Nowe przepisy dotyczące wiążących interpretacji podatkowych i wniosków o interpretację wciąż budzą wiele wątpliwości podatników

1 lipca 2007 r. weszły w życie zmienione przepisy ustawy Ordynacja podatkowa dotyczące wiążących interpretacji przepisw prawa podatkowego, jak też przepisy wykonawcze dotyczące wniosku o wydanie interpretacji. Zaraz po ich wejściu w życie, w praktycznym stosowaniu, wywoływały i nadal wywołują wiele pytań podatnikw. Podatnicy nie wiedzą między innymi, czy we wniosku o interpretację każdy jest zobowiązany do wskazania przepisu prawa będącego przedmiotem interpretacji podatkowej i co się z tym wiąże czy błędne wskazanie podstaw prawnych we wniosku może skutkować jego odrzuceniem. Podatnicy pytają też, ile wynosi opłata za wniosek o interpretację, w ktrym znajduje się kilka pytań dotyczących jednego stanu faktycznego albo jednego zdarzenia przyszłego, będącego przedmiotem wniosku o interpretację podatkową. Wreszcie, czy brak wniesienia przez podatnika wniosku na przewidzianym przepisami prawa formularzu, a na zwykłym papierze, będzie skutkowało odrzuceniem takiego wniosku.

Od 1 lipca 2007 roku wnioski o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej na nowych zasadach. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wnioskujący zobowiązany jest w sposób wyczerpujący przedstawić zaistniały stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe, musi również przedstawić własne stanowisko w sprawie jego oceny prawnej. W nowym formularzu Ministerstwa Finansów wnioskujący jest zobowiązany do wskazania przepisu prawa podatkowego, jak i aktu prawnego będącego przedmiotem interpretacji. W praktyce wymóg ten jest dość trudny do zrealizowania dla wielu podatników. Nie każdy z nich posiada bowiem wystarczającą wiedzę prawniczą, by móc bezbłędnie wskazać we wniosku prawidłową podstawę prawną.

Ministerstwo Finansów przez długi czas od wejścia w życie zmienionych przepisów dotyczących wydawania wiążących interpretacji podatkowych nie zajęło stanowiska, czy błędne wskazanie przepisów będzie podstawą do odrzucenia wniosku o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej lub też wezwania do jego uzupełnienia.

 Kolejne wątpliwości budzi kwota należności za złożenie wniosku. Ordynacja podatkowa przewiduje pobieranie 75 zł opłaty od każdego przedstawionego we wniosku o wydanie wiążącej interpretacji stanu faktycznego, albo zdarzenia przyszłego. Powstają w związku z tym pytania, jaką kwotę będzie musiał zapłacić wnioskujący, jeżeli we wniosku znajdzie się kilka pytań dotyczących jednego stanu faktycznego albo jednego zdarzenia przyszłego?

Pomocne z rozwikłaniu wszystkich tych wątpliwości może być stanowisko, jakie zajęło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 9238). Resort finansów wskazał, że stworzenie sformalizowanej struktury wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji (ORD-IN i ORD-IN/A) miało na celu usystematyzowanie informacji zawartych we wniosku, a tym samym ułatwienie podatnikom zamieszczenia wszystkich informacji, w szczególności wymaganych przepisami ustawy – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Część D formularza zawiera informacje dotyczące przedmiotu wniosku i je systematyzuje. W części D1 wnioskodawca (podatnik) podaje, czy przedmiotem wniosku jest stan faktyczny, czy zdarzenie przyszłe, oraz ich liczbę. W części D2 wnioskodawca wskazuje, której regulacji z zakresu prawa podatkowego wniosek dotyczy (np. podatku od czynności cywilnoprawnych, Ordynacji podatkowej). W części D3 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca wskazuje przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem tej interpretacji. Istotą wniosku pozostaje jednak zgodnie z przepisami ustawy Ordynacja podatkowa przedstawienie stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy.

