W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka świadcząca usługi leasingu i ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Spółka wskazała, że refakturowała usługi ubezpieczeniowe na swoich klientów, jako zwolnione od podatku VAT. W następstwie uchwały z 8 listopada 2010 r. sygn. akt I FPS 3/10, w której NSA stwierdził, że podmiot świadczący usługi leasingu powinien włączyć do podstawy opodatkowania tych usług koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu spółka złożyła skorygowane deklaracje VAT-7 wykazując opodatkowanie usług ubezpieczeniowych według stawki 22 proc. i uiściła zaległy podatek od usług ubezpieczeniowych wraz z odsetkami. Spółka wystawiła również faktury korygujące do faktur pierwotnych.
Spółka uznała jednak, że jej pierwotne stanowisko było słuszne, czyli, że usługi ubezpieczenia są zwolnione z VAT. Spółka złożyła więc wniosek o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku VAT. Fiskus odmówił wskazując, że stawka 22 proc. dla usług ubezpieczeniowych jest zgodna z uchwałą NSA, nadto spółka nie wystawiła ponownych faktur korygujących. Powyższa decyzja stała się ostateczna.
Ostatecznie spółka wniosła o wznowienie postępowania z uwagi na wyrok TSUE w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing. Zgodnie z tym orzeczeniem usługi leasingu i usługi ubezpieczenie przedmiotu leasingu stanowią usługi odrębne dla celów podatku od towarów i usług, przy czym usługi ubezpieczenia są zwolnione od podatku.
Zdaniem fiskusa wyrok TSUE nie daje podstaw do zmiany (uchylenia) decyzji ze względu na fakt, iż spółka nie wystawiła i nie doręczyła kolejnych faktur korygujących, dokumentujących zmianę stawki z 22 proc. na zwolnienie z opodatkowania. Organy podatkowe wskazały, że taki obowiązek wynika z treści art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o VAT. Zgodnie z tą regulacją obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę.
Sprawa ostatecznie trafiła do WSA w Łodzi. Sąd nie zgodził się z fiskusem powołując się na wyrok TSUE z 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-558/10 Kraft Foods Polska S.A., z którego wynika, że jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury. Zdaniem sądu należało więc wyjaśnić, czy w okolicznościach rozpoznawanej sprawy uzyskanie potwierdzenia otrzymania kolejnej faktury korygującej przez spółkę było w rozsądnym terminie możliwe i nie było nadmiernie utrudnione. Dlatego sąd uchylił decyzję fiskusa.
Wyrok WSA w Łodzi z 25 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 356/15
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
VAT. Wybór orzecznictwa
|