenie pomocy oraz tryb dochodzenia należności.
Ustawa wprowadza zmiany do kilkunastu aktów prawnych, w tym do Kodeksu postępowania cywilnego oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.