Ministerstwo Finansów podkreśliło, że jeżeli stan faktyczny został precyzyjnie przedstawiony we wniosku, brak wskazania podstawy prawnej nie będzie stanowił podstawy do wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia tego braku formalnego. Tym bardziej za brak formalny wymagający wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia nie może być uznane błędne wskazanie przepisów będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, niewyczerpujące wskazanie przepisów lub wskazanie tych przepisów w innej części wniosku niż część D3, np. w części F, w której wnioskodawca przedstawia stan faktyczny (zdarzenia przyszłe), lub w części G, w której wnioskodawca przedstawia własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Istnienie powyższych braków formalnych wniosku nie wstrzymuje procedury rozpatrzenia wniosku – podkreślił resort finansów.

Zgodnie z art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa opłatę za wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Określenie stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych powinno być odnoszone do ilości regulacji, które są przedmiotem wydania interpretacji. Jeżeli wnioskodawca przedstawi do danego zagadnienia (np. czynności sprzedaży) kilka pytań z zakresu np. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kilka pytań z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, będzie to traktowane jak dwa stany faktyczne i wniesienia takiej opłaty będzie oczekiwał organ rozpatrujący wniosek.

Innymi słowy wysokość opłaty będzie stanowiła iloczyn liczby stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych i kwoty 75 zł. W przypadku wystąpienia np. trzech odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych z zakresu trzech ustaw podatkowych, niezależnie od liczby przedstawionych pytań, wnioskodawca zobowiązany jest do zapłacenia 225 zł.

Ministerstwo Finansów podkreśliło, że wnioskodawca powinien wnieść opłatę w ciągu siedmiu dni od dnia złożenia wniosku. Opłatę można uiścić w gotówce lub przelewem na konto właściwego organu wydającego interpretację. Numery kont podane są na formularzu ORD-IN.

Resort finansów przypomniał też, że od 3 lipca 2006 r. działa uruchomiona przez Ministerstwo Finansów Krajowa Informacja Podatkowa, gdzie podatnicy, dzwoniąc na numer 0 801 055 055, mogą otrzymać pomoc w ustaleniu podstawy prawnej pytania przed wypełnieniem wniosku o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej. Co ważne, w ciągu pierwszego roku działania Krajowa Informacja Podatkowa odpowiedziała już na blisko 600 000 pytań z zakresu prawa podatkowego. Praktyka pokazała, że Krajowa Informacja Podatkowa stała się dla wielu podatników ważnym źródłem informacji na temat stosowania przepisów i procedur prawa podatkowego.

Z kolei w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 9509) Ministerstwo Finansów zapewniło, że wzór wniosku o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej ORD-IN usprawnia korzystanie przez zainteresowanych z instytucji interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz upraszcza proces załatwiania wniosków o wydanie interpretacji. W stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., gdy nie było wzoru wniosku, często zdarzało się, że podatnicy nie podawali we wniosku wszystkich elementów wymaganych przez ustawę Ordynacja podatkowa. Powodowało to konieczność wzywania podatników do uzupełnienia braków formalnych, co automatycznie przedłużało termin załatwienia sprawy.

Ministerstwo Finansów podkreśliło też, że nie ma przeszkód, aby wnioskodawca wniósł wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej bez wypełniania formularza ORD-IN, tzn. na zwykłym papierze. Wniosek ten, jeśli zawiera elementy, o których mowa w art. 14b § 3 i 4 Ordynacji podatkowej, zostanie rozpatrzony. Jeśli wniosek wniesiony na formularzu ORD-IN nie zawiera elementów wymaganych przez przepisy art. 14b § 3 i 4 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy ma obowiązek wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Jednocześnie Ministerstwo Finansów odrzuciło zarzuty zawarte w interpelacji poselskiej, że formularz ORD-IN jest bardzo sformalizowany i że jest w istocie dla podatników kolejną deklaracją do wypełnienia. Resort finansów podkreślił, że wzór wniosku ORD-IN usprawnia korzystanie przez podatników z instytucji interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz upraszcza proces załatwiania wniosków o wydanie interpretacji. Resort finansów stwierdził również, że zarówno nazwa formularza ORD-IN, jak i jego treść świadczą o tym, że formularz ten jest wnioskiem, a nie deklaracją.