W związku uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (I FPS 2/13) dotyczącą opodatkowania VAT świadczenia wykonania trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów, w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, minister finansów wydał 31 marca 2014 r. interpretację ogólną wyjaśniającą kiedy czynności te należy traktować jako dostawę towarów, kiedy zaś są usługą modernizacji opodatkowaną preferencyjną stawką VAT.

Zobacz: Firmy montujące zabudowy mogą się starać się o zwrot różnicy VAT >>

Na wykonanie trwałej zabudowy meblowej składa się szereg czynności. Na potrzeby podatku od towarów i usług traktuje się je jako świadczenie kompleksowe, którego wysokość opodatkowania VAT należy ustalić na podstawie elementu dominującego w nim. Jeżeli jest nim w ramach danej transakcji wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja taka powinna, co do zasady, być traktowana jako dostawa towarów. W przypadku jednak, gdy istotą transakcji są inne czynności to, mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Zgodnie z uchwałą NSA, jeżeli montaż komponentów meblowych w celu wykonania trwałej zabudowy meblowej następuje z wykorzystaniem w sposób istotny elementów obiektu budowlanego, który przez konstrukcyjne połączenie tych komponentów i elementów obiektu stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową, czynność taka będzie stanowić usługę modernizacji, opodatkowaną stawką VAT w wysokości 8 proc.

Zobacz: Montaż szaf i mebli do zabudowy jest objęty preferencyjną stawką VAT >>

Minister wyjaśnia, że aby wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami komponenty meblowe stanowiły trwałą zabudowę meblową nie mogą one funkcjonować w obrocie tak, jak to ma miejsce w przypadku mebli „wolnostojących”. Obniżona stawka podatku nie może zatem znaleźć zastosowania, gdy zabudowa jest przytwierdzana do ściany lub podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli „wolnostojących, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia samej zabudowy, jak i konstrukcji lokalu (elementy mogą być bez uszkodzenia tego lokalu przeniesione, przy czym za uszkodzenie nie można uznać pozostawienia w ścianie lub podłodze np. otworów montażowych). Dla całościowej oceny charakteru świadczenia nie ma natomiast znaczenia, czy elementy np. korpusów mebli są ze sobą zespolone i ewentualnie jak silne jest to zespolenie, Istotne dla uznania za „modernizację” jest dopiero odpowiednio trwałe połączenie tych mebli z elementami lokalu.

Jako przykład takiej trwałej zabudowy meblowej minister podaje zabudowę kuchenną wykonaną z cegły klinkierowej zespoloną zaprawą murarską ze ścianą i podłogą lokalu, gdzie demontaż powodowałby uszkodzenie samej zabudowy, jak i pomieszczenia, w którym została ona zamontowana. Innym przykładem trwałej zabudowy meblowej stanowiącej modernizację jest takie zespolenie wykonanych na wymiar do konkretnego lokalu mebli z elementami tego lokalu, które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane takie jak cegły czy płyty kartonowo – gipsowe, gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia i komponentów meblowych, jak i trwałe uszkodzenie tych dodatkowych materiałów budowlanych, bez których to materiałów nie istniałaby możliwość wykorzystania tej zabudowy meblowej w innym miejscu.

Interpretacja ogólna ministra finansów z 31 marca 2014 r., PT10/033/5/133/WLI/14/RD30577

Czytaj także: MF sprawdza interpretacje dotyczące stawki VAT od montażu mebli do zabudowy >>

Tekst pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego